Ένα μικρό αφιέρωμα στο Θάνο Μικρούτσικο

Ένα μικρό αφιέρωμα στο Θάνο Μικρούτσικο, που μας άφησε στα γήινα ...

Γιαγιά ζητεί οικογένεια

Ευτυχισμένες οικογένειες γύρω από ένα τραπέζι με όλα τα καλά, χαρούμενα παιδιά, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες να ανοίγουν πακέτα με δώρα, να στολίζουν δέντρα μες στην τρελή χαρά… συνιστούν το πνεύμα των γιορτών όπως έχει καταγραφεί στο μυαλό μας μέσα από ταινίες. Τα πράγματα όμως δεν είναι στα αλήθεια έτσι. Όχι για όλους. Όχι για πολλούς.

 

Μία γυναίκα στην Αμερική θέλησε να γίνει μέρος του σκηνικού αυτού. Και δημοσιοποίησε μία αγγελία η οποία έλεγε: «Μήπως χρειάζεται κανείς μία γιαγιά για τα Χριστούγεννα; Μπορώ να φέρω φαγητό και δώρα για τα παιδιά! Δεν έχω κανένα και πονάει πολύ αυτό».

Ποια μπορεί να είναι η αντίδραση σε μια τέτοια αγγελία; Να την καλέσεις σπίτι σου κάνοντας την επιθυμία της πραγματικότητα. Τι στοιχίζει ένα ακόμα πιάτο φαγητό και λίγος από τον χρόνο σου; Να αδιαφορήσεις, σκεπτόμενος «που να μπλέκω τώρα σε καταστάσεις που δεν ξέρω πώς θα εξελιχθούν». 

Η πλειοψηφία όσων αντέδρασαν δεν συγκαταλέγεται σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Κάποιοι την αποκάλεσαν παράσιτο που θέλει να εκμεταλλευτεί τη γενναιοδωρία κάποιας καλής οικογένειας. Άλλοι την είπαν αποτυχημένη και μίζερη επιρρίπτοντας της ευθύνες για τη μοναξιά της. Ένας μάλιστα της πρότεινε να αυτοκτονήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να τρομάξει από την τόση κακία και να κατεβάσει την αγγελία. «Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς άνθρωποι που δεν γνώριζα μπορούσαν να εκφράζουν τόσο μίσος εναντίον μου. Με συνέτριψε», είπε αργότερα.  Κάποιος νεαρός, πρόλαβε και αντέγραψε την αγγελία αναδημοσιεύοντάς την στο δικό του λογαριασμό θίγοντας τη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση που βιώνουν πολλοί άνθρωποι τις γιορτές. Και το θαύμα λειτούργησε. Το κλίμα ανατράπηκε και πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν την προθυμία τους να υιοθετήσουν τη γιαγιά. Η οποία όπως αποκαλύφθηκε, αν και είχε κόρη για κάποιο λόγο είχαν χαλάσει οι σχέσεις τους και είχε αποξενωθεί δίνοντας μόνη της μάχη με τον καρκίνο. Πράγμα το οποίο άντεχε, αλλά δεν άντεχε τη μοναξιά των γιορτών. 

Μέσα από την ιστορία που δημοσιεύτηκε στους New York Times βλέπουμε, πέρα από τη μοναξιά, την πάλη του καλού με το κακό. Με το καλό, χωρίς να είναι αμερικάνικη ταινία με happy end να νικά και πολλοί να σπεύδουν να προσφέρουν μια ζεστή αγκαλιά στη γυναίκα. Είναι όμως εκπληκτικό πόση κακία μπορεί να εκδηλωθεί από άγνωστους προς άγνωστους. Χωρίς ουσιαστικό λόγο ή κίνητρο. Έτσι απλά, για να πεις κάτι. Κι αυτό το κάτι να είναι επίθεση. Προφανώς πάντοτε έτσι ήμασταν οι άνθρωποι, αλλά πλέον υπάρχει μια ευκολία να το εκφράζουμε χωρίς καν να αποκαλυπτόμαστε. 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

  «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 25 Δεκεμβρίου 2019

Καλωσόρισες. Εμείς μάθαμε να «φυσάμε και το γιαούρτι».

Καλωσόρισες.  Σε «βλέπω» ήδη να κρυφογελάς χαιρέκακα.  Τι μεγαλεία!  Τι μεγάλο Υπουργείο!  Ήδη ο προκάτοχός σου φρόντισε να κάνει τα τρία … πέντε (Τα γράμματα των αρχικών: από ΥΠΠ σε ΥΠΠΑΝ).  Ίσως και να σκέφτεσαι: «Πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν – ή να τα κάνεις – τα πράγματα από όλους τους προκατόχους σου;».  Ρώτα μας και μας.  Κάποτε μπορεί κι εμείς να πιστεύαμε πώς είχαμε «πιάσει» πάτο και δεν είχε παρακάτω.  Κι ερχόταν ο ένας μετά τον άλλο και … λες και είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι μπορούν να σκάψουν και πιο κάτω από τον πάτο.  «Κατάφερναν» σε χρόνο ρεκόρ να επιθυμούμε τον προηγούμενο.

Ίσως και να σκέφτεσαι: «Και τίποτα να μην κάνω, μια χαρά θα την περάσω, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι».  Για άλλες εποχές μπορεί να είχες και δίκιο.  Όμως, επέτρεψέ μου να σου πω μερικές αλήθειες, όπως εγώ τις νιώθω.  Δεν πρόκειται να στις πει καμιά παρακοιμώμενη «εκπαιδευτική αλογόμυγα» από εκείνες που προσκολλώνται στην εκάστοτε εξουσία. 

Το «καράβι» που ανέβηκες, εδώ και χρόνια, δεν πλέει απλώς σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.  Βρίσκεται και πάνω σε ενεργό «ηφαίστειο».  Δεν ξέρεις πια στιγμή θα τιναχτεί στον αέρα.  Ακόμα κι ο «εκπαιδευτικός Ηρακλής» να ήσουν δεν θα καταφέρεις μόνος σου τίποτα.  Ακόμα κι αν βρεις, όπως ο προκάτοχός σου, μερικούς «πρόθυμους» στις ηγεσίες των γονιών να σιγοντάρουν διάφορα «έπεα πτερόεντα» και να σου κάνουν πλάτες σε διάφορες ασυναρτησίες, δεν είναι πια διατεθειμένοι όλοι οι γονείς να ανεχθούν τέτοια καμώματα.  Πάλιωσε το παιχνίδι …

Θα μου πεις: «Σιγά να μην ξυπνήσουν οι γονείς και βγουν στους δρόμους, απαιτώντας αυτά που δικαιούνται τα παιδιά τους… Αυτά δεν γίνονται στην Κύπρο».  Μην ξεγελιέσαι.  Και ο προκάτοχός σου δεν πίστευε πως οι εκπαιδευτικοί θα βγουν μαζικά στους δρόμους.  Σου το είπα ήδη: κάθεσαι σε ηφαίστειο.  Μην ξαφνιαστείς αν δεις καμιά μέρα χιλιάδες γονείς στους δρόμους.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το ξέρεις φαντάζομαι.  Δεν στο λέω πρώτος εγώ: Στην εκπαιδευτική και κοινωνική «πιάτσα» δεν πιστεύουν ότι μπορείς να καταφέρεις οτιδήποτε καλύτερο από τους προκατόχους σου.  Ούτε ακόμα κι εκείνοι που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ευελπιστούσαν και πάλευαν για την αποπομπή του προκατόχου σου, δεν το πιστεύουν.  Απλά δεν θέλουν να επωμιστούν άλλο εκλογικό κόστος.  Πολλές «εκπαιδευτικές αλογόμυγες» σε καρτερούν να σε «φωτίσουν» με τις εισηγήσεις τους.  Ήδη ακούς στα αυτιά σου το «βούισμά» τους.  Έχουν στο ρεπερτόριό τους παλιούς και νέους νεολογισμούς (… είσαι κι εσύ λίγο επιρρεπής σ’ αυτά) για θεραπεία κάθε «νόσου και κάθε …»: «Μεταρρυθμίσεις, Στρατηγικούς σχεδιασμούς, Διαλόγους για την Παιδεία, Εκσυγχρονισμούς, Καινοτομίες, Αναθεωρήσεις και … του πουλιού το γάλα».  Αν αρχίσεις εκείνα τα βαρύγδουπα: «… θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την εκπαίδευση …», το βλέπω το «καράβι» να ανατινάζεται.

Το θέμα σου δεν είναι μόνο παιδείας ή έστω εκπαιδευτικό.  Αν ήταν έτσι θα είχες εύκολη δουλειά.  Το θέμα είναι ευρύτερα κοινωνικό.  Κι εσύ, ως πολιτεία, είσαι «γυμνός» από δομές στήριξης, βοήθειας και ανακούφισης της οικογένειας.  Τα τελευταία περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας θα μοιάζουν με πυγολαμπίδες, αν δεν προλάβεις και εκραγεί το «ηφαίστειο».  Αν έχεις όραμα γι αυτό τον τόπο, η δουλειά σου είναι να πείσεις τον Πρόεδρο, τον Υπουργό Οικονομικών και όλους τους συναδέλφους σου να αφήσουν τις λιμουζίνες, τα μέγαρα και τα παλάτια.  Κατεπειγόντως να οργανώσετε δομές και στηρίξετε, με πολλαπλούς τρόπους, τις οικογένειες για να « … σώσετε οτιδήποτε … αν σώζεται».

Οργανώστε εκπαιδευτικές δομές που κάθε παιδί να μπορεί να βρει τον εαυτό του και να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις δυνάμεις του.  Την προηγούμενη εβδομάδα συνάντησα γονείς, που έχουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, και αναρωτιόνταν: «Είναι δυνατό, στο όνομα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, να στοιβάζουμε τα παιδιά 3 χρόνια στο Γυμνάσιο σε ένα ανελαστικό πρόγραμμα, το οποίο δεν έχει κανένα νόημα γι αυτά; Να τα οδηγούμε συνεχώς στη βίωση της αποτυχίας; Γιατί να μην υπάρχουν κι άλλες παράλληλες δομές τεχνικής κατεύθυνσης από το Γυμνάσιο;».  Τις απαντήσεις εσύ θα τις δώσεις.  Δες τα προγράμματα των άλλων χωρών, στα οποία τα περισσότερα μαθήματα στο Ενιαίο Σχολείο τους είναι πρακτικής κατεύθυνσης.  Και πολλά άλλα …

Όσο για μένα θα σε υποδεχτώ όπως και τον προκάτοχό σου από το φιλόξενο www.paideia-news.com με τα ίδια λόγια:

«Κάηκα στο χυλό κι έμαθα να φυσάω και το γιαούρτι».

Μην το παίρνεις προσωπικά.  Πληρώνεις την επιφυλακτικότητα λόγω της όποιας αστοχίας των προκατόχων σου.  Εμείς όμως εκεί ... αμετανόητα αισιόδοξοι.  Θα πάρουμε άλλη μια φορά το «μικρό μας καλάθι» και ευελπιστούμε ότι θα το γεμίσουμε με τα φρούτα της «εκπαιδευτικής άνοιξης», χωρίς εισαγωγικά.  Σου εύχομαι να καταφέρεις να μας βοηθήσεις να διώξουμε την «εκπαιδευτική βαρυχειμωνιά» που μας βασανίζει για δεκαετίες.  Καλώς όρισες, καλή δύναμη, υγεία, υπομονή και καλή επιτυχία.

Επίσης για βοήθειά σου, επισυνάπτω το έντυπο με όλα τα έγγραφα των εισηγήσεων που έδωσα στον προκάτοχό σου.  Σε συνέδριο Διευθυντών τον Ιούνη μου είπε ότι τα έχει στο γραφείο του (…κοντά δυο χρόνια).  Επειδή φεύγοντας μπορεί να έγινε καλή καθαριότητα και να χάθηκαν στα ξαναστέλνω.  Ποιος ξέρει καμιά φορά.  Μπορεί να μας εκπλήξεις…

Επισυναπτόμενο με τις Εισηγήσεις στον πρώην Υπουργό

Μανόλης Σόβολος

Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα;

 Λες να λυπάμαι μόνο εγώ σήμερα …

Κάθε γεγονός μπορεί να «διαβαστεί» με πολλούς τρόπους.  Επιδέχεται πολλές ερμηνείες.  Προσωπικά, το γεγονός της αποχώρησής σου από το Υ.Π.Π.Α.Ν., θα προσπαθήσω να το «διαβάσω» με τον τρόπο που έμαθα να το κάνω τόσα χρόνια: την έγνοια μου για την καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων, των σχολείων και των γονιών.  Εξάλλου, ακόμη κι εσύ μπορεί να χάρηκες που φεύγεις και θα «ησυχάσει» το κεφάλι σου. 

Λοιπόν.  Δεν συμπληρώθηκαν ούτε δυο χρόνια από την ημέρα που ανέλαβες τα καθήκοντά σου και σε καλωσόριζα, από το φιλόξενο www.paideia-news.com , με το άρθρο: Καλώς όρισες.  Γνωρίζεις και θυμάσαι ... https://paideia-news.com/kalos-orises.-gnorizeis-kai-thymasai-...29467

Ευελπιστούσα ότι τις γνώσεις και το δυναμισμό σου θα τον χρησιμοποιούσες για να στοχεύσεις σε … «όλα αυτά τα «μικρά» και «βασανιστικά» της καθημερινότητας των σχολείων μας.  Αυτά που «κόβουν καθημερινά τα φτερά» των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών».

Διαβάζοντας, για χρόνια, τις δημόσιες εισηγήσεις μου για την εκπαίδευση, μου ζήτησες να σου καταθέσω άμεσα πρακτικές εισηγήσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας των σχολείων.  Στις 5 του Μάρτη του 2018 σου παρέδωσα το κείμενο με τις εισηγήσεις και όλα τα επεξηγηματικά επισυναπτόμενα κείμενα.  Αφού έχεις κάνει μνεία δημόσια, σε συνέδριο Διευθυντών, τώρα με την αποχώρησή σου, τα επισυνάπτω σήμερα για δημοσίευση στο paideia-news.  Έτσι, θα έχεις κι εσύ την ευκαιρία, και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, να ξαναδείς ποιο δρόμο σου δείχνανε τα προβλήματα και ποια ρότα τράβηξες εσύ…

Ξέρω ότι αν σου ζητήσουν να κάνεις απολογισμό της θητείας σου θα βρεις πολλά και ευφάνταστα έργα να απαριθμήσεις.  Ξεχνάς όμως κι εσύ, όπως και οι προκάτοχοί σου, ότι ακόμα κι αν όλα αυτά ήταν άριστα και καλώς καμωμένα, η εκπαιδευτική καθημερινότητα των παιδιών, των δασκάλων και των γονιών γίνεται κάθε μέρα και τραγικότερη.  Κι αν δεν υπάρχουν χαρούμενα παιδιά, γονείς και δάσκαλοι στα σχολεία, τότε δεν μπορούμε να το ονομάσουμε διαφορετικά παρά αποτυχία.

Θα μου πεις: «… δεν ευθύνομαι εγώ για τις πολυετείς κακοδαιμονίες της εκπαίδευσης».  Σωστά, μόνο που εσύ γνώριζες από τα μέσα τα πράγματα.  Κάθε λογικά σκεπτόμενος περίμενε να βελτιώσεις, τουλάχιστον, την καθημερινότητα την οποία γνώριζες πολύ καλά.  Κι όμως … «Κατάφερες» πάρα πολλοί να χαιρεκακούν και να ισχυρίζονται ότι μεταβλήθηκε η εκπαιδευτική πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο που ίσως να έχει βάση εκείνη η λαϊκή φράση: «ουδείς μωρότερος των ιατρών, αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι.

Να λοιπόν γιατί εγώ λυπάμαι σήμερα.  Γιατί «ακύρωσες» αγώνες γενιών και γενιών δασκάλων.  Είτε έχουν δίκιο είτε όχι, στη συλλογική μνήμη γράφτηκε ότι ένας δάσκαλος ανέλαβε το Υπουργείο και δεν κατάφερε να βελτιώσει την καθημερινότητα των σχολείων.  Τόσα χρόνια παλεύαμε και ζητούσαμε να αναλάβει το Υπουργείο ένας δάσκαλος που γνωρίζει από μέσα τα πράγματα.  Είτε το ήθελες είτε όχι «ακύρωσες» το επιχείρημα αυτό στην κοινωνία.  Δύσκολα θα μπορέσουμε να το ξαναθέσουμε.  Να λοιπόν γιατί λυπάμαι σήμερα …  Ένα με παρηγορεί: Δεν είναι όλοι ίδιοι.

Σου εύχομαι υγεία και να βγεις σοφότερος από αυτή την «περιπέτεια».  Κι όπως είχα γράψει αποχαιρετώντας και τον προκάτοχό σου:

Στο καλό λοιπόν.  Κρίμα όμως ... Αν ... Θα μου πεις: «το αν το σπείρανε και δε φύτρωσε».  Κρίμα όμως ... Αν όλη αυτή η αποφασιστικότητα ...

Εμείς, δεν έχουμε άλλη επιλογή, θα μεταφέρουμε από αύριο στο διάδοχό σου τα αιτήματα και θα αγωνιζόμαστε να έρθει γρηγορότερα και η «εκπαιδευτική άνοιξη», χωρίς εισαγωγικά.

Μανόλης Σόβολος

Γονιός  (... και πρώην Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου)

 Επισυναπτόμενο έγγραφο με τις εισηγήσεις στον πρώην Υπουργό

 Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com