Πώς αναχαιτίζεται η βία;

 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

Είναι τα βίαια επεισόδια στο μνημόσυνο του Γρίβα πιο ανησυχητικά από το ότι δύο άνθρωποι αφού λογομάχησαν σε μια μπυραρία, βγήκαν έξω για να φύγουν και ο ένας μπήκε στο αυτοκίνητο και το οδήγησε κατά τον άλλο σκοτώνοντας τον; Το δεύτερο ήταν απλά μια μεμονωμένη περίπτωση ή αποτελεί κρίκο μιας κοινωνικής βίας που βρίσκεται σε έξαρση; 

Τείνουμε να ανησυχούμε και να δίνουμε έμφαση για τους οπαδικούς χουλιγκανισμούς, ωστόσο, η ένδειξη της βίας που υπάρχει στην κοινωνία «κρύβεται» σε άλλες ειδήσεις οι οποίες δεν μας προκαλούν την ίδια ανησυχία. 

Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε η υπουργός Δικαιοσύνης κατόπιν ερώτησης του βουλευτή Γιώργου Κουκουμά, η Αστυνομία χειρίστηκε 2.665 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας το 2022 (μέχρι τέλη Οκτωβρίου) και 3.362 το 2021. Παράλληλα, ο Σύνδεσμος για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ), δέχεται οκτώ αναφορές την ημέρα για βία στην οικογένεια, ενώ παρέχει –για σκοπούς προστασίας και ασφάλειας– στέγαση σε περίπου 700 άτομα τον χρόνο. Παρ' όλα αυτά, οι ειδικοί θεωρούν πως οι αριθμοί αυτοί δεν είναι παρά ένα μικρό ποσοστό του προβλήματος εφόσον πολλά περιστατικά δεν καταγγέλλονται ούτε φθάνουν σε Υπηρεσίες για βοήθεια. 

Παράλληλα, είναι η βία στα σχολεία. Εκπαιδευτικοί μαρτυρούν πως τα βίαια επεισόδια στα σχολεία είναι σχεδόν καθημερινά και κάποιες φορές, τα πιο ακραία ίσως, δημοσιοποιούνται. 

Ζητάμε ευθύνες από την Αστυνομία κι η Αστυνομία με τη σειρά της ζητά την σύσταση ειδικών σωμάτων για να δρα χωρίς πολλά πώς και γιατί. Αυτό ενδεχομένως να είχε νόημα αν η βία περιοριζόταν στα γήπεδα, ανάμεσα σε οπαδούς. Δυστυχώς όμως, όσο κι αν δεν το βλέπουμε, η βία είναι διάχυτη. Μία εξήγηση είναι η πανδημία, άλλη είναι η οικονομική δυσχέρεια και τα προβλήματα που επιφέρει, άλλη είναι η ευκολία που παρέχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για έκφραση μίσους, άλλη είναι η κανονικοποίηση ακραίων κινημάτων που πρεσβεύουν και καλλιεργούν το μίσος. Ενδεχομένως να είναι όλα μαζί καθώς και αρκετά άλλα για τα οποία η Αστυνομία δεν μπορεί να κάνει πολλά. Το ζητούμενο είναι τα περιστατικά να προλαμβάνονται πριν φθάσουν σε επίπεδο που πρέπει να παρέμβει η αστυνομία. Όσο κλισέ κι αν είναι ή αν ακούγεται, πρώτιστο μέτρο είναι η πρόληψη από νωρίς. Η Παιδεία. Η ενίσχυση της κατανόησης για τη βίαιη συμπεριφορά, η ανάληψη της ευθύνης και των  συνεπειών των βίαιων πράξεων, η αποτροπή βίαιων συμπεριφορών και η δημιουργία κινήτρων για αλλαγή, η καλλιέργεια θετικής στάσης, η δημιουργία δομών για έγκαιρη παρέμβαση. 

Αυτοί που ονομάζουμε χούλιγκαν δεν προέκυψαν ξαφνικά, ούτε αναίτια. Αλλά δεν έγινε τίποτα για να αναχαιτιστούν τα βίαια ένστικτα τους. 

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1643943/pos-anachaitizetai-i-bia

Η Σιαρπέλλα, η ντροπή και η ανύπαρκτη ευθιξία του Παιδείας

 

  18 Ιανουαρίου 2023

  Γιώργος Καλλινίκου   

Χαμογελούσε χθες όταν του υπεδείχθη ότι τον καλούν να παραιτηθεί. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές να του ζητούν κάτι τέτοιο, ακούγεται πολύ εύκολο είπε με εμφανή ειρωνεία ο Πρόδρομος Προδρόμου. Η αλήθεια είναι πως όταν χθες τον καλούσαμε να το πράξει, δεν αναμέναμε ξαφνικά να εμφανιστεί ως κατέχων πολιτική ευθιξία. Κάθε άλλο. Απέδειξε, όμως, για μια ακόμη φορά πόσο λίγος είναι. Ειδικά για πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Παιδείας. Όπου παιδεία εννοείται η πνευματική καλλιέργεια, η διάπλαση και η ανάπτυξη ήθους πέρα από την παροχή γνώσεων. Και η εμπέδωση του όρου ευθιξία δεν μπορεί να απουσιάζει από το επιδιωκόμενο ήθος.

Δυστυχώς, ο Προδρόμου απάντησε με τρόπο με τον οποίο τσαλαπατά βάναυσα αυτό τον τόσο σπουδαίο όρο, που αποτελεί είδος προς εξαφάνιση στο δύσμοιρο τόπο μας. Απλούστατα, επειδή η ευθιξία δεν λειτουργεί με χρονοδιακόπτη. Δεν εξαρτάται από τους μήνες ή τις ημέρες που απομένουν σε κάποιον να υπηρετήσει σε κάποιο αξίωμα. Ακόμη και μια μέρα θητείας να έχει, αν υποπέσει σε ολίσθημα το οποίο απαιτεί την ανάληψη ευθύνης, οφείλει να το πράξει. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Προδρόμου βαρύνεται με την ευθύνη μιας τρύπιας διαδικασίας, η οποία ανά πάσα στιγμή επέτρεπε σε κάθε ανεύθυνο να προχωρήσει σε διαρροή. Παράλληλα, βαρύνεται και με την ευθύνη μιας τραγικής διαχείρισης όταν η διαρροή έγινε γνωστή.

Δεν μπορεί παρά να επισημάνουμε ότι πέρασε και η χθεσινή μέρα, με πολλούς μαθητές να παραμένουν σε κατάσταση αβεβαιότητας και με σαφώς διαλυμένη ψυχολογία. Τόσο εξαιτίας της οργής που προκάλεσε το περιστατικό της διαρροής, όσο και εξαιτίας της αίσθησης πολλών εξ αυτών ότι, ενδεχομένως, να απέτυχαν στο δεύτερο γραπτό, συνεπεία της σύγχυσης, του άγχους και του εκνευρισμού που τους προκάλεσε το θλιβερό περιστατικό.

Αν την πρώτη ημέρα, χάριν συζήτησης, μπορεί ο Προδρόμου και οι τεχνοκράτες του να επικαλεστούν τον αιφνιδιασμό τους από την αποκάλυψη της διαρροής (αν και είχαν χρόνο να δράσουν στη βάση της λογικής και δεν το έπραξαν) χθες, εξέλειπε κι αυτή η ελάχιστη δικαιολογία.

Είναι απείρως εξοργιστικό το γεγονός ότι ο ανεπαρκής υπουργός και οι φωστήρες του, άφησαν αν διέλθει η χθεσινή μέρα χωρίς να λάβουν κάποιαν απόφαση η οποία να ξεκαθαρίζει το τοπίο στους μαθητές. Να τους απελευθερώνει από το άγχος. Να τους προσφέρει κάποια προοπτική. Χαρακτηριστική η καταγγελία εκπαιδευτικών ότι άλλοι μαθητές εξετάζονταν στο αρχικό δοκίμιο, άλλοι στο εφεδρικό που δόθηκε στη συνέχεια, άλλοι έγραψαν και στα δύο, ενώ μερικές εκατοντάδες έφυγαν από το σχολείο. Πολλοί μαθητές ζητούν να παρακαθίσουν ξανά σε εξετάσεις για να γράψουν σε κατάσταση ηρεμίας. Το υπουργείο της ανεπάρκειας, όμως, τήρησε χθες απόλυτη σιγή…

Μέσα σε όλο αυτό το θλιβερό τοπίο, ξεπετάγεται και η συγκλονιστική ανάρτηση της μαθήτριας που έφυγε από τη χημειοθεραπεία για να παρακαθίσει στις εξετάσεις. Εκεί οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Εκείνο το «Ντροπή» που μας πέταξε κατάμουτρα η Σιαρπέλλα είναι το τελειωτικό κτύπημα…

Η ντροπή είναι πλέον βαριά και ασήκωτη. Δεν απομένει δύναμη να αντικρίσουμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη. Νιώθεις ότι αν το τολμήσεις, θα πεταχτεί από το βάθος εκείνο το κορίτσι. Και τότε η επιλογή είναι μονόδρομος: Να χαθούμε από προσώπου γης!

Αυτός ο δύσμοιρος τόπος καταρρέει αδιάκοπα. Τα οικοδομήματα των ιδανικών και των αξιών έχουν προ καιρού μετατραπεί σε ερείπια. Η δική μου γενιά, δυστυχώς, απέτυχε. Μόνο να απολογηθούμε στους νέους και στην κάθε Σιαρπέλλα μπορούμε. Για τον κάθε Προδρόμου, τον κάθε Χαμπιαούρη που ανεχτήκαμε να κρατάνε στα χέρια τους ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει κάθε πατρίδα: Τα παιδιά και το μέλλον τους! Ευστοχότατα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μας καλεί «έχε το νου σου στο παιδί…» και ευστοχότατα υπογραμμίζει: «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».

Γονείς, βουλευτές και εκπαιδευτικοί κάντε επιτέλους κάτι. Άστε τα μισόλογα, τις υπεκφυγές και τις δημόσιες σχέσεις. Ανεχθήκατε τρία χρόνια έναν Προδρόμου να επιδεικνύει κτυπητή ανεπάρκεια, με θύματα τα παιδιά. Πότε με τον εγωισμό του για τις τετράμηνες εξετάσεις, πότε με την απόλυτη ανικανότητα στη διαχείριση της πανδημίας και στη λήψη στοιχειωδών μέτρων, πότε με εξωφρενικές σκέψεις για κουβερτούλες ή με χρήση θρανίων αεροδιαδρόμων, πότε με την προκλητική αδυναμία εκσυγχρονισμού της τεχνολογίας στα σχολεία…

Συνειδητοποιήστε ότι μόνο με δυναμικά μέτρα μπορεί να διατηρηθεί αναμμένη η φλόγα της ελπίδας, όποιος και αν είναι υπουργός. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Σώστε τα παιδιά!

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1638955/i-siarpella-i-ntropi-kai-i-anyparkti-efthixia-toy-paideias

Oxfam: Η περιουσία των κροίσων αυξανόταν κατά 2,7 δισ. δολάρια την ημέρα τη διετία 2020 – 22!

   ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023

Από το 2020 δημιουργήθηκε πλούτος ύψους 42 τρισ. δολαρίων. Το πλουσιότερο 1% απορρόφησε τα 2/3.

Για κάθε 1 δολάριο νέου παγκόσμιου πλούτου που απέκτησε ένα άτομο του κατώτερου οικονομικά 90% του πληθυσμού τα τελευταία δύο χρόνια, ένας δισεκατομμυριούχος κέρδισε περίπου 1,7 εκατομμύρια δολάρια. Η συνολική, δε, περιουσία των δισεκατομμυριούχων αυξανόταν κατά 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα!

Τα παραπάνω αναφέρονται στην έκθεση της Oxfam «Survival of the Richest», η δημοσίευση της οποίας συνέπεσε χρονικά με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός το οποίο ξεκινάει την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου.

Για πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια η αύξηση του ακραίου πλούτου συνοδεύεται από αύξηση της ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με την έκθεση. Αναλυτικότερα:  από το 2020 δημιουργήθηκε πλούτος ύψους 42 τρισ. δολαρίων. Ωστόσο, από αυτόν το νέο πλούτο, το πλουσιότερο 1% απορρόφησε τα δύο τρίτα με το υπόλοιπο ποσοστό να πηγαίνει στο 99% του πληθυσμού.

Οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν για την καταπολέμηση του οικονομικού αντίκτυπου του Covid 19 – όπως οι μειώσεις των επιτοκίων και η ποσοτική χαλάρωση – ενίσχυσαν την αξία των ακινήτων και των μετοχών, τα οποία τείνουν να ανήκουν σε πλουσιότερους ανθρώπους.

Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι: Παρά τις μικρές υποχωρήσεις το 2022, η συνολική περιουσία των δισεκατομμυριούχων είχε αυξηθεί κατά 2,7 δισ. δολάρια την ημέρα. Τα κέρδη της πανδημίας ήρθαν μετά από μια δεκαετία, όταν τόσο ο αριθμός όσο και ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων είχαν διπλασιαστεί.

Στην έκθεση γίνεται αναφορά στο πληθωριστικό κύμα που πλήττει τον πλανήτη σημειώνοντας ότι οι εταιρείες τροφίμων και ενέργειας υπερδιπλασίασαν τα κέρδη τους το 2022, πληρώνοντας 257 δισ. δολάρια σε πλούσιους μετόχους.

Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση, μόνο 4 σεντς για κάθε δολάριο φορολογικών εσόδων προέρχονταν από φόρους περιουσίας και οι μισοί δισεκατομμυριούχοι του κόσμου ζουν σε χώρες χωρίς φόρο κληρονομιάς για τα χρήματα που κληρονομούν στα παιδιά τους.

Η έκθεση καταλήγει πως ένας φόρος έως και 5% στους πολυεκατομμυριούχους και τους δισεκατομμυριούχους του κόσμου θα μπορούσε να συγκεντρώσει 1,7 τρισ. ​​δολάρια ετησίως, αρκετά για να βγουν από την φτώχεια 2 δισ. άνθρωποι και να χρηματοδοτήσει ένα παγκόσμιο σχέδιο για τον τερματισμό της πείνας.

«Ενώ οι απλοί άνθρωποι κάνουν καθημερινές θυσίες σε βασικά είδη, όπως το φαγητό, οι υπερπλούσιοι έχουν ξεπεράσει ακόμα και τα πιο τρελά τους όνειρα. Μόλις δύο χρόνια μετά, αυτή η δεκαετία διαμορφώνεται ως η καλύτερη μέχρι τώρα για τους δισεκατομμυριούχους», δήλωσε η εκτελεστική διευθύντρια της Oxfam International, Gabriela Bucher.

«Η φορολόγηση των υπερπλούσιων και των μεγάλων εταιρειών είναι η πόρτα για να βγούμε από τις σημερινές αλληλεπικαλυπτόμενες κρίσεις. Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε τον βολικό μύθο ότι οι φορολογικές περικοπές για τους πλουσιότερους έχουν ως αποτέλεσμα ο πλούτος τους κάπως να “περάσει” σε όλους τους άλλους. Σαράντα χρόνια περικοπών φόρων για τους υπερπλούσιους έχουν δείξει ότι μια ανερχόμενη παλίρροια δεν ανυψώνει όλα τα πλοία —μόνο τα σούπερ γιοτ», πρόσθεσε.

Πηγή:   https://www.imerodromos.gr/oxfam-h-periousia-tou-kroison-auxanotan-kata-2-7-dis-dolaria-thn-hmera-th-dietia-2020-22/

Μικρό αφιέρωμα στο Νότη Μαυρουδή

Ένα μικρό αφιέρωμα στο Νότη Μαυρουδή που έφυγε από κοντά μας.

Λιμουζίνες και γραμματείς €3.000; Τι λένε οι υποψήφιοι;

 

  04 Ιανουαρίου 2023

  Γιώργος Καλλινίκου   

Τους ακούτε να μοιράζουν υποσχέσεις όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Εδώ και ένα περίπου χρόνο αφού η προεκλογική εκστρατεία άρχισε πολύ νωρίς. Σε κάθε τηλεοπτικό σταθμό, σε κάθε συνέντευξή τους σε εφημερίδα, σε κάθε επίσκεψή τους σε οργανισμούς, επιχειρήσεις, κοινότητες. Αμφιβάλω αν όλο αυτό το χρονικό διάστημα, βρέθηκε πολίτης που να τους έθεσε κάποιο προσωπικό ή ευρύτερο πρόβλημα και να μην είχαν μιαν υπόσχεση να του δώσουν ότι θα βρεθεί λύση μόλις… εκλεγούν. Όσο για το προεκλογικό τους πρόγραμμα, λες και το έχει συγγράψει ο Χάρι Πότερ (ο ορίτζιναλ, όχι εκείνος που ήταν υπουργός και νόμιζε πως ήταν μάγος της οικονομίας). Μαγικές λύσεις για όλα και για όλους.

Ναι, για στους υποψηφίους για την προεδρία της Δημοκρατίας αναφερόμαστε. Μόνο, που προσωπικά, για να πω την αλήθεια, σε ελάχιστα θέματα τους έχω ακούσει να προσφέρουν ξεκάθαρη λύση, η οποία να μην επιδέχεται της παραμικρής αμφισβήτησης. Να λένε θα κάνω αυτό και θα είναι έτσι ακριβώς και θα κοστίσει τόσο. Ή να δεσμεύονται (ας ελπίσουμε ότι αυτό το βασανισμένο ρήμα θα ανακτήσει την πραγματική του αίγλη την οποία απώλεσε στη δεκαετία Αναστασιάδη) με ξεκάθαρο τρόπο ότι θα καταργήσουν το τάδε.

Για παράδειγμα, υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο έχει πλειστάκις σχολιαστεί αρνητικά κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Αποτελεί κορυφαία πρόκληση. Ιδίως για το λαό ο οποίος βίωσε τρεις μεγάλες κρίσεις (οικονομίας, πανδημίας και επιπτώσεων από τον πόλεμο στην Ουκρανία) και μεγάλη μερίδα του έχει τσακίσει από τα βάρη τα οποία έχει φορτωθεί.

Ο λόγος για τα περιβόητα, προκλητικά και απαράδεκτα ωφελήματα τα οποία λαμβάνουν οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας και οι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων όταν αποχωρούν από το αξίωμά τους. Ας θυμηθούμε ποια είναι αυτά: Α. Λιμουζίνα με οδηγό που είναι αστυνομικός και έξοδα διακίνησης! Β. Επίδομα 3.000 ευρώ τον μήνα για εργοδότηση γραμματέως!

Ναι, ξέρω, θα ανεβάσω για μια ακόμη φορά το αίμα στο κεφάλι σας. Διότι πώς να αντέξει κάποιος ότι σε περιόδους κρίσης, μια χούφτα «εκλεκτών», που έπαιρναν χρυσούς μισθούς και σωρεία ωφελημάτων όσο βρισκόντουσαν σε υπηρεσία και θα παίρνουν και συντάξεις των 5.000 ευρώ τον μήνα μετά την αποχώρησή τους, τυγχάνουν τέτοιων βασιλικών προνομίων.

Ποια λογική μπορεί να δικαιολογήσει ότι εν έτει 2023 καλείται ο ταλαιπωρημένος φορολογούμενος πολίτης να επιβαρύνεται με λιμουζίνα για πρώην αξιωματούχους (ούτε οι Πρόεδροι δεν δικαιολογείται να έχουν τέτοια προνόμια αφού μπορούν να κυκλοφορούν με δικά τους οχήματα). Να επιβαρύνεται για γραμματέα με τέτοιο μισθό (αλήθεια, για 3.000 ευρώ μήπως ζητούν από τις γραμματείς να διαθέτουν και δοκτοράτο;).

Όλα αυτά, όταν η Στατιστική Υπηρεσία μόλις προ ημερών κατέγραψε ότι 5,8% των εργαζομένων έχουν απολαβές κάτω από 500 ευρώ το μήνα, 6,8% έχουν απολαβές μεταξύ 500-749 ευρώ, 10,4% μεταξύ 750-999 ευρώ, 14,4% μεταξύ 1.000-1.499 ευρώ και 9,7% μεταξύ 1.500-1.749 ευρώ.

Εκείνοι οι οποίοι λαμβάνουν αυτά τα ωφελήματα είναι οι Γ. Βασιλείου (κορυφαία πρόκληση βάσει οικονομικής κατάστασης), Γ. Ομήρου, Μ. Καρογιάν (είναι και νυν βουλευτής, άλλη πρόκληση) και Δ. Συλλούρης (εδώ σιγήστε). Σε αυτούς θα προστεθεί και ο Αναστασιάδης (άλλη κορυφαία πρόκληση βάσει οικονομικής κατάστασης).

Ε, λοιπόν, κύριοι υποψήφιοι, ποιος τολμά να δεσμευτεί ξεκάθαρα στο λαό ότι αν εκλεγεί θα καταργήσει αυτές τις προκλήσεις; Από τη Βουλή μην περιμένετε. Βλέπετε, από χρόνια έχει καταθέσει σχετική πρόταση νόμου ο Γιώργος Περδίκης αλλά την άφησαν να αραχνιάσει σε κάποιο συρτάρι. Ούτε και η νυν Πρόεδρος της Βουλής, που θέλει να προβάλλεται σαν «νέο μυαλό» δεν την προώθησε.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα κύριοι υποψήφιοι!

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1629592/limoyzines-kai-gammateis-3-000-ti-lene-oi-ypopsifioi

Generation Z: Γιατί είναι λυπημένοι και αγχωμένοι οι «ψηφιακοί ιθαγενείς»;

Μια κλινική ψυχολόγος εξηγεί στην «Κ» γιατί όσοι ανήκουν στη γενιά Z είναι πιο ευάλωτοι στο στρες και στη θλίψη

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 25% των ανθρώπων που ανήκουν στην γενιά αυτή, βιώνουν έντονο συναισθηματικό άγχος σε μόνιμη βάση. 

 

28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022

Δήμητρα Τριανταφύλλου

Μέχρι να έρθει η πανδημία, η Generation Z (σ.σ όσοι έχουν γεννηθεί από το 1997 μέχρι το 2012, είναι δηλαδή μεταξύ 10 και 25 χρονών), θεωρούνταν η πιο τυχερή γενιά, αυτή που θα άλλαζε τον ρου της παγκόσμιας οικονομίας. Όπως δείχνουν όμως όλες οι πρόσφατες έρευνες, η παρατεταμένη παρουσία του κορωνοϊού, με όλες τις ραγδαίες αλλαγές που έφερε στη ζωή μας, «βύθισε» στο άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα τους «πρωταγωνιστές του μέλλοντος».

Οι λόγοι που πυροδοτούν αυτό το μόνιμο άγχος είναι μεταξύ άλλων η έκρηξη της τεχνολογίας, οι τεκτονικές αλλαγές που προκάλεσε η πανδημία αλλά και η ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη.

«Τα τελευταία τρία χρόνια, μια σειρά από έρευνες (σ.σ της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, της McKinsey, της Gallup, του Αμερικανικού Συλλόγου για το Άγχος και την Κατάθλιψη κ.α) εστιάζουν σε αυτή τη γενιά και υπάρχει λόγος» λέει στην «K» η Παναγιώτα Τούμπα, κλινική ψυχολόγος στην «Κλίμακα». Η ΜΚΟ, που παρέχει δωρεάν ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα, αναδεικνύει τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών, σε συνδυασμό με όσα εισπράττουν το τελευταίο διάστημα οι ψυχολόγοι της οργάνωσης από την επαφή τους με τους νέους ανθρώπους.

Όπως εξηγεί η κ. Τούμπα: «Μιλάμε για μια γενιά, που συχνά αποκαλείται “καταθλιπτική”. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 25% των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτήν, βιώνουν έντονο συναισθηματικό άγχος σε μόνιμη βάση- ποσοστό σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με αυτό που καταγράφεται στις προηγούμενες γενιές.

Οι λόγοι που πυροδοτούν αυτό το μόνιμο άγχος είναι μεταξύ άλλων η έκρηξη της τεχνολογίας, οι τεκτονικές αλλαγές που προκάλεσε η πανδημία αλλά και η ανησυχία για το μέλλον του πλανήτη. Και μπορεί αυτή η ψυχική ευαλωτότητα σε κάποια νέα άτομα να προϋπήρχε, αλλά δεν είχε ακόμα εκφραστεί. Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με μια γενιά που βρέθηκε στο επίκεντρο μεγάλων αλλαγών, όπως είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία με όλες τις αλλαγές που προκάλεσε στην καθημερινότητά μας. Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα λοιπόν αυτή η γενιά, είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον της και ειδικά στο κομμάτι της εργασίας».

Μάλιστα, στην Αμερική, σε μεγάλη έρευνα, το 59% των ερωτηθέντων GenZs (να σημειωθεί ότι πρόκειται για την πιο πολυπληθή ηλικιακή ομάδα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη), ανέφερε πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχασαν την εργασία τους- είτε οι ίδιοι, είτε κάποιο μέλος της οικογένειας τους ή βίωσαν μια δυσμενή εξέλιξη σε σχέση με αυτήν. «Αυτό που προσπαθούμε να εξηγήσουμε σε κάθε νέο άνθρωπο που απευθύνεται σε εμάς, είναι ότι μπορεί οι ίδιοι να βιώνουν αυτά τα προβλήματα, αλλά σε κάθε γενιά “κληρώνεται” και από κάτι», λέει η κ. Τούμπα.

Άγχος που ξεκινάει ακόμα και από τα παιδιά αυτής της γενιάς

Δυστυχώς, όμως όσοι ανήκουν στην Gen Z δυσκολεύονται να απευθυνθούν στους ειδικούς ψυχικής υγείας. «Το 69,7% δεν νιώθει άνετα να μιλήσει σε έναν ψυχολόγο», λέει η κ. Τούμπα, σύμφωνα με την οποία, πολλοί νέοι άνθρωποι αισθάνονται σαν τα τελευταία δύο χρόνια να μπήκε μια άνω τελεία στα όνειρα τους για τη ζωή.

Και ειδικά οι μικρότεροι σε ηλικία της γενιάς αυτής έχουν έναν ακόμη λόγο να πλήττονται από επιπλέον αρνητικά συναισθήματα. Η ψυχολόγος αναφέρει πως ποσοστό περίπου 30% των γονιών λέει πως το παιδί τους αντιμετωπίζει ελαφρύτερα ή μεγαλύτερα ψυχοκοινωνικά προβλήματα, ως απόρροια των lockdown και της απομάκρυνσης για καιρό από το σχολικό περιβάλλον.

Η τεχνολογία σε ρόλο δίκοπου μαχαιριού

Η αιχμή πάντως όλων των ερευνών για αυτή τη γενιά που η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον, είναι η τεχνολογία. «Μιλάμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν πώς ήταν ο κόσμος και η καθημερινότητά μας χωρίς το διαδίκτυο», λέει η κ. Τούμπα, η οποία σημειώνει πως η χρήση της τεχνολογίας είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη για τη γενιά Ζ.

Μάλιστα οι «ψηφιακοί ιθαγενείς», όπως συχνά τους αποκαλούν οι ειδικοί, είναι τόσο εθισμένοι με τα smartphones τους, που το ψηφιακό περιβάλλον είναι το μόνο στο οποίο νιώθουν άνετα να μιλήσουν για όσα τους απασχολούν. Κι όχι επειδή αντιμετωπίζουν ως ταμπού τα ψυχικά νοσήματα. Όπως εξηγεί η κ. Τούμπα, σε αυτά τα ζητήματα οι νέοι της Gen Ζ είναι απόλυτα απενοχοποιημένοι. Απλώς, στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, αισθάνονται “σαν στο σπίτι τους” και νιώθουν την οικειότητα να ζητήσουν συμβουλές από άλλα άτομα. Ενώ σε μια πρώτη φάση δηλαδή, επισκέπτονται έναν ειδικό ψυχικής υγείας, δύσκολα προχωρούν σε οργανωμένες συνεδρίες.

Βέβαια, οι συμβουλές που μπορούν να πάρουν στο ψηφιακό περιβάλλον, όχι απλώς δεν τους ανακουφίζουν, αφού τις περισσότερες φορές έρχονται από αναρμόδιους, αλλά μπορούν να τους βλάψουν και περαιτέρω. Μάλιστα, όσο περισσότερο “βουτούν” στα social media, τόσο περισσότερο καταθλίβονται από την ασταμάτητη χρήση της οθόνης. Το να σπαταλούν 10 ώρες ή παραπάνω την ημέρα στο διαδίκτυο, τους δημιουργεί πολλές φορές μια αίσθηση αποκοπής από την κοινωνία αλλά και απομάκρυνσης από τον ίδιο τους τον εαυτό. Καλλιεργείται έτσι ένα έντονο αίσθημα μοναξιάς».

Άλλο ένα αρνητικό της έντονης χρήσης του διαδικτύου, είναι η αμφιβολία που μπορεί να προκαλέσει, ειδικά στις γυναίκες, για την ομορφιά και το σώμα τους. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, τον Μάρτιο του 2020, έδειξε ότι οι νέες γυναίκες που ανήκουν στην Gen Z είναι πολύ ευάλωτες απέναντι στα πρότυπα που προβάλλονται στα social media, και ειδικά σε αυτά πoυ δημιουργούν οι influencers.

Μάλιστα, οι πληροφορίες που παίρνουν γύρω από το θέμα της ομορφιάς και του σωματικού βάρους ειδικότερα, είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με αυτές που έπαιρναν γυναίκες μεγαλύτερες σε ηλικία, από τα περιοδικά μόδας της εποχής τους.

«Το 1/3 των νέων γυναικών που συμμετέχουν σε αυτές τις έρευνες, κάνουν λόγο για το άγχος της εικόνας τους», σημειώνει η κ. Τούμπα και συνεχίζει: «Και υπάρχει φυσικά και η πληγή του διαδικτυακού εκφοβισμού, κάτι που επίσης μάς αναφέρεται συχνά. Μαζί με τον σχολικό εκφοβισμό, το 59% των σημερινών εφήβων βρίσκεται αντιμέτωπο με αυτό το νευραλγικό κοινωνικό πρόβλημα».

Να σημειωθεί εδώ, πως ένας βασικός λόγος που οι νέοι αυτής της γενιάς στρέφονται για συμβουλές στις μηχανές αναζήτησης και στα social media, είναι σύμφωνα με τις έρευνες, η μεγάλη έλλειψη δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας, σε πολλές χώρες του κόσμου– μια από αυτές είναι και οι ΗΠΑ.

 

Από την καμπάνια της ΜΚΟ Κλίμακα, για τα ευρήματα των ερευνών γύρω από τη γενιά Ζ.

«Μια γενιά και με πολλά θετικά στοιχεία»

Παρόλα αυτά, πρόκειται για μια γενιά και με πολλά θετικά στοιχεία, σε σχέση με τις προηγούμενες. Η κ. Τούμπα χαρακτηρίζει τη Ζ, μια γενιά με πολλές ευαισθησίες, πιο «παγκοσμιοποιημένη», πιο μορφωμένη και με πολύ περισσότερες γνώσεις για τα διεθνή ζητήματα. Κι αυτή είναι η απόδειξη ότι η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να διαδραματίσουν και θετικό ρόλο σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. 

Όπως εξηγεί η κ. Τούμπα, «τα κοινά γεγονότα που συχνά βιώνει αυτή η γενιά, από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, όπως η πανδημία για παράδειγμα, καλλιεργούν το αίσθημα της αλληλεγγύης και της ενσυναίσθησης απέναντι στα παγκόσμια προβλήματα».

Στα θετικά είναι και το ότι τα άτομα αυτά εκδηλώνουν υπερήφανα τη σεξουαλική τους ταυτότητα, διεκδικώντας ισότητα, όχι όμως με τον πατροπαράδοτο τρόπο διαμαρτυρίας που γνωρίσαμε στο παρελθόν. Η επανάσταση σε όλους τομείς είναι σήμερα πιο «προσωποποιημένη». Και τέλος, τα νέα παιδιά της Ζ, είναι πιο κοινωνικά ευαισθητοποιημένα.

«Και ακριβώς επειδή είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένα, έχουν και μεγαλύτερο υπαρξιακό άγχος για το μέλλον το δικό τους αλλά και του πλανήτη», προσθέτει η κ. Τούμπα και καταλήγει: «Σύμφωνα με μια από τις έρευνες, το 64% όσων είναι από 18 έως 22 ετών θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικό η επιχείρηση όπου εργάζονται να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που δεν επιλέγουν μια δουλειά, αν αυτή δεν είναι περιβαλλοντικά ηθική».

Πηγή:   https://www.kathimerini.com.cy/gr/ygeia/generation-z-giati-einai-lypimenoi-kai-agxomenoi-oi-psifiakoi-ithageneis