13 Απριλίου 2024
Έφυγε από τη χώρα του
γιατί πίστευε πως κάπου αλλού, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, θα είναι
καλύτερα. Πίστευε πως εκεί, στο άγνωστο μέρος, όσο αφιλόξενο κι αν
είναι, θα μπορούσαν να βρουν στέγη τα όνειρά του. Θα εργαζόταν για ένα
μισθό που θα του επέτρεπε να βοηθά την οικογένειά του και να κάνει
κομπόδεμα για το δικό του μέλλον. Όσο αβέβαιο κι αν φάνταζε…
Από το μακρινό Μπαγκλαντές, για να φτάσει στην Κύπρο διέσχισε θάλασσες και περπάτησε στεριές, πάλεψε με στοιχειά της φύσης – ανθρώπινα και όχι μόνο– αλλά επέλεξε να συνεχίσει τον δρόμο του γιατί το μακρινό και αβέβαιο φάνταζε καλύτερο από το κοντινό και σίγουρο…
Κανείς δεν ξέρει τις συνθήκες διαβίωσης του Anifur Rahman... Και του κάθε Anifur Rahman που έρχεται στη χώρα μας να βρει τον παράδεισο γιατί ζει την κόλαση… Αλλά έρχεται ένας θάνατος για να μας αφυπνίσει… Χθες ήταν ο Anifur Rahman, τις προάλλες ένας εργάτης από τη Ρουμανία, πριν ένα – δυο χρόνια κάποιοι άλλοι εργάτες που έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς. Ήταν κάποιες κοπέλες από τη Μαυριτανία, το Μαρόκο, την Ουκρανία, τη Ρωσία… που ήθελαν να ξεφύγουν από τους μαστροπούς τους… Ήταν μια μάνα που ζούσε σε τρώγλη με τον γιο της και έχασε από την πείνα και την αρρώστια τη ζωή της… Και ο κατάλογος είναι μακρύς. Και το τραγικό τους τέλος μας θυμίζει πως και στη μακαρία νήσο μας το κέρδος υπερισχύει της ανθρωπιάς και η εκμετάλλευση της δικαιοσύνης.
Σε μια πολυκατοικία, λίγο πολύ αχούρι, κάποια πλάσματα από το Μπαγκλαντές, και μαζί τους και ο Anifur Rahman, πλήρωναν δυο χιλιάδες ευρώ ενοίκιο τον μήνα! Κι επειδή «εγκληματούσαν» που ήταν χωρίς άδεια παραμονής, έπρεπε και να τους εκμεταλλευτούμε και να τους ταπεινώσουμε και να τους αφανίσουμε…
Είχε και ο Anifur Rahman και ο κάθε Anifur Rahman όνειρα. Και μια μάνα να τον περιμένει και μια αδελφή να τον καρτερά. Και μια κοπέλα ίσως που ανέμενε την επιστροφή του για να φτιάξουν μαζί τη ζωή τους με όλα όσα θα κέρδιζε ο άνθρωπός της στην ξενιτειά. Εργαζόμενος παράνομα ή νόμιμα κάτω από συνθήκες που δεν τις ευχόμαστε σε κανένα δικό μας πρόσωπο.
Πόσοι θα θυμόμαστε και αύριο το όνομα του εργάτη από το Μπαγκλαντές; Θα τον βαφτίσουμε άτυχο, παράνομο, θα θυμόμαστε για λίγες μέρες την ιστορία του και θα την ξεχάσουμε. Όταν, δυστυχώς, μια άλλη εξίσου τραγική ιστορία που θα συμβεί ξανά θα μας οδηγήσει σε έναν απολογισμό που θα μας τρομάξει, ξανά. Αλλά το ανθρώπινο πρόσωπό του το κράτος μας δεν θα το δείξει ποτέ.
Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/stiles/773721/poios-tha-thymatai-to-onoma-toy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου