Με την έναρξη της φετινής
σχολικής χρονιάς, ο υπουργός Παιδείας κλήθηκε σε κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών
Περιβάλλοντος και Παιδείας της Βουλής, όπου παρουσιάστηκαν περιβαλλοντικά
προγράμματα που θα εφαρμοστούν φέτος στα σχολεία. Κατά τη συζήτηση, αφού έγινε
αναφορά σε παρόμοια προγράμματα που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν, σημειώθηκε ότι
οι μαθητές μας γενικότερα είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα περιβάλλοντος.
«Δημιουργούμε στο σχολείο ευαισθητοποιημένους πολίτες, γιατί χαλούν στη
συνέχεια;», διερωτήθηκαν οι συμμετέχοντες. «Είναι θέμα κουλτούρας της
κοινωνίας», ήταν η γνωστή καθησυχαστική για τους ίδιους απάντηση. Η συνηθισμένη
καραμέλα της κακιάς γενικής κουλτούρας και νοοτροπίας, που επιτρέπει στους
εμπλεκόμενους να βγάλουν την ουρά τους έξω από το πρόβλημα, να επαναπαυτούν στο
ότι οι ίδιοι κάνουν τη δουλειά τους σωστά, και να φταίξουν κάτι αόριστο όσο οι
ίδιοι ευλογούν τα γένια τους.
Αν και οι αιτίες που
μετατρέπουν ευαισθητοποιημένα παιδιά σε κυνικούς ενήλικες μπορεί κάποτε να
είναι γενικές, τις περισσότερες φορές είναι συγκεκριμένες. Γιατί από τη μια
μαθαίνουμε τα παιδιά πώς να φυτεύουν δεντράκια στην αυλή του σχολείου, για να
τα κόψουμε μόλις μεγαλώσουν για να κάνουμε περιφράξεις. Καλούμε τα παιδιά
«Φυτέψτε δέντρα στην πλαγιά εκεί, να πρασινίσει όλη η γη», ενώ επιτρέπουμε σε
ένα τσούρμο επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν πάνω στα αποκαΐδια των δασών μας.
Βλέπουν το κράτος να διαφημίζει την περιβαλλοντική πολιτική του, όσο δίνει παράτυπα
άδειες που παραβιάζουν τους ίδιους του τους νόμους, με αυτούς που έδωσαν τις
άδειες να μένουν στο απυροβόλητο. Ακούν βουλευτές και πολιτικούς να μιλούν για
τη σημασία του περιβάλλοντος, την ώρα που κάνουν πλάτες σε χορηγούς και
συνεργάτες που παραβιάζουν τις νομοθεσίες που οι ίδιοι ψήφισαν. Παρακολουθούν
όσο τα βαρύγδουπα λόγια για μηδενική ανοχή μετατρέπονται σε αναλγησία και
απουσία ελέγχου, που ενθαρρύνει την ασυδοσία και επιβραβεύει την παρανομία. Και
η περιβαλλοντική ευαισθησία τους, χάνεται στα αποκαΐδια του Ακάμα, στις
επαύλεις των Θαλασσινών Σπηλιών, στα απόβλητα στις θάλασσες της Λεμεσού, και
στις μπουλντόζες στις παραλίες της Αγίας Νάπας και του Πρωταρά.
Και αυτή η αντίθεση των όσων προσπαθούμε να τους εμποτίσουμε, με τα όσα βλέπουν και βιώνουν, ούτε ξεκινά, αλλά ούτε και τελειώνει σε θέματα περιβάλλοντος. Τα παιδιά βλέπουν να στήνεται κάθε χρόνο μια παγκύπρια υπερπαραγωγή εθελοντισμού για άτομα με ειδικές ανάγκες που κρύβει την απουσία του κράτους, και να μαζεύονται τεράστια χρηματικά ποσά που διαφημίζουν τον αλτρουισμό μας και τονώνουν το εγώ μας, την ώρα που συμμαθητές τους που έχουν ανάγκη μένουν χωρίς συνοδούς και η μια στέγη παροχής φροντίδας μετά την άλλη κινδυνεύει με λουκέτο. Ακούν τους αρμόδιους να τονίζουν ότι η παιδεία είναι η σημαντικότερη επένδυση ενός κράτους, την ώρα που η παιδεία υποβαθμίζεται μπροστά στα μάτια τους, σε σχολικές μονάδες με άθλιες εγκαταστάσεις, ατέλειωτα εργοτάξια και κοντέινερ να χρησιμεύουν ως αίθουσες διδασκαλίας, με τις θερμάνσεις στο κρύο να είναι πολυτέλεια και τα κλιματιστικά στη ζέστη να είναι όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά για όλα αυτά οι κρατικοί αξιωματούχοι προβληματίζονται, στο πίσω μέρος της λιμουζίνας τους, με τα σχέδια της νέας Βουλής στον χαρτοφύλακα από τη μια, και τους συνεργάτες που όλο και αυξάνονται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
Βλέπουν τους γονείς τους να πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, δουλεύοντας όλο και περισσότερο για να συνεχίσουν να λαμβάνουν τα ίδια χρήματα αν όχι λιγότερα, για να μπορούν να έχουν οι οικογένειές τους μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής, όσο βομβαρδίζονται από συμβουλές ειδικών ότι οι γονείς πρέπει να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους και να παρακολουθούν από τα διάφορα μέσα τη σπεκτάκιουλαρ ζωή μιας χούφτας ευνοούμενων ενός σάπιου συστήματος. Ακούν για τα δικαιώματα του παιδιού και αυστηρότερους νόμους, την ώρα που καταγράφηκαν 368 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης από τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι σήμερα, και οι δράστες φτάνουν στα δικαστήρια σε μια διαδικασία που επαναφέρει στη μνήμη του θύματος το έγκλημα και το εκθέτει σε προβολή, μόνο και μόνο για να τη γλυτώσει το κάθε απόβρασμα με ποινή-χάδι. Και κατά τα άλλα, κάποιοι προβληματίζονται γιατί τα ευαισθητοποιημένα παιδιά στη Νήσο των Αχρείων «χαλούν».
Ιορδάνης Κωνσταντινίδης
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 20 Νοεμβρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου