Με τρώει η απορία. Ποιου συγγραφέα παραμυθάκι διάβασες στα παιδάκια προχθές στο Μουσείο Παραμυθιού, Πρόδρομε; Κάποιο του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ ή του Τριβιζά; Κυρίως, πεθαίνω να μάθω ποιο ακριβώς. «Η δασκάλα με το μαγικό τάμπλετ», «Τα παιδιά με τις κουβερτούλες» ή «Τα θρανία αεροδιάδρομοι»; Όποιο και αν ήταν είμαι σίγουρος ότι μια χαρά θα τα πήγες, αφού χρόνια τώρα έμαθες πώς να πουλάς παραμύθια στον κόσμο. Ακόμη και το προχθεσινό με την περιβόητη επιχορήγηση 200 ευρώ στους εκπαιδευτικούς για να αγοράσουν ηλεκτρονικό υπολογιστή θα μπορούσες να διάβαζες στα παιδάκια.
Αθώα όπως είναι, μπορεί να τα έπειθες. Όχι, όμως, εμάς αθεόφοβε. Διότι εμείς γνωρίζουμε την αλήθεια. Τις ευθύνες σου. Όσα έπρεπε και δεν έκανες ποτέ. Καθώς και τη σκοπιμότητα της εν λόγω απόφασης. Αν ήμουν εκπαιδευτικός, αύριο το πρωί πριν πάω στο σχολείο θα περνούσα από το υπουργείο. Να σου φωνάξω ένα ηχηρό «Ντροπή». Για τον εξευτελισμό τον οποίο επιχείρησες. Αλλά δεν τα κατάφερες ευτυχώς… Η αλήθεια είναι ότι το χάρηκα, διότι αυτό το «Ντροπή» στο κραύγασαν ένας-ένας η πλειονότητα των εκπαιδευτικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ξέρεις, Πρόδρομε, πόσα χρήματα δαπανούν κάθε χρόνο όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων για να μπορούν να κάνουν το μάθημά τους αξιοπρεπώς; Επειδή το υπουργείο σου είναι ανεπαρκέστατο. Ρώτησες ποτέ, ποιοι πληρώνουν και φτιάχνουν τις όμορφα διακοσμημένες τάξεις στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά; Ρώτησες ποτέ, πόσα πληρώνουν για να ετοιμάζουν υλικό για την εκπαίδευση; Πόσοι χρησιμοποιούν δικό τους τεχνολογικό εξοπλισμό για να μπορούν τα μαθήματα τους να είναι πιο παραγωγικά; Ρώτησες άραγε, όταν τους πρώτους μήνες της καραντίνας εσύ με ανόητο τρόπο καυχιόσουν ότι γινόταν εξ αποστάσεως εκπαίδευση, πώς γινόταν; Πόσοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούσαν δικούς τους υπολογιστές και άλλο εξοπλισμό; Διότι ο εξοπλισμός, που το ανεπαρκέστατο υπουργείο σου διέθετε στα σχολεία ήταν της πρωτόγονης εποχής των υπολογιστών; Ρώτησες άραγε, πώς οι εκπαιδευτικοί έμαθαν να χρησιμοποιούν το περιβόητο σύστημα το οποίο δεν είχατε φροντίσει ποτέ να τους μάθετε να χρησιμοποιούν; Γνωρίζεις, πόσων έπαθαν ζημιές οι υπολογιστές τους και άλλος εξοπλισμός κατά την περίοδο του εγκλεισμού; Δεν σου ζήτησαν ποτέ αποζημίωση…
Γιατί να ρωτήσεις θα μου πεις. Αφού έβαλαν εκείνοι ράχη για να γίνεται υποτυπωδώς εξ αποστάσεως εκπαίδευση, γιατί να ενδιαφερθείς εσύ; Και ας είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη! Οι γονείς, όμως, πρέπει επιτέλους να γνωρίζουν την αλήθεια. Να γνωρίζουν ότι εσύ και το ανεπαρκές υπουργείο σου, ελάχιστα, από όσα οφείλετε, κάνετε για τα παιδιά τους. Να γνωρίζουν ότι αν ένα πρωί οι εκπαιδευτικοί αποφασίσουν να πράττουν μόνο εκείνο το οποίο οφείλουν, δηλαδή, να παραδίδουν μάθημα, τότε τα παιδιά τους θα βρεθούν πλήρως εκτεθειμένα!
Και έρχεσαι να τους εξευτελίσεις με τέτοιο τρόπο; Δίδοντας την ευκαιρία στους εμπαθείς να καταφερθούν ξανά εναντίον τους; Λες και ζητιανεύουν 200 ευρώ για έναν υπολογιστή; Κάποια στιγμή, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ό,τι οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που πασχίζουν περισσότερο για τα παιδιά τους. Ναι, ξέρω, υπάρχουν εξαιρέσεις. Σε ποιον επαγγελματικό χώρο δεν υπάρχουν όμως; Ιδίως την εποχή της πανδημίας, η πιο ζεστή αγκαλιά (πέραν των γονέων) για κάθε παιδί προέρχεται από τους εκπαιδευτικούς του. Σε μια εποχή αποξένωσης, αποστάσεων και αποκοινωνικοποίησης, οι εκπαιδευτικοί είναι θησαυρός για τα παιδιά.
Μισό εκατομμύριο, λοιπόν, κύριε των παραμυθιών, για να αγοράσουν τάμπλετς και λάπτοπ; Δεν βρέθηκε ούτε ένας στο Υπουργικό να βάλει φρένο στον παραλογισμό; Ακόμη και αν οι συνδικαλιστές συμφώνησαν (δεν το γνωρίζω) με κάτι τέτοιο και πάλι παραλογισμός είναι. Αν υπάρχουν τόσα χρήματα, δώστε τα να αγοράσουν τάμπλετς όλοι οι άποροι και φτωχοί μαθητές, βρε αθεόφοβοι. Όχι οι εκπαιδευτικοί. Άλλος, όμως, ήταν ο ύπουλος σκοπός σου, Πρόδρομε.
Δεν μπόρεσες να δημιουργήσεις υγιείς συνθήκες στα σχολεία ώστε να μπορεί να δουλέψει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Τον περασμένο Απρίλη δεν είχες το χρόνο. Από τότε, όμως, μέχρι και σήμερα πέρασαν οκτώ μήνες. Και πάλι δεν μπόρεσες. Κόρδωνες τόσο καιρό ότι, αν χρειαστεί, είστε έτοιμοι για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μπούρδες! Δεν έγινε αναβάθμιση σε όλα τα σχολεία. Δεν ανανεώθηκε ο εξοπλισμός σε όλα τα σχολεία. Δεν έχουν σύγχρονους υπολογιστές όλα τα σχολεία. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τάμπλετς, παρά τα παραμύθια που έλεγες. Γι’ αυτό σκαρφίστηκες το περιβόητο σχέδιο των 200 ευρώ. Για να μπορείς να λες, εμείς επιχορηγήσαμε τους εκπαιδευτικούς να αγοράσουν καινούργιους υπολογιστές. Άρα, αν δεν δουλεύει το σύστημα, είναι δική τους ευθύνη.
Θα φωνάζουμε την αλήθεια στον κόσμο. Θα του υπενθυμίζουμε όλα όσα δεν μπόρεσες ποτέ να κάνεις. Δεν μπόρεσες να οργανώσεις τα σχολεία και αναγκάστηκες να μεταθέσεις το άνοιγμά τους. Δεν μπόρεσες να έχεις έτοιμα μονοθέσια θρανία και επέβαλες θρανία-αεροδιαδρόμους. Δεν μπόρεσες να ετοιμάσεις τεχνολογικά τα σχολεία για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Δεν μπόρεσες να έχεις εγκαίρως έτοιμη λύση για θέρμανση και παρολίγον να καταφύγεις στην ξεφτίλα με τις κουβερτούλες. Γενικώς, δεν μπορείς…
Θα μου πεις, εγώ γιατί φωνάζω αφού δεν είμαι εκπαιδευτικός; Επειδή δεν αντέχω άλλο τους πολιτικαντισμούς σας και τα επικοινωνιακά κολπάκια για να ξεγελάτε τον κόσμο. Επειδή αυτός ο τόπος και τα παιδιά του αξίζουν καλύτερης τύχης. Με άξιους ανθρώπους και όχι «ανίκανους των ανικάνων».
Εύχομαι να είπες καλά το παραμύθι στα παιδάκια. Να τους άρεσε. Αν τα κατάφερες, Πρόδρομε, τότε μείνε σε αυτό το ρόλο. Διότι το υπουργείο Παιδείας έχει Ιστορία. Μην το υποβιβάζεις άλλο στα παραμύθια…
13 Δεκεμβρίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου