Ο άθλος 19χρονου Κυπρίου και το μνημείο πολιτικής υποκρισίας

«Ηλία Γεωργίου σε συγχαίρω. Το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισες πανάξια στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυμναστικής σε κατατάσσει στην ελίτ του αθλήματος σε όλο τον κόσμο. Σου εύχομαι πάντα επιτυχίες και να είσαι δυνατός για να κάνεις την χώρα μας περήφανη». Μήνυμα του Νίκου Αναστασιάδη για την σπουδαία επιτυχία ενός 19χρονου Κυπριόπουλου τον περασμένο Μάιο.

«Ο ΚΟΑ συγχαίρει θερμά τον αθλητή μας στη Γυμναστική Ηλία Γεωργίου για την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόργανης Γυμναστικής (μονόζυγο), που έγινε στην πόλη Gottbus της Γερμανίας». Χθεσινή ανακοίνωση του ΚΟΑ για τη νέα σπουδαία επιτυχία του 19χρονου Κυπριόπουλου (σ.σ. από προσφυγική οικογένεια).

Σε δύο παραγράφους μέσα, συσσωρευμένο ένα ολάκερο βουνό πολιτικής υποκρισίας. Αυτή η οποία χαρακτηρίζει την συντριπτική πλειονότητα πολιτικών, ηγετών, αξιωματούχων, αρμοδίων και ομοσπονδιών σε αυτό το πολύπαθο νησί. Σπεύδει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με μήνυμά του στο Twitter να συγχαρεί τον σπουδαίο νεανία για την σπουδαία επιτυχία του! Επειδή τίμησε τα χρώματα της μικρής μας πατρίδας! Επειδή ανέβασε τη σημαία μας στην τρίτη θέση παγκοσμίως! Σπεύδει και ο αρμόδιος για τον αθλητισμό οργανισμός, έξι μήνες μετά την προηγούμενη επιτυχία, να συγχαρεί κι αυτός τον σπουδαίο νέο μας για την ακόμη σπουδαιότερη επιτυχία του. Να ανεβάσει την μικρή μας πατρίδα ακόμη ψηλότερα στο παγκόσμιο βάθρο.

Αξίζει, αγαπητοί φίλοι, να διαβάσετε την ιστορία του σπουδαίου Ηλία Γεωργίου για να αντιληφθείτε το μέγεθος της υποκρισίας των πολιτικών και των… αρμοδίων. Για να φρίξετε για τα φύκια τα οποία σας πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες. Για την ατυχία σας να σας διοικούν τέτοιοι πολιτικοί και τέτοιοι… αρμόδιοι.

Λοιπόν, ο Ηλίας Γεωργίου σε συνέντευξή του στον «Φ» τον περασμένο Ιούνιο, λίγο μετά την μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυμναστικής, εξέφρασε το παράπονό του ότι προπονείται σε μια τρύπα κάτω από τις κερκίδες του Κίτιον. Μια υποτυπώδη αίθουσα, όπου ούτε καν τα έξι όργανα στα οποία συμμετέχει στους αγώνες γυμναστικής δεν διαθέτει (έχουν μόνο τέσσερα από αυτά). Τα όργανα που διαθέτουν είναι ηλικίας 25-30 χρόνων και φθαρμένα, που θα μπορούσαν να αποτελούν μουσειακά εκθέματα. Ενώ δεν υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας των αθλητών, όπως εξηγούσε ο προπονητής του. Γι’ αυτό, μερικές φορές, αναγκάζονται να πηγαίνουν στη Λευκωσία για προπόνηση.

Σε άλλη συνέντευξη του στο ΚΥΠΕ τον περασμένο Μάιο, ο προπονητής του εξηγούσε ότι έχουν από το 2012 (!!!) υποβάλει αίτημα τόσο στο υπουργείο παιδείας όσο και στο Δήμο Λάρνακας για κατασκευή μιας αίθουσας της προκοπής για να προπονείται τόσο ο συγκεκριμένος αθλητής όσο και άλλοι στη Λάρνακα. Στη συνέντευξή του στον «Φ» ο Ηλίας, έστελνε το μήνυμα προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι το μόνο πράγμα που θέλει είναι μια αξιοπρεπή αίθουσα προπόνησης ώστε να μην έχει τραυματισμούς (έχει αρκετούς) εξαιτίας του ακατάλληλου χώρου. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…

Και δεν είναι μόνο αυτά, που αποδεικνύουν την απέραντη υποκρισία. Ο 19χρονος σήμερα Ηλίας είχε φροντίσει από πολύ προηγουμένως να στείλει ηχηρά μηνύματα στην Πολιτεία για το σπουδαίο ταλέντο του. Το 2016, στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα μέσα στην Τουρκία, κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στους κρίκους, τρία αργυρά μετάλλια στο σύνθετο ατομικό, στο δίζυγο και στο μονόζυγο και ένα χάλκινο στον πλάγιο ίππο. Την ίδια χρονιά, στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες Νέων, κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια, στο σύνθετο ατομικό, στο ομαδικό εδάφους (ειδικά στο συγκεκριμένο αγώνισμα δεν έχει χώρο να προπονηθεί), στον πλάγιο ίππο και στους κρίκους και δύο αργυρά στο άλμα και στο μονόζυγο.

Στεντόρειο το μήνυμα για το σπουδαίο ταλέντο του που έστειλε το 2016 ο Ηλίας. Δεν έφτασε ποτέ όμως στα αφτιά των αξιωματούχων και των αρμοδίων. Οι άθλιες συνθήκες στις οποίες τον άφησαν να προπονείται αποτελούν μιαν εξόφθαλμη αντίθεση της λάμψης των μεταλλίων που κέρδιζε με μοναδικό όπλο το πάθος, την ψυχική του δύναμη και την επιμονή του προπονητή του.

Τώρα, το ηχηρό μήνυμα το μετέτρεψε σε ωρυγή! Ένα χάλκινο και ένα αργυρό μετάλλιο σε Παγκόσμια Κύπελλα είναι άθλος. Τώρα σπεύδουν να τον συγχαρούν. Τώρα, που βρίσκεται στον προθάλαμο των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, ο ΚΟΑ στη χθεσινή του ανακοίνωση σπεύδει να αναφέρει ότι «κάνει έντονες προσπάθειες για δημιουργία νέου χώρου προπόνησης και αντικατάσταση οργάνων γυμναστικής». Διότι φανταστήκατε να κάνει το θαύμα ο νεαρός και να εξασφαλίσει κανένα μετάλλιο; Να του πάρουν οι Ιάπωνες συνέντευξη και να τους δείξει πού προπονείται τόσα χρόνια; Θα γελάσει (ή μήπως θα κλάψει;) και το παρδαλό κατσίκι.

Πού ήσασταν τόσα χρόνια να φτιάξετε ένα χώρο προπόνησης και να αντικαταστήσετε τα όργανα γυμναστικής; Γιατί δεν καταβάλατε «έντονες» προσπάθειες από τον περασμένο Μάιο; Πού ήσουν, Νίκο Αναστασιάδη, που του γράφεις μήνυμα ότι η επιτυχία του τον κατατάσσει στην ελίτ του αθλήματος στον κόσμο, να ενεργούσες (αφού σου έστειλε προσωπικά μήνυμα) ώστε να τον έβγαζες από τον πάτο στον οποίο τον καταδικάσατε να προπονείται;

Αυτή είναι, όμως, η Κύπρος. Αυτοί και οι αξιωματούχοι και οι αρμόδιοί της. Της επιφάνειας, της βιτρίνας, των εντυπώσεων. Στο έργο, στην αποτελεσματικότητα και στην ουσία μηδέν!

  Γιώργος Καλλινίκου   

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27 Νοεμβρίου 2019

Λες η χαραμάδα να γίνει πόρτα ελπίδας για την εκπαίδευση και την κοινωνία;

Να λοιπόν που εκεί που όλα μαυρίζουν στην εκπαίδευση, γονείς και δάσκαλοι, στο Γ’ Δημοτικό Δαλιού, ανοίγουν μια χαραμάδα να μπει λίγο φως.  Τώρα μένει να δούμε αν οι ηγεσίες θα καταφέρουν να ανοίξουν την πόρτα της ελπίδας.

Την Τρίτη, 19 του Νοέμβρη, ο Σύνδεσμος Γονέων του Γ’ Δημοτικού Σχολείου Δαλιού πραγματοποίησε εκδήλωση διαμαρτυρίας για το περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η περιοχή.  Είναι περικυκλωμένη από ρυπογόνες βιομηχανικές μονάδες, με αποτέλεσμα τα παιδιά και οι κάτοικοι ν’ αναπνέουν μολυσμένο αέρα, με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία τους.  Η εκδήλωση έτυχε της σχετικής δημοσιότητας από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.  Όμως δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία σε μια παράλληλη ενέργεια.

Συγχρόνως έγινε και ένα γεγονός πρωτοποριακό, ελπιδοφόρο και πρωτοπόρο για τα εκπαιδευτικά πράγματα στην Κύπρο.  Οι δάσκαλοι του σχολείου, με τη στήριξη της ΠΟΕΔ, κατέβηκαν σε απεργία και συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των γονιών και των παιδιών.  Νομίζω, από όσο θυμάμαι, είναι η πρώτη φορά στην Κύπρο που οι δάσκαλοι ενός σχολείου απεργούν και συμπαραστέκονται σε αγώνα των γονιών και των παιδιών του σχολείου.  Θα ήταν ενδιαφέρον η ΠΟΕΔ να μας ενημερώσει αν υπήρχε παρόμοιο προηγούμενο γεγονός.

Όταν ήμουν Γενικός Αντιπρόσωπος, σε Γενικές Συνελεύσεις της ΠΟΕΔ, προσπαθούσα μάταια να πείσω τους συναδέλφους ότι η ΠΟΕΔ έπρεπε πιο δυναμικά και αποφασιστικά να σταθεί και να αγωνιστεί στο πλευρό αγωνιζόμενων, εργαζόμενων γονιών.  Θα έπρεπε με κάθε τρόπο να επιδιωχθεί οι δάσκαλοι να δώσουν έμπρακτα τη στήριξή τους στους εργαζόμενους γονείς, που βίωναν και βιώνουν απελπιστικές εργασιακές και άλλες συνθήκες.  Δυστυχώς ελάχιστα έχουν γίνει σ’ αυτή την κατεύθυνση.  Έστω, ας ευχηθούμε αυτή η χαραμάδα που άνοιξε, να γίνει πόρτα ελπίδας για τον κοινό αγώνα γονιών και δασκάλων.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο Σύνδεσμο Γονέων του Γ’ Δημοτικού Δαλιού για την πρωτοβουλία τους να έχουν συμπαραστάτες και συναγωνιστές τους δασκάλους των παιδιών τους.  Θερμά συγχαρητήρια και στους δασκάλους του σχολείου, οι οποίοι με τη στάση τους έδωσαν το καλύτερο μάθημα στα παιδιά, μπήκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και άνοιξαν αυτή την ελπιδοφόρα χαραμάδα στον τρόπο της συνεργασίας γονιών και δασκάλων.  Συγχαρητήρια στην ηγεσία της ΠΟΕΔ που επιτέλους δείχνει ποιο πρέπει να είναι το μέλλον της συνεργασίας με τους γονείς.

Τις τελευταίες δεκαετίες από τις ηγεσίες των οργανωμένων γονιών πέρασαν πολλά λαμπρά παραδείγματα προσφοράς.  Δυστυχώς όμως πέρασαν και πολλοί που προτιμούσαν να «γλείφουν» στα πατώματα της εκάστοτε εξουσίας περιμένοντας για ανταπόδοση κάποια ψίχουλα προσωπικής δημοσιότητας ή εξυπηρέτησης.  Ας ελπίσουμε ότι οι νέες ηγεσίες των γονιών θα παραδειγματιστούν από το Σύνδεσμο Γονέων του Γ’ Δαλιού και θα βρεθούν στο ίδιο μέτωπο με τους δασκάλους των παιδιών.  Θα σταματήσουν να σπαταλούν το χρόνο τους στους διαδρόμους της οποιασδήποτε εξουσίας, θα κοιτάξουν κατάματα τα πραγματικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους γονείς και τα παιδιά τους και θα αγωνιστούν, μαζί με τους δασκάλους, για την επίλυσή τους.

Για την ουσία του περιβαλλοντικού προβλήματος που ανέδειξαν οι γονείς του Γ’ Δημοτικού Σχολείου Δαλιού:  Ελπίζουμε η πολιτεία να δράσει άμεσα και αποφασιστικά για να μη βρεθεί μπροστά σε μια νέα υπόθεση «ASTRASOL» και να χρειαστεί να πληρώσει σοβαρές αποζημιώσεις.  Κυρίως όμως να μη χρειαστεί να πληρώσουν τα παιδιά και οι κάτοικοι της περιοχής με την υγεία τους ή τη ζωή τους.

Μανόλης Σόβολος

Γονιός και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

 

Από ευαισθητοποιημένοι μαθητές, κυνικοί ενήλικες

Με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, ο υπουργός Παιδείας κλήθηκε σε κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Περιβάλλοντος και Παιδείας της Βουλής, όπου παρουσιάστηκαν περιβαλλοντικά προγράμματα που θα εφαρμοστούν φέτος στα σχολεία. Κατά τη συζήτηση, αφού έγινε αναφορά σε παρόμοια προγράμματα που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, σημειώθηκε ότι οι μαθητές μας γενικότερα είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα περιβάλλοντος. «Δημιουργούμε στο σχολείο ευαισθητοποιημένους πολίτες, γιατί χαλούν στη συνέχεια;», διερωτήθηκαν οι συμμετέχοντες. «Είναι θέμα κουλτούρας της κοινωνίας», ήταν η γνωστή καθησυχαστική για τους ίδιους απάντηση. Η συνηθισμένη καραμέλα της κακιάς γενικής κουλτούρας και νοοτροπίας, που επιτρέπει στους εμπλεκόμενους να βγάλουν την ουρά τους έξω από το πρόβλημα, να επαναπαυτούν στο ότι οι ίδιοι κάνουν τη δουλειά τους σωστά, και να φταίξουν κάτι αόριστο όσο οι ίδιοι ευλογούν τα γένια τους. 

Αν και οι αιτίες που μετατρέπουν ευαισθητοποιημένα παιδιά σε κυνικούς ενήλικες μπορεί κάποτε να είναι γενικές, τις περισσότερες φορές είναι συγκεκριμένες. Γιατί από τη μια μαθαίνουμε τα παιδιά πώς να φυτεύουν δεντράκια στην αυλή του σχολείου, για να τα κόψουμε μόλις μεγαλώσουν για να κάνουμε περιφράξεις. Καλούμε τα παιδιά «Φυτέψτε δέντρα στην πλαγιά εκεί, να πρασινίσει όλη η γη», ενώ επιτρέπουμε σε ένα τσούρμο επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν πάνω στα αποκαΐδια των δασών μας. Βλέπουν το κράτος να διαφημίζει την περιβαλλοντική πολιτική του, όσο δίνει παράτυπα άδειες που παραβιάζουν τους ίδιους του τους νόμους, με αυτούς που έδωσαν τις άδειες να μένουν στο απυροβόλητο. Ακούν βουλευτές και πολιτικούς να μιλούν για τη σημασία του περιβάλλοντος, την ώρα που κάνουν πλάτες σε χορηγούς και συνεργάτες που παραβιάζουν τις νομοθεσίες που οι ίδιοι ψήφισαν. Παρακολουθούν όσο τα βαρύγδουπα λόγια για μηδενική ανοχή μετατρέπονται σε αναλγησία και απουσία ελέγχου, που ενθαρρύνει την ασυδοσία και επιβραβεύει την παρανομία. Και η περιβαλλοντική ευαισθησία τους, χάνεται στα αποκαΐδια του Ακάμα, στις επαύλεις των Θαλασσινών Σπηλιών, στα απόβλητα στις θάλασσες της Λεμεσού, και στις μπουλντόζες στις παραλίες της Αγίας Νάπας και του Πρωταρά. 

Και αυτή η αντίθεση των όσων προσπαθούμε να τους εμποτίσουμε, με τα όσα βλέπουν και βιώνουν, ούτε ξεκινά, αλλά ούτε και τελειώνει σε θέματα περιβάλλοντος. Τα παιδιά βλέπουν να στήνεται κάθε χρόνο μια παγκύπρια υπερπαραγωγή εθελοντισμού για άτομα με ειδικές ανάγκες που κρύβει την απουσία του κράτους, και να μαζεύονται τεράστια χρηματικά ποσά που διαφημίζουν τον αλτρουισμό μας και τονώνουν το εγώ μας, την ώρα που συμμαθητές τους που έχουν ανάγκη μένουν χωρίς συνοδούς και η μια στέγη παροχής φροντίδας μετά την άλλη κινδυνεύει με λουκέτο. Ακούν τους αρμόδιους να τονίζουν ότι η παιδεία είναι η σημαντικότερη επένδυση ενός κράτους, την ώρα που η παιδεία υποβαθμίζεται μπροστά στα μάτια τους, σε σχολικές μονάδες με άθλιες εγκαταστάσεις, ατέλειωτα εργοτάξια και κοντέινερ να χρησιμεύουν ως αίθουσες διδασκαλίας, με τις θερμάνσεις στο κρύο να είναι πολυτέλεια και τα κλιματιστικά στη ζέστη να είναι όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά για όλα αυτά οι κρατικοί αξιωματούχοι προβληματίζονται, στο πίσω μέρος της λιμουζίνας τους, με τα σχέδια της νέας Βουλής στον χαρτοφύλακα από τη μια, και τους συνεργάτες που όλο και αυξάνονται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. 

Βλέπουν τους γονείς τους να πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, δουλεύοντας όλο και περισσότερο για να συνεχίσουν να λαμβάνουν τα ίδια χρήματα αν όχι λιγότερα, για να μπορούν να έχουν οι οικογένειές τους μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής, όσο βομβαρδίζονται από συμβουλές ειδικών ότι οι γονείς πρέπει να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους και να παρακολουθούν από τα διάφορα μέσα τη σπεκτάκιουλαρ ζωή μιας χούφτας ευνοούμενων ενός σάπιου συστήματος. Ακούν για τα δικαιώματα του παιδιού και αυστηρότερους νόμους, την ώρα που καταγράφηκαν 368 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι σήμερα, και οι δράστες φτάνουν στα δικαστήρια σε μια διαδικασία που επαναφέρει στη μνήμη του θύματος το έγκλημα και το εκθέτει σε προβολή, μόνο και μόνο για να τη γλυτώσει το κάθε απόβρασμα με ποινή-χάδι. Και κατά τα άλλα, κάποιοι προβληματίζονται γιατί τα ευαισθητοποιημένα παιδιά στη Νήσο των Αχρείων «χαλούν». 

Ιορδάνης Κωνσταντινίδης

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 20 Νοεμβρίου 2019