Θα μπορούσε να είναι καλλιτεχνικό δρώμενο: Μία μαυροφορεμένη γυναίκα πεσμένη στο έδαφος μπροστά από την στάση του λεωφορείου με την ένδειξη «Ελλάδος» και μια άλλη γυναίκα καθήμενη στην ασθενική σκιά ενός μικρού πεύκου με τις τσάντες της. Σε όποια ευρωπαϊκή χώρα δείξεις την σκηνή θα θεωρήσουν πως κάποιος avant garde καλλιτέχνης θέλησε να κάνει κάποιο συμβολισμό, ίσως, για τα 50 χρόνια κατοχής. Η μαυροφορούσα πεσμένη στο έδαφος κάτω από την επιγραφή «Ελλάδος» ίσως να συμβολίζει την Κύπρο. Ένα όχημα που δεν έρχεται, μια ανεκπλήρωτη πορεία και μία χώρα που έχασε τη μάχη.
Δεν είναι όμως καλλιτεχνικό δρώμενο. Είναι η καθημερινή πραγματικότητα σε ένα τόπο όπου οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν καταφέρει να οργανώσουν ένα δίκτυο συγκοινωνίας, με τακτικά δρομολόγια τα οποία θα ενώνουν πόλεις και χωριά, θα μεταφέρουν τους ανθρώπους εκεί που θέλουν, ή όπου χρειάζεται να πάνε, χωρίς να πρέπει να διαθέτει η κάθε οικογένεια τέσσερα αυτοκίνητα. Δεν έχει καταφέρει καν τα βασικά. Να τοποθετήσει καθίσματα και σκίαστρα στις στάσεις. Είτε με βροχή, είτε με 42 βαθμούς, οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να αναμένουν όρθιοι σε κάποιο πεζοδρόμιο, στην άκρη του δρόμου ή ακόμα και σε χωράφια. Κι η αναμονή δεν είναι μόνο λίγα λεπτά. Μπορεί να αναμένεις μέχρι τελικής πτώσης, όπως συνέβη και με τη συγκεκριμένη γυναίκα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιοποιούνται φωτογραφίες με ανθρώπους που ταλαιπωρούνται αναμένοντας το λεωφορείο. Την φορά αυτή, η σκηνή είναι στην Πάφο. Κι ο υπουργός Μεταφορών, Αλέξης Βαφεάδης, χαρακτηρίζει την εικόνα τραγική και απαράδεκτη. Και υπόσχεται πως τον Ιούλιο θα αρχίσει η εγκατάσταση υποδομών. Σύγχρονων, με φωτισμούς, ενσωματωμένη τεχνολογία για πληροφόρηση και άλλα εντυπωσιακά με κόστος 62 εκατομμύρια. Η ολοκλήρωση της εγκατάσταση όμως, θα γίνει σε πέντε χρόνια. Συν τα 17 ή πόσα που θα ζητήσει ο εργολάβος για παράταση εργασιών, ζήσε γιαγιά να δεις τις σύγχρονες στάσεις.
Ο υπουργός πάντως τις είδε στα εργοστάσια όπου κατασκευάζονται και είναι –όπως φανταζόμαστε- εντυπωσιακές. Ωστόσο αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι εντυπωσιακές στάσεις όπως αυτές που υπόσχεται ο υπουργός κι όπως μαρτυρεί και το κόστος τους. Εξάλλου, λίγο μετά που θα εγκατασταθούν όλα αυτά τα τεχνολογικά είναι αμφίβολο αν θα λειτουργούν, εκτός κι αν θα τοποθετηθούν φύλακες να τις προσέχουν. Απλά καθίσματα θέλουμε, απλά σκίαστρα. Και λεωφορεία με τακτικές διαδρομές. (Και να σκεφτεί κανείς ότι αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε αυτόν το τόπο υπήρχε σιδηροδρομικό δίκτυο μήκος 122 χιλιομέτρων).
Υ.Γ. Ο Δήμος Πάφου που γνωρίζει όλους τους δημότες του, μας πληροφορεί πως πρόκειται για δύο ιδιόμορφες γυναίκες που ζουν με ένα δικό τους τρόπο ζωής. Ωστόσο, το γεγονός παραμένει. Μία σωλήνα δεν είναι στάση για να περιμένει κάποιος λεωφορείο. Ακόμα και οι ιδιόμορφες γυναίκες κουράζονται, ψάχνουν σκιά.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1468794/ke-i-idiomorfes-ginekes-kourazonte/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου