Γρηγόρης Λαμπράκης: Η «άλλη» 21η Απριλίου

 Σήμερα συμπληρώνονται 58 χρόνια από την «άλλη» 21η Απρίλη. Την 21η Απριλίου του 1963, όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη πορεία Ειρήνης, με τον Γρηγόρη Λαμπράκη να ξεδιπλώνει το λάβαρο από τον Τύμβο του Μαραθώνα.

 

21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, η ώρα είναι 8 το πρωί: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο βουλευτής της Αριστεράς, ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Παντού η περιοχή είναι «σπαρμένη» με ασφαλίτες και χωροφύλακες για τη διαφύλαξη «του νόμου και της τάξης». Σύμφωνα με το «νόμο», όπως τον έχει υπαγορεύει η κυβέρνηση Καραμανλή, η μαραθώνια πορεία ειρήνης είναι «παράνομη» και η τέλεσή της έχει απαγορευτεί. Ρητά…

ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ και παρακρατικοί με πολιτικά έχουν φτάσει στη στροφή της Ραφήνας, για να προστεθούν στις τάξεις των χωροφυλάκων. Εκεί ακριβώς ο Λαμπράκης δέχεται το πρώτο χτύπημα. Τραμπούκοι και ένστολοι πέφτουν επάνω του με λύσσα. Ο Λαμπράκης συνεχίζει. Ξεδιπλώνει την αφίσα με το σύνθημα «42 χιλιόμετρα Μαραθώνας – Αθήνα». Και προχωρά…

ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ, ο Λαμπράκης και οι μαραθωνοδρόμοι που τον συνοδεύουν, αποτίουν φόρο τιμής στον τάφο των πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Οι χωροφύλακες επιτίθενται στους δημοσιογράφους που καλύπτουν την πορεία. Ο Λαμπράκης συνεχίζει…

ΩΡΑ 10 π.μ.: Οι χωροφύλακες συλλαμβάνουν τους μαραθωνοδρόμους που πορεύονται μαζί με τον Λαμπράκη. Ο βουλευτής συνεχίζει μόνος του. Στο 14ο χιλιόμετρο, 30 χωροφύλακες ορμούν επάνω του. Ο εισαγγελέας αποφαίνεται: «Η πορεία ειρήνης συνιστά αδίκημα εις βαθμόν πλημμελήματος, διωκόμενον επ’ αυτοφώρω»! Ο βουλευτής της ΕΔΑ, ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, πέφτει θύμα απαγωγής από ασφαλίτες!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΕΣ περιπλάνησης οι απαγωγείς του Λαμπράκη τον αφήνουν κάπου στη Ν. Ιωνία. Το τηλεγράφημα που αποστέλλει ο βουλευτής προς τις εφημερίδες ξεκινά ως εξής: «Πόθος δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν Ειρήνης “Μαραθών – Αθήναι” επραγματοποιήθη». Το τηλεγράφημα: «Δυστυχώς διεπίστωσα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα, όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται».

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, μετά και από εκείνη την ημέρα, είναι πια εξαιρετικά «ενοχλητικός» για το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Η συνέχεια θα δοθεί ένα μήνα αργότερα.

22 ΜΑΗ 1963: Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.

ΩΡΑ 8.20 μ.μ. Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στο χώρο της εκδήλωσης. Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν…

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία παρακολουθεί…

Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ διακόπτει την ομιλία του. Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία παρακολουθεί…

ΩΡΑ 10.15 μ.μ. Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στο δρόμο έχει απαγορευτεί. Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. Κινείται προς το ξενοδοχείο. Απόσταση 80 μέτρα. Σε απόσταση 8 μέτρων από το βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά το βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…

27 ΜΑΗ 1963: Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, , στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους…

 

Πηγή:   https://www.imerodromos.gr/grigoris-lamprakis-i-alli-21i-aprilioy-2/

 

 

Μια δασκάλα άγγελος…

                                                                                                        του Γιώργου Καλλινίκου

«Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από τον χαρακτήρα τους». Απόσπασμα από το ιστορικό «I have a dream» του τεράστιου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Τα παιδιά να κρίνονται από το χαρακτήρα τους. Ο οποίος, βεβαίως, διαμορφώνεται από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται και, κυρίως, από τους ανθρώπους οι οποίοι τα καθοδηγούν. Όπως για παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί. Στα χέρια των οποίων πλάθονται οι παιδικές ψυχούλες. Καλλιεργούνται συναισθήματα. Κτίζονται αξίες.

Όπως ορθά είχε πει ο γάλλος γνωμικογράφος, Ζοζέφ Ζουμπέρ, «τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο πρότυπα παρά κριτικές». Και όπως εύστοχα είχε επισημάνει ο γερμανοαμερικανός ψυχολόγος, Μπρούνο Μπετελχάιμ, «το ερώτημα για το παιδί δεν είναι «θέλω να είμαι καλός;» αλλά «σε ποιον θέλω να μοιάσω;». Θεωρώ ότι στην δύσκολη περίοδο την οποία η ανθρωπότητα περνά, αξίζει να προβάλλονται οι περιπτώσεις ανθρώπων και οι δράσεις εκείνες οι οποίες διαχέουν φως. Διότι μόνο έτσι γεννιέται ελπίδα. Μόνο έτσι δημιουργείται αισιοδοξία. Απαραίτητες και οι δύο για να δώσουν δύναμη και αντοχή σε όλους.

Ένα τέτοιο πρότυπο εκπαιδευτικού (αναμφίβολα υπάρχουν και πολλοί άλλοι εξίσου αξιόλογοι εκπαιδευτικοί) λοιπόν, ήρθε αυτές τις μέρες στην αντίληψή μου. Τη δασκάλα Γεωργία Σολωμού δεν την γνωρίζω. Παρακολουθώντας, όμως, δυο πρόσφατες δράσεις της είναι λες και την ξέρω. Λες και τον πλούσιο εσωτερικό της κόσμο, ο οποίος αναδεικνύεται μέσα από το έργο της στο οποίο θα αναφερθούμε στη συνέχεια, το βίωνα από χρόνια.

Τη πρώτη δράση της την δημοσιεύσαμε στον «Φ» στις 5 Απριλίου. Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου πανδημίας, η δασκάλα μαζί με τους μαθητές της στο ΚΣΤ Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού αποφάσισαν να δείξουν εμπράκτως την ευγνωμοσύνη τους στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου Λεμεσού, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου με τον κορωνοϊό. Έφτιαξαν μόνοι τους διάφορα δώρα και τα χάρισαν στο προσωπικό του νοσοκομείου. Τα παιδιά είπαν χαρακτηριστικά στους γιατρούς και νοσηλευτές: «Είστε οι ήρωες και οι ηρωίδες μας. Όσο δύσκολο και αν είναι αυτό που αντιμετωπίζετε, κάθε φορά που νιώθετε ότι δεν αντέχετε, θα θέλαμε να βλέπετε τα έργα μας και να γεμίζετε αισιοδοξία με τη σκέψη ότι «κι αυτό θα περάσει». Σας ευχαριστούμε».

Μάθημα αγάπης. Μάθημα ευγνωμοσύνης. Μάθημα ανθρωπισμού. Οι μαθητές της κ. Σολωμού κάλυψαν δια μιας, πολλά και σπουδαιότερα κεφάλαια από κάθε μάθημα μαθηματικών και οποιοδήποτε άλλο μάθημα. Όσο σπουδαίο και πολύτιμο και αν είναι το κάθε μάθημα το οποίο ακονίζει τον εγκέφαλο, ουδόλως, δύναται να προσεγγίσει την γιγαντιαία αξία ενός σπουδαίου μαθήματος ψυχής!

Η δράση αυτή με συγκίνησε. Ήταν αρκετή για να θέσω υψηλά στη συνείδησή μου την εν λόγω εκπαιδευτικό. Μέχρι χθες. Που μια ακόμη δράση της, ακόμη σπουδαιότερη, στο ίδιο σχολείο, με υποχρέωσε όχι μόνο να εκτοξεύσω στα ύψη την εκτίμησή μου γι’ αυτήν, αλλά και να μην αισθάνομαι άνετα με τη συνείδησή μου αν δεν αφιέρωνα τη σημερινή στήλη στην εξέχουσα αυτή παιδαγωγό.

Οι μαθητές, λοιπόν του ΚΣΤ Δημοτικού Σχολείου Λεμεσού, ζωγράφισαν σε 365 φανέλες, αποτυπώνοντας με φράσεις και σχέδια τι σημαίνει γι’ αυτούς ευτυχία. Χθες, άπλωσαν σε σχοινιά στο σχολείο τους την «μπουγάδα ευτυχίας» όπως την ονόμασαν, με στόχο να στείλουν ένα τρανταχτό μήνυμα αγάπης, ελπίδας, αισιοδοξίας και θετικότητας σε όλα τα παιδιά τα οποία αντί να βρίσκονται στο σχολείο, βρίσκονται σε κάποιο δωμάτιο νοσοκομείου και παλεύουν να νικήσουν τον καρκίνο. Το προηγούμενο διάστημα, οι μαθητές του σχολείου υπό την επίβλεψη της δασκάλας που εμπνεύστηκε την εν λόγω δράση, έκαναν πολλές εθελοντικές εργασίες (καθάρισαν αυλές, μάζεψαν σκουπίδια, έφτιαξαν γλυκά και κεριά τα οποία πούλησαν, καθάρισαν διάφορους χώρους κ.α.) συγκεντρώνοντας ποσό 4.000 ευρώ. Τα χρήματα τα πρόσφεραν χθες στο σύνδεσμο για παιδιά με καρκίνο «Ένα όνειρο, μια ευχή», για να πραγματοποιήσει κάποιες από τις ευχές των παιδιών με καρκίνο.

Δικαίως, η διευθύντρια του σχολείου, κ. Ν. Μικελλίδου δήλωσε: «Μέσα σε όλο αυτό το μαύρο, που βρίσκεται γύρω μας, τα παιδιά κατάφεραν να μας δείξουν πως υπάρχει φως και ελπίδα». Όσο για την ίδια τη σπουδαία δασκάλα, Γεωργία Σολωμού, ταπεινά περιορίστηκε να επισημάνει: «Έχοντας ενσυναίθηση και φορώντας εμείς οι ίδιοι την ευτυχία μας, θέλουμε να νιώσουν ευτυχία και τα παιδιά τα οποία αυτό το διάστημα περνάνε δύσκολα». Αξίζει να σημειωθεί ότι τη σκυτάλη της υπέροχης δράσης θα πάρουν κι άλλα σχολεία και άλλοι μαθητές.

«Τα παιδιά είναι ακόμα το σύμβολο της αιώνιας συνύπαρξης της αγάπης και του καθήκοντος», είχε γράψει η αγγλίδα μυθιστοριογράφος Τζορτζ Έλιοτ (ψευδώνυμο της Μαίρη Αν Έβανς). Αρκεί να έχουν τα κατάλληλα πρότυπα, που τα ωθούν να το δείχνουν. Η δασκάλα Γεωργία Σολωμού αποδεικνύει με το έργο της ότι αυτό κάνει στην πράξη. Οι ψυχές των μαθητών της δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διαχέονται ήδη από απέραντο φως. Το οποίο θα φωτίζει το δρόμο τους στην υπόλοιπη ζωή τους. Ευτύχησαν να μην έχουν, απλώς, μια καλή εκπαιδευτικό. Αλλά μια δασκάλα που λειτουργεί σαν άγγελος, καθοδηγούμενη από τους στίχους του Σιδηρόπουλου: «Στην καταιγίδα υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Σώζοντας τις ψυχές των παιδιών τα γλυτώνουμε και τότε υπάρχει ελπίδα…

  Γιώργος Καλλινίκου    

  14 Απριλίου 2021

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1170128/mia-daskala-angelos

 

Μικρό αφιέρωμα στον Λευτέρη Μυτιληναίο

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Λευτέρη Μυτιληναίο, που "έφυγε" αφήνοντας τα όμορφα τραγούδια του.

Και που μάθαμε τα ονόματα;

                                                                                             της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

  03 Απριλίου 2021

Αν τα μάθαμε δηλαδή, αφού στη Βουλή μέχρι τη στιγμή που γραφόταν η στήλη επικρατούσε σοβαρός προβληματισμός και αναθεματιζόταν ο Γενικός Ελεγκτής που μετακύλησε εκεί την καυτή πατάτα, όπως έκανε κι η Γιωρκάτζη φεύγοντας από την Κεντρική Τράπεζα. 

Γιατί τόσος προβληματισμός όμως για το αν θα δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των 22 ΠΕΠ; Κι αν μάθουμε τα ονόματα τι θα γίνει; Πολλά είδαν τα μάτια μας, πολλά ακούσαμε αλλά η νιρβάνα καλά κρατεί. Η μνήμη μας έχει γίνει πιο σύντομη κι απ’ του ψαριού, του οποίου μέχρι σήμερα πιστεύαμε πως κρατάει δευτερόλεπτα, αλλά νέες επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν πως θυμάται μέχρι και 24 ώρες. Αλλά και να θυμόμαστε, σε τι εξυπηρετεί;

Θυμούμαστε για παράδειγμα πως υπήρχε ένας βουλευτής που όσο ήταν στη Βουλή δεν άνοιξε το στόμα του, δεν έθεσε ένα θέμα προς επίλυση. Ωστόσο, εξελέγη και δεύτερη φορά και όλο αυτό το διάστημα οι εταιρείες του γιγαντώθηκαν, ενώ στις ελεύθερες του ώρες έπινε κρασί με τον πρόεδρο της Βουλής.

Θυμούμαστε πως υπήρχε ένας πρόεδρος της Βουλής που έκλεινε πονηρά το μάτι σε απατεώνες, υποσχόμενος να τους ξεπλύνει όποια αμαρτία έχουν διαπράξει, αρκεί να ρίξουν κάμποσα εκατομμύρια στην αγορά ακινήτων. 

Θυμούμαστε πως υπήρχε κάποιος Διοικητής Κεντρικής Τράπεζας που κατηγορήθηκε για μεγάλη μίζα. Δεν βρέθηκε όμως τίποτα μεμπτό στο τέλος. Και πού να βρεθεί, πώς να βρεθεί, όταν από έρευνα σε έρευνα και από δίκη σε δίκη τα χρόνια περνάνε;

Θυμόμαστε εργολάβους που έδιναν μίζες κι αντί να κατηγορηθούν, έγιναν μεγάλοι και τρανοί. Θυμόμαστε τραπεζίτες που κατονομάστηκαν, αλλά στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Ίσως κλείστηκαν σπίτι σε κατάσταση κατάθλιψης που έχασαν τα μεγαλεία, ίσως όμως διαπρέπουν αλλού. Θυμόμαστε επιχειρηματίες που «φέσωσαν» τις τράπεζες, οι τράπεζες κατέρρευσαν ή κλυδωνίζονται ακόμα ενώ αυτοί μεγαλουργούν. Θυμόμαστε ένα Αρχιεπίσκοπο που λάμβανε μίζες από απατεώνες αλλά τις θεωρούσε δωρεές. Θυμόμαστε γαμπρούς, συμπέθερους, ταξίδια στις Σεϋχέλλες, φίλους από τα εμιράτα μέχρι την Κίνα και τη Ρωσία. 

Θυμόμαστε πολλά. Τόσα πολλά που ο σκληρός δίσκος του μυαλού κοντεύει να γεμίσει. Θα χωρέσει όμως ακόμα 22 ονόματα. Σε τι θα εξυπηρετήσει όμως αυτή η επιπρόσθετη γνώση; Σαν άχρηστη πληροφορία της βδομάδας θα μοιάζει αν παραμένει (που θα παραμείνει) μόνο πληροφορία. 

Το θέμα δεν είναι η δημοσιοποίηση της όποιας λίστας, αλλά τι βήματα ακολουθούν ή προηγούνται. Ούτε καν το name and shame πλέον δεν έχει βαρύτητα, αφού κανένας δεν ντρέπεται. Γιατί να ντραπεί; 

Κι η Βουλή προειδοποιεί πως δεν θα δεχτεί άλλες λίστες. Όποιος έχει ας τις τοιχοκολλάει απ' έξω να περνούμε να τις διαβάζουμε. 

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου    

 Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1161894/kai-poy-mathame-ta-onomata

 

Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου 2021

 Αφιέρωμα και μήνυμα για την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου 2021