Κι εμείς ακόμα παπαγαλίζουμε

Το ότι οι Φινλανδοί έχουν ένα από τα πιο πρωτοποριακά εκπαιδευτικά συστήματα είναι γνωστό. Ωστόσο δεν επαναπαύονται. Τολμούν να πειραματιστούν εφαρμόζοντας ένα νέο σύστημα που σχεδόν καταργεί το μάθημα. Όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε εξ ακοής, γιατί το δικό μας, αυτό της παπαγαλίας δεν υφίσταται. Το νέο σύστημα που εφαρμόζεται πιλοτικά στο παρόν στάδιο, συνδυάζει τη γνώση με την εμπειρία και την καλλιέργεια δεξιοτήτων με στόχο όπως κάποια στιγμή εξαλειφθεί ο διαχωρισμός των γνώσεων σε θεματικές ενότητες. «Στην πραγματική ζωή, ο εγκέφαλός μας δεν τεμαχίζεται σε θεματικές ενότητες. Σκεφτόμαστε με ολιστικό τρόπο και λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, διαπιστώνουμε πως δεν έχουμε δώσει στα παιδιά τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον διαπολιτισμικό κόσμο. Το να μάθουν να σκέφτονται και να κατανοούν είναι ιδιαίτερα σημαντικό», υποστήριξε η εκπαιδευτική ψυχολόγος Κίρστι Λόνκα η οποία είναι εκ των συντονιστών του νέου προγράμματος.

Πώς γίνεται αυτό; Για παράδειγμα, σε ένα γυμνάσιο της πόλης Χάουχο, στα νότια της χώρας, καθώς μαθητές και μαθήτριες ηλικίας 12 ετών συνομιλούν για την έκρηξη του Βεζούβιου και την καταστροφή της Πομπηίας, συγκρίνουν μέσω υπολογιστών την αρχαία Ρώμη με τη Φινλανδία του σήμερα, τα ρωμαϊκά λουτρά με τα μοντέρνα spa, τα μεγάλα στάδια των σύγχρονων πόλεων με το Κολοσσαίο, και στο τέλος συμμετέχουν στην κατασκευή μακέτας του επιβλητικού ρωμαϊκού αμφιθέατρου, χρησιμοποιώντας τρισδιάστατο εκτυπωτή. Με αυτόν τον τρόπο το μάθημά της ιστορίας δεν περιορίζεται στη γνώση των συμβάντων του παρελθόντος αλλά επεκτείνεται στην τεχνολογία, την έρευνα, την επικοινωνία και τη συνάφεια των πολιτισμών.

Στο νέο σύστημα «διαθεματικότητας» οι μαθητές εργάζονται σε θέματα της επιλογής τους με τους δασκάλους να θέτουν τις κατευθυντήριες γραμμές και να καθορίζουν τις απαραίτητες παράλληλες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται όχι μόνον στις σχολικές αίθουσες αλλά και σε μουσεία, ερευνητικά κέντρα και ακαδημαϊκά ιδρύματα. Η «διαθεματικότητα» προβλέπει όχι μόνον την αξιοποίηση της τεχνολογίας, αλλά και την ενασχόληση των μαθητών με σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας. Για παράδειγμα, παιδιά που εργάστηκαν πάνω στο θέμα της μετανάστευσης βίωσαν μια εμπειρία πολύ πιο χρήσιμη και, κυρίως, πειστική από κάθε μάθημα. Ζήτησαν τη γνώμη των ντόπιων για τη μετανάστευση και επισκέφτηκαν ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων όπου συνομίλησαν με αιτούντες άσυλο. Και για να σχηματίσουν μια πιο σφαιρική εικόνα για το θέμα, μοιράστηκαν τα συμπεράσματά τους μέσω video link με τους μαθητές και τις μαθήτριες σχολείου στη Γερμανία που συμμετείχαν σε παρόμοιο project.

Εμείς ακόμα παπαγαλίζουμε ημερομηνίες και ονόματα που την επομένη δεν θα θυμόμαστε.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 08 Ιουνίου 2017