Μικρό αφιέρωμα στον ποιητή Μιχάλη Πασιαρδή

 Ένα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή Μιχάλη Παδιαρδή, που "έφυγε" χθες από κοντά μας.

 

Μιχάλης Πασιαρδής – Τρία ποιήματα

1

Είπες κάποτε πως οι νεκροί βλασταίνουνε και μεγαλώ­νουν

βγάνουν ανθούς, καρπίζουν, έρχονται τα πουλιά,
σιωπηλά ρυάκια κυλούν κάτω απ' τα πόδια τους.
Είπες πως γελαστήκαμε στον κόσμο, μια
ολόκληρη αρχή χάθηκε ανεπίστρεπτα· και δεν προφταί­νεις.

Είπες. Ομως τα δέντρα είναι πάντοτε μοναχικά

ακόμα και στα δάση. Το πέρασμα του αγέρα το προδίδει.
Κι εσύ στον κόσμο μόνος.

 

2

Πέρσι ο χρόνος ήταν κίτρινος
σα να χτυπήσανε στη γη τ' αυγά χιλιάδων αστεριών
εφέτο είναι μαύρος

αφού μου λείπουνε τα μάτια σου κι ο κόσμος.
Του χρόνου θα γυρίσει στο σταχτί,
θα 'ναι η προβιά μου στους καιρούς των παγετώνων.

 

3

Έκλεισες
μες στις χούφτες σου τον άνεμο
τον έπλασες
σαν τον πηλό
Γι' αυτό
κουβεντιάζεις μ' ένα άγαλμα
που αυτοί
δεν το βλέπουν
Γι' αυτό
κοιμάσαι μόνη τα βράδια
και λες,
είμαστε δυο.