Κοτζάμ Αμερική και δεν βρήκε, παρά δύο κυρίους ο ένας ετών 82 κι ο άλλος ετών 77, ως βασικούς ενδιαφερόμενους για την προεδρία της χώρας. Κι εμείς, με λίγο πιο πάνω από το μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους, είχαμε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές 14 υποψήφιους. Όσο δε τώρα, για τις επερχόμενες ευρωβουλευτικές και δημοτικές, χάσαμε το μέτρημα (και το μέτρο από καιρό, αλλά είναι άλλο κεφάλαιο αυτό). Πριν ακόμα συνέλθουμε από ένα μακρύ προεκλογικό για τον οποίο ψάχνουμε, διά μέσου δημοσκοπήσεων, να δούμε τι πήγε λάθος στην κρίση μας, καλούμαστε ξανά να διαλέξουμε τους καλύτερους.
ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΕΔΕΚ, Volt έχουν ανακοινώσει τους υποψήφιους τους κι αναμένονται από ΔΗΚΟ, Οικολόγους, ΕΛΑΜ, Αιχμή και ποιος ξέρει από που αλλού θα προκύψουνε ενδιαφερόμενοι να μας εκπροσωπήσουν στις Βρυξέλλες. Εκπλήξεις μάλιστα μας τάσσουν κάποιοι, εννοώντας κράχτες στο ψηφοδέλτιο. Τη μεγάλη έκπληξη μέχρι στιγμής την έκανε το ΕΛΑΜ με τον πρώην χρηματοπιστωτικό επίτροπο, Παύλο Ιωάννου. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Τις υπόλοιπες εκπλήξεις τις αναμένουμε ακόμα, αν και η αλήθεια είναι πως ήδη κουραστήκαμε. Και μέχρι τον Ιούνιο έχουμε πολλά να δούμε ακόμα.
Που να δείτε ακόμα όταν θα σταθούμε πίσω από την κουρτίνα έχοντας να επιλέξουμε: Ευρωβουλευτές, δήμαρχο, αντιδήμαρχο, δημοτικούς συμβούλους, περιφερειάρχη. Άλλοι θα έχουν να επιλέξουν και για τις κατεχόμενες επαρχίες ξεχωριστά, συν μέλη σχολικών εφοριών, κι άλλοι θα επιλέξουν κοινοτάρχες και μέλη κοινοτικών συμβουλίων. Είναι να μην κουραστεί ο άνθρωπος; Κι είναι να μην συγχιστεί με τόσα πρόσωπα και ονόματα, πολλά από τα οποία μας δημιουργούν ένα ντεζά βου αφού κάπου τους είδαμε ξανά. Μην ήτανε εδώ, μην ήτανε εκεί;
Πέντε περιφερειάρχες επί δεκαπέντε τουλάχιστον υποψήφιους, είκοσι δήμαρχοι επί 80 –κατά προσέγγιση- υποψήφιους, 93 αντιδημάρχους επί δεν ξέρω εγώ πόσους υποψήφιους και εκατοντάδες άλλους για δημοτικούς και κοινοτικούς συμβούλους και σχολικούς εφόρους και κοινοτάρχες, είναι να απορεί ο αφελής πολίτης πού βρέθηκαν όλοι αυτοί οι έτοιμοι για προσφορά στα κοινά άνθρωποι, ενώ η Αμερική, με εκατομμύρια πληθυσμό δυσκολεύεται να βρει εκτός των Τραμπ και Μπάιντεν, των οποίων η πνευματική διαύγεια είναι υπό αμφισβήτηση (φυσικά αυτό δεν θα το ψάξει κανείς).
Από τον απόλυτο ένα και μόνο εθνάρχη περάσαμε στην απόλυτη πολυφωνία. Τόσα κόμματα και ταυτόχρονα τόση δυστοκία ανάμεσα στους ψηφοφόρους να βρουν κάποιον που να τους κινητοποιήσει ώστε να πάνε με κέφι να ψηφίσουν, ενδεχομένως να μην υπήρξε ποτέ άλλοτε. Από την ένωση αχταρμά, βρισκόμαστε τώρα στη διάσπαση του πολιτικού χάρτη. Σαν μωσαϊκό της αρχαιότητας μοιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου