Τι σημαίνει «αναλαμβάνω την ευθύνη»;

                                                                                                       της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Στην Εσθονία αποκαλύφθηκε, πριν λίγες μέρες, πως το κόμμα του πρωθυπουργού είχε λάβει από ντιβέλοπερ χρηματοδότηση (120.000 ευρώ, ως μέρος δωρεάς ενός εκατομμυρίου) και σε αντάλλαγμα ο επιχειρηματίας πήρε, με ευνοϊκούς όρους και κυβερνητική εγγύηση, δάνειο 39 εκατομμυρίων για ανάπτυξη στην πρωτεύουσα της χώρας. Αυτό ονομάστηκε διαφθορά και μετά τον σάλο που ξέσπασε, ο οποίος κράτησε μόλις λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός υπέβαλε την παραίτησή του. «Στην πολιτική, πρέπει να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις για να λύσουμε περίπλοκες καταστάσεις», δήλωσε και ευχαρίστησε το λαό της χώρας. Υποστήριξε ακόμα πως ούτε γνώριζε, ούτε έλαβε κάποια κακόβουλη ή εν γνώσει του λανθασμένη απόφαση αλλά παραιτείται για να δείξει «υψηλή πολιτική κουλτούρα», χωρίς αυτό να συνεπάγεται ενοχή. 

Στην ίδια χώρα, προηγήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο, η παραίτηση της υπουργού Παιδείας η οποία όπως αποκαλύφθηκε χρησιμοποιούσε το κρατικό αυτοκίνητο και τον οδηγό για να μεταφέρει τα παιδιά της στο σχολείο. Μητέρα έξι μικρών παιδιών, χωρίς σύζυγο στο σπίτι, συνδύασε τις επαγγελματικές της διαδρομές και τις οικογενειακές υποχρεώσεις, αλλά αυτό δεν είναι αποδεκτό από την κοινωνία που έμαθε να ζητά ευθύνες από τους πολιτικούς. 

Στην Ιταλία, επίσης αυτές τις μέρες, παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός υπό το βάρος των κατηγοριών για τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής ύφεσης. Στην Ολλανδία ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη ενός τραγικού λάθους που έκαναν οι κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας αναγκάζοντας πολίτες οι οποίοι είχαν λάβει επιδόματα, να τα επιστρέψουν, πράγμα που είχε, σε πολλές οικογένειες, πολύ σοβαρές συνέπειες.  

Στην Αυστρία, παραιτήθηκε η υπουργός Εργασίας υπό το βάρος κατηγοριών ότι αντέγραψε μέρος της διατριβής και της διπλωματικής της εργασίας στο πανεπιστήμιο. Αν και η ίδια αρνήθηκε οποιαδήποτε παρανομία, είπε ότι παραιτείται γιατί δεν μπορεί να επιτρέψει να συνεχίζεται ο διασυρμός.  

Στη Μογγολία δε, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε γιατί δεν χορηγήθηκαν ζεστά ρούχα σε μια γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει κατά τη μεταφορά της σε καραντίνα λόγω κορωνοϊού. «Πριν από δύο ημέρες, μια γυναίκα μεταφέρθηκε στο Εθνικό Κέντρο Μεταδοτικών Νόσων με ανεύθυνο και απάνθρωπο τρόπο», δήλωσε ο πρωθυπουργός, ζητώντας συγγνώμη για το περιστατικό, το οποίο κάποιος κατέγραψε με κάμερα και όταν προβλήθηκε ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών. «Είμαι πατέρας. Ήταν μια θλιβερή εμπειρία για μένα ως πατέρας και πρωθυπουργός».

Στην Κύπρο, όταν ένας αξιωματούχος του δημοσίου δηλώνει πως αναλαμβάνει την ευθύνη τι ακριβώς εννοεί; Τι σημαίνει η δήλωση περί ανάληψης ευθύνης από τον πρόεδρο για το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων; 

chrystalla@phileleftheros.com

  Χρυσταλλα Χατζηδημητρίου    

 

 31 Ιανουαρίου 2021

 Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1115118/ti-simainei-analambano-tin-efthyni

Τα κατσάβραχά μας

                                                                                                       της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Καταγγείλαμε πολλές φορές το κατοχικό καθεστώς για την λατόμευση του Πενταδάκτυλου. Κι είναι αλήθεια πως πονά η ψυχή μας να βλέπουμε φωτογραφίες με τις πληγές ορθάνοιχτες στο κατεχόμενο βουνό. Πώς μπορούν να καταστρέφουν ένα μνημείο της φύσης; Πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται το ανεπανόρθωτο της καταστροφής που προκαλούν; Γιατί, όμως, μας πονά αυτό που συμβαίνει στον Πενταδάκτυλο και δεν μας θλίβουν τα όσα εξίσου καταστροφικά συμβαίνουν στις ελεύθερες περιοχές; Τι θα λέγαμε αν οι Τουρκοκύπριοι πρόβαλλαν εικόνες από τις λατομεύσεις στην Ανδρολύκου, σε γη που ανήκει σε αυτούς; Εντάξει, δεν τους την πήραμε τη γη με εισβολή, αλλά μάλλον πονάνε κι αυτοί να βλέπουν τους λόφους τους να κόβονται φέτες φέτες. Λόφοι ανάμεσα σε φαράγγια με παλαιοντολογικά απολιθώματα. Τους οποίους όμως εύκολα θα ονομάζαμε κατσάβραχα. Σαν αυτούς που οι ντιβέλοπερ μετατρέπουν σε τουριστικά χώρια με θέα κι όταν πεθάνουν τους δοξάζουμε ξεχνώντας πόσο μπετόν ρίχτηκε σε θαλασσινές σπηλιές, σε παραλίες, σε αρχαίους τάφους και όπου υπήρχε θέα προς την θάλασσα. 

Κατσάβραχα ίσως θεωρούσαμε και τη γη της Ανδρολύκου, η οποία εγκαταλείφθηκε το 1974 διατηρώντας ατόφια την φυσική ομορφιά της. Μέχρι που ήρθαν οι λατόμοι κι άρχισαν να κόβουν τους λόφους δημιουργώντας κρατήρες. «Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα/κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο/τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα/και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο». Μόνο τα υλικά κι οι ιδιότητες των εμπόρων αλλάζουν από τους στίχους του Γκάτσου, ένδειξη πως παρόλη την εξέλιξή μας και παρόλη την ζημιά που προκαλέσαμε οι άνθρωποι στην φύση, με αποτέλεσμα πολλά δεινά τα οποία βιώνουμε εντούτοις εξακολουθούμε να καταστρέφουμε αλόγιστα.  

Οι λόφοι της Αντρολύκου λοιπόν, κατά άλλους κατσάβραχα, έχουν μετατραπεί σε κρανίου τόπο. Κι αφού η πέτρα εξαντλείται, ζητείται επέκταση. Η γη η οποία ζητείται να γίνει η επέκταση βρίσκεται στο μεγαλύτερο της μέρος σε περιοχή του Natura2000 – Χερσόνησος Ακάμας. Αν διασχίσει κάποιος την περιοχή τώρα που είναι καταπράσινη θα νοιώσει πως ταξιδεύει στην Τοσκάνη. Σε μια φτωχική Τοσκάνη, αλλά το ίδιο όμορφη.  

Όπως καταγγέλλουν οι Οικολόγοι, τρία υπέροχα, μοναδικής ομορφιάς και αξίας φαράγγια έχουν ήδη περικυκλωθεί από τα λατομεία, ενώ το φυσικό ανάγλυφο και το γεωλογικό απόθεμα, σχηματίζει τα ευρωπαϊκώς προστατευόμενα εποχικά λιμνία που είναι πολύ σημαντικά για την πτηνοπανίδα. Ποιος νοιάζεται όμως για την πανίδα; Τι βλέπει ο καθένας όταν διασχίζει την περιοχή; Άλλος βλέπει κατσάβραχα που θα αποκτήσουν αξία μόνο αν κτιστούν ή αν λατομευθούν και άλλος βλέπει ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς. 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου 
  06 Ιανουαρίου 2021

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1095867/ta-katsabracha-mas

Η επόμενη μέρα

                                                                                                       της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Το 2021 ενδεχομένως να είναι η επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα της πανδημίας η οποία θα έχει αφήσει πίσω της δύο περίπου εκατομμύρια νεκρούς. Όχι και τόσο τραγικός αριθμός ίσως πούμε εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, όσοι θα τα έχουμε καταφέρει να την βγάλουμε καθαρή. Μετρώντας πια το κόστος που θα κληθούμε να επωμιστούμε οι επιζώντες, έχοντας ξεχάσει το εύκολο της μεταδοτικότητας, ίσως πολλοί συνταυτιστούμε με κυνικές απόψεις, αυτών που προτιμούσαν ανθρωποθυσίες στο βωμό της οικονομίας.

Η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη. Κι αν το περιοδικό “Time” κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του έτους έχοντας διαγραμμένο στο εξώφυλλο του το 2020 με ένα κόκκινο Χ, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα μοιάζει το 2021. Η αισιόδοξη πλευρά, βλέπει το εμβόλιο να ενεργεί θετικά, απαλλάσσοντας μας από όλα τα δεινά και τα πάντα να επιστρέφουν εκεί που τα αφήσαμε τον περασμένο Μάρτη. Η απαισιόδοξη πλευρά, μας βλέπει να βγαίνουμε από τα καταφύγια και να βαδίζουμε ανάμεσα σε ερείπια. Λίγο πολύ όπως κι οι επιζώντες στην ταινία «Η επόμενη μέρα» που γυρίστηκε τη δεκαετία του ’80 για να περιγράψει τον όλεθρο μιας πυρηνικής σύρραξης.

Βάσει του καλύτερου σεναρίου λοιπόν, τα εμβόλια περιορίζουν την εξάπλωση και τη δυναμική του ιού σε βαθμό που δεν μιλάμε πια για πανδημία αλλά για ένα συνηθισμένο, περίπου, ιό. Πόσα όμως υποστατικά που έχουν κλείσει με την προοπτική του προσωρινού θα ανοίξουν ξανά; Πόσοι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν πίσω στις δουλειές τους και με ποιους όρους; Ο κόσμος θα αρχίσει ξανά τα ταξίδια με την ίδια συχνότητα στηρίζοντας τη βιομηχανία του τουρισμού στην οποία η Κύπρος, εν πολλοίς, βασίζεται; Πως θα αποπληρωθούν τα δισεκατομμύρια που δανείστηκαν τα κράτη;  Όταν οι κυβερνήσεις αποσύρουν τα μαξιλάρια στήριξης που κράτησαν όρθια την οικονομία, πόσο ομαλή θα είναι η πτώση στο πραγματικό έδαφος; Όταν ο πρώην διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, μιλούσε για μια ανθρώπινη τραγωδία με δυνητικά βιβλικές διαστάσεις» υπέρβαλε; Αλλά κι ο άνθρωπος της Post Covid εποχής πως θα είναι;

Αυτό ειδικά το τελευταίο στο οποίο δεν πολυστεκόμαστε μπορεί να αποβεί και το σημείο αιχμής. Οι θεωρίες συνωμοσίας που την χρονιά αυτή απέκτησαν απίστευτες διαστάσεις θα εξαφανιστούν μαζί με τον ιό ή ήρθαν για να μείνουν; Η αμφισβήτηση που καλλιεργείται απέναντι σε πράγματα που για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι λογικά, θα πάψει να υφίσταται ή θα επεκταθεί σε άλλα θέματα χωρίζοντας την ανθρωπότητα στους μεν και στου δε; Ο φανατισμός που επικράτησε στην υιοθέτηση θεωριών θα καταλαγιάσει; Αυτοί που οι λογικοί ονομάζουμε «ψεκασμένους» θα δουν το φως το αληθινό και θα πειστούν ή θα σπρώξουν τον παραλογισμό στα άκρα; Το χάσμα που έχει ήδη δημιουργηθεί πόσο βαθύ θα είναι;

Η μετάλλαξη του ανθρώπου σε άπιστο συνωμοσιολόγο ενδεχομένως να βαδίσει χέρι χέρι με την οικονομική ύφεση και να ενδυναμωθεί από αυτήν οδηγώντας μας σε μια νέα δυστοπία. Όταν ανακοινώθηκε η ήττα του Τραμπ τέθηκε το ερώτημα αν αυτό θα είναι και το τέλος του τραμπισμού. Ο οποίος τραμπισμός συμπεριλαμβάνει όλα τα πιο πάνω. Το μέγα ερώτημα λοιπόν για την επόμενη μέρα της πανδημίας είναι πως θα είναι ο άνθρωπος και σε ποια μονοπάτια θα βαδίσει. 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου 
  02 Ιανουαρίου 2021

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1091474/i-epomeni-mera