«Ευγνωμονώ την Κύπρο που έδωσε στον David και σε μένα ένα σπιτικό και τους ανθρώπους του νησιού που μας έδωσαν ένα τόσο υπέροχο καλωσόρισμα», έγραψε η Elsie Slonim το 2012 όταν ήταν 95 χρονών στο βιβλίο της «Lemons from Paradise». «Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό» –πρόσθεσε– «γιατί υπήρξα πιο τυχερή, ακόμα και από τους πιο πλούσιους φίλους μου. Μεγαλώνοντας στην Αυστρία και ως Εβραία έχοντας επιβιώσει από το Ολοκαύτωμα και όλα τα άλλα κακά του 20ού αιώνα, σίγουρα έχω μια κληρονομιά που δεν έχουν άλλοι. Πραγματικά νιώθω ευλογημένη που σε αυτή την προχωρημένη ηλικία έχω ένα επίπεδο ζωής καλύτερο από τον μέσο όρο... Υπάρχουν φυσικά γεγονότα και καταστάσεις στη μακρά μου ιστορία, που θα άλλαζα αν μπορούσα, αλλά είναι σχετικά λίγα και ασήμαντα. Αλλά και αν μπορούσα να κάνω αυτές τις αλλαγές, υπάρχει ένα γεγονός της ζωής που δεν θα μπορούσα να αλλάξω. Ανεξάρτητα από το πόσο με αγαπούν η οικογένεια και οι φίλοι μου, στο τέλος θα είμαι μόνη. Αλλά δεν είναι ο καθένας, στο τέλος, μόνος;».
Όταν τον Γενάρη 2021 πέθανε η Elsie στα 103 της, μαζί της ήταν μόνο ο σκύλος της ο Schatzi. Ένα χρόνο προηγουμένως, με είχε ενημερώσει με ηλεκτρονικό της μήνυμα ότι συνέχιζε να γράφει και πρόσθεσε μάλιστα μια πινελιά από το ωραίο χιούμορ της, σημειώνοντας ότι… είχε δείξει στον Schatzi το κείμενο της (αφού προφανώς δεν είχε κάποιον άλλο να μοιραστεί τις σκέψεις της) κι αυτός το είχε βρει πολύ καλό. Ακόμα λίγο πιο πίσω, έγραψε στο βιβλίο της «Ahead of Time – The First Hundred Years» που το παρουσίασε μερικές μέρες μετά τα 100ά της γενέθλια τον Νοέμβρη 2017: «Όλα τα μέλη της μικρής μου οικογένειας είναι νεκροί. Έχω μάθει να ζω μόνη, έχω πολλούς καλούς φίλους και άρχισα να αποδέχομαι πολλές σκέψεις που απέρριπτα προηγουμένως και να αντιμετωπίζω τα αισθήματα ενοχής μου. Βρίσκω μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά όταν ακούω ένα πουλί να κελαηδά τις πρώτες μέρες της άνοιξης ή όταν βλέπω ένα όμορφο φυτό να μεγαλώνει ή να ανθίζει. Και όταν καταφέρνω να δώσω σε κάποιον που αγαπώ ένα μικρό δώρο που τον κάνει έστω και λίγο ευτυχισμένο, νιώθω ότι πήγε καλά η μέρα μου. Πιστεύω στο πιο κάτω ρητό του Κινέζου φιλόσοφου Λάο Τσε, προσπαθώ να ζω ειρηνικά τη ζωή μου χωρίς συγκρούσεις και εφόσον μπορώ να το κάνω, θα είμαι ευτυχισμένη να δίνω όχι μόνο μικρά δώρα ή οικονομική βοήθεια, αλλά το χρόνο και τη γνώση μου: «Η ευγένεια στις λέξεις δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η ευγένεια στις σκέψεις δημιουργεί εμβρίθεια. Η ευγένεια στο δόσιμο δημιουργεί αγάπη».