Με μια μόνο φράση μερικών λέξεων, η οικονομολόγος Αιμίλια Μαστρή Χριστοφορίδου παραμέρισε το πέπλο της λήθης και ανέσυρε από το βάθος του χρόνου, τη σκοτεινή τοιχογραφία της αποικιοκρατίας στο νησί, μια περίοδο απόλυτης φτώχειας και στερήσεων, συντριπτικά σκληρή για την παιδικότητα και τη νεότητα.
Αναφερόταν στα παιδικά χρόνια του παππού της Αδάμ Αδάμαντος, χαρισματικού εκπαιδευτικού, πολιτευτή και για μια δεκαετία δημάρχου Αμμοχώστου, που γεννήθηκε στη Δερύνεια το 1904 και πέθανε το 1959. «Ο Αδάμ Αδάμαντος – είπε – το φτωχόπαιδο από τη Δερύνεια που έδενε και κουβαλούσε στους ώμους του το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που είχε, για να μη λιώσουν, όταν πήγαινε περπατητός στο σχολείο του στο Βαρώσι, που ρουφούσε γνώση στο αναγνωστήριο του χωριού του, αντί να είναι στις αλάνες να παίζει με τα άλλα παιδιά, που σπούδασε με χίλιες στερήσεις και βάσανα, που φώτισε με την παρουσία του την πολιτική σκηνή της Κύπρου, εμπνέει ξανά με τη σοφία και τη διορατικότητα του, τους Κύπριους του σήμερα».
Η Αιμίλια μιλούσε στις 6 Μαρτίου 2024, σε εκδήλωση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα, για το βιβλίο του Λουκά Κακουλλή «Αδάμ Αδάμαντος αυθεντικές αφηγήσεις – μαρτυρίες για τον κορυφαίο της Αριστεράς και της Κύπρου». Πρόσθεσε τα εξής: «Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό του αγαπητού μου Λουκά, ένιωσα έντονο το αίσθημα της συγκίνησης αλλά ταυτόχρονα και της περηφάνειας, γιατί έχω την τύχη και την ευλογία, μέσα στις φλέβες μου να ρέει το αίμα ενός τέτοιου ανθρώπου. Έφυγε πολύ νωρίς, πριν προλάβω να τον ζήσω και να τον γνωρίσω από κοντά. Δεν του κράτησα το χέρι, καθώς θα με έφερνε στο σπίτι από το σχολείο, δεν ένιωσα το χάδι και το φιλί του, δεν άκουσα τον ήχο της φωνής του στ’ αυτιά μου.
Για μένα ο παππούς μου, ήταν οι διηγήσεις της γιαγιάς και της μητέρας μου, όλο συναίσθημα και νοσταλγία. Εδώ θέλω να στραφώ πάλι στον αγαπητό μου Λουκά και να εκφράσω για ακόμη μια φορά, την αιώνια ευγνωμοσύνη της οικογένειας μας στο πρόσωπο του, γιατί μετά από πολύχρονη, επίμονη και τολμώ να πω επίπονη έρευνα, συνέβαλε όσο κανένας άλλος, στο να επαναφέρει ένα από τα πιο αξιόλογα τέκνα που γέννησε αυτός ο τόπος, πίσω στο προσκήνιο. Κατάφερε μέσα από την έρευνα και τα βιβλία του, να βγάλει το διαμάντι από τη λάσπη και να το κάνει να λάμψει φωτεινό, όπως του αξίζει…».
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1467553/to-pedi-me-ta-papoutsia-stous-omous/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου