Η Θέουτα είναι μια ισπανική πόλη στην άκρη της Αφρικής, στα σύνορα με το Μαρόκο και απέναντι από το Γιβραλτάρ. Αν καταφέρει κάποιος και πηδήξει τον φράχτη που χωρίζει το Μαρόκο από την Θέουτα θα βρεθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Την περασμένη βδομάδα έκαναν τον γύρο του κόσμου δυο συγκλονιστικές σκηνές προερχόμενες από την πόλη αυτή. Η μια, μάλιστα, αναρτήθηκε από την ίδια την Αστυνομία της Ισπανίας για να δείξει το ανθρώπινο της πρόσωπο. Ένας αστυνομικός, σώζει μέσα στην θάλασσα, ένα βρέφος 3 μόλις μηνών, το οποίο ήταν δεμένο στην πλάτη της μητέρας του και βρέθηκε στο νερό μαζί με άλλους ανθρώπους, νεκρούς και ζωντανούς.
Μια άλλη σκηνή δείχνει έναν έφηβο να έχει δέσει στη μέση του πλαστικές μπουκάλες σαν ένα αυτοσχέδιο σωσίβιο και να κολυμπά για να φτάσει στην στεριά. Κι όταν φτάνει, κατάκοπος, τρέχει, προς τον φράχτη τον οποίο αν καταφέρει να διαβεί θα οδηγηθεί -νομίζει- στον ευρωπαϊκό παράδεισο. Συλλαμβάνεται όμως από πάνοπλους στρατιώτες και το όνειρο του τελειώνει εκεί. Τουλάχιστον παρέμεινε ζωντανός.
Μετά από κάποια χρόνια, κάποιοι θα βλέπουν τις τραγικές αυτές εικόνες, με πτώματα που ξεβράζει η θάλασσα και θα διερωτούνται, όπως διερωτόμαστε και εμείς όταν βλέπουμε σκηνές με Εβραίους να οδηγούνται στα κρεματόρια, πώς ήταν δυνατό να συντελούνται όλα αυτά και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά. Τι έκαναν άραγε οι άνθρωποι εκείνης της εποχής;
Τι κάνουμε; Έκθεση της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με τίτλο «Μοιραία Παράβλεψη», διαπιστώνει ότι η έλλειψη προστασίας για τους μετανάστες «δεν είναι μια τραγική ανωμαλία, αλλά μάλλον μια συνέπεια σαφών αποφάσεων και πρακτικών των Αρχών της Λιβύης, των κρατών-μελών της ΕΕ, των θεσμών της ΕΕ και άλλων παραγόντων...».
Ευθύνες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποδίδονται γιατί «όχι μόνο έχει μειώσει τις δικές της επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, αλλά ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις χωρών έχουν αποτρέψει ανθρωπιστικές οργανώσεις από τη διάσωση μεταναστών σε κίνδυνο, στοχοποιώντας άτομα μέσω διοικητικών και ποινικών διαδικασιών». Έχουν επίσης υπάρξει «επαναπροωθήσεις στη θάλασσα», λέμβοι εμβολίστηκαν ή δέχτηκαν πυρά, με αποτέλεσμα μετανάστες να πέσουν στη θάλασσα ή οι βάρκες να ανατραπούν. «Η πραγματική τραγωδία είναι ότι όλος αυτός πόνος και ο θάνατος στη μεταναστευτική διαδρομή της Μεσογείου μπορεί να προληφθεί», δήλωσε η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας, Μισέλ Μπατσελέτ, κατά την παρουσίαση της έκθεσης.
Συνηθίσαμε άραγε στην θέα της ανθρώπινης τραγωδίας και δεν μας αγγίζει;
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1205279/moiraia-parablepsi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου