Μια σταγόνα ταξιδεύει και εμείς κοιμόμαστε.

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ταξιδεύει. Είναι μια σταγόνα που για να το πούμε πιο σωστά, την ταξιδεύουν τα παιδιά και οι δάσκαλοι του Α' Δημοτικού Λατσιών μέσα από το έργο τους, που διακρίθηκε στο μεγάλο και πρωτοποριακό δίκτυο συνεργασίας μέσω ίντερνετ, ευρωπαϊκών σχολείων «eΤwinning». Η διάκριση, δόθηκε στους Χρυσανθέα Παπακωνσταντίνου, του Α' Δημοτικού Λατσιών και Ζαφείρη Ζαπρούδη, από το Δημοτικό Σχολείο Δημητριτσίου της Ελλάδας.

Γι' αυτό το έργο, τα παιδιά και των δύο σχολείων συνεργάστηκαν, πάντα μέσω του ίντερνετ, για τη συγγραφή και την παράσταση με μαριονέτες σχετικά με τα ταξίδια μίας σταγόνας βροχής, χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους, τη γνώση τους στους υπολογιστές και τα περιβαλλοντικά ζητήματα σχετικά με το νερό, π.χ. χρήση του νερού και μόλυνση των ποταμών/θάλασσας. Όπως χαρακτηριστικά είπε η κριτική επιτροπή αξιολογώντας το έργο αυτό, για παιδιά από 4-14 χρονών και αυτό σημειώστε το, θεώρησε ότι η βάση του έργου, ένα διεθνές θέμα, όπως το νερό, ενσωματωμένο με ένα διαπολιτισμικό θέμα, όπως τα παραμύθια, ήταν καινοτόμο και κατάλληλο. Η επιλογή του συνεργάτη είναι ιδιαίτερα κατάλληλη, αφού και οι δύο συνεργάτες μπορούν να προσεγγίσουν το θέμα με παρόμοιες ερωτήσεις. Ταυτόχρονα, το έργο χρησιμεύει ως καλό πρότυπο για διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτό το έργο, λένε οι ίδιοι οι μαθητές, έγινε από παιδιά της Κύπρου και παιδιά της Ελλάδας. Δούλεψαν μαζί ολόκληρη τη σχολική χρονιά γράφοντας πρώτα μια οικολογική ιστορία για το νερό, ζωγραφίζοντάς την, κάνοντας τα clipart που μπήκαν στο ηλεκτρονικό παραμύθι, τις κούκλες κουκλοθεάτρου και τα παιχνίδια. Όλες οι εργασίες που ετοιμάζονταν έμπαιναν στο ψηφιακό φόρουμ για να τις πάρει το άλλο σχολείο και να δουλέψει. Έτσι οι εργασίες όλες είναι κοινές, αφού περιέχουν δουλειές και των δύο σχολείων μέσα.

Αφού όλα τα παιδιά είναι γραμμένα στο twinspace με δικό τους κωδικό μπορούσαν να επικοινωνούν με τους δασκάλους και των δύο σχολείων, οι οποίοι τους ανέθεταν δουλειές και μετά στον πίνακα ανακοινώσεων τους έστελναν πίσω σχόλια. Δούλεψαν με κέφι και ενθουσιασμό. Έκαναν νέους φίλους και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για το έργο τους. Μέσα από αυτή τη στήλη, πολλές φορές δώσαμε παραδείγματα, προσπαθώντας να αφυπνίσουμε πολιτικούς, κυβερνητικούς και άλλους «αρμοδίους», για το πώς μπορεί η Κύπρος και ως οικονομία και ως κοινωνία να αναπτυχθεί ραγδαία και στις σωστές κατευθύνσεις. Αξιοποιώντας τις τεχνολογίες του ίντερνετ, της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών. Όμως, ρίχνουμε αυγά σε τοίχους. Μες στην απογοήτευση όμως, έρχονται σαν ουράνιο τόξο τα παιδιά του Α' Δημοτικού Σχολείου Λατσιών, να δείξουν ότι υπάρχει άλλη όψη του νομίσματος. Και να δώσουν και το κύριο περιβαλλοντικό τους μήνυμα. Μπράβο παιδιά. Και σας ευχαριστώ. Να δούμε, θα το πάρουν χαμπάρι οι «αρμόδιοι» να σας βραβεύσουν ή θα συνεχίσουν να κοιμούνται;

Π. Θεοχαρίδης
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 22-2-2009

Επιχείρηση «φυλακές»

....................................................................................................................

Μες στον ορυμαγδό γλιστράνε οι ειδήσεις, φριχτοί ανακλαστήρες μιας φριχτότερης πραγματικότητας. Δεν προλαβαίνεις ούτε να τις μάθεις, ούτε να διδαχτείς απ' αυτές, προβάλλοντάς τες στη γιγαντοοθόνη της πραγματικής ζωής. Στέκομαι άφωνη σχεδόν μπροστά σε μια που δεν αναπαράχθηκε όσο θα έπρεπε, ίσως γιατί δεν άντεξαν ούτε οι σκεπτόμενοι αστοί το βαθύ τρομοκρατικό της περιεχόμενο.

Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ δυο δικαστές συνελήφθησαν, ομολόγησαν και καταδικάστηκαν, για δωροδοκίες. Ο ένας εξ αυτών, μάλιστα, ήταν σαφής ως προς το «καινοτόμο» αυτής της δωροδοκίας. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή.

Η φυλακή, στην οποία έστελναν κατά συρροή νέους κυρίως παραβάτες του νόμου, με εξοντωτικές ποινές, είναι ιδιωτική. Μία από τις πάμπολλες στις ΗΠΑ. Και επιδοτείται για κάθε κρατούμενο. Με το κεφάλι, δηλαδή. Ήτοι, κάποιος υπάρχει, που τον ρωτάνε τι δουλειά κάνεις κι απαντάει ότι είναι επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης φυλακής!..

Οι δικαστές, λοιπόν, χρηματίζονταν από τον επιχειρηματία, ώστε να του στέλνουν πρώτη ύλη νέους και να μεγαλώνει το επιδοματικό του κεφάλαιο. Σε διάστημα 4 ετών, οι δυο δικαστές έστειλαν στη φυλακή 2.000 (!) νέους με εξοντωτικές για τα αδικήματά τους ποινές. Όλες οι υποθέσεις θα επανεξεταστούν, λέει το σύστημα.

Και κάποιοι θα λένε πως είναι σωστό κι έχει τις άμυνές του. Κανείς δε θα ανοίξει το στόμα του για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις φυλάκισης των ανθρώπων, και δη των νέων.

Ουδείς θα κοστολογήσει τις κατεστραμμένες ζωές. Ουδείς θα δει το ...νομιμοποιημένο πρόσωπο του καπιταλιστή δημίου. Η πρόοδος αύριο θα είναι τα ιδιωτικά Γκουαντάναμο. Αυτήν την είδηση ας την κατεβάσουμε εκεί που τόσο εύκολα μιλάνε για τη νεολαία, για το άσυλο, για τη χειραγώγησή της με τη βία μέσα της κι απέναντί της. Ευρωεκλογές έρχονται. Κι όπως δείχνει η Ιστορία, ό,τι «καλό» γίνεται στις ΗΠΑ περνάει τον Ατλαντικό και γίνεται κι ευρωπαϊκό παιχνίδι ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Σαρώστε τους εγκαίρως.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»

Μια διδακτική προσέγγιση και ένα μάθημα για όλους μας

Αξίζει να το δείτε. Είναι καλό να στοχαζόμαστε κάπου κάπου τι και πώς διδάσκουμε...

http://www.tvxs.gr/v4361

Θέλει λίγη υπομονή αλλά θα ανταμειφτείτε.

Ποίημα της εβδομάδας 112

ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΟΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα,

άσπρισαν απ’ τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους

γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.

Κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με νοιάζονταν,

κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με μάλωνε:

χτες σ’ έλουσα, χτες σ’ άλλαξα, πού γύριζες-

ποιος γιόμισε τα ρούχα σου δάκρυα

και νεραντζάνθια.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Πες μου για τον πρωθυπουργό...

«Τι συμβαίνει;» ρωτάω, γιατί τους είδα αναστατωμένους.

«Συνέλαβα τον πεθερό μου», μου λέει, «να λέει ψέματα στο παιδί μου. Το βρήκε μικρό και το γέμισε αηδίες. Εφτά χρονών παιδί, δεν το σεβάστηκε! "Τι είναι υπουργός, παππού", ρώτησε το παιδί και ετούτος θεώρησε σωστό να του πει παραμύθια. "Τι του είπες;" ρώτησα έκπληκτος. "Την αλήθεια!" μου απολογείται εκείνος.

Τον βλέπεις, αδιόρθωτος! "Ποια αλήθεια, κύριε; Του είπες ότι ο υπουργός είναι ένας πολιτικός που διευθύνει έναν τομέα της δημόσιας διοίκησης και φροντίζει να λυθούν τα προβλήματα του υπουργείου του;" "Ναι, του το είπα"! Τον φλόμωσες στο ψέμα, λοιπόν, το παιδί! Είδες εσύ κανέναν υπουργό να λύνει κανένα πρόβλημα; Δεν προλαβαίνει ο άνθρωπος, κύριε! Από τα άγρια χαράματα μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα τρέχει από το ραδιόφωνο στην τηλεόραση και από την τηλεόραση στο ραδιόφωνο. Πότε ασχολείται με το υπουργείο του; Αυτός είναι ένας περιοδεύων θίασος! Και δε φτάνει ότι τρέχει αυτός, πίσω του τρέχουν και οι σύμβουλοί του, οι παρασύμβουλοί του, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, ο οδηγός, ο αστυφύλακας που τον προστατεύει! Στρατός ολόκληρος. Σύσσωμο το υπουργείο»!

«Ο υπουργός προΐσταται ενός κυβερνητικού τομέα», ξέρω εγώ, επιμένει ο πεθερός! «Μέσα εσύ», διατάζει το παιδί του ο φίλος μου, γιατί είδε το μικρό να ξεμυτίζει στην πόρτα. «Αυτά τα λέει η εγκυκλοπαίδεια, κύριε Αλέκο μου! Στη ζωή, δυστυχώς, αλλιώς έχουν τα πράγματα και αυτά έπρεπε να πεις στο παιδί. Την αλήθεια! Ο υπουργός, να του πεις, στις έξι βγαίνει στον Παπαδάκη, στις 7 στον Οικονομέα, στις οκτώ στον Αυτιά, στις εννιά στην κρατική. Μετά την πρωινή γυμναστική κάνει μια μικρή διακοπή για καφέ στο Da capo και αμέσως μετά πηγαίνει στις εκπομπές για τις νοικοκυρές. Εδώ, βέβαια, δεν καταπιάνεται με την πολιτική. Συμμετέχει στις συνταγές και στα ωροσκόπια! Αφού κάνει ένα πέρασμα απ' όλες, δεν πρέπει να σημειωθεί απουσία, εκλογές έρχονται και αυτός πρέπει να κρατιέται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, ξεθεωμένος, πια, φτάνει για φαγητό στο GB corner. Και εκεί, βέβαια, δεν τρώει μόνος του. Συνεχίζει τις συνεντεύξεις! Εδώ κάνει ή του κάνουν το τραπέζι πολιτικοί συντάκτες, εκδότες, ιδιοκτήτες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών. Εδώ, βέβαια, το παιχνίδι χοντραίνει. Ο υπουργός, κυρίως, καρφώνει τους συναδέλφους του. Άλλον κατηγορεί για οκνηρία και άλλον για ανικανότητα! Μόλις ολοκληρώσει το φαγητό του και το κουτσομπολιό του αυτός τρέχει για να αλλάξει κοστούμι και οι συντάκτες, κλπ., πάνε στους σταθμούς τους και αναμεταδίδουν τι τους είπε στο φαγητό "εμπιστευτικά" εκείνος. Καθώς καταλαβαίνεις μετά από αυτά αρχίζει ο τρίτος γύρος. Ο βραδινός γύρος. Ο επίσημος»!

«Στο μεταξύ, ο υπουργός έχει προλάβει να αλλάξει κοστούμι;» τον πειράζω. «Γέλα εσύ», μου θυμώνει. «Και κοστούμι άλλαξε και γραβάτα άλλαξε και ύφος άλλαξε. Στις βραδινές εκπομπές γίνεται το "έλα να δεις"! Εδώ βγαίνουν τα ακονισμένα και κοφτερά μαχαίρια. Εδώ παίζεται το μεγάλο παιχνίδι των εντυπώσεων. Εδώ δε βγαίνει μόνος του. Βγαίνει ζευγάρι με τον "αντίπαλο". Η Ντόρα με τον Πάγκαλο, ο Αβραμόπουλος με τον Χρυσοχοΐδη, ο Αρης με την Αννα, και πάει λέγοντας. "Το είπες, κύριε υπουργέ", τον "καρφώνει", δήθεν, ο δημοσιογράφος θυμίζοντας το μεσημβρινό κουτσομπολιό στο "Μεγάλη Βρετανία". (Το είχαν κανονίσει να γίνει η ερώτηση.) "Δεν το είπα", "διαμαρτύρεται", τάχα μου, εκείνος. Το είπες, δεν το είπα, πάει η μισή ώρα στο πρώτο κανάλι. Αλλη μισή ώρα στο άλλο για να βεβαιώσει αυτά που διέψευσε στο προηγούμενο, την κλείσαμε τη μια ώρα. Ενα σύντομο πέρασμα από το κρατικό κανάλι και αμέσως μετά στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές».

«Παππού, αφού δε θέλει να μου λες για τον υπουργό ο μπαμπάς πες μου για τον πρωθυπουργό», ακούγεται ο μικρός μέσα από το δωμάτιό του. «Πού πας;» φωνάζει ο φίλος μου στον πεθερό του. «Τέρμα τα ψέματα στο παιδί. Στο εξής εγώ θα το ενημερώνω». Μας αφήνει και μπαίνει στο δωμάτιο του μικρού τραβώντας πίσω του δυνατά την πόρτα.

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 15-2-2009

Ποίημα της εβδομάδας 111

ΜΑΖΕΥΩ ΤΑ ΠΕΣΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ

Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί. Μαζεύω
με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να τη φορέσεις τη Λαμπρή.
Θα τρέξουν μ’ άνθη τα παιδιά. Θα βγουν τα περιστέρια
κι η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γιομάτη αγάπη.
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δέντρο θέλεις.
Μ’ ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου.
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ’ ακούς; Να ‘ρθεις!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Η ηγεσία της ΠΟΕΔ ξεπουλά σημαντικές καταστήσεις του κλάδου

Με παράλογες και αντικαταστατικές αποφάσεις τους οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας των κινήσεων (ΠΑΔΕΔ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΔΗΚΙ) στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΔ, ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για να σαρώσει η εκάστοτε εξουσία τις κατακτήσεις του κλάδου. Με αποφάσεις που έχουν πάρει το Νοέμβρη και το Γενάρη ζητούν να διευρυνθεί η έδρα της Λεμεσού και να συμπεριλάβει ακόμα 9 σχολεία της ευρύτερης περιφέρειας. Κι όλα αυτά στα κρυφά και χωρίς να ρωτηθεί και να εγκρίνει η βάση του κλάδου.

Τέτοιες αποφάσεις επηρεάζουν σοβαρά την καθημερινότητα των δασκάλων, δίνουν μεγαλύτερη δύναμη για αυθαιρεσίες στην εκάστοτε εξουσία, στερούν τις μονάδες μετάθεσης από τους συναδέλφους που ταλαιπωρούνται στις μετακινήσεις τους. Κι όμως οι κύριοι των συγκεκριμένων κινήσεων αδιαφορούν ποδοπατώντας το καταστατικό, τη λογική και τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Πριν ενάμιση περίπου χρόνο, ενώ ήμουν Ανεξάρτητος Γενικός Αντιπρόσωπος, είχα μια συζήτηση με αξιωματούχους της Γραμματείας της ΠΟΕΔ. Μου είχαν πει ότι υπήρχαν σκέψεις από την Ε.Ε.Υ. και το Υπουργείο για να διευρυνθούν οι έδρες των μεγάλων πόλεων και να συμπεριλάβουν και άλλα σχολεία των γειτονικών Δήμων και κοινοτήτων. Τους επισήμανα τότε, ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό για τον κλάδο και βόμβα στα θεμέλια των κατακτήσεων του κλάδου. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε στη μετατροπή των δασκάλων σε «πιόνια» και υποχείρια της αυθαιρεσίας της εκάστοτε εξουσίας. Ήδη η κατάσταση είναι σήμερα δύσκολη για πολλούς συναδέλφους που μετακινούνται π.χ. από Στρόβολο στο Καϊμακλί, από Άγιο Δομέτιο στην Αγλαντζιά κ.λ.π. Αναγκάζονται να διασχίζουν όλη τη Λευκωσία, σε τραγική κυκλοφοριακή κατάσταση και δεν δικαιούνται καμιά μονάδα μετάθεσης. Φανταστείτε να προσθέσουμε στην έδρα της Λευκωσίας και άλλους Δήμους (Λακατάμεια, Λατσιά κ.ά). Παρόμοια είναι και η κατάσταση στις άλλες μεγάλες πόλεις. Τους επισήμανα ότι ακριβώς το αντίθετο πρέπει να επιδιώξουμε. Να ζητήσουμε κάθε Δήμος να θεωρείται ξεχωριστή έδρα. Και γιατί όχι μεγάλοι και εκτεταμένοι Δήμοι να χωριστούν σε μικρότερες ακόμα «έδρες». Έτσι οι συνάδελφοι θα βρίσκονται πιο κοντά στην κατοικία τους και αν είναι εκτός της έδρας τους θα δικαιούνται να πάρουν μονάδες μετάθεσης.

Δυστυχώς οι ηγέτες των συγκεκριμένων κινήσεων αποφάσισαν μόνοι τους να ξεπουλήσουν βασικές δικλείδες προστασίας των δασκάλων από την αυθαιρεσία της Ε.Ε.Υ. και των Επαρχιακών Γραφείων.

Στην Παγκύπρια Συνδιάσκεψη η Α.ΚΙ.ΔΑ. έθεσε το θέμα, αλλά η ηγεσία της ΠΟΕΔ αρνήθηκε πεισματικά να συζητηθεί. Εμείς ως ΡΙ.Α.ΚΙ. επιμείναμε ότι έπρεπε να συζητηθεί αυτό το σοβαρό θέμα που επηρεάζει τη ζωή όλων των δασκάλων. Εξάλλου εμείς δεν γνωρίζαμε την εξέλιξη που είχε πάρει το θέμα, αφού δεν έχουμε εκπροσώπηση στο Διοικητικό Συμβούλιο.

Δυστυχώς, όπως μαθαίνουμε, από έγγραφο της Α.ΚΙ.ΔΑ. που κυκλοφόρησε στα σχολεία, οι τρεις άλλες κινήσεις συνεχίζουν με τις αποφάσεις τους το συνδικαλιστικό κατήφορο. Το Υπουργείο, εν τω μεταξύ, βλέποντας ότι έχει να κάνει με «προθύμους», στο έγγραφό του για την έγκαιρη στελέχωση των σχολείων, κάνει προτάσεις για διεύρυνση και άλλων εδρών, για παραμερισμό των μονάδων μετάθεσης, για κυρίαρχο ρόλο των περίφημων «εκπαιδευτικών αναγκών». Οι δάσκαλοι δηλαδή έρμαια στις ορέξεις του κάθε ηγετίσκου. Η ηγεσία της ΠΟΕΔ, στην απάντησή της στο έγγραφο του Υπουργείου, προσπαθεί «να τα μαζέψει», αλλά το μόνο που κάνουν φανερό είναι η επιπολαιότητα, η ανευθυνότητα και έλλειψη αξιοπιστίας τους.

Εμείς, ως ΡΙ.Α.ΚΙ. καλούμε κάθε συνάδελφο, σε οποιαδήποτε κίνηση, να ξεσηκωθεί και να βάλει φρένο στις αυθαιρεσίες των συγκεκριμένων ηγεσιών. Όσο ακόμα είναι νωρίς…

Και ξαφνικά ... "ξύπνησε" η ηγεσία της ΠΟΕΔ για τους Η/Υ

Πέρασε η μισή σχολική χρονιά. Και ξαφνικά «ξύπνησε» η ηγεσία της ΠΟΕΔ και ανακάλυψε ότι υπάρχουν προβλήματα με τους Η/Υ στα σχολεία μας. (Διαβάστε στο τέλος τη σχετική επιστολή). Δίνει μάλιστα και παράταση στο Υπουργείο για να προσπαθήσει να τα επιλύσει. Εμείς, ως ΡΙ.Α.ΚΙ., από την αρχή της χρονιάς είχαμε επισημάνει στην ηγεσία της ΠΟΕΔ την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι συνάδελφοι στα σχολεία και κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις. Στη συνάντηση των Αντιπροσώπων της Λευκωσίας, αλλά και στην Παγκύπρια Συνέλευση των Γενικών Αντιπροσώπων θέσαμε έντονα το θέμα της ενημέρωσης της κοινωνίας για την κατάσταση που επικρατεί. Επιμέναμε ότι έπρεπε να ενημερώσουμε τους οργανωμένους γονείς και με κοινή συνέντευξη τύπου να απαιτήσουμε μέτρα.

Σε επιστολή μας στην ΠΟΕΔ, για τα θέματα της Συνδιάσκεψης τον Οκτώβρη 2008, επισημαίναμε:

Προβλήματα με τους Η/Υ στα σχολεία.

Και εδώ η ηγεσία της ΠΟΕΔ φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. «Ρίχνει το μπαλάκι» στους δασκάλους του σχολείου, στέλνοντας μια ανακοίνωση στα σχολεία. Μετατρέπει, και σ’ αυτό το θέμα, τους δασκάλους σε εύκολους στόχους της κοινωνίας και των γονιών. Αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και σε συνεργασία με τους οργανωμένους γονείς να καταγγείλουν από κοινού την πολυετή κοροϊδία του Υπουργείου. Οι υπεύθυνοι της ΠΟΕΔ σιωπούν μπροστά στους υπευθύνους του Υπουργείου (γιατί άραγε;), σ’ όλες τις διαχρονικά άστοχες ενέργειες. Ακόμα και όταν υπάρχει φανερή κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος (ένας υπολογιστής σε κάθε τάξη, προβληματικές δικτυώσεις, χιλιάδες scanners, χιλιάδες ογκώδεις και δυσλειτουργικοί printers, -τώρα θα πληρώσουμε και 1.087.650 ευρώ για τις βάσεις τους – έλεος!!! κ.ά)

Αντί όλων αυτών η ηγεσία της ΠΟΕΔ περιορίστηκε σε μια παράγραφο σε επιστολή της προς τους δασκάλους, ανάμεσα σε άλλα άσχετα θέματα, να τους καλεί να μην αναλαμβάνουν καθήκοντα που αφορούν τους Η/Υ στα σχολεία.

Για άλλη μια φορά δηλαδή έκαμαν στόχο το δάσκαλο της τάξης στα μάτια των γονιών. Κλεισμένοι στα γραφεία τους αρνούνταν και αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Άφηναν στη διακριτική ευχέρεια του κάθε συναδέλφου να πράττει όπως νομίζει. Μεσοβέζικες προτάσεις από άτολμους, αποκομμένους από τη βάση «συνδικαλιστές». Αποφεύγουν όπως «ο διάολος το λιβάνι» τη συλλογική αγωνιστική δράση και την έγκαιρη τεκμηριωμένη κατάθεση επιχειρημάτων. Αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως ηγεσία και να απαιτήσουν τα αυτονόητα από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Τις περισσότερες φορές αντιδρούν άκαιρα, ετεροχρονισμένα, άτολμα και συνήθως δημιουργούν συγχύσεις, παρά καθοδηγούν και οργανώνουν το μέτωπο παιδείας όλων των ενδιαφερομένων φορέων.

Η βάση του κλάδου πρέπει επιτέλους να αντιδράσει δυναμικά, να απεγκλωβιστεί από τις συμβιβασμένες παραταξιακές ηγεσίες και να διεκδικήσει μια δυναμική, αγωνιστική συνδικαλιστική παρουσία.

Διαβάστε τώρα την ετεροχρονισμένη αντίδραση της ηγεσίας της ΠΟΕΔ στην επιστολή της.

Η επί του δρόμου ομιλία

1. Μακάριοι όσοι συνεχίζουν την ορθοστασία τους μέσα στην άβυσσο που μας περιβάλλει.

2. Μακάριοι όσοι δέχονται την ποίηση ως τρόπο ζωής.

3. Μακάριοι όσοι δεν καταδέχονται τα εύκολα και παίζουν στα δύσκολα.

4. Μακάριοι όσοι δεν έχουν σχέση με το θέαμα (με κάθε θέαμα).

5. Μακάριοι όσοι μας φωτίζουν χωρίς να απαιτούν τίποτα.

6. Μακάριοι όσοι, ενώ δεν έχουν διαβάσει, φέρνουν μέσα στο κύτταρό τους τον Ιησού, τον Σωκράτη, τον Βούδα, αυτήν την τριάδα που δεν έγραψε, δε διάβαζε τίποτα, αλλά έφερνε μέσα στο κύτταρό της όλο τον κόσμο.

7. Μακάριος όποιος έπεσε και σηκώθηκε μόνος του.

8. Μακάριος όποιος, ενώ έχει περάσει πολλά, δε γίνεται μισάνθρωπος μοιράζοντας την κακία του δεξιά και αριστερά.

9. Μακάριος όποιος, ενώ δοκιμάζεται σκληρά από την περιπέτεια της υγείας του, μπορεί από το παράθυρο του νοσοκομείου να παρακολουθεί τον κηπουρό που φροντίζει τα ακατάδεχτα τριαντάφυλλα.

10. Μακάριος όποιος δε βιώνει την ύπαρξή του σαν ρόλο μέσα στο θέατρο της ζωής.

11. Μακάριοι όσοι ακολουθούν την προφορική παράδοση του λαού μας. Τι να τα κάνεις τα γράμματα όταν δε βγάζουν λόγια;

12. Μακάριος όποιος βλέπει, όχι όποιος νομίζει πως βλέπει.

13. Μακάριοι όσοι ακολουθούν το δρόμο της λογοτεχνίας ακούγοντας προσεκτικά τα λόγια του Μπαλζάκ: «Ο φόβος είναι κατά το ήμισυ ένα νοσοποιό συναίσθημα το οποίο πιέζει τόσο βίαια την ανθρώπινη μηχανή ώστε οι ικανότητές μας είτε φτάνουν αίφνης στο απόγειο, είτε καταπίπτουν σε πλήρη αποδιοργάνωση. - Σε λίγο καιρό θα μας έχουν μείνει μόνο τα μάτια για να κλαίμε. - Τα γεγονότα δεν έχουν ποτέ απόλυτο μέγεθος, τα αποτελέσματά τους εξαρτώνται πλήρως από τα άτομα: η δυστυχία είναι κίνητρο για την ευφυΐα, καταφυγή για τον χριστιανό, θησαυρός για τον ικανό άνθρωπο, άβυσσος για τους αδύναμους» (από το βιβλίο Ο Κωστής Παπαγιώργης ανθολογεί Ονορέ ντε Μπαλζάκ, εκδ. Μπάστας - Πλέσσας).

14. Μακάριοι όσοι μελετούν την ιστορία του κινήματος χωρίς να ντρέπονται γιατί δεν ξεπουλήθηκαν.

15. Μακάριοι οι δότες όπου κι αν βρίσκονται.

16. Μακάριοι όσοι σέβονται και προσκυνούν τη μία και μεγάλη σχολή του γένους: το πεζοδρόμιο.

17. Μακάριοι εκείνοι που γνωρίζουν πως μόνο θαυμάζοντας μπορείς να αναχαιτίσεις την κατάρα του φθόνου.

18. Μακάριος ο δημιουργός, ο οποίος, σύμφωνα με την άποψη του Σάμπατο, «είναι βαθυστόχαστος και δεν ασχολείται με την παραγωγή των εποχικών μπεστ-σέλερ (μια ενασχόληση που σήμερα έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό εκείνη την ιερή αποστολή που εντόπιζε τους Έλληνες τραγικούς ποιητές), είναι επαναστάτης και ένας αντιπρόσωπος των Ερινύων, ακόμα κι αν δεν το ξέρει και φυσικά ακόμα κι αν δεν το θέλει. Και αλίμονο στα έθνη που ξεχνούν ή αγνοούν αυτό το ιερό δικαίωμα των μεγάλων δημιουργών τους στην επανάσταση» (Ερνέστο Σάμπατο, Μια πολύπλοκη ύπαρξη, μετ. Κ. Παλαιολόγος, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

19. Μακάριοι οι σύντροφοι που, εκτός από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, μοιράζονται με τους συναγωνιστές τους τις αγωνίες, τις μικρές ή μεγάλες καταστάσεις που κρύβονται στην καθημερινότητα.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 8-2-2009

Μνήμες...

Πριν από λίγες μέρες έφυγε από κοντά μας ένας αγωνιστής. Ας είναι το τραγούδι του ένα μικρό αφιέρωμα.

Ο κυρ-Παντελής

Στίχοι: Πάνος Τζαβέλας
Μουσική: Πάνος Τζαβέλας
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Τζαβέλας

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά”

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη.

Ποίημα της εβδομάδας 110

Η απόφαση

Είστε υπέρ ή κατά

Έστω απαντήστε μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι.

Το έχετε το πρόβλημα σκεφτεί

Πιστεύω ασφαλώς πως σας βασάνισε

Τα πάντα βασανίζουν στη ζωή

Παιδιά γυναίκες έντομα

Βλαβερά φυτά χαμένες ώρες

Δύσκολα πάθη χαλασμένα δόντια

Μέτρια φιλμ. Κι αυτό σας βασάνισε ασφαλώς.

Μιλάτε υπεύθυνα λοιπόν. Έστω με ναι ή όχι.

Σ’ εσάς ανήκει η απόφαση.

Δε σας ζητούμε φυσικά να πάψετε

Τις ασχολίες σας να διακόψτε τη ζωή σας

Τις προσφιλείς εφημερίδες σας τις συζητήσεις

Στο κουρείο τις Κυριακές σας στα γήπεδα.

Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν

Είστε υπέρ ή κατά

Σκεφτείτε το καλά. Θα περιμένω.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Το αυτονόητο είναι και πολιτικό στοίχημα!

Ανάμεσα στους δέκα νέους ερμηνευτές που θα διαγωνιστούν το ερχόμενο Σάββατο 7 Φεβρουαρίου για την επιλογή του τραγουδιού, που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στο διαγωνισμό Γιουροβίζιον 2009 θα βρίσκεται και μία Τουρκοκύπρια τραγουδίστρια, η Ζελίς. Είναι η πρώτη φορά που ένας Τουρκοκύπριος καλλιτέχνης τολμά να διαγωνιστεί και να συναγωνιστεί Ελληνοκύπριους συμπατριώτες του, με στόχο να εκπροσωπήσει την πατρίδα του σε ένα ευρωπαϊκό θεσμό. Είμαι Κύπρια και θέλω να εκπροσωπήσω την πατρίδα μου, είπε η Ζελίς, η οποία θα ερμηνεύσει στα αγγλικά τη σύνθεση του Νίκου Ευαγγέλου με τίτλο «Θα χωρίσω από εσένα». Ξέρει και αναγνωρίζει όμως η Ζελίς ότι το εγχείρημά της δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια, για κανέναν από τους δέκα διαγωνιζόμενος δεν είναι εύκολο, γι’ αυτήν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο λόγω μιας άλλης διάστασης των πραγμάτων. Ο νικητής θα κριθεί από τις ψήφους του κοινού και ως Τουρκοκύπρια, δεν ξέρει αν θα έχει ισότιμη μεταχείριση με τους Ελληνοκύπριους συναδέλφους της. Δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη αυτή η έγνοια και ανησυχία της Ζελίς. Δυνατότητα να ψηφίσουν θα έχουν όλοι όσοι κατοικούν στις ελεύθερες περιοχές, ίσως και μερικοί μόνο που κατοικούν στις κατεχόμενες περιοχές. Η όλη υπόθεση είναι άκρως ενδιαφέρουσα, γιατί ένας καλλιτεχνικός, μουσικός διαγωνισμός, αποκτά φέτος και πολιτικό χαρακτήρα. Και βεβαίως τα κριτήρια επιλογής αυτών που θα ψηφίσουν θα πρέπει να είναι μόνο τα αντικειμενικά μουσικά, καλλιτεχνικά κριτήρια. Για τους ψηφοφόρους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, θα υπάρχουν δέκα Κύπριοι διαγωνιζόμενοι καλλιτέχνες και θα πρέπει να επιλέξουν έναν από αυτούς, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τη σύνθεση, την ερμηνεία και τη συνολική εμφάνιση. Το εγχείρημα της Ζελίς αποκτά ακριβώς και πολιτικό χαρακτήρα γιατί είναι ένα πολιτικό στοίχημα που για πρώτη φορά τίθεται ενώπιον του κυπριακού λαού. Θα δεχθούμε δηλαδή, εμείς οι Ελληνοκύπριοι ότι μία συμπατριώτισσά μας Τουρκοκύπρια έχει το απόλυτο δικαίωμα να θέλει να διεκδικήσει την εκπροσώπηση της πατρίδας μας σ’ έναν ευρωπαϊκό διαγωνισμό και είμαστε έτοιμοι να την κρίνουμε με τα κριτήρια του διαγωνισμού ως τέτοιου και μόνον; Η Ζελίς μπορεί να θεωρεί αυτονόητο ότι αυτό θα πρέπει να γίνει, όμως τα αυτονόητα σ’ αυτή την πατρίδα δυστυχώς έχουν γίνει τόσο δυσνόητα, που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια και αγώνας για να τα κάνουμε και πάλι να θεωρούνται και να είναι αυτονόητα. Όπως και να ’χει και όποιο και να ’ναι το αποτέλεσμα του προκριματικού διαγωνισμού του Σαββάτου, εμείς απευθύνουμε ένα μεγάλο μπράβο στη Ζελίς, που τόλμησε, το τόσο αυτονόητο και απλό: να θέλει να εκπροσωπήσει την πατρίδα της Κύπρο στη Γιουροβίζιον. Το μήνυμα που δίδει με το εγχείρημά της αυτό η Ζελίς, έστω κι αν δεν ήταν αυτό, ή μόνο αυτό το κίνητρό της, είναι μήνυμα πολιτικό, μήνυμα αγώνα για επανένωση του λαού μας σε μια επανενωμένη κοινή πατρίδα.

Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΠΠΑΡΕΛΛΑ

«ΧΑΡΑΥΓΗ» 2-2-2009

Ποίημα της εβδομάδας 109

Ίσως ένα ποτάμι

Μ' άρπαξε από τ' αμπέχονο πάνω στα πυρωμένα βράχια.

"Τα ποτάμια στέρεψαν" μου φώναξε "στέρεψαν οι πηγές.

Ακόμα κ' οι αγέρηδες χάσανε το δρόμο".

Την άλλη μέρα μου ψιθύρισε στην αγγαρεία:

"Ίσως υπάρχει πάντα μες στα χέρια μας ένα ποτάμι".

Ήταν η εποχή της πέτρας και της δίψας.

Πολλοί τρελαίνονταν. Πολλοί προδίνανε τη μάνα τους

για μια γουλιά νερό. Όταν τον πήρανε

πρόφτασε να μου πει: "Οι αγέρηδες χάνουνε το δρόμο

όταν αφήνουμε το δρόμο μας να χορταριάζει,

ν' αποκοιμιέται στο πλευρό των χωραφιών".

Έπειτα ήρθαν κι άλλες νύχτες κυκλωμένες θάλασσα

οι ξιφολόγχες χώριζαν τον ύπνο μας στα τέσσερα, στα δέκα.

Αργότερα πολύ έμαθα πως αυτός, ο τόσο αδύνατος,

είχε κρατήσει ως το τέλος.

Τίτος Πατρίκιος