Πλησιάζοντας προς τις εκλογές διαπιστώνουμε με λύπη πως και στον τομέα της παιδείας δεν αναπτύχθηκε κανένας σοβαρός διάλογος για τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης και της παιδείας. Φάνηκε περίτρανα η ανικανότητα, η αδυναμία και η έλλειψη βούλησης της συνδικαλιστικής ηγεσίας να επηρεάσει και να επιδράσει στην εκπόνηση προγραμμάτων για την παιδεία, από τα επιτελεία των υποψηφίων, τα οποία θα απαντούσαν στα χρόνια αιτήματα και τις αγωνίες του εκπαιδευτικού κινήματος των δασκάλων, των γονιών, των φοιτητών και των μαθητών.
Δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αφού οι περισσότεροι συνδικαλιστικοί «ηγέτες» που «έρπουν» στους κομματικούς και άλλους διαδρόμους επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους μόνο το ρόλο του χειροκροτητή της όποιας θέσης ή άποψης τους «σερβίρουν».
Αν κοιτάξει κάποιος τα προγράμματα των βασικών υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές, στον τομέα της παιδείας, θα απογοητευτεί. Ανέξοδες αερολογίες χωρίς σοβαρή μελέτη, λαϊκίστικες υποσχέσεις, ατεκμηρίωτη υιοθέτηση απόψεων της «αγοράς» και κυρίως έκπτωση από προωθημένες θέσεις που στο παρελθόν διεκδικούσε το εκπαιδευτικό κίνημα. Τώρα υπάρχει μια διολίσθηση σε θέσεις που προοιωνίζουν την παιδεία της αγοράς για τους λίγους, την επέλαση του ρουσφετιού και στο χώρο της εκπαίδευσης, το άνοιγμα της εκπαίδευσης στη βουλιμία των κάθε είδους «χορηγών».
Ας πάρουμε δυο παραδείγματα. Πριν 5 χρόνια κάποιοι υποψήφιοι μιλούσαν για κατάργηση των μεταπτυχιακών διδάκτρων και Ανοικτό Πανεπιστήμιο χωρίς δίδακτρα. Στα πέντε χρόνια όχι μόνο δεν καταργήθηκαν τα δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, αλλά επιβλήθηκαν δίδακτρα και στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Σήμερα ακόμη και αυτοί που υπερθεμάτιζαν για αυτά τα αιτήματα μας μιλούν για « …μεγάλο πρόγραμμα υποτροφιών για μεταπτυχιακές σπουδές»!!!
Το δεύτερο παράδειγμα. Πριν πέντε χρόνια μας έλεγαν για ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στα πέντε χρόνια επέβαλλαν Ιδιωτικά Πανεπιστήμια κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Πρέπει να έχουν χάσει οι λέξεις το νόημά τους. Τους ενοχλεί, τάχα η κερδοσκοπία στο γάλα, τα καύσιμα, τα μπρόκολα και τα λάχανα, αλλά δεν τους καίγεται καρφί όταν πρόκειται για την παιδεία. Σήμερα ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι κήρυκες των μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων μας τάζουν «… διασφάλιση ότι θα υπηρετούν με ευθύνη τη δημόσια αποστολή τους και θα προσφέρουν ποιοτικά προγράμματα σπουδών». Να γελάσουμε ή να κλάψουμε;
Καλύτερα να οργιστούμε και να οπλιστούμε με δύναμη και θέληση για τη δημιουργία ενός μετώπου παιδείας που δεν θα ξεπουλάει τις αρχές και τους αγώνες του στα πόδια καμιάς εξουσίας. Ένα μέτωπο παιδείας που θα αγωνιστεί για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τις λαθρόβιες, σκυφτοκέφαλες, συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν θυσιάσει τα πάντα στο βωμό της αφέλειας, της ιδιοτέλειας και του βολέματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου