Η άδεια
πατρότητας θα μπορούσε να είναι το κερασάκι στην τούρτα ενός κράτους που με
πράξεις και όχι μόνο λόγια στηρίζει με σοβαρότητα το θέμα της μητρότητας και
της πατρότητας. Προσωπικά τέτοια τούρτα δεν είδα να σερβίρεται στα μέρη μας. Αν
υπήρχε δηλαδή ένα ανεπτυγμένο σύστημα στήριξης γονέων και παιδιών, που θα
μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όλων των εργαζομένων -και όχι μόνο όσων
έχουν τη δυνατότητα να σχολνάνε νωρίς- θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να
δικαιολογήσει και την παραχώρηση της άδειας πατρότητας. Προηγουμένως, βέβαια,
θα έπρεπε να είχε λυθεί και ένα άλλο σημαντικό θέμα, αυτό της χρονικής αύξησης
της άδειας μητρότητας. Γιατί καλοί οι τέσσερις μήνες, αλλά πολύ λίγοι ιδιαίτερα
αν τους συγκρίνουμε με το ένα ή και τα δύο χρόνια που δίνουν άλλες χώρες.
Κι ύστερα
είναι πολλά άλλα, που έχουν να κάνουν με την ανατροφή του παιδιού. Μεγάλη η
λίστα της ανεπάρκειας και όσα δεν μπορεί να προσφέρει το κράτος. Ίσως βολεύεται
με το ότι οι γονείς βασίζονται στην καλή διάθεση των παραδοσιακών γιαγιάδων και
παπούδων, στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία που μένουν ανοιχτά μέχρι αργά το απόγευμα,
στις οικιακές βοηθούς. Στηρίζονται σε κανένα γείτονα ή φίλο, αδερφό ή αδερφή
που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν στα πήγαινε έλα ή να νταντέψουν τα παιδιά τους
για λίγη ώρα αν προκύψει κάτι έκτακτο.
Καλό κι
αυτό δεν λέω. Λίγο πολύ όλοι βολευόμαστε. Μόνο που δεν είμαστε πια μόνοι. Η
μετανάστευση έφερε στο νησί ζευγάρια που δεν έχουν ούτε οικονομική στήριξη,
αλλά ούτε και οικογενειακή βοήθεια. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έρχονται να
προστεθούν κι οι σύγχρονοι παππούδες και γιαγιάδες που είτε δουλεύουν είτε δεν
είναι σε θέση να αναλάβουν τα εγγόνια τους. Τι γίνονται όλοι αυτοί οι γονείς;
Και με ποιο τρόπο έχει παρέμβει το κράτος για να δώσει λύσεις;
Ναι,
ευπρόσδεκτη η άδεια πατρότητας. Αλλά όχι αρκετή. Χρειάζονται μέτρα ουσίας που
θα διευκολύνουν τους γονείς και που θα τους ξεφορτώσουν από τα βάρη που
κουβαλούν. Η άδεια πατρότητας δεν πρόκειται να καλύψει τα κενά που υπάρχουν.
* Το ίδιο
ισχύει και για την πρόταση νόμου που ετοιμάζει το ΑΚΕΛ για τον δημόσιο θηλασμό.
Αλήθεια τώρα, ιεραρχώντας τα προβλήματα που δημιουργούνται από ελλείψεις
νομοθεσιών και εφαρμογής τους που αφορούν παιδιά και γονείς, πόσο πρακτικά
απαραίτητη είναι;
Χριστίνα Σκορδή
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», 20 Ιουλίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου