Πριν αρκετές δεκαετίες, μισό αιώνα και βάλε οι γυναίκες εκπαιδευτικοί είχαν να διαλέξουν: γάμος ή σχολείο; Αν διάλεγαν το πρώτο θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το επάγγελμα. Σήμερα οι γυναίκες εκπαιδευτικοί μπορούν να παντρεύονται, μπορούν και να τεκνοποιούν και να απουσιάζουν όπως σ' όλους τους επαγγελματικούς κλάδους για την περίοδο που προβλέπει η νομοθεσία. Στον ιδιωτικό τομέα τις πλείστες φορές μια εγκυμοσύνη δεν αντιμετωπίζετε με άνοιγμα σαμπάνιας, αλλά τι να γίνει; Οι εργοδότες θα πρέπει να το δεκτούν και οι συνάδελφοι να το υποστούν, γιατί όλοι έχουμε περάσει -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- από αυτό το στάδιο.
Στη δημόσια εκπαίδευση ωστόσο που είναι και ένας από τους λίγους χώρους που η απούσα με άδεια μητρότητας αναπληρώνεται χωρίς να φορτώνεται κανένας συνάδελφος επιπλέον δουλειά, οι αντιδράσεις προέρχονται από τους γονείς. Με τις μαμάδες να έχουν τον πρώτο λόγο στις αντιδράσεις «γιατί αναστατώνεται το παιδί», «γιατί διακόπτεται η μάθηση του παιδιού με την απουσία της δασκάλας», «γιατί τα παιδιά συνήθισαν με τη συγκεκριμένη δασκάλα και έχουν ψυχολογική δυσκολία να συνδεθούν με άλλο άτομο».
Οι ίδιες αυτές μαμάδες πριν λίγα χρόνια, όταν γεννήθηκε το παιδί τους που αναστατώνεται ψυχολογικά με την απουσία της δασκάλας και τον ερχομό μιας άλλης, είχαν λείψει από την εργασία τους τέσσερεις μήνες κι ήταν δικαίωμα τους. Και των δασκάλων φυσικά αναγνωρίζουν πως είναι δικαίωμα τους, αλλά να μην τυγχάνει να είναι δασκάλες του δικού τους παιδιού. Ας είναι της διπλανής τάξης. Αλλά δεν μπορούν να αφήσουν τα πράγματα στην τύχη, ελπίζοντας η έγκυος δασκάλα να είναι στην άλλη τάξη. Γι' αυτό το θέμα θα πρέπει να φροντίσει ο γνωστός μας πολιτικός. Κι ο πολιτικός πάντα φροντίζει. Από το τι πρέπει να περιέχει το βιβλίο της ιστορίας, μέχρι και με ποιον θα κάθεται το παιδί του τάδε και της τάδε και ποια δασκάλα θα του κάνει μάθημα. Υψηλή πολιτική. Με όλους να έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Αυτό θα πει δημοκρατία.
ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 13-9-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου