Homo Σάπιος

Ποιος θα μας πει ποιος είναι; Να δώσει το προφίλ του. Να δώσει λεπτομέρειες για τη ζωή του. Να μου δείξει πώς ζει η φαμίλια του. Να τον κρεμάσουν ανάποδα στα πρωτοσέλιδα των περιπτέρων να περνάμε να φτύνουμε για εκπαιδευτικούς λόγους. Να τον δείχνουν οι τηλεοράσεις πρωί - μεσημέρι - βράδυ, ώσπου τα παιδιά να ξέρουν το δράκο που πρέπει να σκοτώσουν μέσα τους για να μην του μοιάσουν.

Δεν έχω ελπίδες. Δεν είναι επώνυμος. Δεν είναι χρήσιμος ως «φονιάς» στην άρχουσα τάξη. Δε συμφέρει τους δημιουργούς του να βγει στο φως. Οι δε ΜΜΕάδες θα πουν αμέσως ότι το ...θέμα δεν πουλάει. Δεν έχει λάμψη και στρας. Αναφέρομαι σ' εκείνο το προχθεσινό απόβρασμα του δουλέμπορα και δουλοκτήτη. Που πήρε πέντε - έξι Βούλγαρους κι ένα οχτάχρονο κορίτσι να δουλεύουν, χωρίς φαΐ, σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο, απ' τις 4.30 το πρωί ως τις 22.30 το βράδυ, σε χωράφια στην Πιερία, με «αμοιβή» 10 ευρώ όλοι μαζί, κλεμμένα και κατεστραμμένα ταξιδιωτικά έγγραφα και ουσιαστική αιχμαλωσία.

Η υπόθεση θα έμενε στο σκοτάδι, σαν τις φράουλες στην Ηλεία, σαν κάθε μικρή και μεγάλη δουλοπαροικία μέσα στην ελληνική κοινωνία. Όμως τηλεφώνησε η αδερφή ενός από τους δούλους στις αρχές, όταν έλαβε απελπισμένο τηλεφώνημα «στείλε 600 ευρώ για να αφεθώ ελεύθερος». Το οχτάχρονο κορίτσι, νηστικό, ψημένο στον ήλιο, χρήζει ήδη νοσηλείας. Το ελληνικό κράτος (;) πήγε στην Πιερία και είδε τη δουλεία και παρέδωσε (!) τους σύγχρονους δούλους σε ...μη κυβερνητική οργάνωση για να φιλοξενηθούν ώσπου να συνέλθουν και να επιστρέψουν στη χώρα τους. Βεβαίως, στην όλη «επιχείρηση» υπάρχει και ο απαραίτητος Βούλγαρος συνεργός δουλέμπορας.

Αυτός ο ελληναράς homo σάπιος, που επαναφέρει τη δουλεία γρηγορότερα από το ιερατείο των Βρυξελλών και την εφαρμόζει άμεσα, θα χαθεί υπερπροστατευμένος, πίσω από την προεξασφαλισμένη ανωνυμία του. Η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, η αστυνομία, αλλά προπάντων η τοπική κοινωνία είναι που τον ανέχονται, τον φυλάνε, τον θεωρούν φυσική σάρκα από τη σάρκα τους. Είναι οι γείτονες, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που μπορεί να θεωρούν τιμή τους να μπεκροπίνουν με τον «πετυχημένο» αγρότη - επιχειρηματία, που έχει τόσους και τόσους εργαζόμενους, δηλαδή δούλους, στη δούλεψή του. Αυτούς δεν τους απαξιώνει κανένα κανάλι και κανένα πρωτοσέλιδο. Δεν προκαλεί θύελλα η ύπαρξη και η δράση του. Γιατί δεν έκλεψε μίζα και δε δολοφόνησε έναν «δικό μας» άνθρωπο της ΤV. Έκλεψε, βίασε, λήστεψε, σκότωσε μερικές ζωές εργατών. Και δη αλλοδαπών. Δεν είναι δα και χειρότερος απ' τους απαγωγείς του βιομήχανου. Εκεί τα λύτρα ήταν εκατομμύρια. Εδώ στο δουλοχώρι της Πιερίας, τα λύτρα ήταν 600 ευρώ. Ακριβή ζωή. Φθηνή ζωή. Στην πατρίδα τού «ελευθερία ή θάνατος», η κοινή κοινωνική και πολιτική κουλτούρα κατάντησε τιμολόγιο έντονης αποφοράς και οσμής του θανατηφόρα σάπιου. Όχι δε βρωμάει μόνο απ' το κεφάλι το ψάρι. Ζέχνει και στην κοιλιά. Και στην ουρά. Και στη διαβόητη εκείνη ατέλειωτη σειρά των «απλών ανθρώπων» που τα κατάφεραν να «πετύχουν» σαπίζοντας γρηγορότερα απ' τ' αφεντικά τους.

Αυτοί οι δουλέμποροι θα είναι τ' αστέρια, οι αφομοιωτές της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής ολοκλήρωσης. Θα επιβραβεύονται και με αριστεία επιχειρηματικότητας. Στην Ευρώπη ζούμε. Όπου ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δέχτηκαν αυξήσεις 0,78 ευρώ την ημέρα και οι Άγγλοι πολίτες θα πληρώσουν 0,83 λίρες ο καθένας για να καλυφθούν τα έξοδα του νοικοκυριού της βασίλισσας και του παλατιού της. Κλείστε τη μύτη και ορμήστε...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 29-6-2008

Καλλιτέχνιδες με συμβόλαια

Στα καφενεία των χωριών αντί να πίνουν σουμάδα και καφέ βαρύ γλυκύ, απλωμένοι σε τρεις καρέκλες, εκδίδουν γυναίκες. Κι η κυβέρνηση για να λύσει το πρόβλημα -που φυσικά δεν περιορίζεται στους καφενέδες- αποφάσισε όπως αυξήσει τους μισθούς των καλλιτεχνίδων και όπως τα συμβόλαια εργασίας τους τα ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας. (Το επόμενο βήμα που θα βοηθήσει τα μέγιστα στην επίλυση του ζητήματος, αλλά δεν λέχθηκε στην προχθεσινή συνεδρία της Βουλής, είναι οι καλλιτέχνιδες να γράφονται στην ΣΕΚ και στην ΠΕΟ -θα επωφελούνται και από τα αναπαυτήρια τους για διακοπές, ενώ στη μέρα της γυναίκας συντεχνιακοί θα τις επισκέπτονται στα καμπαρέ όπου εργάζονται και θα τους χαρίζουν λουλούδια). Τώρα το πρόβλημα, για να καταλάβουμε, είναι το ότι οι κοπέλες που υπόκεινται σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι επειδή δεν έχουν συμβόλαια εργασίας; Ενώ όταν θα έχουν συμβόλαια με τα οποία θα καθορίζονται αυστηρά οι όροι εργασίας τους -π.χ. λίκνισμα γύρω από τον στύλο μέχρι και δύο ώρες τη βραδιά, απόσταση μέχρι και ένα μέτρο από τους θεατές- ο καπαρετζής, ή ο καφετζής, θα σέβονται τους όρους του συμβολαίου και θα φροντίζουν όπως κινούνται στα πλαίσια που καθορίζει το υπουργείο Εργασίας. Κι αν κάποιος θεατής -μιλάμε για θεατές αφού πια θα είναι καθαρά καλλιτεχνική εργασία- θελήσει κάτι παραπάνω η κοπέλα θα επικαλεστεί το συμβόλαιο της και θα αρνηθεί οτιδήποτε πέραν των όρων εργασίας της. Κι αν ο εργοδότης δεν το σεβαστεί θα επεμβαίνει το υπουργείο (και η συντεχνία σε κατοπινό στάδιο) και θα κηρύσσεται εργατική διαφορά. Ενίοτε και απεργία. Για να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα, με τα συμβόλαια εργασίας τα καμπαρέ θα γίνουν κάτι σαν Moulin Rouge και στους καφενέδες θα πίνουν σουμάδα; *Το σωστό φυσικά θα ήταν τα συμβόλαιο εργασίας των καλλιτεχνίδων να ετοιμάζονται από το υπουργείο Παιδείας, αφού πρόκειται για καλλιτεχνική εργασία.

ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 28-6-2008

Ποίημα της εβδομάδας 78

Μην τους μιλάτε

Μην τους μιλάτε

αυτοί μας κλέβουν έρωτα

αυτοί μας κλέβουνε τ’ όνειρο

μας κλέβουν καταπράσινες φωνές

κλέβουνε σώμα

αυτοί μας κλέβουν ουρανό

αυτοί μας κλέβουνε θάλασσα

αυτοί κλέβουν τον ήλιο

πνίχτε τους σ’ ένα πέλαγο σιωπής

μην τους μιλάτε.

Γιώργος Σαραντής

Σχολεία για πατρικίους και ... πληβείους.

Το παρακάτω άρθρο το δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα", (Ιούνιος 2008).

Θεωρητικά τα δικαιώματα των παιδιών για εκπαίδευση είναι κατοχυρωμένα. Σύνταγμα, διακηρύξεις δικαιωμάτων του παιδιού, διακηρύξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πλήθος από συμβάσεις αναφέρονται με σαφή τρόπο στα δικαιώματα των παιδιών για παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης. Τι γίνεται όμως στην πράξη; Σήμερα θα περιοριστούμε στην περίπτωση της Κύπρου. Πρώτα απ’ όλα γιατί γνωρίζουμε από πρώτο χέρι όλοι μας την κατάσταση που βιώνουμε. Επιπρόσθετα γιατί όλοι μας επίσης γνωρίζουμε ότι εκατομμύρια παιδιά σε άλλες χώρες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει σχολείο, αφού δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να φοιτήσουν σε ένα σχολείο. Άρα οι καταστάσεις δεν είναι συγκρίσιμες.

Στην Κύπρο λοιπόν θεωρητικά όλα τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να πάνε στο σχολείο και να πάρουν την εκπαίδευση που η πολιτεία μεριμνά να τους δοθεί. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα και τα αίτια που συνθέτουν αυτή την πραγματικότητα; Εδώ αρχίζουν να αναδύονται πολλά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, προβλήματα που ζητούν λύσεις και προβληματισμοί που απαιτούν τη σοβαρή μελέτη μας.

Έχουν άραγε όλα τα παιδιά στον τόπο μας τις ίσες ευκαιρίες, παροχές και δυνατότητες για την εκπαίδευση που έχουν ανάγκη; Έχουν όλα τα παιδιά και οι οικογένειές τους τη δυνατότητα για να μετέχουν στα παιδευτικά και πολιτιστικά αγαθά; Λαμβάνει η πολιτεία τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην εγκαταλείπουν τα παιδιά το σχολείο, πριν ολοκληρώσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Πρόσφατες έρευνες για το θέμα αυτό απεκάλυψαν εντυπωσιακά μεγάλα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου στην Κύπρο. Ποια είναι κοινωνική στήριξη των οικογενειών που αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα προβλήματα; Δεν είναι μόνο το ποσοστό των οικογενειών που ζουν κάτω από το «όριο της φτώχειας» στην απόλυτη εξαθλίωση. Είναι το μεγάλο ποσοστό των εργαζόμενων οικογενειών που βλέπουν ότι με τα εισοδήματα που έχουν απλά επιβιώνουν, μη μπορώντας να προσφέρουν στα παιδιά τους τις ευκαιρίες για συμμετοχή σε άλλες δράσεις παιδείας και πολιτισμού. Τα απάνθρωπα πολλές φορές ωράρια εργασίας έρχονται να συμπληρώσουν την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι περισσότεροι γονείς.

Η πολιτεία τις περισσότερες φορές θεωρεί ότι το καθήκον της τέλειωσε όταν παρέχει ένα οποιοδήποτε κτίριο για σχολείο, τους δασκάλους και τα σχετικά βιβλία. Σ’ αυτή την ψευδή εικόνα συντελούν πολλές φορές και οι ίδιοι οι γονείς και οι δάσκαλοι αποδεχόμενοι την κατάσταση όσο τραγική και αν είναι. Δείχνουν να ικανοποιούνται αν το σχολείο λειτουργεί απλά ως «χώρος στάθμευσης μαθητών». Οι ηγεσίες των οργανωμένων γονιών και των δασκάλων κάθε Σεπτέμβρη εκφράζουν την ικανοποίησή τους αν έχουν έρθει τα βιβλία στα σχολεία και αν έχουν διοριστεί οι δάσκαλοι!!! Κανένας τους δεν θίγει την ουσία των προβλημάτων. Την ποιότητα των βιβλίων που ήρθαν (αν ήρθαν). Την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων στα οποία θα μορφωθούν τα παιδιά. Την ποιοτική μόρφωση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε ενιαίες Πανεπιστημιακές Παιδαγωγικές Σχολές τις οποίες, 15 χρόνια από την ίδρυση του Πανεπιστημίου, δεν καταφέραμε να φτιάξουμε. Και τόσα άλλα …

Οι ηγεσίες των οργανωμένων γονιών και των δασκάλων δεν ασχολήθηκαν ποτέ αν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς η πολιτεία έχει να επιδείξει νέα μέτρα που πραγματικά θα συντελούσαν στην ανακούφιση των οικογενειών και θα σμίκρυναν, έστω και λίγο την ψαλίδα στην παροχή παιδείας για τους Πατρικίους και τους πληβείους. Δεν απαίτησαν ποτέ να παρουσιαστεί μια μελέτη που να δείχνει ποια σχολεία δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη υλικοτεχνική υποδομή για τη σωστή παροχή εκπαίδευσης (αίθουσα πολλαπλής χρήσης, αίθουσες ειδικών μαθημάτων, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, ιατρεία, χώρους ανάπαυσης, εστίασης και αναψυχής κ.λ.π.) και συγχρόνως ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για λύση του προβλήματος.

Δεν πρόταξαν και δεν διεκδίκησαν ποτέ αγωνιστικά και δυναμικά μέσα από ένα μέτωπο παιδείας δασκάλων, γονιών και μαθητών, αιτήματα όπως τα παρακάτω:

· Επιχορήγηση από το Υπουργείο του κομίστρου των λεωφορείων για εκπαιδευτικές επισκέψεις των σχολείων.

· Πλήρης κάλυψη της δαπάνης εκπαιδευτικών επισκέψεων, θεατρικών παραστάσεων κ.λ.π. για τα ολιγοθέσια σχολεία.

· Δημιουργία κεντρικής μαθητικής βιβλιοθήκης σε κάθε σχολείο.

· Αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων ώστε τα παιδιά να έχουν μεγάλα ημίωρα διαλείμματα και αποφόρτωση της επικαλυπτόμενης ύλης.

· Ενίσχυση της υπηρεσίας εκπαιδευτικής ψυχολογίας με το διορισμό του αναγκαίου προσωπικού.

· Ουσιαστική στήριξη των αλλόγλωσσων, αλλοδαπών μαθητών. Εφαρμογή του νόμου για υποχρεωτική προσχολική αγωγή, διδασκαλία στη μητρική γλώσσα, κοινωνική στήριξη των οικογενειών.

· Υλικοτεχνική υποδομή και εξοπλισμός για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

· Ενιαίο 12χρονο δωρεάν υποχρεωτικό σχολείο.

· Δίχρονη δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή.

· Δημόσιοι δωρεάν παιδικοί σταθμοί και υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης των οικογενειών.

· Ένα χρόνο τουλάχιστον άδεια μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες με πλήρεις απολαβές.

· Γονική άδεια με απολαβές και στους δυο γονείς.

· Δωρεάν μεταπτυχιακές σπουδές σε δημόσια Πανεπιστήμια.

· Εκπαιδευτικές άδειες με πλήρεις απολαβές.

Αποδέχονται απροβλημάτιστα τη βαθμιαία ιδιωτικοποίηση βασικών τομέων της εκπαίδευσης και τη μετακύλιση και άλλων οικονομικών βαρών στους ώμους και τις τσέπες των γονιών. Ανέχονται τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων. Άλλα υπερεξοπλίζονται και τα έχουν για «βιτρίνα» και τα περισσότερα αφήνονται να ρημάζουν καθιστώντας τα ακαλαίσθητα, άχαρα μέχρι και επικίνδυνα για την ασφάλεια και την υγεία των παιδιών και των δασκάλων. Έτσι με γοργούς ρυθμούς οδεύουμε σε σχολεία για τους Πατρικίους, στα οποία οι γονείς έχουν την οικονομική δυνατότητα και συνεισφέρουν μεγάλα ποσά για τη λειτουργία του σχολείου. Με τις διασυνδέσεις τους απ’ την άλλη πετυχαίνουν την επιπλέον ενίσχυση της πολιτείας για τα συγκεκριμένα σχολεία.

Στην άλλη πλευρά τα σχολεία για τους πληβείους, στα οποία οι γονείς δεν έχουν ούτε την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν σοβαρά τη λειτουργία του σχολείου (δεν είναι εξάλλου ευθύνη τους) ούτε τις διασυνδέσεις για να στρέψουν την προσοχή της πολιτείας προς τα σχολεία των παιδιών τους. Το μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι πότε η βάση των γονιών και των δασκάλων θα ανέχεται όλες αυτές τις καταστάσεις; Μέχρι πότε θα βλέπουμε τις ηγεσίες μας να λειτουργούν ως αναχώματα της οργής και της αγανάκτησης των πληβείων; Μέχρι πότε θα ικανοποιούμαστε με ανέξοδες υποσχέσεις «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…»;

Καλό καλοκαίρι

Εύχομαι σ' 'ολους, εκπαιδευτικούς και μαθητές, καλό κολοκαίρι και ανανεωμένοι με περισσότερο κουράγιο στη δύσκολη αγωνιστική πορεία μας.

Ποίημα της εβδομάδας 77

Έγνοιες

Άλλες ήρθαν πρώτα και σ’ απασχόλησαν,

κι όταν έπειτα ανέβηκε εκείνη

σα δευτερεύουσα, σαν ταπεινή,

παρεμπιπτόντως,

και σου ‘κανε τους πρώτους ακροβολισμούς,

τις πρώτες νύξεις,

καθόλου δεν υποψιάστηκες

πως θα κυριαρχούσε τόσο γρήγορα,

πως οι άλλες έγνοιες δεν ήταν

παρά ασήμαντοι πρόδρομοι και

προφάσεις της,

πως αυτή ήταν

που θα σε κρατούσε άγρυπνο ως το πρωί.

Κώστας Μόντης

Ποίημα της εβδομάδας 76

Φως, περισσότερο φως

Προμηθέα

Μόνο σε σένα προσεύχομαι

Συ θα μπορέσεις να νιώσεις

Της αδούλωτης σκέψης τον πόνο

Του αγώνα το δρόμο για φως

Που μας έδειξες κάποτε

Του έφραξαν σκοτάδια σαν πρώτα

Και το φως μοναχό τρεμοσβήνει

Την ανθρώπινη τώρα προσπάθεια

Που το φως να θεριέψει ζητά

Με αλυσίδες τη δένουν στα βράχια

Που με λύσσα το κύμα χτυπά

Το σκοτάδι με πάθος παλεύει

Για να σβήσει το ύστερο φως

Τον αγώνα να πνίξει γυρεύει

Σαν ζητάμε περισσότερο φως

Προμηθέα αφουγκράσου για λίγο

Αλυσίδες και πόνου κραυγές

Και βοήθα να βρούμε μια στράτα

Βαφτισμένη σ’ ελπίδες και φως

Προμηθέα

Μόνο σε Σένα προσεύχομαι

Στη σκιά μ’ αλυσίδες δεμένος

Κι αγωνίζομαι να βρω το φως

Αλέξανδρος Παναγούλης

Με το Δημοτικό Θέατρο γλιτώσαμε, ...με τα σχολεία;

Ευτυχώς η κατάρρευση της οροφής του Δημοτικού Θεάτρου δεν είχε θύματα. Όλοι όμως όσοι εργαζόμαστε στα σχολεία κάποιας ηλικίας ανησυχούμε καθημερινά για το τι μπορεί να συμβεί στα παιδιά και τους δασκάλους. Φαίνεται δυστυχώς ότι τα δημόσια κτίρια δεν αντιμετωπίζονται με την απαραίτητη φροντίδα και προσοχή. Αυτό το φαινόμενο το είδαμε και στους τελευταίους σεισμούς στην Ελλάδα και την Κίνα.

Στα σχολεία μας η λεγόμενη "αντισεισμική αναβάθμιση" άφησε πολλά σχολεία με πολλές και επικίνδυνες κακοτεχνίες. Θέσαμε πολλές φορές το θέμα στην ηγεσία της ΠΟΕΔ. Αδιαφορεί και θεωρητικολογεί αποφεύγοντας να διεκδικήσει δυναμικά σοβαρές ανεξάρτητες μελέτες για την κατάσταση των σχολικών κτιρίων. Τα αφήνουμε όλα στη "θεά τύχη" και μετά αν μας τύχει κανένα περιστατικό τύπου αεροπορικής τραγωδίας θα τρέχουμε να κάνουμε ... σεμινάρια για τη διαχείριση του πένθους.

Πριν δυο χρόνια στο Ε' Αγλαντζιάς κατέρρευσε τμήμα της οροφής την ώρα του μαθήματος και από θαύμα δεν είχαμε θύματα. Μια βδομάδα ενωρίτερα ο τότε Υπουργός και οι τεχνικές υπηρεσίες διαβεβαίωναν τους γονείς ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ο Σύνδεσμος Γονέων του σχολείου κατέβαλλε πολλές προσπάθειες μέχρι να πετύχει να κατεδαφιστεί το σαθρό κτίριο τα περασμένα Χριστούγεννα.


Πριν λίγες μέρες στο Β' Λατσιών είχαμε πτώτη τμημάτων της οροφής και του κλιμακοστασίου. Αποκαλύφθηκε η διάβρωση του κτιρίου και η επικινδυνότητά του. Όλα αυτά σ' ένα σχολείο που έγινε αμφίβολης, όπως φαίνεται, ποιότητας "αντισεισμική αναβάθμιση".

Μέχρι πότε άραγε θα παρακολουθούμε "μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα";

Εργασιακός Μεσαίωνας ... και όποιος αντέξει

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Συμφώνησαν σε 65ωρο και απλήρωτες εφημερίες

Οι εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου αποφάσισαν την υιοθέτηση της ρήτρας «opt - out» και την επέκταση της απλήρωτης εργασίας. Υπόλογοι η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της κοινοτικής νομοθεσίας

Σε πολιτική συμφωνία για εργάσιμη μέρα 13 ωρών και εργάσιμη βδομάδα 65 και πλέον ωρών, καθώς και για σπάσιμο της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο, με τη δεύτερη να υπολογίζεται ως «μη εργάσιμος» και άρα απλήρωτος χρόνος εργασίας, κατέληξαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ, κατά τη διάρκεια της Συνόδου στο Λουξεμβούργο, που ολοκληρώθηκε χτες.

Από τα βασικά αντικείμενα της Συνόδου ήταν η ολοκλήρωση της συζήτησης για την οδηγία σχετικά με την οργάνωση του χρόνου εργασίας και τις εκκρεμότητες που παρέμεναν αναφορικά με δύο κεντρικά ζητήματα:

• Πρώτο, την υιοθέτηση της ρήτρας «opt - out», της εξαίρεσης, δηλαδή, με ατομικές Συμβάσεις από το μέγιστο, μέσο όριο της εργάσιμης βδομάδας (48 ώρες). Ως συνέπεια, ο εργοδότης μπορεί να επιβάλλει μέχρι και 13 ώρες δουλειάς στον εργαζόμενο.
• Δεύτερο, το «σπάσιμο» της εφημερίας με τρόπο τέτοιο, ώστε να μην πληρώνεται το τμήμα εκείνο κατά το οποίο ο εργαζόμενος παραμένει σε επιφυλακή (στο χώρο της επιχείρησης ή έξω από αυτόν), αλλά δεν παρέχει άμεσα τις υπηρεσίες του.

Μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις πάνω σ' ένα κείμενο με συμβιβαστικές προτάσεις, που κατέθεσε η σλοβενική προεδρία και το οποίο παρουσίασε ο χτεσινός «Ριζοσπάστης», οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ κατέληξαν το ξημέρωμα της Τρίτης σε πολιτική συμφωνία. Επιβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στην πλήρη αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, στην κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το βάθεμα της εκμετάλλευσης.

Με λίγα λόγια, επαναδιατύπωσαν τη στρατηγική τους στόχευση να διαμορφώσουν ένα τέτοιο νομικό οπλοστάσιο, που θα επιτρέπει την εργασία ήλιο με ήλιο, στο όνομα της αύξησης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Από αυτό το στρατηγικό στόχο δεν εξαιρείται η ελληνική κυβέρνηση, παρά την προσπάθειά της από προχτές να εμφανιστεί ότι διαφοροποιείται δήθεν από τις αποφάσεις της Συνόδου.

Τι συμφώνησαν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της σλοβενικής προεδρίας, οι υπουργοί Απασχόλησης συμφώνησαν τα παρακάτω:

• Ο χρόνος της εφημερίας σπάει σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο. Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος της εφημερίας, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται, εκτός από την περίπτωση που η εθνική νομοθεσία ή οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά.

Είναι φανερό ότι, με δεδομένους τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, η τελευταία προϋπόθεση κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τους εργαζόμενους από την εργοδοτική επιθετικότητα. Η εφαρμογή του παραπάνω μέτρου θα έχει άμεσες και οδυνηρές συνέπειες στο χρόνο εργασίας και στους μισθούς των γιατρών. Με δεδομένο όμως ότι η «εφημερία» ήδη επεκτείνεται και σε πολλούς άλλους χώρους δουλειάς - πολυκαταστήματα, σούπερ μάρκετ, κ.α. - η προωθούμενη ρύθμιση αφορά όλους τους εργαζόμενους.

• Ο μέγιστος μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει τυπικά και μόνο στις 48 ώρες, αφού πλέον, με την υιοθέτηση της ρήτρας «opt - out» οι εργοδότες με ατομικές διαπραγματεύσεις θα μπορούν ανεξέλεγκτα να διαμορφώνουν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων.

Η αναφορά στο 48ωρο μόνο σαν πρόκληση μπορεί να ακουστεί στα αυτιά των εργαζομένων, αφού και αυτό το όριο προκύπτει από τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και όχι από την άθροιση σταθερών ημερήσιων ωραρίων (8ωρα σε εξαήμερη εργασία). Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εργοδότης που αξιοποιεί τους νόμους της διευθέτησης μπορεί να εμφανίζεται απόλυτα «συμμορφωμένος» με το 48ωρο, αλλά στην πραγματικότητα να διευθετεί το χρόνο εργασίας με τέτοιο τρόπο ώστε στη διάρκεια του έτους να έχει υποχρεώσει τον εργαζόμενο σε δουλειά μέχρι και 13 ωρών τη μέρα.

• Με βάση την απόφαση, στην περίπτωση εφαρμογής της ρήτρας «opt - out», το ανώτερο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας καθορίζεται τυπικά στις 60 ώρες (υπολογίζονται σε τρίμηνη βάση), εκτός αν οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά. Αντίστοιχα, για τις περιπτώσεις όπου γίνεται ταυτόχρονη εφαρμογή της ρήτρας «opt - out» και ο ανενεργός χρόνος της εφημερίας λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος, τότε το ανώτατο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας ανεβαίνει στις 65 ώρες. Τα παραπάνω όρια ισχύουν για κάθε εργαζόμενο που απασχολείται στον ίδιο εργοδότη για διάστημα μεγαλύτερο των 10 μηνών.

Είναι φανερό ότι αυτό το οποίο καθιερώνεται είναι το 65ωρο, αφού με τη ρήτρα «opt - out» η μόνη «δέσμευση» που έχει ο εργοδότης είναι να μεσολαβεί ένα 11ωρο ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους. Δηλαδή, μπορεί πλέον να απασχολεί τον εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες τη μέρα. Γεγονός που οδηγεί σε εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών για πενθήμερη εργασία, ακόμα και 78 ωρών για εξαήμερη εργασία!

• Η εφαρμογή της ρήτρας «opt - out» προϋποθέτει ακόμα την τήρηση ορισμένων δευτερευόντων και ανούσιων όρων, όπως, για παράδειγμα, η ατομική σύμβαση να υπογράφεται μετά τον πρώτο μήνα της απασχόλησης ενός εργαζόμενου, να κρατάνε οι εργοδότες αρχείο εργάσιμων ωρών για τους απασχολούμενους με τη ρήτρα, κ.ά.

Ελιγμοί χωρίς αντίκρισμα

Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε και χτες να εμφανίσει σαν επιτυχία τη φραστική κατοχύρωση του 60ωρου αντί του 65ωρου! Ενώ προχτές η υπουργός Απασχόλησης επιχείρησε να θολώσει τα νερά, δηλώνοντας ότι «δε συζητούμε, και πιθανότατα θα προχωρήσουμε σε αποχή από τη διαδικασία υιοθέτησης, ούτε αύξηση των ωρών εργασίας, ούτε μείωση του καθεστώτος προστασίας των εργαζομένων με βραχυχρόνιες συμβάσεις».

Πρόκειται για λεονταρισμούς χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου είναι υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους γιατί συνέβαλαν στη διαμόρφωση όλης της αντιδραστικής κοινοτικής νομοθεσίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, που ξεκίνησε με την οδηγία 93/104/ΕΚ, για να ακολουθήσει η 2003/88/ΕΚ, η οποία τροποποιείται με τη χτεσινή απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ.

Πριμοδότηση της μερικής απασχόλησης

Το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης ολοκλήρωσε το αντιδραστικό του έργο καταλήγοντας σε μια ακόμα κατάπτυστη απόφαση, αυτή τη φορά σε βάρος των εργαζομένων με καθεστώς μερικής απασχόλησης, που διακινούνται μέσω των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων. Αβαντάροντας τις ελαστικές μορφές εργασίας, το Συμβούλιο αποφάσισε μεν να υπάρχει ίση μεταχείριση ανάμεσα στους μερικώς και πλήρως απασχολούμενους σε ό,τι αφορά στην αμοιβή, στην άδεια μητρότητας και συνολικά στην άδεια, άφησε όμως ανοιχτό το παράθυρο για παρεκκλίσεις προς όφελος των εργοδοτών, που θα μπορούν να πετυχαίνουν εξαιρέσεις από τον παραπάνω «κανόνα» μέσα από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία των «κοινωνικών εταίρων».

Έτσι, πέρα από την απροκάλυπτη πριμοδότηση της μερικής απασχόλησης, οι εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου δεν έχασαν την ευκαιρία να διατυπώσουν για μια ακόμη φορά την εμπιστοσύνη τους στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και στα αποτελέσματα του «κοινωνικού διαλόγου».

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 11-6-2008

Επίσης δείτε για το ίδιο θέμα εδώ

Ποίημα της εβδομάδας 75

Θέλω

Θέλω να προσευχηθώ

Με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω

Με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω

Με την ίδια δύναμη που ‘θελα στο ξεκίνημα

Θέλω να νικήσω

Αφού δεν μπορώ να νικηθώ.

Αλέξανδρος Παναγούλης

Ουστ!

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να χαμογελάσω! Αμέσως, όμως, σοβάρεψα. Βρε, κτήνος, είπα στον εαυτό μου, γελάς; Καλά, αυτοί δεν έχουν φιλότιμο, δεν έχεις και εσύ; Κουβέντα την κουβέντα στήσαμε, εγώ και εαυτός μου, έναν καβγά τρικούβερτο! Αφορμή ήταν μια απόδειξη που έλαβα (από μια που μου στέλνει «παράξενα» μηνύματα) με το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Η απόδειξη, από επίσημη θεωρημένη μηχανή της εφορίας, επάνω - επάνω έγραφε: Καλαϊδ... Μαρία. Αμέσως από κάτω με μεγάλα γράμματα: ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΙΕΡΟΔΟΥΛΟΥ. Ακολουθούσε η διεύθυνση: Προμηθέως, αριθ... Θεσσαλονίκη. Τηλ: 2310... ΑΦΜ. 0429... ΔΟΥ Α΄ Θεσσαλονίκης, Τεμάχια 1!

Μόλις συνειδητοποίησα τι διάβασα μου ήρθε το αίμα στο κεφάλι! Βρε, τους λεχρίτες, είπα, δεν έχουν το θεό τους. Δε φτάνει που κάνουν τα κορίτσια (και τα αγόρια) πουτ..., τα υποχρεώνουν να κόβουν και αποδείξεις από πάνω. Γιατί να φορολογείται ο Βγενόπουλος, σου λένε, που φέρνει και αλλοδαπούς στρατηγικούς εταίρους και βουτάνε παράνομα και κοψοχρονιά τον ΟΤΕ και να μη φορολογηθεί και η Μαρία η εταίρα από τη Θεσσαλονίκη! Δουλειά η μία, δουλειά και η άλλη! Μπορντέλο το ένα, μπορντέλο και το άλλο.

Φυσικά και γνώριζα για το νόμο που νομιμοποίησε την πορνεία σαν επάγγελμα. Θυμάμαι, είχα γράψει και σχετικό άρθρο, που τους μούντζωνα! Τους έλεγα άθλιους και μια σειρά άλλα επίθετα. Και λίγα τους είπα τότε! Γιατί, δε νομιμοποιείς μια καταδίκη ανθρώπου, νέου ανθρώπου, σε αργό, εξευτελιστικό θάνατο. Κοιτάζεις πώς να αποτρέψεις έναν εξευτελισμό, δεν τον νομιμοποιείς! Φυσικά και τότε και τώρα αναγνωρίζω πως είμαι ανόητος. Οι άνθρωποι θεό τους έχουν το «δούναι και λαβείν». Όλα στο σφυρί και ο άνθρωπος μέσα. Στην πορνεία θα διστάσουν; Εδώ δε διστάζουν να βγάλουν στο σφυρί τη χώρα ολόκληρη, σε ένα δυστυχισμένο κορίτσι θα κολλήσουν. Εδώ δε διστάζουν να σου μπήξουν το μαχαίρι στο λαιμό και να σε σφάξουν. Θα διστάσουν να σε κάνουν πουτ...!

Η απόδειξη, ωστόσο, με αναστάτωσε. Σκέφτεστε την εικόνα; Μετά από ένα δυστυχισμένο έρωτα, μετά από μια συνεύρεση δυο πληγωμένων ανθρώπων, της Μαρίας και του κυρίου, του στρατηγικού εταίρου, του θλιβερού εταίρου, εκείνος μπροστά από τη μηχανή και εκείνη πίσω από το ταμείο! Ησυχία! Μόνο τα πλήκτρα της μηχανής να ακούγονται. Και ύστερα, εκείνος ο χαρακτηριστικός θόρυβος των ταμειακών μηχανών. Και, αμέσως: «Τα ρέστα σας. Σας ευχαριστώ. Χαίρεται»! Τι εξευτελισμός! Αλλη μια καθαρά καπιταλιστική συναλλαγή ολοκληρώθηκε. Αλλη μια θαυμάσια ανθρώπινη φυσική πράξη στο χρηματιστήριο. Ενα ακόμα ανθρώπινο «δούναι και λαβείν» παίρνει τέλος! Μια ακόμα ανθρώπινη ομορφιά στη λάσπη. Κάτω από το άγρυπνο μάτι του κράτους! Με την άδεια της αστυνομίας! Ντροπή!

«Βάλαμε μια τάξη στα πράγματα», δήλωσαν, όσοι σήκωσαν το χέρι και ψήφισαν το νόμο! Όσοι γύρισαν με ήσυχη τη συνείδησή τους στο ευτυχισμένο και τίμιο σπίτι τους και αγκάλιασαν τις κορούλες τους, σίγουροι ότι δε θα τις δαγκώσει αυτές η δαγκάνα. Πουτ..., συνήθως, γίνονται τα φτωχά κορίτσια. Και οι αλλοδαπές. Τα δικά τους δεν κινδυνεύουν! Αυτές δε θα χρειαστούν να αποκτήσουν φθηνές ταμειακές μηχανές. Αυτές θα φέρουν επενδυτές. Χοντρές δουλειές, δηλαδή. Τα μπορντέλα για την πλέμπα. Το δικό τους αλισβερίσι είναι υπεράνω υποψίας!

Αλλά, κύριοι, δεν πιάσετε ούτε στην πορνεία τη φοροδιαφυγή στην πηγή της, όπως ήταν στα σχέδιά σας. Δεν καταφέρατε να μαντρώσετε όλα αυτά τα δυστυχισμένα κορίτσια, όπως δηλώσατε. Βγαίνουν, βγάζετε σωστότερα, τόσα πολλά στο κλαρί, που δε φτάνουν τα σπίτια. Φούντωσε η παραοικονομία. Γέμισαν οι δρόμοι πίσω από το δημαρχείο. Γέμισε η Σόλωνος, η Μαυρομιχάλη. Γέμισε το Γκάζι, τα στενά της Ομόνοιας, τα στενά πίσω από το ΙΚΑ. Πού να βρεις τόσες ταμειακές μηχανές! Πού να βρεις ελεγκτές για να ελέγξουν. Αφήστε, πια, τα ζητήματα της υγείας! Σε κάθε σκοτεινή γωνιά και ένα μπορντέλο. Κάτω από τις γέφυρες, μέσα στα αυτοκίνητα, πίσω από τις μάντρες. Όπως τα ζώα!

Όπως τα ζώα, και το κράτος να μετράει τις εισπράξεις. Να σκύβει πάνω από τα ιδρωμένα ζευγάρια και να εισπράττει σαν νταβατζής. Μετά την πορνεία, σειρά έχουν τα ναρκωτικά. Νομιμοποίηση, και αμέσως ταμειακή μηχανή. Και μετά τα ναρκωτικά, οι ληστείες. Αργότερα οι σφαγές. Τα ξεκοιλιάσματα και πάει λέγοντας!

Ουστ!

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 1-6-2008