Μα είναι τόσο όμορφη η Κύπρος;

  23 Ιανουαρίου 2022

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

Τις μέρες αυτές τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γεμίσει με υπέροχες φωτογραφίες φυσικών τοπίων που κοιτάζοντάς τις, πολλοί από εμάς αναρωτιόμαστε: «Μα είναι στην Κύπρο;»

Μικροί και εντυπωσιακοί καταρράκτες σε Ξυλιάτου, Πραστειό/Αυδήμου, Πλάτρες, Κρήτου Τέρρα και αλλού προκαλούν έκπληξη. Τοπωνύμια που πρώτη φορά ακούμε, τοπία που δεν υποψιαζόμασταν καν πως είναι λίγα χιλιόμετρα έξω από τις πόλεις όπου μαζευτήκαμε οι πλείστοι για να ζήσουμε κλεισμένοι σε διαμερίσματα. Λίμνες που παραπέμπουν σε Αυστρία, ποτάμια να ρέουν μέσα σε φαράγγια, ανθισμένοι κάμποι, καταπράσινα λιβάδια, μοναστήρια σκεπασμένα στο χιόνι, νιφάδες χιονιού να πέφτουν απαλά και να σκεπάζουν ολόκληρα χωριά, σταλακτίτες να κρέμονται από δέντρα και κληματαριές… Φυσικά τοπία που προκαλούν ανάταση ψυχής. 

Κι ενώ στις πόλεις, παρακολουθούμε το δελτίο καιρού και πανικοβαλλόμαστε από επερχόμενες καταιγίδες με εύηχα ονόματα φοβούμενοι πλημμύρες και καταστροφές, στην ύπαιθρο οι χρωματισμένες προειδοποιήσεις της Μετεωρολογίας ευφραίνουν τη γη και δημιουργούν πανέμορφα σκηνικά που σπεύδουμε να απολαύσουμε. 

Δεν είναι τυχαίο που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν από τέτοια σκηνικά. Ο καθένας θέλει να μοιραστεί τη χαρά του με όσους δεν μπόρεσαν να εκδράμουν αυτές τις μέρες εκτός πόλης και με όσους δεν ζουν στην ύπαιθρο απολαμβάνοντας άμεσα τη φύση που λόγω βροχής και χιονιού έχει μεταβληθεί. Κανένας δεν θα θελήσει να μοιραστεί τη θέα ενός ουρανοξύστη εκτός κι αν είναι ντιβέλοπερ ή διαφημιστής. Κανένας δεν θα νιώσει τα ίδια συναισθήματα βλέποντας κτήρια από μπετόν σε σχέση με ό,τι νιώθει αντικρίζοντας τους καταρράκτες, ακούγοντας τον ήχο του νερού που πέφτει με δύναμη από ψηλά, αντικρίζοντας τα αγριολούλουδα να χρωματίζουν τους κάμπους με μωβ, κίτρινα, ροζ χρώματα. Δεν είναι ρομαντισμός. Είναι φυσική αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού. Τουλάχιστον για την πλειοψηφία των ανθρώπων, των οποίων το DNA δεν έχει αλλοιωθεί από την οσμή του χρήματος και την κακώς νοούμενη ανάπτυξη.

Η Κύπρος λοιπόν είναι όμορφη. Διαθέτει ακόμα μέρη που μπορούν να μεταμορφώνονται ανάλογα με τις εποχές και τον καιρό. Κι οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη είναι που θέλουν να εκδράμουν, να ξεκουράσουν το μυαλό και την ψυχή τους από την καθημερινότητα. Κι αντί να διαφυλάξουμε τα τοπία αυτά, όλο και πιο πολύ θέλουμε να τα τσιμεντώσουμε. Να εκμεταλλευτούν κάποιοι την ομορφιά τους για να κερδοσκοπήσουν. Για να τα απολαμβάνουν λίγοι. Και εν τέλει να χάσουν τη μοναδικότητά τους, να γίνουν ίδια με πολλά άλλα. Και να βάζουμε γλαστράκια στα μπαλκόνια για να θυμόμαστε τον παράδεισο που χάσαμε. 

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1382457/ma-einai-toso-omorfi-i-kypros

 

Τι έκανε ο έρμος ο Τζόνσον;

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

Τρίζει η καρέκλα του Μπόρις Τζόνσον. Και τι έκανε ο Άγγλος πρωθυπουργός; Εν μέσω καραντίνας, ενώ οι αστυνομικοί μοίραζαν λαπόρτα σε όσους παραβίαζαν τα μέτρα και κυκλοφορούσαν, ο ίδιος οργάνωνε, ή συμμετείχε, σε συναθροίσεις στην πρωθυπουργική κατοικία της Ντάουνιγκ Στριτ, τις οποίες ο ίδιος ονομάζει επαγγελματικές συναντήσεις ενώ οι φωτογραφίες που διέρρευσαν δείχνουν τους παρεβρισκομένους να περνάνε καλά, χαλαροί, πίνοντας τα ποτά τους. Πράγμα που ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να διαψεύσει, αλλά όπως είπε «κανείς δεν του είπε πως κάτι τέτοιο παραβίαζε τους κανόνες». 

Κι όμως γι’ αυτό το πράγμα, που στα δικά μας μέρη θα περνούσε σαν πταίσμα και θα τροφοδοτούσε για μια – δυο μέρες τα social media και έπειτα θα χανόταν στη λήθη, απειλεί με «καθαίρεση» του Τζόνσον. Την παραίτηση του δεν ζητούν μόνο οι πολιτικοί αντίπαλοι του, αλλά και οι δικοί του. Ήδη βουλευτής των Συντηρητικών, ο Κρίστιαν Γουέικφορντ, ανακοίνωσε ότι φεύγει από το κόμμα και εντάσσεται στους Εργατικούς. «Η απόφασή μου αφορά την ηγεσία σας και τον επαίσχυντο τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε τις τελευταίες εβδομάδες», γράφει σε επιστολή του προς τον Βρετανό πρωθυπουργό. Ο Γουέικφορτ, 37 χρονών, από τη νέα γενιά βουλευτών που μπήκαν στη Βουλή των Κοινοτήτων το 2019, δεν είναι ο μόνος. Συνολικά 20 βουλευτές των Συντηρητικών με επιστολές τους ζητούν την παραίτηση του Τζόνσον. «Κάθε εβδομάδα, ο πρωθυπουργός προβάλλει παράλογες δικαιολογίες για τα πάρτι στη Ντάουνινγκ Στριτ», δήλωσε από την πλευρά του ο Κιρ Στάρμερ, ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση στη Βουλή των Κοινοτήτων. «Καθώς περιφερόταν ανάμεσα σε άδεια μπουκάλια και δίσκους με σάντουιτς – δεν καταλάβαινε ότι ήταν πάρτι; Δεν συνειδητοποιεί ο πρωθυπουργός πόσο γελοίο ακούγεται αυτό;», σχολίασε ο Στάρμερ στο Κοινοβούλιο. 

Την πιο δραματική ωστόσο παρέμβαση έκανε ο Ντέιβιντ Ντέιβις, ένας από τους πλέον αξιοσέβαστους βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος και πρώην υπουργός, ο οποίος χρησιμοποίησε μία φράση που κάποτε είχε απευθυνθεί στον Νέβιλ Τσάμπερλεν (τον πρωθυπουργό της Βρετανίας που παραιτήθηκε το 1940, για να αναλάβει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ): «Έχεις καθίσει πολύ καιρό εδώ για το όποιο καλό έχεις κάνει. Για όνομα του Θεού, φύγε». 

Τι έκανε ο έρμος ο Τζόνσον; Ένα πάρτι έκανε. Ούτε στις Σεϋχέλλες πήγε συν γυναιξί και τέκνοις με το αεροπλάνο εμίρη, ούτε ξέχασε να αφαιρέσει την επωνυμία του από ένα δικηγορικό γραφείο που πουλούσε διαβατήρια, ούτε το αυτοκίνητο του θεάθηκε επανειλημμένα σταθμευμένο κάτω από το εν λόγω γραφείο, ούτε στην Άντζελα Δημητρίου διασκέδασε καθώς οι Τούρκοι άλωναν την Αμμόχωστο. Απλά, ατύχησε να γεννηθεί στην Αγγλία και εμείς ατυχήσαμε να γεννηθούμε στην Κύπρο.  

chrystalla@phileleftheros.com

   20 Ιανουαρίου 2022

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1380863/ti-ekane-o-ermos-o-tzonson

Ένα μουσικό κουτί, αντίδοτο στα φάλτσα μας

 

  09 Ιανουαρίου 2022,

  Χρήστος Μιχαηλίδης   

Η εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου και της Ρένας Μόρφη, που μπήκε κιόλας στη δεύτερη χρονιά της στην ΕΡΤ, είναι, κατά την άποψή μου, μακράν η καλύτερη μουσική εκπομπή που υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση, και ένα από τα πολλά στοιχεία που το αποδεικνύουν αυτό είναι ότι έχει χαμηλή τηλεθέαση!

Την περασμένη Τετάρτη, η εκπομπή είχε δύο φιλοξενούμενους καλλιτέχνες – από τους σημαντικότερους που διαθέτει αυτός ο τόπος: τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Τέτοιους… παράξενους συνδυασμούς σκαρφίζεται συχνά ο Πορτοκάλογλου. Εχει το δικαίωμα να το κάνει, διότι (α) ήταν ανέκαθεν ένας σπουδαίος «πειραματικός» καλλιτέχνης, και (β) έχει επιλέξει να συνεργάζεται στην εκπομπή με πολύ σπουδαίους μουσικούς, οργανοπαίκτες.

Η εκπομπή της περασμένης Τετάρτης ήταν από τις καλύτερες των καλυτέρων! Ανέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι οι πραγματικά μεγάλοι καλλιτέχνες μπορούν να γεννήσουν θαύματα μεταξύ τους, ακόμα και αν προέρχονται από διαφορετικά είδη μουσικής. Και η Φαραντουρη, και ο Ιωαννίδης, αλλά και ο Ποροτοκάλογλου, τέτοιοι καλλιτέχνες είναι: μπορούν άριστα να ερμηνεύσουν από Θεοδωράκη και Λέναρτν Κοέν, Τσιτσάνη και Μπίτλς, Κατσιμιχαίους και Βαν Μόρισον, Δημοτικά τραγουδια της Κύπρου και της Ελλάδος, και Κάντρι της Αμερικής και Λαϊκά της Καλαβρίας και της Κορσικής!

«Αν κάποιος έκανε ζάπινγκ χθες το βράδυ (Τετάρτη) στην ΕΡΤ και έπεφτε από τη μία πάνω στο Μουσικό Κουτί με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο και από την άλλη πάνω στα ριάλιτι τύπου Σαρβάιβορ, θα σιγουρευόταν ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες που δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη» - έγραψε την επόμενη μέρα στο Facebook ο άλλοτε συνοδοιπόρος μου στον Δίεση, Θεόφιλος Δουμάνης, και πόσο δίκιο έχει. Δυστυχώς!

Αν η συγκεκριμένη εκπομπή έκανε τηλεθέαση 70%-80%, η Ελλάδα θα ήταν μια άλλη χώρα, πολύ καλύτερη, συμπληρώνω εγώ!

Όποιος διαβάσει την τελευταία Έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, για το Κυπριακό και καταλήξει στο πάγιο συμπέρασμα ότι «και πάλι τηρήθηκαν ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο πλευρών», είναι σίγουρο για μένα ότι απ’ όλη τη φωτογραφία εκείνης της «προσπάθειας» για λύση, κρατά μόνο αυτό το στοιχείο που, μεταξύ μας, δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία. 

Το ότι «οι δύο πλευρές διαφωνούν ακόμα και για τον διορισμό του ειδικού αντιπροσώπου του ΓΓ του ΟΗΕ» όπως αναφέρεται στην Έκθεση, ασφαλώς δεν αφορά και εμάς, ε; Προσπαθώ, μάλιστα, να θυμηθώ ποιον ειδικό απεσταλμένο δεν δαιμονοποιήσαμε, και δυσκολεύομαι. Και προβοκατόρικα σκέφτομαι ότι «μόνο εμείς, οι Ελληνοκύπριοι, θέλουμε πραγματική λύση του προβλήματός μας;». Ξέρω 'γω; Μπορεί όντως να έχω άδικο. Να είμαι λάθος!

Ή το ότι, όπως σημειώνει ο κ. Γκουτέρες, «δεν έγινε δίκαιος διαμοιρασμός των εμβολίων κατά της Covid-19 που εστάλησαν από την ΕΕ στην Κύπρο», και πως μόνο 234.038 δόσεις έχουν παραδοθεί στην τουρκοκυπριακή κοινότητα από τις 1.956.023 δόσεις που παρέλαβαν οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχει και αυτό άραγε σχέση με τη μη λύση; Δεν ενισχύει το «ας μείνουμε έτσι καλύτερα», που όλο και περισσότεροι το λένε «κλειστά», αλλά ουδέποτε «ανοικτά»;

Είναι ψευδές αυτό που λέω; Είναι ακριβές, αλλά δίχως τη σημασία που του αποδίδουν όσοι από εμάς ενοχλούμαστε; Είναι λάθος μας να αναδεικνύουμε τέτοιες «ανισότητες» και να αποσιωπούμε άλλες κραυγαλέες που συμβαίνουν από την άλλη πλευρά; Όχι βέβαια! Απλώς λέω ότι για να αναδεικνύεις τα κουσούρια του άλλου, πρέπει πρώτα να βεβαιωθείς ότι εσύ είσαι αμόλυντος!

Ε, δεν είμαστε!

Καλή Χρονιά να έχουμε. Χωριστά, όπως είμαστε σχεδόν 48 χρόνια τώρα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι φέτος θα είναι και μια άγρια προεκλογική χρονιά, όπου όλοι, και πάλι, θα υποσχεθούν λύση. Θυμηθείτε το!

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1371572/ena-moysiko-koyti-antidoto-sta-faltsa-mas

Οτιδήποτε από Αμερική είναι κακό;

  09 Ιανουαρίου 2022

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

Η βουλευτής των οικολόγων Αλεξάνδρα Ατταλίδου χαρακτήρισε την ταινία «Don't Look Up» τραγικά επίκαιρη. Άποψη με την οποία θα συμφωνήσει η πλειοψηφία όσων παρακολούθησαν την ταινία, εκτός ίσως από την τέως υπουργό Δικαιοσύνης Έμιλυ Γιολίτη, η οποία εξέφρασε μια άποψη που θα την ανέμενε κανείς από κάποια ακροαριστερή που ουκ ολίγες φορές βρέθηκε έξω από την αμερικανική πρεσβεία να φωνάζει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».  «Προβληματίζεστε, έγραψε η Γιολίτη ως απάντηση στο σχόλιο της Ατταλίδου, αλλά παράλληλα αποδεχθήκατε βραβείο από την Αμερική ως αυτοαποκαλούμενο τοποτηρητή των παγκοσμίων ηθών και της διαφάνειας (και το ΑΚΕΛ να επικροτεί)».

Το εν λόγω σχόλιο αναφέρεται στην πρόσφατη βράβευση της Ατταλίδου από το υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής, με το «Διεθνές Βραβείο Πρωταθλητών κατά της Διαφθοράς για το 2021». Κατά την αντίληψη της Γιολίτη, η Ατταλίδου ως ένα άτομο με προβληματισμούς για το παγκόσμιο γίγνεσθαι δεν θα έπρεπε να αποδεχτεί ένα βραβείο προερχόμενο από τις ΗΠΑ «που έχουν αυτοανακηρυχθεί σε τοποτηρητή των παγκόσμιων ηθών και της διαφάνειας». Ούτε και θα έπρεπε να της αρέσει μια αμερικάνικη ταινία. Με άλλα λόγια, κάθε τι προερχόμενο από την Αμερική θα πρέπει να καίγεται στην πυρά: Σημαίες, Κόκα-Κόλα, Levis, iphone, βραβεία…

Όσο, λοιπόν, η Γιολίτη θα καίει αμερικανικές σημαίες εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την παρέμβαση τους στο επενδυτικό πρόγραμμα της Κύπρου, εμείς –έχοντας ξεπεράσει ψυχροπολεμικές αντιλήψεις- θα παρακολουθούμε αμερικάνικες ταινίες, θα διαβάζουμε αμερικανική λογοτεχνία και γενικά θα επιλέγουμε ό,τι έχει κάτι να πει, χωρίς παρωπίδες. Και θα προσπαθούμε να κοιτάμε ψηλά.

Η ταινία Don't Look Up δεν είναι κινηματογραφικό αριστούργημα. Είναι όμως μια ταινία που, με ανάλαφρο τρόπο ώστε να είναι κατανοητή και ευχάριστη και με ένα καστ με πολύ καλούς ηθοποιούς (Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέιτ Μπλάνσετ, Μέριλ Στριπ, Τζένιφερ Λόρενς), μας δείχνει την ολέθρια πορεία της ανθρωπότητας. Έστω και επιφανειακά, θίγει ένα σωρό ζητήματα: ηγέτες κατώτερους των περιστάσεων, διαπλεκόμενους και ανόητους, εξαρτημένους από διεφθαρμένους επιχειρηματίες, που μόνος τους στόχος είναι το κέρδος, ΜΜΕ που αποκοιμίζουν το κοινό αντί να το ενημερώνουν και να το καλλιεργούν, πολίτες αδιάφορους, οι οποίοι επιλέγουν τις «αλήθειες» που τους βολεύουν. Κι ανάμεσα σε όλους αυτούς, κάποιοι ιδεολόγοι επιστήμονες που προσπαθούν να σώσουν την ανθρωπότητα. Χωρίς ούτε αυτοί να μπορούν να αποφύγουν τις Σειρήνες που τους προκαλούν. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την ολική καταστροφή.

 

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1371444/otidipote-apo-ameriki-einai-kako

 

Μόνος είναι στο τέλος ο καθένας...

  01 Ιανουαρίου 2022

  Μάριος Δημητρίου   

«Ευγνωμονώ την Κύπρο που έδωσε στον David και σε μένα ένα σπιτικό και τους ανθρώπους του νησιού που μας έδωσαν ένα τόσο υπέροχο καλωσόρισμα», έγραψε η Elsie Slonim το 2012 όταν ήταν 95 χρονών στο βιβλίο της «Lemons from Paradise». «Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό» –πρόσθεσε– «γιατί υπήρξα πιο τυχερή, ακόμα και από τους πιο πλούσιους φίλους μου. Μεγαλώνοντας στην Αυστρία και ως Εβραία έχοντας επιβιώσει από το Ολοκαύτωμα και όλα τα άλλα κακά του 20ού αιώνα, σίγουρα έχω μια κληρονομιά που δεν έχουν άλλοι. Πραγματικά νιώθω ευλογημένη που σε αυτή την προχωρημένη ηλικία έχω ένα επίπεδο ζωής καλύτερο από τον μέσο όρο... Υπάρχουν φυσικά γεγονότα και καταστάσεις στη μακρά μου ιστορία, που θα άλλαζα αν μπορούσα, αλλά είναι σχετικά λίγα και ασήμαντα. Αλλά και αν μπορούσα να κάνω αυτές τις αλλαγές, υπάρχει ένα γεγονός της ζωής που δεν θα μπορούσα να αλλάξω. Ανεξάρτητα από το πόσο με αγαπούν η οικογένεια και οι φίλοι μου, στο τέλος θα είμαι μόνη. Αλλά δεν είναι ο καθένας, στο τέλος, μόνος;». 

Όταν τον Γενάρη 2021 πέθανε η Elsie στα 103 της, μαζί της ήταν μόνο ο σκύλος της ο Schatzi. Ένα χρόνο προηγουμένως, με είχε ενημερώσει με ηλεκτρονικό της μήνυμα ότι συνέχιζε να γράφει και πρόσθεσε μάλιστα μια πινελιά από το ωραίο χιούμορ της, σημειώνοντας ότι… είχε δείξει στον Schatzi το κείμενο της (αφού προφανώς δεν είχε κάποιον άλλο να μοιραστεί τις σκέψεις της) κι αυτός το είχε βρει πολύ καλό. Ακόμα λίγο πιο πίσω, έγραψε στο βιβλίο της «Ahead of Time – The First Hundred Years» που το παρουσίασε μερικές μέρες μετά τα 100ά της γενέθλια τον Νοέμβρη 2017: «Όλα τα μέλη της μικρής μου οικογένειας είναι νεκροί. Έχω μάθει να ζω μόνη, έχω πολλούς καλούς φίλους και άρχισα να αποδέχομαι πολλές σκέψεις που απέρριπτα προηγουμένως και να αντιμετωπίζω τα αισθήματα ενοχής μου. Βρίσκω μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά όταν ακούω ένα πουλί να κελαηδά τις πρώτες μέρες της άνοιξης ή όταν βλέπω ένα όμορφο φυτό να μεγαλώνει ή να ανθίζει. Και όταν καταφέρνω να δώσω σε κάποιον που αγαπώ ένα μικρό δώρο που τον κάνει έστω και λίγο ευτυχισμένο, νιώθω ότι πήγε καλά η μέρα μου. Πιστεύω στο πιο κάτω ρητό του Κινέζου φιλόσοφου Λάο Τσε, προσπαθώ να ζω ειρηνικά τη ζωή μου χωρίς συγκρούσεις και εφόσον μπορώ να το κάνω, θα είμαι ευτυχισμένη να δίνω όχι μόνο μικρά δώρα ή οικονομική βοήθεια, αλλά το χρόνο και τη γνώση μου: «Η ευγένεια στις λέξεις δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η ευγένεια στις σκέψεις δημιουργεί εμβρίθεια. Η ευγένεια στο δόσιμο δημιουργεί αγάπη».

Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1366753/monos-einai-sto-telos-o-kathenas