O Francis Kere από χθες ανήκει στους πιο επιφανείς αρχιτέκτονες του πλανήτη, βραβευμένος με Pritzker, που είναι η ύψιστη διάκριση στην αρχιτεκτονική. Το όνομα του συγκαταλέγεται πια σε μια ομάδα 51 αρχιτεκτόνων που από το 1979 μέχρι σήμερα διακρίθηκαν με το βραβείο που θεωρείται το Νόμπελ στον χώρο. Το όνομα του προφανώς δεν λέει πολλά σε πολλούς, αφού η δουλειά του κάθε άλλο παρά το είδος που φιγουράρει στα περιοδικά είναι. Ο Francis Kere όμως έχει μια ενδιαφέρουσα και διδακτική, από πολλές πλευρές, ιστορία.
Ο Kere γεννήθηκε στην Μπουρκίνα Φάσο, μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Στα 7 του έφυγε από την οικογένεια και το χωριό του για να πάει σχολείο αφού εκεί δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα. Και ήταν το πρώτο άτομο του χωριού του που πήγε σχολείο. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο εκπαίδευσης που μπορούσε να έχει εκεί, πήρε υποτροφία στο Βερολίνο για να μάθει να κάνει ξυλουργικά. Την ημέρα μάθαινε ξυλουργική και τα βράδια συνέχιζε την ακαδημαϊκή του εκπαίδευση. Τελειώνοντας πέτυχε να μπει, πάλι με υποτροφία, στο πανεπιστήμιο σπουδάζοντας αρχιτεκτονική. Κι αφού απόκτησε το πτυχίο του θέλησε να βοηθήσει τον τόπο του. Συνέστησε ένα ίδρυμα μαζεύοντας λεφτά για να φτιάξει σχολείο στο χωριό του. Κινητοποίησε τους ντόπιους, τους μετέδωσε το όραμα του και όλοι μαζί έφτιαξαν ένα σχολείο από το μηδέν χρησιμοποιώντας υλικά της γης τους. Με το χώμα έφτιαξαν πηλό, με τον πηλό τούβλα και με τις γνώσεις που απέκτησε έφτιαξαν έναν χώρο ταπεινό, αλλά ποιοτικό που μπορεί να αντιμετωπίζει τις ακραίες καιρικές συνθήκες της χώρας. Με την ολοκλήρωση του, τα παιδιά ήθελαν πια να πηγαίνουν σχολείο, οι ενήλικες απέκτησαν απασχόληση μαθαίνοντας να εργάζονται με τα υλικά της γης και να φτιάχνουν κάτι. Με τον ίδιο τρόπο ακολούθησε ένα ιατρικό κέντρο κι έπειτα κι άλλο κι άλλα σχολεία, επιτυγχάνοντας μία τομή στην αύξηση του αλφαβητισμού στην χώρα αλλά και στη δημιουργία οράματος. Για τους συμπατριώτες του, ο Francis Kere αποτελεί ένα θετικό παράδειγμα.
Ο Kere, 57 χρόνων σήμερα, θα μπορούσε να είναι ο ασυνόδευτος νεαρός που φτάνει στην Ευρώπη κυνηγώντας το όνειρο του, αλλά για μας δεν είναι παρά ένα μαυράκι. Ταυτόχρονα, από την ιστορία του μαθαίνουμε πόσα πολλά μπορούν να γίνουν, με απλές κινήσεις, ώστε να βοηθηθούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν στόχους, απασχόληση, δεξιότητες, γνώσεις, ποιότητα ζωής στους τόπους τους. Να μην χρειάζεται να μπουν σε βάρκες, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους για να καταλήξουν παρίες στην Ευρώπη.
chrystalla@phileleftheros.com
Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1424592/ena-foteino-paradeiga
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου