της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Αν τα μάθαμε δηλαδή, αφού στη Βουλή μέχρι τη στιγμή που γραφόταν η στήλη επικρατούσε σοβαρός προβληματισμός και αναθεματιζόταν ο Γενικός Ελεγκτής που μετακύλησε εκεί την καυτή πατάτα, όπως έκανε κι η Γιωρκάτζη φεύγοντας από την Κεντρική Τράπεζα.
Γιατί τόσος προβληματισμός όμως για το αν θα δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των 22 ΠΕΠ; Κι αν μάθουμε τα ονόματα τι θα γίνει; Πολλά είδαν τα μάτια μας, πολλά ακούσαμε αλλά η νιρβάνα καλά κρατεί. Η μνήμη μας έχει γίνει πιο σύντομη κι απ’ του ψαριού, του οποίου μέχρι σήμερα πιστεύαμε πως κρατάει δευτερόλεπτα, αλλά νέες επιστημονικές έρευνες καταδεικνύουν πως θυμάται μέχρι και 24 ώρες. Αλλά και να θυμόμαστε, σε τι εξυπηρετεί;
Θυμούμαστε για παράδειγμα πως υπήρχε ένας βουλευτής που όσο ήταν στη Βουλή δεν άνοιξε το στόμα του, δεν έθεσε ένα θέμα προς επίλυση. Ωστόσο, εξελέγη και δεύτερη φορά και όλο αυτό το διάστημα οι εταιρείες του γιγαντώθηκαν, ενώ στις ελεύθερες του ώρες έπινε κρασί με τον πρόεδρο της Βουλής.
Θυμούμαστε πως υπήρχε ένας πρόεδρος της Βουλής που έκλεινε πονηρά το μάτι σε απατεώνες, υποσχόμενος να τους ξεπλύνει όποια αμαρτία έχουν διαπράξει, αρκεί να ρίξουν κάμποσα εκατομμύρια στην αγορά ακινήτων.
Θυμούμαστε πως υπήρχε κάποιος Διοικητής Κεντρικής Τράπεζας που κατηγορήθηκε για μεγάλη μίζα. Δεν βρέθηκε όμως τίποτα μεμπτό στο τέλος. Και πού να βρεθεί, πώς να βρεθεί, όταν από έρευνα σε έρευνα και από δίκη σε δίκη τα χρόνια περνάνε;
Θυμόμαστε εργολάβους που έδιναν μίζες κι αντί να κατηγορηθούν, έγιναν μεγάλοι και τρανοί. Θυμόμαστε τραπεζίτες που κατονομάστηκαν, αλλά στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Ίσως κλείστηκαν σπίτι σε κατάσταση κατάθλιψης που έχασαν τα μεγαλεία, ίσως όμως διαπρέπουν αλλού. Θυμόμαστε επιχειρηματίες που «φέσωσαν» τις τράπεζες, οι τράπεζες κατέρρευσαν ή κλυδωνίζονται ακόμα ενώ αυτοί μεγαλουργούν. Θυμόμαστε ένα Αρχιεπίσκοπο που λάμβανε μίζες από απατεώνες αλλά τις θεωρούσε δωρεές. Θυμόμαστε γαμπρούς, συμπέθερους, ταξίδια στις Σεϋχέλλες, φίλους από τα εμιράτα μέχρι την Κίνα και τη Ρωσία.
Θυμόμαστε πολλά. Τόσα πολλά που ο σκληρός δίσκος του μυαλού κοντεύει να γεμίσει. Θα χωρέσει όμως ακόμα 22 ονόματα. Σε τι θα εξυπηρετήσει όμως αυτή η επιπρόσθετη γνώση; Σαν άχρηστη πληροφορία της βδομάδας θα μοιάζει αν παραμένει (που θα παραμείνει) μόνο πληροφορία.
Το θέμα δεν είναι η δημοσιοποίηση της όποιας λίστας, αλλά τι βήματα ακολουθούν ή προηγούνται. Ούτε καν το name and shame πλέον δεν έχει βαρύτητα, αφού κανένας δεν ντρέπεται. Γιατί να ντραπεί;
Κι η Βουλή προειδοποιεί πως δεν θα δεχτεί άλλες λίστες. Όποιος έχει ας τις τοιχοκολλάει απ' έξω να περνούμε να τις διαβάζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου