Σε ένα πανέμορφο τοπίο, από αυτά που κάποτε ενέπνεαν ποιητές, ξεφύτρωσε μία ακαλαίσθητη κατασκευή, κάτι σαν αποθήκη. Δεν είναι όμως η αισθητική το θέμα, είναι ότι η κατασκευή βρίσκεται σε προστατευόμενη περιοχή όπου δεν επιτρέπονται ανεγέρσεις. Την κατασκευή δεν την κάνει κάποιος αμπάλατος πολίτης ο οποίος δεν σέβεται τους νόμους. Τους κάνει μία Ιερά Μητρόπολη. Η οποία ήξερε ευθύς εξαρχής ότι παρανομούσε, αλλά δεν την ενδιαφέρει. Εξάλλου οι νόμοι είναι για να εφαρμόζονται μόνο από τους φιλήσυχους πολίτες.
Η οικοδομή, η οποία προορίζεται για Μονή, ολοκληρώθηκε κατά το ήμισυ χωρίς καμία αρχή να αντιδράσει. Όπως έγινε και με την κατασκευή κόλπου στην περιοχή του Άμμου του Καμπούρη. Κόπηκαν βράχοι με βαρέα οχήματα για να κατασκευαστεί ο κολπίσκος μπροστά στην έπαυλη του Τζο Λο, ο οποίος προηγουμένως είχε εισφέρει 300,000 στην Εκκλησία (καθώς και μπροστά σε επαύλεις άλλων διαβατηριούχων), αλλά δεν πήρε κανείς είδηση.
Για την ανέγερση της παράνομης κατασκευής γινόταν και παράνομος έρανος. Δέκα ευρώ ο ένας ο λαχνός, με κίνητρο (εκτός από την ευχή του δεσπότη και ίσως κάποια ευνοϊκή μεταχείριση στη μετέπειτα ζωή), ένα χρυσό μενταγιόν του Αγίου Χριστοφόρου αξίας 1500 ευρώ για το μεγάλο τυχερό κι άλλα πλούσια δώρα. Λαδάκια ίσως, ζώνες, εικονίτσες, φυλακτά για να μην ξεφεύγουμε από την ιερότητα.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η κυβέρνηση ενοικιάζει σε κάποιον ιδιώτη ένα κομμάτι γης προς 6,000 τον χρόνο. Ο ιδιώτης ανεγείρει στο τεμάχιο υποστατικό για να το χρησιμοποιεί ως εργοστάσιο. Κάποια στιγμή, αφού διακόπτει τις εργασίες του εργοστασίου, ο ιδιώτης υπενοικιάζει το υποστατικό του στην κυβέρνηση (στην οποία ανήκει η γη) προς 135,000 για να χρησιμοποιείται ως αποθήκη των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών. Κι ενώ στο πέρασμα των χρόνων το υποστατικό κρίνεται ακατάλληλο για την αποθήκευση φαρμάκων, το συμβόλαιο ανανεώνεται έως το 2045. Μέχρι που ο καλός Θεός, μας λυπάται και ρίχνει αστροπελέκι μπας και ξυπνήσουμε. Κι όταν ξυπνάμε και αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει γύρω μας, οι προύχοντες μας λένε «προτεραιότητα έχει η ασφάλεια των φαρμάκων, μην ρωτάτε για τα υπόλοιπα». Αφού τους ένοιαζε τόσο πολύ η ασφάλεια των φαρμάκων γιατί τόσο χρόνια πλήρωναν για να είναι εκτεθειμένα σε ζέστη και βροχή; Ακόμα και τώρα που καταστράφηκαν μας λένε «δεν ήταν μεγάλη η ζημιά, μόνο 880,000».
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά που αποδεικνύουν περίτρανα πως ζούμε σε κράτος μαφία (κι όχι απλά μπανανία όπως νομίζαμε), χρειάστηκαν 9 ώρες κατάθεσης από τον Μακάριο Δροσιώτη για να αποδείξει στην ερευνητική επιτροπή πως ζούμε σε κράτος μαφία όπως τιτλοφόρησε το βιβλίο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου