«Ορισμένοι Ρομά ζουν σε σπίτια στις ελεύθερες περιοχές που εγκαταλείφθηκαν από τους αρχικούς Τουρκοκύπριους ιδιοκτήτες τους, ενώ άλλοι ζουν σε προκατασκευασμένα σπίτια σε ειδικά διαμορφωμένους οικισμούς σε αγροτικές και διαχωρισμένες περιοχές», είπε ο δρ Λοίζος Συμεού καθηγητής Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, μιλώντας στην εκδήλωση της 8ης Απριλίου 2024 στη Λεμεσό.
Το 2001 έκανα ρεπορτάζ για την οικογένεια της μικρής Μελέκ, που μόλις είχαν μετακινηθεί από τα κατεχόμενα, στο τουρκοκυπριακό χωριό του Άη Γιάννη στην ορεινή Πάφο. Το κοριτσάκι ήταν τότε δύο χρόνων και την είδα να κοιμάται μπουκωμένη ένα βρώμικο μπιμπερό, σε μια κουρελιασμένη κουβέρτα κάτω από μια κληματαριά στην αυλή ενός σπιτιού που δεν ανήκε βέβαια στους γονείς της…
Ξαναείδα την οικογένεια το 2006 σε ένα χωράφι στη Μακούντα, άλλο τουρκοκυπριακό χωριό της Πάφου, κατοικημένο από Ελληνοκύπριους πρόσφυγες. Ένα αδελφάκι της έκλαιγε ξαπλωμένο στο χώμα, καθώς μου μιλούσαν οι ρακένδυτοι γονείς της με τα χαρακτηριστικά σπασμένα ελληνικά τους, ενώ η γιαγιά της, μου έδειχνε τα κουζινικά σκεύη κρεμασμένα στις χαρουπιές.
Το «υπνοδωμάτιο» τους ήταν η κάσα ενός βαν με σκασμένα λάστιχα και χιλιοτρυπημένες λαμαρίνες. Η γιαγιά της Μελέκ, μου είπε ότι όνειρό της, ήταν ένα σπίτι για την οικογένεια, σαν τα φτηνά προκατασκευασμένα στο διπλανό οικόπεδο, που φτιάχτηκαν για τους άλλους τσιγγάνους που είχαν πάει τα προηγούμενα χρόνια στη Μακούντα.
Είκοσι χρόνια μετά, μου φαίνεται τρομακτική η πιθανότητα να έχει η Μελέκ, το ίδιο όνειρο ζωής, που είχε η γιαγιά της…
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1459159/to-oniro-mias-mikris-roma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου