"Το ανθρώπινο κρέας είναι το πιο φτηνό..."

Δεν θυμάμαι που το διάβασα ή ποιος το είπε.  Φαίνεται όμως ότι είχε δίκιο.  Αυτό καταδεικνύεται περίτρανα από τον εμπαιγμό που υφίστανται εδώ και χρόνια από την επίσημη πολιτεία, οι κάτοικοι της περιοχής, οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά του Γ' Δημοτικού Σχολείου στο Δάλι.  Παρότι όλοι συμφωνούν, στα λόγια, ότι πρέπει να απομακρυνθούν τα επικίνδυνα ρυπογόνα εργοστάσια από την περιοχή, τίποτα ουσιαστικό δεν γίνεται και το θέμα παραπέμπεται από επιτροπή σε επιτροπή με φοβερές συνέπειες για την υγεία των κατοίκων.

Κραυγή αγωνίας από κατοίκους της Ενορίας Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης στο Δάλι.

Οι 3 θάνατοι γονιών και εκπαιδευτικού την τελευταία εβδομάδα φαίνεται ότι έχει ανησυχήσει ακόμη περισσότερο την κοινότητα, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς.  Οι μόνοι που δεν φαίνεται να ανησυχούν είναι οι αρμόδιοι και οι "αρμόδιοι" ... 

Όπως δείχνουν τα δημοσιεύματα εκπαιδευτικών και γονιών στα κοινωνικά δίκτυα, ένας νέος εφιάλτης τύπου "Astrasol", άρχισε να στοιχειώνει τα όνειρα όλων των κατοίκων της περιοχής.

 

Διαβάστε επίσης το άρθρο: "Ανυποχώρητοι στον αγώνα για την υγεία τους". 

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ένιο Μορικόνε

Έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης Ένιο Μορικόνε

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πολιτισμος 6 Ιουλίου 2020

 

Έφυγε από τη ζωή ο Ένιο Μορικόνε, σε ηλικία 91 ετών, μετέδωσε το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA.
Ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Ένιο Μορικόνε έβαλε τη μουσική του σε μεγάλα και σημαντικά κινηματογραφικά έργα κι έχει συνθέσει περισσότερα από 100 κλασικά κομμάτια κι ενορχηστρώσει πάνω από 500 τραγούδια. 
Ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων («Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μονομαχία Στο Ελ Πάσο» και «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος»).
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών: Το «The Ecstasy of Gold», μουσικό θέμα της ταινίας «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το «A Man with Harmonica», το «Chi Mai», αλλά και το «Here’s to You», το τραγούδι που έντυσε την ταινία «Σάκκο και Βανζέτι», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ.
Ο Μορικόνε διακρίθηκε και στο Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν. Συνέθεσε μουσική για αρκετές ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως τα «Days of Heaven», «The Mission», «Οι Αδιάφθοροι», «Cinema Paradiso» και «Bugsy». Ο Μορικόνε συνεργάστηκε επίσης με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε.
Στον 21ο αιώνα, η μουσική του Μορικόνε ξαναχρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση και σε ταινίες όπως αυτές του Κουέντιν Ταραντίνο: «Kill Bill» (2003), «Death Proof» (2007), «Άδωξοι Μπάσταρδη» (2009) και «Django: Ο Τιμωρός» (2012).
Ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του, Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8». Επίσης, κέρδισε  τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα.

 

Πηγή:  https://www.imerodromos.gr/efyge-apo-ti-zoi-o-synthetis-enio-morikone/

Αν ζούσε ο Διαμαντής

Κάποια χρόνια πριν, η εικόνα του καλλιτέχνη, όπως προβαλλόταν μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές, ήταν ενός περίεργου τύπου, ντυμένου φανταχτερά (κασκόλ και μπερέ απαραίτητα στην αμφίεση), που μιλούσε ακαταλαβίστικα και έκανε άχρηστα στην ουσία πράγματα. Κι αν κάποιος την εποχή εκείνη εξέφραζε την επιθυμία να σπουδάσει κάτι σχετικό με τέχνη, θα έπεφτε πάνω του όλο το σόι για να αποτρέψει την καταστροφή. Πολύ πιο πριν δε, ο έχων ροπή στις τέχνες, μπορεί να αντιμετωπιζόταν ως ο τρελός του χωριού. Ο ηθοποιός ισοδυναμούσε με άτομο ελευθέρων ηθών κι ο ζωγράφος με μη έχοντας σώας τας φρένας. Σε ένα τέτοιο κλίμα, λόγω των ιδεοληψιών αυτών, πολλές ζωές καταστράφηκαν και το ταλέντο τους πήγε στράφι. Κι άλλες πάλι φορές, το ταλέντο τους κατάφερε να επιβιώσει για να ανακαλύψουμε σήμερα τον Χαλεπά, τον Κώστα Στάθη, την Καμίλ Κλοντέλ και τόσους άλλους που παρά την καταπίεση και την καταφρόνηση δεν είπαν απεταξάμην. 

Αν και πέρασαν χρόνια πολλά από τις εποχές εκείνες κι αν και ο πολιτισμός μπαίνει πολλές φορές στην εμπροσθοφυλακή της οικονομίας πολλών χωρών, με τεράστια μουσεία και ορδές τουριστών έξω από αυτά, στο βάθος - βάθος δεν άλλαξε και πολύ η αντίληψή μας για τους καλλιτέχνες. Μπορεί να κάνουμε ουρά έξω από το Λούβρο (αφού έτσι κάνουν όλοι) αλλά άλλο το έργο κι άλλο αυτός που το δημιούργησε. Ο καλλιτέχνης παραμένει στη συνείδηση των εξουσιών ένα άτομο που δεν παράγει (με τους όρους που είναι κατανοητοί στους τεχνοκράτες και στους πολιτικούς). 

Κι ενώ με την πανδημία πληγήκαμε οι πάντες, με ό,τι κι αν είναι το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαστε, οι καλλιτέχνες πρέπει να αποδείξουν πως δεν έχουν κρυμμένα εισοδήματα, δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι, ίσως ούτε καν για να φάνε. Χωρίς πολλά αποδεικτικά στοιχεία καταβλήθησαν επιδόματα σε εργαζόμενους από όλο το φάσμα της αγοράς. Δικηγόρους γιατί έκλεισαν τα δικαστήρια, γυμναστές γιατί ήταν κλειστά τα γυμναστήρια, διατροφολόγους, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφους, γκαρσόνια, καθαρίστριες, ξενοδοχοϋπάλληλους, κομμωτές, αισθητικούς… Οι καλλιτέχνες όμως αναγκάζονται να βγουν στο δρόμο και να απαιτήσουν το πενιχρό επίδομα που τους υποσχέθηκαν. 

Υ.Γ. Στην Κρατική Πινακοθήκη εκτίθενται αυτή τη στιγμή 219 δημιουργίες καλλιτεχνών που διασώθηκαν από την Αμμόχωστο. Ό,τι πήραμε πίσω μετά από 46 χρόνια συνομιλιών ήταν 219 έργα τέχνης, τα οποία αποτελούν θησαυρούς ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας. Αν ζούσε ο Βότσης και ο Πολ Γεωργίου, ο Κάνθος κι ο Διαμαντής, θα ήταν επαίτες έξω από τα υπουργεία. Για να πείσουν πως η καλλιτεχνική ενασχόληση είναι και εργασία και οι καλλιτέχνες έχουν τις ίδιες ανάγκες με τους υπόλοιπους. 

 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου  
  "Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"  04 Ιουλίου 2020