Οι φάκελοι στην Κύπρο

                                                                                                    της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Από τους φακέλους για το Κυπριακό, μέχρι τους περίφημους φακέλους για τις πολιτογραφήσεις, αποδεικνύεται πως στο νησί μας έχουμε ένα πρόβλημα με το περιεχόμενο των φακέλων. Δηλαδή, με την αλήθεια. 

Για χρόνια συζητείτο αν θα πρέπει να ανοίξουν οι φάκελοι για το Κυπριακό και να μάθουμε πως φτάσαμε στο πραξικόπημα και την εισβολή, ποιοι ευθύνονται και όποιο άλλο στοιχείο θα μπορούσε να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τα γεγονότα, να αποδοθούν ευθύνες και να συνεχίσουμε τη ζωή μας, έχοντας βάλει ένα σημαντικό κεφάλαιο σε τάξη. Αντ’ αυτού αφήσαμε το πράγμα να σέρνεται για δεκαετίες και μόνο όταν πλέον δεν ενδιέφερε στην ουσία κανέναν και ούτε θα είχε κάποια ουσιαστική επίδραση στη ροή της ζωής τον φέραμε τον φάκελο από την Ελλάδα στην Κύπρο, κουτσουρεμένο και τον αποθηκεύσαμε στα δωμάτια της Βουλής. Ανοικτό, τάχα, προς ανάγνωση. 

Σε κάποιο συρτάρι της Βουλής είναι κι η περιβόητη λίστα Γιωρκάτζη. Αυτή είναι μάλλον χύμα, δεν είναι σε φάκελο αλλά παρ’ όλα αυτά δεν είναι προς δημόσια θέα. Το συζητάμε το θέμα, την παίρνουμε και την φέρνουμε, αλλά λύση δεν βρίσκουμε. 

Μεσολάβησαν δεκάδες σκάνδαλα, από την ΞΕΚΤΕ, μέχρι το Χρηματιστήριο, το «κούρεμα» καταθέσεων, την κατάρρευση της Λαϊκής και το κλείσιμο του Συνεργατισμού, με πολλούς φακέλους να στοιβάζονται σε κρατικά γραφεία σαν σκελετοί σε ντουλάπες. 

Ενώ σε άλλα κράτη, με την πάροδο κάποιων χρόνων ή και αμέσως, τέτοια έγγραφα αποτελούν κοινό κτήμα, στην Κύπρο είναι αδιανόητο ακόμα και να ζητάς να έχεις πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα. «Πίστευε και μη ερεύνα», μας λένε. Η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά και δεν χρειάζεται να γνωρίζεις εσύ, ο Γενικός Ελεγκτής ή ο πολίτης, σε ποιους δόθηκαν διαβατήρια, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και ποιοι κέρδισαν από τις αγοραπωλησίες. Μια Ερευνητική Επιτροπή θα μελετήσει το θέμα και ότι κριθεί σκόπιμο θα δοθεί στη δημοσιότητα. 

Κι έτσι στα σκοτεινά συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Με μισές αλήθειες. Με λογοκριμένο πάντα το περιεχόμενο. Ακόμα και για τον θάνατο ενός νεαρού (αυτοκτονία ή δολοφονία) χρειάστηκαν 15 χρόνια κι ένας οδυνηρός αγώνας από τους γονείς για να ανοίξει ο φάκελος κι ο τάφος του και να δοθούν κάποιες απαντήσεις. Για τον Δώρο Λοΐζου και άλλες πολιτικές δολοφονίες ακόμα αιωρείται το ερώτημα: «Ποιοι είναι οι δολοφόνοι»; 

Πώς να κλείσουν οι πληγές, πώς να ωριμάσουμε ως λαός, αν όλα τα κλείνουμε σε φακέλους με την ένδειξη «απόρρητο»; Πολλοί κλειστοί φάκελοι στοιβάχτηκαν και κάποια στιγμή θα μας πλακώσουν.  

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου , 24 Δεκεμβρίου 2020

Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1087658/oi-fakeloi-stin-kypro
 

Κάναμε και τις φόρμες επιστήμη

 

                                                                                                               Της Ευαγγελίας Σιζοπούλου 

«Στα πλαίσια της αυτονομίας των σχολικών μονάδων, επαφίεται στην κρίση της Διεύθυνσης της κάθε σχολικής μονάδας να μελετήσει τη δυνατότητα όπως επιτραπεί στους μαθητές να φορούν φόρμες τους χειμερινούς μήνες ή όσο χρειαστεί, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Νοείται ότι η Διεύθυνση της σχολικής μονάδας θα συνεργαστεί τόσο με το Κεντρικό Μαθητικό Συμβούλιο όσο και με τον Σύνδεσμο Γονέων και Κηδεμόνων και η απόφαση για την υιοθέτηση του τύπου της φόρμας θα ληφθεί σε κοινή συνεδρία όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Ενδείκνυται η φόρμα να μην είναι πολύχρωμη αλλά μονόχρωμη σε χρώμα μπλε σκούρο ή γκρι, χωρίς διακριτικά ομάδων ή μεγάλα και έντονα σήματα/γράμματα». 

Η πιο πάνω παράγραφος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο μία αναφορά στην εγκύκλιο (ή οδηγία αν το προτιμάτε) που απέστειλε το υπουργείο Παιδείας στα σχολεία για το κατά πόσον οι μαθητές Μέσης Εκπαίδευσης μπορούν τους χειμερινούς μήνες να εντάξουν στη μαθητική στολή τις φόρμες. 

Αναμφίβολα, το θέμα είναι απλό αλλά κάθε χρόνο βλέπουμε αυτή την οδηγία, προφανώς επειδή απασχολεί σχολεία ή επειδή τα ίδια προσφεύγουν στο υπουργείο για να δώσει λύση. Είναι για να διερωτάται κανείς εάν αυτό είναι θέμα το οποίο πρέπει να προκαλεί συζητήσεις εντός των σχολικών μονάδων, πόσο μάλλον να απασχολεί και το υπουργείο Παιδείας. Ένα υπουργείο που έχει σωρεία θεμάτων (πολύ πιο σοβαρών) να επεξεργαστεί, να σχεδιάσει, να οργανώσει και το κυριότερο, να δώσει λύσεις. 

Λες και είναι καμία επιστήμη, ξεκάθαρα τα σχολεία (εκείνα που δεν το πράττουν, γιατί αρκετά το κάνουν και είναι προς τιμή τους) να αποφασίσουν ότι οι μαθητές τους κατά την περίοδο του χειμώνα μπορούν να προσέρχονται στο σχολείο με φόρμες. Και ας βάλουν και τα παραδοσιακά «σχολικά» χρώματα, μπλε, γκρίζο, μαύρο. Προς τι όλη αυτή η συζήτηση και η αναμπουμπούλα. Προς τι οι ατέρμονες συζητήσεις με μαθητές αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να φοράνε φόρμες. Προς τι οι αυστηρότητες με τιμωρίες και συνέπειες σε παιδιά που προσήλθαν στο σχολείο με φόρμες, επειδή δεν έδωσε το πράσινο φως η διεύθυνση. Ειδικά φέτος, που τα υγειονομικά πρωτόκολλα τα οποία διέπουν τη λειτουργία των σχολείων μέσα στις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας του κορωνοϊού, προνοούν ανοικτά παράθυρα και πόρτες στις σχολικές αίθουσες για καλό αερισμό, με αποτέλεσμα να μην αποδίδουν στο 100% οι θερμάνσεις, δεν έπρεπε καν να γίνεται λόγος για τις φόρμες. Ούτε καν για τη μαθητική στολή μέσα σε αυτές τις συνθήκες. 

Απλά θέματα αλλά άκρως κατατοπιστικά, για να μας υπενθυμίσουν πόση φαιά ουσία σπαταλάμε στα μικρά και εύκολα, αφήνοντας πολλές φορές στην άκρη τα ουσιώδη. 

Υ.Γ. Το κεφάλαιο «αυτονομία σχολικών μονάδων» πρέπει σε κάποιο χρόνο να ανοίξει. Αλλά να ανοίξει ουσιαστικά, όχι με επιδερμικές λύσεις, ούτε με αποφάσεις κατά το δοκούν. Και αυτό αφορά και τις δύο πλευρές: Σχολεία και υπουργείο Παιδείας. Γιατί δεν γίνεται σε ορισμένες αποφάσεις κάποιοι να κατοχυρώνονται πίσω από την αυτονομία, ενώ σε άλλες αποφάσεις οι εγκύκλιοι να δίνουν και να παίρνουν ασύστολα. 

e.sizopoulou@phileleftheros.com

  Ευαγγελία Σιζοπούλου    22 Δεκεμβρίου 2020   

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1086300/kaname-kai-tis-formes-epistimi

Βρέφος χωρίς φάτνη

 

                                                                                                                  Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 

Η διαφορά μεταξύ ενός Γάλλου Μακρόν κι ενός Ελληνα εραστή δυτικών προαστίων είναι ασήμαντη ως προς τον ιό. Ο ιός είναι αταξικός! Δηλαδή κολλάνε και οι δύο. Γιατί ως γνωστόν η πάλη των τάξεων έχει προ πολλού καταργηθεί. Απλώς ξέρουμε όλοι ότι και οι δύο έχουν το ίδιο ελάττωμα. Δεν τηρούν τις κοινωνικές αποστάσεις!... Ατομικά ανεύθυνοι... τς τς τς. Πάμε τώρα στη θεραπεία και την αντιμετώπιση του ελληνογαλλικού ιολογικού προβλήματος, εκεί δηλαδή που εντοπίζονται οι όποιες διαφορές στο επίπεδο του καπιταλιστικού αφορισμού περί αγοράς. Δε διαφέρουν οι τάξεις και τα συμφέροντά τους. Διαφέρει η πολιτισμική συνείδηση, η ενσυναίσθηση, τα λεπτά αισθήματα, η φινέτσα τέλος πάντων, αλλά και η διαχείριση θυμού, η κατανάλωση φυσικού χυμού, η ριζοσπαστικότητα στην επιλογή συντρόφων και διασκέδασης, κι άλλα τέτοια περίτεχνα μπουρδολογήματα που ξεπλένουν τη βαρβαρότητα των πανδημικών ημερών.

Ούτε η υπέροχη ελληνική λέξη κλαυσίγελως ούτε εκείνη η σύνθετη και περιγραφική ιλαροτραγωδία αρκούν για να μπει κανείς στον προσομοιωτή της επικοινωνιακής ισοπεδωτικής πλύσης εγκεφάλου και να μη βγει, γνωρίζοντας ότι η ελληνική όσο και οι ομοειδείς της κυβερνήσεις θα λογοδοτήσουν αναπόφευκτα στην Ιστορία. Για την τραγωδία που ζούμε.

Οι πρόεδροι αυτοαπομονώνονται και συνεχίζουν να εργάζονται στις οθονάρες τους. Σ' αυτές που μπορούν και να παρακολουθούν τους μπάτσους να τσακίζουν στο ξύλο τα πλήθη, ή αν αρρωστήσουν βαρύτερα να νοσηλευτούν πάραυτα. Να λάβουν δόση φαρμάκου, που κοστίζει όσο ένα ετήσιο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κι ακόμα κι αν έχουν ογδονταρίσει να επανέρχονται κοτσονάτοι και φρεσκαρισμένοι στα καθήκοντα που τους έχουν αναθέσει οι δαρμένοι.

Απ' την άλλη τώρα, οι ...εραστές των κάθε δυτικών προαστίων, όπου πόλη κι όπου γης, όχι απλώς δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους κατά τη ρήση του μεγάλου κυνηγού αγύριστων κεφαλιών με το χρυσό επίθετο, αλλά μπορούν και να διδαχθούν τη μοίρα τους αποτελεσματικά. Απομονώνονται βιαίως. Υποχρεώνονται να συνετιστούν πεθαίνοντας από ανεργία και πείνα πριν από τον κορονοϊό, ώστε και να προσφέρουν κάτι, ένα λίπασμα τέλος πάντων στη μηχανή του κράτους. Αναλύονται λεπτομερώς, από τους διανοούμενους της μεσημεριανής ζώνης, κοινωνιολογικώς από πλευράς συμπεριφοράς μαζών και μαθαίνουν πόσο ανεύθυνα σφίγγουν το βιομηχανικό και βιοτεχνικό ζωνάρι στο λαιμό της εύθραυστης κυρίας Ανάπτυξης, που βογκάει, φιλάσθενη καθώς είναι, από τα βασανιστήρια που της επιφυλάσσει η αόρατη κι ανώνυμη εργατική τάξη, που μονοπωλεί το μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων στην πανδημική μαρκίζα.

Σ' αυτό το δεύτερο κύμα της πανδημίας, με το τρίτο να έπεται μετά βεβαιότητος, και μάλιστα με κακοκαιρία στο καταχείμωνο, για μια ακόμα φορά, σύντροφοι, ο τόπος μας σπαράζεται ανάμεσα στο είναι της πανδημίας και στο φαίνεσθαι της. Κι αυτός, κακά τα ψέματα, είναι ένας άθλιος εμφύλιος που αφήνει απίστευτα περιθώρια να περνάνε σωρηδόν μέτρα και νομοθετήματα που ξεθεμελιώνουν την εργασία, την Παιδεία, την Υγεία, τη ζωή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων ως πολιτικών ζώων. Μετατρέπονται σε συνωμοσιολόγους, ενσωματωμένους δοσίλογους, διαπρύσιους κήρυκες της άγνοιας, άνθρωποι δίπλα μας που τους ξέρουμε, συνομιλητές, επιστήμονες, εργάτες, καθώς ο πανικός αναμειγνύεται με την υπερπληροφόρηση περί του αγνώστου, σ' ένα εκρηκτικό μείγμα που τινάζει στον αέρα την περίφημη Επόμενη Μέρα. Πουλιέται σαν ελπίδα, εκείνος ο κατ' εξοχήν νομικός όρος, επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Αν δεν πιάσει, πλασάρεται μαζί με το εμβόλιο και την τεχνολογική καινοτομική εξέλιξη ένας απροσδιόριστος θαυμαστός καινούριος κόσμος, στον οποίο θα έχουν θέση μόνον όσοι επιζήσουν, κι επειδή υπάκουσαν.

Κι εδώ είναι που χρειαζόμαστε, κυριολεκτικά εδώ και τώρα, να πιστέψουμε πως δεν προτείνουμε λύση. Είμαστε η λύση. Με διαδικασίες κοψίματος του γόρδιου δεσμού της δυστοπίας. Ας πούμε, για παράδειγμα, πως πρέπει να συμπτύξουμε άμεσα, οργανωμένα και καθοδηγημένα, ομάδες συστράτευσης που να μελετάνε επιστημονικά, να καταγράφουν και να παρατηρούν ανιδιοτελώς, να βρουν και με φόβο και με κόπο και με πάθος, επί τόπου, είτε πριν είτε μετά τις χιονοστιβάδες του θανάτου ανθρώπων, ιδεών πρακτικών και πολιτικής σκέψης που μας πλακώνουν. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, οπότε ας το πάρω απάνω μου εικονογραφημένα: Μπορούμε να γίνουμε ένα μεγάλο κοπάδι σκυλιών που τα λένε του Αγίου Βερνάρδου, που θα σκάβουν στην παγωμάρα για να αναζωογονήσουν και τον τελευταίο που οι διαχειριστές του πόνου τον έχουν ξεγραμμένο. Και με κλεμμένο το κονιάκ αν χρειαστεί. Αυτά τα Χριστούγεννα θα προτιμούσε τέτοια σκυλιά το κάθε βρέφος χωρίς φάτνη.

Καλές γιορτές.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

"ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"  20-12-2010

Τα παραμύθια του Πρόδρομου και το αίσχος των 200 ευρώ

 

Με τρώει η απορία. Ποιου συγγραφέα παραμυθάκι διάβασες στα παιδάκια προχθές στο Μουσείο Παραμυθιού, Πρόδρομε; Κάποιο του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ ή του Τριβιζά; Κυρίως, πεθαίνω να μάθω ποιο ακριβώς. «Η δασκάλα με το μαγικό τάμπλετ», «Τα παιδιά με τις κουβερτούλες» ή «Τα θρανία αεροδιάδρομοι»; Όποιο και αν ήταν είμαι σίγουρος ότι μια χαρά θα τα πήγες, αφού χρόνια τώρα έμαθες πώς να πουλάς παραμύθια στον κόσμο. Ακόμη και το προχθεσινό με την περιβόητη επιχορήγηση 200 ευρώ στους εκπαιδευτικούς για να αγοράσουν ηλεκτρονικό υπολογιστή θα μπορούσες να διάβαζες στα παιδάκια.

Αθώα όπως είναι, μπορεί να τα έπειθες. Όχι, όμως, εμάς αθεόφοβε. Διότι εμείς γνωρίζουμε την αλήθεια. Τις ευθύνες σου. Όσα έπρεπε και δεν έκανες ποτέ. Καθώς και τη σκοπιμότητα της εν λόγω απόφασης. Αν ήμουν εκπαιδευτικός, αύριο το πρωί πριν πάω στο σχολείο θα περνούσα από το υπουργείο. Να σου φωνάξω ένα ηχηρό «Ντροπή». Για τον εξευτελισμό τον οποίο επιχείρησες. Αλλά δεν τα κατάφερες ευτυχώς… Η αλήθεια είναι ότι το χάρηκα, διότι αυτό το «Ντροπή» στο κραύγασαν ένας-ένας η πλειονότητα των εκπαιδευτικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ξέρεις, Πρόδρομε, πόσα χρήματα δαπανούν κάθε χρόνο όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων για να μπορούν να κάνουν το μάθημά τους αξιοπρεπώς; Επειδή το υπουργείο σου είναι ανεπαρκέστατο. Ρώτησες ποτέ, ποιοι πληρώνουν και φτιάχνουν τις όμορφα διακοσμημένες τάξεις στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά; Ρώτησες ποτέ, πόσα πληρώνουν για να ετοιμάζουν υλικό για την εκπαίδευση; Πόσοι χρησιμοποιούν δικό τους τεχνολογικό εξοπλισμό για να μπορούν τα μαθήματα τους να είναι πιο παραγωγικά; Ρώτησες άραγε, όταν τους πρώτους μήνες της καραντίνας εσύ με ανόητο τρόπο καυχιόσουν ότι γινόταν εξ αποστάσεως εκπαίδευση, πώς γινόταν; Πόσοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούσαν δικούς τους υπολογιστές και άλλο εξοπλισμό; Διότι ο εξοπλισμός, που το ανεπαρκέστατο υπουργείο σου διέθετε στα σχολεία ήταν της πρωτόγονης εποχής των υπολογιστών; Ρώτησες άραγε, πώς οι εκπαιδευτικοί έμαθαν να χρησιμοποιούν το περιβόητο σύστημα το οποίο δεν είχατε φροντίσει ποτέ να τους μάθετε να χρησιμοποιούν; Γνωρίζεις, πόσων έπαθαν ζημιές οι υπολογιστές τους και άλλος εξοπλισμός κατά την περίοδο του εγκλεισμού; Δεν σου ζήτησαν ποτέ αποζημίωση…

Γιατί να ρωτήσεις θα μου πεις. Αφού έβαλαν εκείνοι ράχη για να γίνεται υποτυπωδώς εξ αποστάσεως εκπαίδευση, γιατί να ενδιαφερθείς εσύ; Και ας είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη! Οι γονείς, όμως, πρέπει επιτέλους να γνωρίζουν την αλήθεια. Να γνωρίζουν ότι εσύ και το ανεπαρκές υπουργείο σου, ελάχιστα, από όσα οφείλετε, κάνετε για τα παιδιά τους. Να γνωρίζουν ότι αν ένα πρωί οι εκπαιδευτικοί αποφασίσουν να πράττουν μόνο εκείνο το οποίο οφείλουν, δηλαδή, να παραδίδουν μάθημα, τότε τα παιδιά τους θα βρεθούν πλήρως εκτεθειμένα!

Και έρχεσαι να τους εξευτελίσεις με τέτοιο τρόπο; Δίδοντας την ευκαιρία στους εμπαθείς να καταφερθούν ξανά εναντίον τους; Λες και ζητιανεύουν 200 ευρώ για έναν υπολογιστή; Κάποια στιγμή, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ό,τι οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που πασχίζουν περισσότερο για τα παιδιά τους. Ναι, ξέρω, υπάρχουν εξαιρέσεις. Σε ποιον επαγγελματικό χώρο δεν υπάρχουν όμως; Ιδίως την εποχή της πανδημίας, η πιο ζεστή αγκαλιά (πέραν των γονέων) για κάθε παιδί προέρχεται από τους εκπαιδευτικούς του. Σε μια εποχή αποξένωσης, αποστάσεων και αποκοινωνικοποίησης, οι εκπαιδευτικοί είναι θησαυρός για τα παιδιά.

Μισό εκατομμύριο, λοιπόν, κύριε των παραμυθιών, για να αγοράσουν τάμπλετς και λάπτοπ; Δεν βρέθηκε ούτε ένας στο Υπουργικό να βάλει φρένο στον παραλογισμό; Ακόμη και αν οι συνδικαλιστές συμφώνησαν (δεν το γνωρίζω) με κάτι τέτοιο και πάλι παραλογισμός είναι. Αν υπάρχουν τόσα χρήματα, δώστε τα να αγοράσουν τάμπλετς όλοι οι άποροι και φτωχοί μαθητές, βρε αθεόφοβοι. Όχι οι εκπαιδευτικοί. Άλλος, όμως, ήταν ο ύπουλος σκοπός σου, Πρόδρομε.

Δεν μπόρεσες να δημιουργήσεις υγιείς συνθήκες στα σχολεία ώστε να μπορεί να δουλέψει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Τον περασμένο Απρίλη δεν είχες το χρόνο. Από τότε, όμως, μέχρι και σήμερα πέρασαν οκτώ μήνες. Και πάλι δεν μπόρεσες. Κόρδωνες τόσο καιρό ότι, αν χρειαστεί, είστε έτοιμοι για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μπούρδες! Δεν έγινε αναβάθμιση σε όλα τα σχολεία. Δεν ανανεώθηκε ο εξοπλισμός σε όλα τα σχολεία. Δεν έχουν σύγχρονους υπολογιστές όλα τα σχολεία. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τάμπλετς, παρά τα παραμύθια που έλεγες. Γι’ αυτό σκαρφίστηκες το περιβόητο σχέδιο των 200 ευρώ. Για να μπορείς να λες, εμείς επιχορηγήσαμε τους εκπαιδευτικούς να αγοράσουν καινούργιους υπολογιστές. Άρα, αν δεν δουλεύει το σύστημα, είναι δική τους ευθύνη.

Θα φωνάζουμε την αλήθεια στον κόσμο. Θα του υπενθυμίζουμε όλα όσα δεν μπόρεσες ποτέ να κάνεις. Δεν μπόρεσες να οργανώσεις τα σχολεία και αναγκάστηκες να μεταθέσεις το άνοιγμά τους. Δεν μπόρεσες να έχεις έτοιμα μονοθέσια θρανία και επέβαλες θρανία-αεροδιαδρόμους. Δεν μπόρεσες να ετοιμάσεις τεχνολογικά τα σχολεία για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Δεν μπόρεσες να έχεις εγκαίρως έτοιμη λύση για θέρμανση και παρολίγον να καταφύγεις στην ξεφτίλα με τις κουβερτούλες. Γενικώς, δεν μπορείς…

Θα μου πεις, εγώ γιατί φωνάζω αφού δεν είμαι εκπαιδευτικός; Επειδή δεν αντέχω άλλο τους πολιτικαντισμούς σας και τα επικοινωνιακά κολπάκια για να ξεγελάτε τον κόσμο. Επειδή αυτός ο τόπος και τα παιδιά του αξίζουν καλύτερης τύχης. Με άξιους ανθρώπους και όχι «ανίκανους των ανικάνων».

Εύχομαι να είπες καλά το παραμύθι στα παιδάκια. Να τους άρεσε. Αν τα κατάφερες, Πρόδρομε, τότε μείνε σε αυτό το ρόλο. Διότι το υπουργείο Παιδείας έχει Ιστορία. Μην το υποβιβάζεις άλλο στα παραμύθια…

  Γιώργος Καλλινίκου    

13 Δεκεμβρίου 2020

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1080945/ta-paramythia-toy-prodromoy-kai-to-aischos-ton-200-evro

Γυναίκα, μόνη, εργάζεται

08 Δεκεμβρίου 2020

Αν ήτανε κινηματογραφική ταινία θα πλαντάζαμε στο κλάμα. Γυναίκα με τρία παιδάκια -ο πατέρας απών, είτε γιατί την έκανε για αλλού, είτε γιατί δεν υπάρχει- πρέπει να εργαστεί για να θρέψει τα παιδιά της. Συγγενείς δεν υπάρχουν να βοηθήσουν (ενδεχομένως να είναι και μακριά, σε άλλη χώρα), στους φίλους δεν μπορείς να φορτώνεσαι διαρκώς κι οι νταντάδες είναι για άλλες τάξεις ανθρώπων. Όχι για εργαζόμενες με αμοιβή πέντε ευρώ την ώρα. Τι κάνεις; Πού τα αφήνεις τα παιδιά; Με την ψυχή στο στόμα αναθέτεις την ευθύνη στο μεγαλύτερο παιδί, που δεν είναι παρά μόνο 13 χρόνων, λέγοντας του να προσέχει τα μικρότερα: Το ένα 7 χρονών και το άλλο 23 μηνών. Του λες να μην ανοίξει σε κανένα την πόρτα, να μην ανάψει φωτιά για να ζεστάνει φαγητό ή για άλλο σκοπό, να μην κάνει τίποτα ριψοκίνδυνο. Και πας στην εργασία σου, κυριακάτικα. Ταμίας σε κάποια υπεραγορά, πωλήτρια σε κατάστημα, γκαρσόνα σε καφετέρια… Κάθε λίγο και λιγάκι στέλνεις μηνύματα για να επιβεβαιώσεις πως όλα είναι υπό έλεγχο. 

Ανεύθυνο; Με τα δικά μας δεδομένα, ναι, ανεύθυνο και επικίνδυνο. Τι επιλογές όμως έχει μια γυναίκα με τα δεδομένα που περιγράψαμε πιο πάνω: Φτωχή, χωρίς σύντροφο, χωρίς συγγενείς σε κοντινή απόσταση. Μια επιλογή είναι να αναμένεις από το κράτος να σε φροντίσει και σένα και τα παιδιά σου. Αν εμπίπτεις φυσικά στις κατηγορίες που φροντίζει το κράτος. Και να αρκεστείς με αυτά. Τίποτα παραπάνω. Κι αν πάλι δεν εμπίπτεις ή δεν ξέρεις την άκρη για να διεκδικήσεις αυτά που το κράτος παρέχει; 

Ένα 7χρόνο παιδάκι λοιπόν, θεάθηκε απόγευμα Κυριακής, να παίζει μόνο στο πάρκο. Ένας παρατηρητικός και ευσυνείδητος πολίτης που το είδε, θέλησε να προλάβει τυχόν κακό. Οδήγησε το κοριτσάκι στην Αστυνομία, η οποία με τη σειρά της κατέληξε στο σπίτι του παιδιού όπου βρήκε μόνα τα άλλα δύο. Κι η μητέρα συνελήφθη, οδηγήθηκε στο δικαστήριο το οποίο της επέβαλε να πληρώσει εγγύηση 20.000 ευρώ αν θέλει να μην καταλήξει στο κελί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Και ταυτόχρονα τρεις φορές τη βδομάδα να παρουσιάζεται στον πλησιέστερο Αστυνομικό Σταθμό, ενώ το όνομα της τοποθετήθηκε σε stop list ώστε να μην φύγει από την χώρα. Και φυσικά ειδοποιήθηκε το Τμήμα Ευημερίας. 

Με την εγγύηση των 20.000 ευρώ προστατεύονται άραγε τα παιδιά ή τιμωρείται η γυναίκα; Κι η λύση ποια είναι; Να παραλάβουν οι κοινωνικές υπηρεσίες τα παιδιά και να τα αναθέσουν σε ανάδοχες οικογένειες; Είναι αυτές οι λύσεις λιγότερο επιζήμιες για τα παιδιά; 

chrystalla@phileleftheros.com

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου  

Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1077712/gnaika-moni-ergzetai

Χάος στα σχολεία αλλά ο Πρόδρομος το βιολί του με τις εξετάσεις…

Είχε όλο το καλοκαίρι στη διάθεσή του για να οργανώσει τα σχολεία για το αναμενόμενο δεύτερο κύμα πανδημίας. Κατάφερε, όμως, να μην βρει το χρόνο και έφτασε στο σημείο να μετακινήσει ακόμη και την ημερομηνία έναρξης της σχολικής περιόδου. Τέθηκε η ιδέα για μονοθέσια θρανία ώστε να προσφέρεται μεγαλύτερη ασφάλεια στους μαθητές. Μας είπε ότι δεν προλάβαινε. Είχε από τον περασμένη Άνοιξη χρόνο να προετοιμάσει τα σχολεία ώστε να μπορεί να λειτουργήσει κατά το μέγιστο δυνατό καλά η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Κοιμόταν, όμως, όλο το Καλοκαίρι. Ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και έπραξε το απόλυτο μηδέν. Μόλις πλάκωσε το δεύτερο κύμα της πανδημίας ξύπνησε. Άρον-άρον εξήγγειλε –το διατυμπάνισε, μάλιστα, με βαρύγδουπο τρόπο- πρόγραμμα τεχνολογικής αναβάθμισης όλων των σχολείων. Φτάσαμε, όμως, στον Δεκέμβρη και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση χωλαίνει. Έπρεπε να σκεφτεί τρόπους θέρμανσης στα σχολεία. Ανακάλυψε ξαφνικά την πρωτοποριακή λύση της κουβερτούλας! Όταν χλευάστηκε από όλους, είπε ότι δεν ήταν δική του ιδέα (γιατί την πέταξες τότε;). Τέθηκε η μέθοδος του τεχνικού εξαερισμού. Και πάλι είπε ότι δεν υπάρχει χρόνος για φέτος.

Τάδε έφη Πρόδρομος Προδρόμου! Ειδικά για τη θέρμανση των σχολείων, ακόμη αναζητεί λύση. Μόλις την περασμένη Παρασκευή δήλωνε: «Τις κρύες μέρες που θα λειτουργεί η κεντρική θέρμανση, θα μπαίνει σε λειτουργία μια ώρα νωρίτερα για να θερμαίνονται οι χώροι. Επίσης, τα παράθυρα και οι πόρτες που προβλέπεται να είναι όλα ανοιχτά από το πρωτόκολλο, εκείνες τις ημέρες που θα είναι πολύ ψυχρές θα μένουν 1-2 παράθυρα ανοιχτά και όταν τα παιδιά πηγαίνουν διάλειμμα θα ανοίγουν όλα για σωστό εξαερισμό. Σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να φοράνε όλοι ζεστά ρούχα». Ειδικά το τελευταίο, Πρόδρομέ μου, πώς το σκέφτηκες; Άραγε υπάρχουν παιδιά που πάνε με κοντομάνικα; Σε αυτές τις ευφυέστατες λύσεις, πρόσθεσε ειδικά για τα σχολεία σε ορεινές περιοχές και ότι θα μελετήσουν το ενδεχόμενο διαφορετικού ωραρίου. Κοίταξες καθόλου το ημερολόγιό σου, άνθρωπέ μου; Θα εξετάσεις; Θα μελετήσεις; Σήμερα έχουμε 8 Δεκεμβρίου, βρε αφιλότιμε, κι εσύ ακόμη ΘΑ μελετήσεις; Έλεος!

Την ώρα, λοιπόν, που εμφανίζεται όλο το προαναφερθέν σκηνικό το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα το υπουργείο Παιδείας, προκαλεί άγχος, πίεση και γενική ανασφάλεια σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς, το μοναδικό θέμα στο οποίο δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του ο Πρόδρομος είναι οι τετράμηνες εξετάσεις. Του φωνάζουν οι μαθητές ότι τα σχολεία είναι διαλυμένα. Εβδομάδα μπαίνει εβδομάδα βγαίνει και εκατοντάδες μαθητές αναγκάζονται να μπουν σε καραντίνα για 15 μέρες είτε επειδή είναι οι ίδιοι θετικοί στον ιό είτε επειδή είναι στενές επαφές άλλων μαθητών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν τη ροή των μαθημάτων. Ιδίως με τους τελειόφοιτους το θέμα παραγίνεται σοβαρό. Όταν έκλεισαν Λεμεσό και Πάφο σχεδόν 9.000 μαθητές έμειναν σπίτι. Χθες, η ΟΕΛΜΕΚ υπολόγισε ότι περίπου 2.500 μαθητές στη Μέση Εκπαίδευση βρίσκονται αυτή την στιγμή σε καραντίνα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή κατάσταση εναλλάσσεται σε διάφορα σχολεία ανά εβδομάδα.

Του φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί ότι τα σχολεία βρίσκονται σε κατάσταση σύγχυσης. Του φωνάζουν οι οργανωμένοι γονείς ότι με τέτοιο θλιβερό σκηνικό θυματοποιούνται τα παιδιά τους. Όχι μόνο δεν λαμβάνουν την εκπαίδευση που πρέπει αλλά αγχώνονται και μπερδεύονται. Όσον αφορά τους τελειόφοιτους, βιώνουν απίστευτο άγχος (όχι για τις τετράμηνες αφού δεν παρακάθονται σε τέτοιες αλλά για τις παγκύπριες).

Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ο Πρόδρομος εμφανίζεται απίστευτα εμμονικός. Είναι νόμος, λέει, και πρέπει να εφαρμοστεί. Λες και δεν μπορεί να τον αλλάξει προσωρινά για φέτος. Εδώ βγάζετε κατά συρροήν διατάγματα, μερικά από τα οποία θυμίζουν εποχές δικτατορίας και δεν υπάρχει πρόβλημα. Όσοι ασθενούν θα κάνουν δεύτερη εξεταστική σειρά, λέει. Πας καλά, άνθρωπέ μου, αυτό είναι το θέμα; Ή ότι ο ένας μαθητής βρίσκεται από άποψη ύλης χιλιόμετρα μακριά από άλλους που είχαν την ατυχία να μπουν σε καραντίνα;

Το σπουδαιότερο είναι η εκνευριστική επανάληψή του ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με όσους μπαίνουν καραντίνα διότι κάνουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μας δουλεύεις όλους κύριε; Στο είπαν οι διευθυντές δημοσίως: Δεν δουλεύει η εξ αποστάσεως! Πολλοί μαθητές χάνονται. Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλά σχολεία δεν διαθέτουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Μόλις χθες, έκανες νέα ανακάλυψη. Θα καταθέσεις πρόταση στο Υπουργικό για οικονομική ενίσχυση των εκπαιδευτικών ώστε να χρησιμοποιούν δικό τους εξοπλισμό (Bring Your Own Device) είπες. Πιο τρανταχτή παραδοχή ότι δεν διαθέτουν τα σχολεία ικανοποιητικό εξοπλισμό δεν μπορούσες να κάνεις. Τώρα θα πάρεις πρόταση; Στα μέσα Δεκεμβρίου; Έλεος Πρόδρομε. Την ταχύτητά σου θα την ζήλευε και ο Σπίντι Γκονζάλες…

Μάθε, άνθρωπέ μου, ότι ένας πατέρας την περασμένη εβδομάδα, επειδή δεν ανέχτηκε την κοροϊδία και ήθελε η κόρη του να παρακολουθεί κανονικά τα πάντα από το σπίτι (όντας τελειόφοιτη) έκανε τον κόσμο ανάστατο. Μέχρι που αγόρασε ο ίδιος ειδική κάμερα και την εγκατέστησε στην τάξη ώστε να μπορεί από το σπίτι να έχει οπτική επαφή στα μαθήματα.

Ο αυταρχισμός του Πρόδρομου είναι μνημειώδης. Όλα υπολειτουργούν με δική του ευθύνη. Τα πάντα στο κόσμο έχουν αλλάξει λόγω της πανδημίας. Κι αυτός ακλόνητος για τις τετράμηνες εξετάσεις και ας θυματοποιούνται οι μαθητές. Δεν ζητάνε κατάργηση επ’ αόριστον. Να μην γίνουν όσο η πανδημία έχει διαλύσει τα πάντα ζητάνε.

Αν ο υπουργός είναι ξεροκέφαλος, ο Πρόεδρος πού είναι; Δεν υπάρχει ούτε ένας με στοιχειώδη λογική στην Κυβέρνηση; Ούτε ένας με στοιχειώδη ενσυναίσθηση ώστε να νιώσει το χάος το οποίο βιώνουν όλοι στα σχολεία; Τελικά, από την πανδημία μπορεί να γλυτώσουμε. Από τις τσαπατσοδουλειές, όμως, τους παραλογισμούς και την ανευθυνότητα, πολύ δύσκολα θα γλυτώσουμε…

  Γιώργος Καλλινίκου    

   08 Δεκεμβρίου 2020  

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1077559/chaos-sta-scholeia-alla-o-prodromos-to-bioli-toy-me-tis-exetaseis