Άρθρο για "Στρατηγικό Σχεδιασμό για την Παιδεία"

Το παρακάτω άρθρο το δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα", Δεκέμβρης 2007

Στρατηγικός Σχεδιασμός για την Παιδεία

Από το Σεπτέμβρη του 2007 το Υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα ένα κείμενο που ονόμασε «Στρατηγικό Σχεδιασμό για την Παιδεία» και μέσα στο Δεκέμβρη ετοιμάζεται να ανακοινώσει συμπληρωματικά στοιχεία. Όποιος κάνει τον κόπο να το μελετήσει θα διαπιστώσει ότι περιέχονται πρόνοιες που βάζουν στο στόχαστρο τα δικαιώματα των παιδιών για ποιοτική μόρφωση δωρεάν και ενιαία, τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, οδηγούν στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της παιδείας και δεν δίνουν λύση σε κανένα από τα ουσιαστικά προβλήματα των δημόσιων σχολείων και της καθημερινής πράξης. Είναι σημαντικό να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις γραμμές και να μη μείνουμε στην επιφάνεια και σε όποιες αποσπασματικές ιδέες που μπορεί να ακούγονται ωραίες.

Στη σελίδα 10 αναφέρεται: Εισαγωγή του Ανοικτού σχολείου.

«…μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας για το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία και της πιο ορθολογιστικής αξιοποίησης των εγκαταστάσεων των σχολικών μονάδων για πολιτιστικούς σκοπούς».

Κάποιοι την έκφραση «ανοικτό σχολείο» την μεταφράζουν στο «μπάτε σκύλοι αλέστε …» όπως δείχνουν και τα τελευταία περιστατικά που δημοσιοποιήθηκαν από διάφορα σχολεία. Δεκαετίες τώρα δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό για την περιφρούρηση της περιουσίας των σχολείων, η οποία είναι περιουσία όλου του λαού. Ακόμη και τα νέα σχολεία δεν τα κτίζουν με προδιαγραφές που να επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε όσους θα χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις για εκπαιδευτικούς, αθλητικούς και πολιτιστικούς σκοπούς. Άφησαν τα δημόσια σχολεία «ανοικτά» σε κάθε είδους βανδαλισμό. Εμείς εδώ στα Λατσιά έχουμε γίνει μάρτυρες συνεχών βανδαλισμών στα σχολεία, ιδιαίτερα στο Β’ Δημοτικό, το οποίο η διαχρονική αδιαφορία της Σχολικής Εφορείας το έχει αφήσει στη μοίρα του, επιδεικνύοντας τουλάχιστον αμέλεια να διαχειριστεί ακόμη και κονδύλια που είχαν εγκριθεί.

Με συγκεκριμένα μέτρα ιδιωτικοποιείται παραπέρα η παιδεία και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η πανεπιστημιακή μόρφωση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή οδηγούνται στην υπερχρέωση μέσα από τα δάνεια. Η παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα και αντικείμενο κερδοσκοπίας.

Στη σελίδα 4 αναφέρεται ότι: «Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο άρχισε τη λειτουργία του από το Σεπτέμβριο του 2006, …Ολοκληρώθηκε επίσης η αξιολόγηση των αιτήσεων και έχει εγκριθεί η αίτηση τριών αιτητών για εγγραφή Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στο σχετικό Μητρώο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού…»

Δεν λένε τίποτα για την επιβολή διδάκτρων στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο (παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις). Τα κολλέγια που μετατράπηκαν σε Πανεπιστήμια τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού ανοίχτηκε πεδίο δόξης λαμπρό για τρελά κέρδη και στο χώρο της παιδείας. Υπέρογκα δίδακτρα επιβλήθηκαν πριν καλά καλά πάρουν την έγκριση.

«Οι εξελίξεις αυτές στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οδηγούν στην υλοποίηση του στόχου για μετατροπή της Κύπρου σε κέντρο παροχής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου…»

Ξεχνούν πως μόλις πριν ένα χρόνο μείωναν «ετσιθελικά» τις θέσεις των φοιτητών στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί) στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Άφησαν όμως ελεύθερη την αγορά για τα κολλέγια – ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Αναρωτιέται βέβαια καθένας: Έχουν όλα αυτά σχέση με την εργοδότηση ανώτερων και ανώτατων στελεχών του Υπουργείου στα ιδιωτικά κολλέγια μετά την αφυπηρέτησή τους; Τι συμβούλευαν τον Υπουργό πριν ένα χρόνο; Μήπως φρόντιζαν για τους μελλοντικούς εργοδότες τους;

Πριν λίγα χρόνια υπήρχε εισήγηση για απαγόρευση εργοδότησης ανώτερων στελεχών του Υπουργείου στον ιδιωτικό τομέα εκπαίδευσης, πριν παρέλθουν 5 χρόνια από την αφυπηρέτησή τους. Τι έγιναν αυτές οι προτάσεις; Έμειναν κι αυτές στα συρτάρια; Αλήθεια τι γίνεται με εκείνη την έκφραση: «Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να είναι και να φαίνεται τίμια»;

Νόμοι πολλοί ψηφίζονται, αλλά παραμένουν στα χαρτιά όταν πρόκειται για παροχή σωστής αγωγής στα παιδιά και να παρθούν μέτρα που θα οδηγούσαν σε πραγματικές και ουσιαστικές αλλαγές στην παιδεία.

Στη σελίδα 4 αναφέρεται ότι: «Ο στόχος για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, ανθρώπινου και δημοκρατικού σχολείου, άρχισε να υλοποιείται από την 1^η Σεπτεμβρίου του 2004, με πρώτο βήμα την εισαγωγή της δωρεάν και υποχρεωτικής μονοετούς προδημοτικής εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά, ένα χρόνο πριν από τη φοίτησή τους στο Δημοτικό Σχολείο».

Η πρόνοια αυτή συνήθως δεν εφαρμόζεται σε παιδιά μεταναστών, αλλοδαπών που έχουν και την μεγαλύτερη ανάγκη για προσχολική αγωγή και ομαλή ένταξη στο κοινωνικό σύνολο. Γράφονται στην Α’ τάξη του Δημοτικού χωρίς να έχουν φοιτήσει στην προσχολική αγωγή και έτσι αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσκολίες.

Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν την καθιέρωση 2χρονης δωρεάν υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής (όχι εκπαίδευσης, όχι σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου), αύξηση της ηλικίας εισαγωγής στο δημοτικό σχολείο. Επίσης, λειτουργία δωρεάν δημόσιων παιδικών σταθμών ώστε οι εργαζόμενοι να στηρίζονται με κοινωνικά μέτρα και τα παιδιά τους να παίρνουν σωστή προσχολική αγωγή.

Οι ηγεσίες των οργανωμένων γονιών και των δασκάλων (ΠΟΕΔ), δυστυχώς αδρανούν ή τα κουβεντιάζουν πάλι πίσω από κλειστά γραφεία. Αφήνουν ανενημέρωτους τους γονιούς και τους δασκάλους για να μπορούν να κινούνται χωρίς δεσμεύσεις και να παίζουν το μέλλον της εκπαίδευσης, των παιδιών και των δασκάλων στα μικροπαραταξιακά τους παιχνίδια. Αναλώνουν την περισσότερη από την ικμάδα των δυνάμεών τους σε συνεστιάσεις, χοροεσπερίδες, πανηγυράκια, απονομές πλακετών, χαιρετισμούς, ομιλίες, λόγους και λογίδρια κάθε είδους. Προτιμούν να χειρίζονται εν λευκώ ζητήματα σημαντικά για το μέλλον όλων μας. Διαχρονικά ασχολούνται με ασήμαντα θέματα, ολισθαίνουν σε ατέρμονες συζητήσεις για θέματα που φέρνει προς συζήτηση το Υπουργείο και αποφεύγουν να θέσουν προς συζήτηση στην κοινωνία τα ουσιαστικά προβλήματα που ταλανίζουν την Παιδεία και έχουν καταντήσει βάρος ασήκωτο για τους γονιούς, τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς.

Είναι καιρός να τεθούν για αγωνιστική διεκδίκηση μεταξύ άλλων και τα παρακάτω θέματα:

• Διεκδίκηση άμεσης κατάθεσης από το Υπουργείο χρονοδιαγράμματος κάλυψης ΟΛΩΝ των σχολείων με αίθουσες πολλαπλής χρήσης και αίθουσες ειδικών μαθημάτων. Γιατί κάποια παιδιά πρέπει να στερούνται ΒΑΣΙΚΕΣ στοιχειώδεις διευκολύνσεις για τα μαθήματά τους την ίδια στιγμή που άλλα σχολεία υπερεξοπλίζονται με έργα βιτρίνας; Θα επιτρέψουμε την κατηγοριοποίηση των σχολείων;
• Μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και στις υπόλοιπες τάξεις από το Σεπτέμβρη 2008. Η εξαγγελθείσα μείωση έχει ξεπεραστεί ήδη από τις εξελίξεις και την πάροδο πολλών ετών. Οι ίδιοι ομολογούν ότι «ήταν ένα πάγιο αίτημα». Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν ανώτατο όριο 15 μαθητές στις δυο πρώτες τάξεις και 20 μαθητές στις μεγαλύτερες.
• Επιχορήγηση από το Υπουργείο του κομίστρου των λεωφορείων για εκπαιδευτικές επισκέψεις των σχολείων.
• Πλήρης κάλυψη της δαπάνης εκπαιδευτικών επισκέψεων, θεατρικών παραστάσεων κ.λ.π. για τα ολιγοθέσια σχολεία.
• Δημιουργία κεντρικής μαθητικής βιβλιοθήκης σε κάθε σχολείο.
• Κανονισμοί και εφαρμογή τους για την αναλογία μαθητών/τετρ. μέτρο σε κάθε αίθουσα και τουαλετών, ώστε ΟΛΑ τα παιδιά να μορφώνονται σε άνετες αίθουσες με τις απαραίτητες διευκολύνσεις.
• Αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων ώστε τα παιδιά να έχουν μεγάλα ημίωρα διαλείμματα και αποφόρτωση της επικαλυπτόμενης ύλης.
• Ενίσχυση της υπηρεσίας εκπαιδευτικής ψυχολογίας με το διορισμό του αναγκαίου προσωπικού.
• Ουσιαστική στήριξη των αλλόγλωσσων, αλλοδαπών μαθητών. Εφαρμογή του νόμου για υποχρεωτική προσχολική αγωγή, διδασκαλία στη μητρική γλώσσα, κοινωνική στήριξη των οικογενειών.
• Υλικοτεχνική υποδομή και εξοπλισμός για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
• Δίχρονη δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή.
• Δημόσιοι παιδικοί σταθμοί και υπηρεσίες κοινωνικής υποστήριξης των οικογενειών.

Πιστεύουμε πως δεν αρκεί η συζήτηση σε διάφορες επιτροπές θεμάτων τα οποία χρονίζουν, είναι τα περισσότερα γνωστά και η αναγκαιότητα επίλυσής τους είναι δεδομένη. Εκείνο που κατά τη γνώμη μας χρειάζεται είναι η αποφασιστικότητα για αγωνιστική, διεκδικητική στάση από τους οργανωμένους γονείς και ακόμη καλύτερα η δημιουργία «μετώπου παιδείας» με τους υπόλοιπους φορείς της εκπαίδευσης.

Αυτή η αγωνιστική στάση θα δώσει το μήνυμα ότι οι γονείς, οι μαθητές και οι δάσκαλοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν δυναμικά ποιοτική εκπαίδευση για ΟΛΑ τα παιδιά. Ευελπιστούμε ότι θα συνεργαστούμε όλοι οι φορείς για την λύση των θεμάτων και δεν θα αναλωνόμαστε στην απλή συζήτησή τους, μετατρεπόμενοι σε ανάχωμα της οργής και της αγανάκτησης όσων υφίστανται και βιώνουν απαράδεκτες καταστάσεις στα σχολεία τους.