Οι φάκελοι στην Κύπρο

                                                                                                    της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Από τους φακέλους για το Κυπριακό, μέχρι τους περίφημους φακέλους για τις πολιτογραφήσεις, αποδεικνύεται πως στο νησί μας έχουμε ένα πρόβλημα με το περιεχόμενο των φακέλων. Δηλαδή, με την αλήθεια. 

Για χρόνια συζητείτο αν θα πρέπει να ανοίξουν οι φάκελοι για το Κυπριακό και να μάθουμε πως φτάσαμε στο πραξικόπημα και την εισβολή, ποιοι ευθύνονται και όποιο άλλο στοιχείο θα μπορούσε να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε τα γεγονότα, να αποδοθούν ευθύνες και να συνεχίσουμε τη ζωή μας, έχοντας βάλει ένα σημαντικό κεφάλαιο σε τάξη. Αντ’ αυτού αφήσαμε το πράγμα να σέρνεται για δεκαετίες και μόνο όταν πλέον δεν ενδιέφερε στην ουσία κανέναν και ούτε θα είχε κάποια ουσιαστική επίδραση στη ροή της ζωής τον φέραμε τον φάκελο από την Ελλάδα στην Κύπρο, κουτσουρεμένο και τον αποθηκεύσαμε στα δωμάτια της Βουλής. Ανοικτό, τάχα, προς ανάγνωση. 

Σε κάποιο συρτάρι της Βουλής είναι κι η περιβόητη λίστα Γιωρκάτζη. Αυτή είναι μάλλον χύμα, δεν είναι σε φάκελο αλλά παρ’ όλα αυτά δεν είναι προς δημόσια θέα. Το συζητάμε το θέμα, την παίρνουμε και την φέρνουμε, αλλά λύση δεν βρίσκουμε. 

Μεσολάβησαν δεκάδες σκάνδαλα, από την ΞΕΚΤΕ, μέχρι το Χρηματιστήριο, το «κούρεμα» καταθέσεων, την κατάρρευση της Λαϊκής και το κλείσιμο του Συνεργατισμού, με πολλούς φακέλους να στοιβάζονται σε κρατικά γραφεία σαν σκελετοί σε ντουλάπες. 

Ενώ σε άλλα κράτη, με την πάροδο κάποιων χρόνων ή και αμέσως, τέτοια έγγραφα αποτελούν κοινό κτήμα, στην Κύπρο είναι αδιανόητο ακόμα και να ζητάς να έχεις πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα. «Πίστευε και μη ερεύνα», μας λένε. Η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά και δεν χρειάζεται να γνωρίζεις εσύ, ο Γενικός Ελεγκτής ή ο πολίτης, σε ποιους δόθηκαν διαβατήρια, κάτω από ποιες προϋποθέσεις και ποιοι κέρδισαν από τις αγοραπωλησίες. Μια Ερευνητική Επιτροπή θα μελετήσει το θέμα και ότι κριθεί σκόπιμο θα δοθεί στη δημοσιότητα. 

Κι έτσι στα σκοτεινά συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Με μισές αλήθειες. Με λογοκριμένο πάντα το περιεχόμενο. Ακόμα και για τον θάνατο ενός νεαρού (αυτοκτονία ή δολοφονία) χρειάστηκαν 15 χρόνια κι ένας οδυνηρός αγώνας από τους γονείς για να ανοίξει ο φάκελος κι ο τάφος του και να δοθούν κάποιες απαντήσεις. Για τον Δώρο Λοΐζου και άλλες πολιτικές δολοφονίες ακόμα αιωρείται το ερώτημα: «Ποιοι είναι οι δολοφόνοι»; 

Πώς να κλείσουν οι πληγές, πώς να ωριμάσουμε ως λαός, αν όλα τα κλείνουμε σε φακέλους με την ένδειξη «απόρρητο»; Πολλοί κλειστοί φάκελοι στοιβάχτηκαν και κάποια στιγμή θα μας πλακώσουν.  

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου , 24 Δεκεμβρίου 2020

Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1087658/oi-fakeloi-stin-kypro
 

Κάναμε και τις φόρμες επιστήμη

 

                                                                                                               Της Ευαγγελίας Σιζοπούλου 

«Στα πλαίσια της αυτονομίας των σχολικών μονάδων, επαφίεται στην κρίση της Διεύθυνσης της κάθε σχολικής μονάδας να μελετήσει τη δυνατότητα όπως επιτραπεί στους μαθητές να φορούν φόρμες τους χειμερινούς μήνες ή όσο χρειαστεί, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Νοείται ότι η Διεύθυνση της σχολικής μονάδας θα συνεργαστεί τόσο με το Κεντρικό Μαθητικό Συμβούλιο όσο και με τον Σύνδεσμο Γονέων και Κηδεμόνων και η απόφαση για την υιοθέτηση του τύπου της φόρμας θα ληφθεί σε κοινή συνεδρία όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Ενδείκνυται η φόρμα να μην είναι πολύχρωμη αλλά μονόχρωμη σε χρώμα μπλε σκούρο ή γκρι, χωρίς διακριτικά ομάδων ή μεγάλα και έντονα σήματα/γράμματα». 

Η πιο πάνω παράγραφος δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο μία αναφορά στην εγκύκλιο (ή οδηγία αν το προτιμάτε) που απέστειλε το υπουργείο Παιδείας στα σχολεία για το κατά πόσον οι μαθητές Μέσης Εκπαίδευσης μπορούν τους χειμερινούς μήνες να εντάξουν στη μαθητική στολή τις φόρμες. 

Αναμφίβολα, το θέμα είναι απλό αλλά κάθε χρόνο βλέπουμε αυτή την οδηγία, προφανώς επειδή απασχολεί σχολεία ή επειδή τα ίδια προσφεύγουν στο υπουργείο για να δώσει λύση. Είναι για να διερωτάται κανείς εάν αυτό είναι θέμα το οποίο πρέπει να προκαλεί συζητήσεις εντός των σχολικών μονάδων, πόσο μάλλον να απασχολεί και το υπουργείο Παιδείας. Ένα υπουργείο που έχει σωρεία θεμάτων (πολύ πιο σοβαρών) να επεξεργαστεί, να σχεδιάσει, να οργανώσει και το κυριότερο, να δώσει λύσεις. 

Λες και είναι καμία επιστήμη, ξεκάθαρα τα σχολεία (εκείνα που δεν το πράττουν, γιατί αρκετά το κάνουν και είναι προς τιμή τους) να αποφασίσουν ότι οι μαθητές τους κατά την περίοδο του χειμώνα μπορούν να προσέρχονται στο σχολείο με φόρμες. Και ας βάλουν και τα παραδοσιακά «σχολικά» χρώματα, μπλε, γκρίζο, μαύρο. Προς τι όλη αυτή η συζήτηση και η αναμπουμπούλα. Προς τι οι ατέρμονες συζητήσεις με μαθητές αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να φοράνε φόρμες. Προς τι οι αυστηρότητες με τιμωρίες και συνέπειες σε παιδιά που προσήλθαν στο σχολείο με φόρμες, επειδή δεν έδωσε το πράσινο φως η διεύθυνση. Ειδικά φέτος, που τα υγειονομικά πρωτόκολλα τα οποία διέπουν τη λειτουργία των σχολείων μέσα στις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας του κορωνοϊού, προνοούν ανοικτά παράθυρα και πόρτες στις σχολικές αίθουσες για καλό αερισμό, με αποτέλεσμα να μην αποδίδουν στο 100% οι θερμάνσεις, δεν έπρεπε καν να γίνεται λόγος για τις φόρμες. Ούτε καν για τη μαθητική στολή μέσα σε αυτές τις συνθήκες. 

Απλά θέματα αλλά άκρως κατατοπιστικά, για να μας υπενθυμίσουν πόση φαιά ουσία σπαταλάμε στα μικρά και εύκολα, αφήνοντας πολλές φορές στην άκρη τα ουσιώδη. 

Υ.Γ. Το κεφάλαιο «αυτονομία σχολικών μονάδων» πρέπει σε κάποιο χρόνο να ανοίξει. Αλλά να ανοίξει ουσιαστικά, όχι με επιδερμικές λύσεις, ούτε με αποφάσεις κατά το δοκούν. Και αυτό αφορά και τις δύο πλευρές: Σχολεία και υπουργείο Παιδείας. Γιατί δεν γίνεται σε ορισμένες αποφάσεις κάποιοι να κατοχυρώνονται πίσω από την αυτονομία, ενώ σε άλλες αποφάσεις οι εγκύκλιοι να δίνουν και να παίρνουν ασύστολα. 

e.sizopoulou@phileleftheros.com

  Ευαγγελία Σιζοπούλου    22 Δεκεμβρίου 2020   

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1086300/kaname-kai-tis-formes-epistimi

Βρέφος χωρίς φάτνη

 

                                                                                                                  Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 

Η διαφορά μεταξύ ενός Γάλλου Μακρόν κι ενός Ελληνα εραστή δυτικών προαστίων είναι ασήμαντη ως προς τον ιό. Ο ιός είναι αταξικός! Δηλαδή κολλάνε και οι δύο. Γιατί ως γνωστόν η πάλη των τάξεων έχει προ πολλού καταργηθεί. Απλώς ξέρουμε όλοι ότι και οι δύο έχουν το ίδιο ελάττωμα. Δεν τηρούν τις κοινωνικές αποστάσεις!... Ατομικά ανεύθυνοι... τς τς τς. Πάμε τώρα στη θεραπεία και την αντιμετώπιση του ελληνογαλλικού ιολογικού προβλήματος, εκεί δηλαδή που εντοπίζονται οι όποιες διαφορές στο επίπεδο του καπιταλιστικού αφορισμού περί αγοράς. Δε διαφέρουν οι τάξεις και τα συμφέροντά τους. Διαφέρει η πολιτισμική συνείδηση, η ενσυναίσθηση, τα λεπτά αισθήματα, η φινέτσα τέλος πάντων, αλλά και η διαχείριση θυμού, η κατανάλωση φυσικού χυμού, η ριζοσπαστικότητα στην επιλογή συντρόφων και διασκέδασης, κι άλλα τέτοια περίτεχνα μπουρδολογήματα που ξεπλένουν τη βαρβαρότητα των πανδημικών ημερών.

Ούτε η υπέροχη ελληνική λέξη κλαυσίγελως ούτε εκείνη η σύνθετη και περιγραφική ιλαροτραγωδία αρκούν για να μπει κανείς στον προσομοιωτή της επικοινωνιακής ισοπεδωτικής πλύσης εγκεφάλου και να μη βγει, γνωρίζοντας ότι η ελληνική όσο και οι ομοειδείς της κυβερνήσεις θα λογοδοτήσουν αναπόφευκτα στην Ιστορία. Για την τραγωδία που ζούμε.

Οι πρόεδροι αυτοαπομονώνονται και συνεχίζουν να εργάζονται στις οθονάρες τους. Σ' αυτές που μπορούν και να παρακολουθούν τους μπάτσους να τσακίζουν στο ξύλο τα πλήθη, ή αν αρρωστήσουν βαρύτερα να νοσηλευτούν πάραυτα. Να λάβουν δόση φαρμάκου, που κοστίζει όσο ένα ετήσιο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κι ακόμα κι αν έχουν ογδονταρίσει να επανέρχονται κοτσονάτοι και φρεσκαρισμένοι στα καθήκοντα που τους έχουν αναθέσει οι δαρμένοι.

Απ' την άλλη τώρα, οι ...εραστές των κάθε δυτικών προαστίων, όπου πόλη κι όπου γης, όχι απλώς δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους κατά τη ρήση του μεγάλου κυνηγού αγύριστων κεφαλιών με το χρυσό επίθετο, αλλά μπορούν και να διδαχθούν τη μοίρα τους αποτελεσματικά. Απομονώνονται βιαίως. Υποχρεώνονται να συνετιστούν πεθαίνοντας από ανεργία και πείνα πριν από τον κορονοϊό, ώστε και να προσφέρουν κάτι, ένα λίπασμα τέλος πάντων στη μηχανή του κράτους. Αναλύονται λεπτομερώς, από τους διανοούμενους της μεσημεριανής ζώνης, κοινωνιολογικώς από πλευράς συμπεριφοράς μαζών και μαθαίνουν πόσο ανεύθυνα σφίγγουν το βιομηχανικό και βιοτεχνικό ζωνάρι στο λαιμό της εύθραυστης κυρίας Ανάπτυξης, που βογκάει, φιλάσθενη καθώς είναι, από τα βασανιστήρια που της επιφυλάσσει η αόρατη κι ανώνυμη εργατική τάξη, που μονοπωλεί το μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων στην πανδημική μαρκίζα.

Σ' αυτό το δεύτερο κύμα της πανδημίας, με το τρίτο να έπεται μετά βεβαιότητος, και μάλιστα με κακοκαιρία στο καταχείμωνο, για μια ακόμα φορά, σύντροφοι, ο τόπος μας σπαράζεται ανάμεσα στο είναι της πανδημίας και στο φαίνεσθαι της. Κι αυτός, κακά τα ψέματα, είναι ένας άθλιος εμφύλιος που αφήνει απίστευτα περιθώρια να περνάνε σωρηδόν μέτρα και νομοθετήματα που ξεθεμελιώνουν την εργασία, την Παιδεία, την Υγεία, τη ζωή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων ως πολιτικών ζώων. Μετατρέπονται σε συνωμοσιολόγους, ενσωματωμένους δοσίλογους, διαπρύσιους κήρυκες της άγνοιας, άνθρωποι δίπλα μας που τους ξέρουμε, συνομιλητές, επιστήμονες, εργάτες, καθώς ο πανικός αναμειγνύεται με την υπερπληροφόρηση περί του αγνώστου, σ' ένα εκρηκτικό μείγμα που τινάζει στον αέρα την περίφημη Επόμενη Μέρα. Πουλιέται σαν ελπίδα, εκείνος ο κατ' εξοχήν νομικός όρος, επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Αν δεν πιάσει, πλασάρεται μαζί με το εμβόλιο και την τεχνολογική καινοτομική εξέλιξη ένας απροσδιόριστος θαυμαστός καινούριος κόσμος, στον οποίο θα έχουν θέση μόνον όσοι επιζήσουν, κι επειδή υπάκουσαν.

Κι εδώ είναι που χρειαζόμαστε, κυριολεκτικά εδώ και τώρα, να πιστέψουμε πως δεν προτείνουμε λύση. Είμαστε η λύση. Με διαδικασίες κοψίματος του γόρδιου δεσμού της δυστοπίας. Ας πούμε, για παράδειγμα, πως πρέπει να συμπτύξουμε άμεσα, οργανωμένα και καθοδηγημένα, ομάδες συστράτευσης που να μελετάνε επιστημονικά, να καταγράφουν και να παρατηρούν ανιδιοτελώς, να βρουν και με φόβο και με κόπο και με πάθος, επί τόπου, είτε πριν είτε μετά τις χιονοστιβάδες του θανάτου ανθρώπων, ιδεών πρακτικών και πολιτικής σκέψης που μας πλακώνουν. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, οπότε ας το πάρω απάνω μου εικονογραφημένα: Μπορούμε να γίνουμε ένα μεγάλο κοπάδι σκυλιών που τα λένε του Αγίου Βερνάρδου, που θα σκάβουν στην παγωμάρα για να αναζωογονήσουν και τον τελευταίο που οι διαχειριστές του πόνου τον έχουν ξεγραμμένο. Και με κλεμμένο το κονιάκ αν χρειαστεί. Αυτά τα Χριστούγεννα θα προτιμούσε τέτοια σκυλιά το κάθε βρέφος χωρίς φάτνη.

Καλές γιορτές.

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

"ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"  20-12-2010

Τα παραμύθια του Πρόδρομου και το αίσχος των 200 ευρώ

 

Με τρώει η απορία. Ποιου συγγραφέα παραμυθάκι διάβασες στα παιδάκια προχθές στο Μουσείο Παραμυθιού, Πρόδρομε; Κάποιο του Άντερσεν, των αδελφών Γκριμ ή του Τριβιζά; Κυρίως, πεθαίνω να μάθω ποιο ακριβώς. «Η δασκάλα με το μαγικό τάμπλετ», «Τα παιδιά με τις κουβερτούλες» ή «Τα θρανία αεροδιάδρομοι»; Όποιο και αν ήταν είμαι σίγουρος ότι μια χαρά θα τα πήγες, αφού χρόνια τώρα έμαθες πώς να πουλάς παραμύθια στον κόσμο. Ακόμη και το προχθεσινό με την περιβόητη επιχορήγηση 200 ευρώ στους εκπαιδευτικούς για να αγοράσουν ηλεκτρονικό υπολογιστή θα μπορούσες να διάβαζες στα παιδάκια.

Αθώα όπως είναι, μπορεί να τα έπειθες. Όχι, όμως, εμάς αθεόφοβε. Διότι εμείς γνωρίζουμε την αλήθεια. Τις ευθύνες σου. Όσα έπρεπε και δεν έκανες ποτέ. Καθώς και τη σκοπιμότητα της εν λόγω απόφασης. Αν ήμουν εκπαιδευτικός, αύριο το πρωί πριν πάω στο σχολείο θα περνούσα από το υπουργείο. Να σου φωνάξω ένα ηχηρό «Ντροπή». Για τον εξευτελισμό τον οποίο επιχείρησες. Αλλά δεν τα κατάφερες ευτυχώς… Η αλήθεια είναι ότι το χάρηκα, διότι αυτό το «Ντροπή» στο κραύγασαν ένας-ένας η πλειονότητα των εκπαιδευτικών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ξέρεις, Πρόδρομε, πόσα χρήματα δαπανούν κάθε χρόνο όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων για να μπορούν να κάνουν το μάθημά τους αξιοπρεπώς; Επειδή το υπουργείο σου είναι ανεπαρκέστατο. Ρώτησες ποτέ, ποιοι πληρώνουν και φτιάχνουν τις όμορφα διακοσμημένες τάξεις στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά; Ρώτησες ποτέ, πόσα πληρώνουν για να ετοιμάζουν υλικό για την εκπαίδευση; Πόσοι χρησιμοποιούν δικό τους τεχνολογικό εξοπλισμό για να μπορούν τα μαθήματα τους να είναι πιο παραγωγικά; Ρώτησες άραγε, όταν τους πρώτους μήνες της καραντίνας εσύ με ανόητο τρόπο καυχιόσουν ότι γινόταν εξ αποστάσεως εκπαίδευση, πώς γινόταν; Πόσοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούσαν δικούς τους υπολογιστές και άλλο εξοπλισμό; Διότι ο εξοπλισμός, που το ανεπαρκέστατο υπουργείο σου διέθετε στα σχολεία ήταν της πρωτόγονης εποχής των υπολογιστών; Ρώτησες άραγε, πώς οι εκπαιδευτικοί έμαθαν να χρησιμοποιούν το περιβόητο σύστημα το οποίο δεν είχατε φροντίσει ποτέ να τους μάθετε να χρησιμοποιούν; Γνωρίζεις, πόσων έπαθαν ζημιές οι υπολογιστές τους και άλλος εξοπλισμός κατά την περίοδο του εγκλεισμού; Δεν σου ζήτησαν ποτέ αποζημίωση…

Γιατί να ρωτήσεις θα μου πεις. Αφού έβαλαν εκείνοι ράχη για να γίνεται υποτυπωδώς εξ αποστάσεως εκπαίδευση, γιατί να ενδιαφερθείς εσύ; Και ας είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη! Οι γονείς, όμως, πρέπει επιτέλους να γνωρίζουν την αλήθεια. Να γνωρίζουν ότι εσύ και το ανεπαρκές υπουργείο σου, ελάχιστα, από όσα οφείλετε, κάνετε για τα παιδιά τους. Να γνωρίζουν ότι αν ένα πρωί οι εκπαιδευτικοί αποφασίσουν να πράττουν μόνο εκείνο το οποίο οφείλουν, δηλαδή, να παραδίδουν μάθημα, τότε τα παιδιά τους θα βρεθούν πλήρως εκτεθειμένα!

Και έρχεσαι να τους εξευτελίσεις με τέτοιο τρόπο; Δίδοντας την ευκαιρία στους εμπαθείς να καταφερθούν ξανά εναντίον τους; Λες και ζητιανεύουν 200 ευρώ για έναν υπολογιστή; Κάποια στιγμή, οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ό,τι οι εκπαιδευτικοί είναι εκείνοι που πασχίζουν περισσότερο για τα παιδιά τους. Ναι, ξέρω, υπάρχουν εξαιρέσεις. Σε ποιον επαγγελματικό χώρο δεν υπάρχουν όμως; Ιδίως την εποχή της πανδημίας, η πιο ζεστή αγκαλιά (πέραν των γονέων) για κάθε παιδί προέρχεται από τους εκπαιδευτικούς του. Σε μια εποχή αποξένωσης, αποστάσεων και αποκοινωνικοποίησης, οι εκπαιδευτικοί είναι θησαυρός για τα παιδιά.

Μισό εκατομμύριο, λοιπόν, κύριε των παραμυθιών, για να αγοράσουν τάμπλετς και λάπτοπ; Δεν βρέθηκε ούτε ένας στο Υπουργικό να βάλει φρένο στον παραλογισμό; Ακόμη και αν οι συνδικαλιστές συμφώνησαν (δεν το γνωρίζω) με κάτι τέτοιο και πάλι παραλογισμός είναι. Αν υπάρχουν τόσα χρήματα, δώστε τα να αγοράσουν τάμπλετς όλοι οι άποροι και φτωχοί μαθητές, βρε αθεόφοβοι. Όχι οι εκπαιδευτικοί. Άλλος, όμως, ήταν ο ύπουλος σκοπός σου, Πρόδρομε.

Δεν μπόρεσες να δημιουργήσεις υγιείς συνθήκες στα σχολεία ώστε να μπορεί να δουλέψει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Τον περασμένο Απρίλη δεν είχες το χρόνο. Από τότε, όμως, μέχρι και σήμερα πέρασαν οκτώ μήνες. Και πάλι δεν μπόρεσες. Κόρδωνες τόσο καιρό ότι, αν χρειαστεί, είστε έτοιμοι για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μπούρδες! Δεν έγινε αναβάθμιση σε όλα τα σχολεία. Δεν ανανεώθηκε ο εξοπλισμός σε όλα τα σχολεία. Δεν έχουν σύγχρονους υπολογιστές όλα τα σχολεία. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τάμπλετς, παρά τα παραμύθια που έλεγες. Γι’ αυτό σκαρφίστηκες το περιβόητο σχέδιο των 200 ευρώ. Για να μπορείς να λες, εμείς επιχορηγήσαμε τους εκπαιδευτικούς να αγοράσουν καινούργιους υπολογιστές. Άρα, αν δεν δουλεύει το σύστημα, είναι δική τους ευθύνη.

Θα φωνάζουμε την αλήθεια στον κόσμο. Θα του υπενθυμίζουμε όλα όσα δεν μπόρεσες ποτέ να κάνεις. Δεν μπόρεσες να οργανώσεις τα σχολεία και αναγκάστηκες να μεταθέσεις το άνοιγμά τους. Δεν μπόρεσες να έχεις έτοιμα μονοθέσια θρανία και επέβαλες θρανία-αεροδιαδρόμους. Δεν μπόρεσες να ετοιμάσεις τεχνολογικά τα σχολεία για εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Δεν μπόρεσες να έχεις εγκαίρως έτοιμη λύση για θέρμανση και παρολίγον να καταφύγεις στην ξεφτίλα με τις κουβερτούλες. Γενικώς, δεν μπορείς…

Θα μου πεις, εγώ γιατί φωνάζω αφού δεν είμαι εκπαιδευτικός; Επειδή δεν αντέχω άλλο τους πολιτικαντισμούς σας και τα επικοινωνιακά κολπάκια για να ξεγελάτε τον κόσμο. Επειδή αυτός ο τόπος και τα παιδιά του αξίζουν καλύτερης τύχης. Με άξιους ανθρώπους και όχι «ανίκανους των ανικάνων».

Εύχομαι να είπες καλά το παραμύθι στα παιδάκια. Να τους άρεσε. Αν τα κατάφερες, Πρόδρομε, τότε μείνε σε αυτό το ρόλο. Διότι το υπουργείο Παιδείας έχει Ιστορία. Μην το υποβιβάζεις άλλο στα παραμύθια…

  Γιώργος Καλλινίκου    

13 Δεκεμβρίου 2020

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1080945/ta-paramythia-toy-prodromoy-kai-to-aischos-ton-200-evro

Γυναίκα, μόνη, εργάζεται

08 Δεκεμβρίου 2020

Αν ήτανε κινηματογραφική ταινία θα πλαντάζαμε στο κλάμα. Γυναίκα με τρία παιδάκια -ο πατέρας απών, είτε γιατί την έκανε για αλλού, είτε γιατί δεν υπάρχει- πρέπει να εργαστεί για να θρέψει τα παιδιά της. Συγγενείς δεν υπάρχουν να βοηθήσουν (ενδεχομένως να είναι και μακριά, σε άλλη χώρα), στους φίλους δεν μπορείς να φορτώνεσαι διαρκώς κι οι νταντάδες είναι για άλλες τάξεις ανθρώπων. Όχι για εργαζόμενες με αμοιβή πέντε ευρώ την ώρα. Τι κάνεις; Πού τα αφήνεις τα παιδιά; Με την ψυχή στο στόμα αναθέτεις την ευθύνη στο μεγαλύτερο παιδί, που δεν είναι παρά μόνο 13 χρόνων, λέγοντας του να προσέχει τα μικρότερα: Το ένα 7 χρονών και το άλλο 23 μηνών. Του λες να μην ανοίξει σε κανένα την πόρτα, να μην ανάψει φωτιά για να ζεστάνει φαγητό ή για άλλο σκοπό, να μην κάνει τίποτα ριψοκίνδυνο. Και πας στην εργασία σου, κυριακάτικα. Ταμίας σε κάποια υπεραγορά, πωλήτρια σε κατάστημα, γκαρσόνα σε καφετέρια… Κάθε λίγο και λιγάκι στέλνεις μηνύματα για να επιβεβαιώσεις πως όλα είναι υπό έλεγχο. 

Ανεύθυνο; Με τα δικά μας δεδομένα, ναι, ανεύθυνο και επικίνδυνο. Τι επιλογές όμως έχει μια γυναίκα με τα δεδομένα που περιγράψαμε πιο πάνω: Φτωχή, χωρίς σύντροφο, χωρίς συγγενείς σε κοντινή απόσταση. Μια επιλογή είναι να αναμένεις από το κράτος να σε φροντίσει και σένα και τα παιδιά σου. Αν εμπίπτεις φυσικά στις κατηγορίες που φροντίζει το κράτος. Και να αρκεστείς με αυτά. Τίποτα παραπάνω. Κι αν πάλι δεν εμπίπτεις ή δεν ξέρεις την άκρη για να διεκδικήσεις αυτά που το κράτος παρέχει; 

Ένα 7χρόνο παιδάκι λοιπόν, θεάθηκε απόγευμα Κυριακής, να παίζει μόνο στο πάρκο. Ένας παρατηρητικός και ευσυνείδητος πολίτης που το είδε, θέλησε να προλάβει τυχόν κακό. Οδήγησε το κοριτσάκι στην Αστυνομία, η οποία με τη σειρά της κατέληξε στο σπίτι του παιδιού όπου βρήκε μόνα τα άλλα δύο. Κι η μητέρα συνελήφθη, οδηγήθηκε στο δικαστήριο το οποίο της επέβαλε να πληρώσει εγγύηση 20.000 ευρώ αν θέλει να μην καταλήξει στο κελί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Και ταυτόχρονα τρεις φορές τη βδομάδα να παρουσιάζεται στον πλησιέστερο Αστυνομικό Σταθμό, ενώ το όνομα της τοποθετήθηκε σε stop list ώστε να μην φύγει από την χώρα. Και φυσικά ειδοποιήθηκε το Τμήμα Ευημερίας. 

Με την εγγύηση των 20.000 ευρώ προστατεύονται άραγε τα παιδιά ή τιμωρείται η γυναίκα; Κι η λύση ποια είναι; Να παραλάβουν οι κοινωνικές υπηρεσίες τα παιδιά και να τα αναθέσουν σε ανάδοχες οικογένειες; Είναι αυτές οι λύσεις λιγότερο επιζήμιες για τα παιδιά; 

chrystalla@phileleftheros.com

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου  

Πηγή: https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1077712/gnaika-moni-ergzetai

Χάος στα σχολεία αλλά ο Πρόδρομος το βιολί του με τις εξετάσεις…

Είχε όλο το καλοκαίρι στη διάθεσή του για να οργανώσει τα σχολεία για το αναμενόμενο δεύτερο κύμα πανδημίας. Κατάφερε, όμως, να μην βρει το χρόνο και έφτασε στο σημείο να μετακινήσει ακόμη και την ημερομηνία έναρξης της σχολικής περιόδου. Τέθηκε η ιδέα για μονοθέσια θρανία ώστε να προσφέρεται μεγαλύτερη ασφάλεια στους μαθητές. Μας είπε ότι δεν προλάβαινε. Είχε από τον περασμένη Άνοιξη χρόνο να προετοιμάσει τα σχολεία ώστε να μπορεί να λειτουργήσει κατά το μέγιστο δυνατό καλά η εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Κοιμόταν, όμως, όλο το Καλοκαίρι. Ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και έπραξε το απόλυτο μηδέν. Μόλις πλάκωσε το δεύτερο κύμα της πανδημίας ξύπνησε. Άρον-άρον εξήγγειλε –το διατυμπάνισε, μάλιστα, με βαρύγδουπο τρόπο- πρόγραμμα τεχνολογικής αναβάθμισης όλων των σχολείων. Φτάσαμε, όμως, στον Δεκέμβρη και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση χωλαίνει. Έπρεπε να σκεφτεί τρόπους θέρμανσης στα σχολεία. Ανακάλυψε ξαφνικά την πρωτοποριακή λύση της κουβερτούλας! Όταν χλευάστηκε από όλους, είπε ότι δεν ήταν δική του ιδέα (γιατί την πέταξες τότε;). Τέθηκε η μέθοδος του τεχνικού εξαερισμού. Και πάλι είπε ότι δεν υπάρχει χρόνος για φέτος.

Τάδε έφη Πρόδρομος Προδρόμου! Ειδικά για τη θέρμανση των σχολείων, ακόμη αναζητεί λύση. Μόλις την περασμένη Παρασκευή δήλωνε: «Τις κρύες μέρες που θα λειτουργεί η κεντρική θέρμανση, θα μπαίνει σε λειτουργία μια ώρα νωρίτερα για να θερμαίνονται οι χώροι. Επίσης, τα παράθυρα και οι πόρτες που προβλέπεται να είναι όλα ανοιχτά από το πρωτόκολλο, εκείνες τις ημέρες που θα είναι πολύ ψυχρές θα μένουν 1-2 παράθυρα ανοιχτά και όταν τα παιδιά πηγαίνουν διάλειμμα θα ανοίγουν όλα για σωστό εξαερισμό. Σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να φοράνε όλοι ζεστά ρούχα». Ειδικά το τελευταίο, Πρόδρομέ μου, πώς το σκέφτηκες; Άραγε υπάρχουν παιδιά που πάνε με κοντομάνικα; Σε αυτές τις ευφυέστατες λύσεις, πρόσθεσε ειδικά για τα σχολεία σε ορεινές περιοχές και ότι θα μελετήσουν το ενδεχόμενο διαφορετικού ωραρίου. Κοίταξες καθόλου το ημερολόγιό σου, άνθρωπέ μου; Θα εξετάσεις; Θα μελετήσεις; Σήμερα έχουμε 8 Δεκεμβρίου, βρε αφιλότιμε, κι εσύ ακόμη ΘΑ μελετήσεις; Έλεος!

Την ώρα, λοιπόν, που εμφανίζεται όλο το προαναφερθέν σκηνικό το οποίο εκθέτει ανεπανόρθωτα το υπουργείο Παιδείας, προκαλεί άγχος, πίεση και γενική ανασφάλεια σε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς, το μοναδικό θέμα στο οποίο δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του ο Πρόδρομος είναι οι τετράμηνες εξετάσεις. Του φωνάζουν οι μαθητές ότι τα σχολεία είναι διαλυμένα. Εβδομάδα μπαίνει εβδομάδα βγαίνει και εκατοντάδες μαθητές αναγκάζονται να μπουν σε καραντίνα για 15 μέρες είτε επειδή είναι οι ίδιοι θετικοί στον ιό είτε επειδή είναι στενές επαφές άλλων μαθητών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν τη ροή των μαθημάτων. Ιδίως με τους τελειόφοιτους το θέμα παραγίνεται σοβαρό. Όταν έκλεισαν Λεμεσό και Πάφο σχεδόν 9.000 μαθητές έμειναν σπίτι. Χθες, η ΟΕΛΜΕΚ υπολόγισε ότι περίπου 2.500 μαθητές στη Μέση Εκπαίδευση βρίσκονται αυτή την στιγμή σε καραντίνα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή κατάσταση εναλλάσσεται σε διάφορα σχολεία ανά εβδομάδα.

Του φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί ότι τα σχολεία βρίσκονται σε κατάσταση σύγχυσης. Του φωνάζουν οι οργανωμένοι γονείς ότι με τέτοιο θλιβερό σκηνικό θυματοποιούνται τα παιδιά τους. Όχι μόνο δεν λαμβάνουν την εκπαίδευση που πρέπει αλλά αγχώνονται και μπερδεύονται. Όσον αφορά τους τελειόφοιτους, βιώνουν απίστευτο άγχος (όχι για τις τετράμηνες αφού δεν παρακάθονται σε τέτοιες αλλά για τις παγκύπριες).

Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Ο Πρόδρομος εμφανίζεται απίστευτα εμμονικός. Είναι νόμος, λέει, και πρέπει να εφαρμοστεί. Λες και δεν μπορεί να τον αλλάξει προσωρινά για φέτος. Εδώ βγάζετε κατά συρροήν διατάγματα, μερικά από τα οποία θυμίζουν εποχές δικτατορίας και δεν υπάρχει πρόβλημα. Όσοι ασθενούν θα κάνουν δεύτερη εξεταστική σειρά, λέει. Πας καλά, άνθρωπέ μου, αυτό είναι το θέμα; Ή ότι ο ένας μαθητής βρίσκεται από άποψη ύλης χιλιόμετρα μακριά από άλλους που είχαν την ατυχία να μπουν σε καραντίνα;

Το σπουδαιότερο είναι η εκνευριστική επανάληψή του ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με όσους μπαίνουν καραντίνα διότι κάνουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μας δουλεύεις όλους κύριε; Στο είπαν οι διευθυντές δημοσίως: Δεν δουλεύει η εξ αποστάσεως! Πολλοί μαθητές χάνονται. Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλά σχολεία δεν διαθέτουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Μόλις χθες, έκανες νέα ανακάλυψη. Θα καταθέσεις πρόταση στο Υπουργικό για οικονομική ενίσχυση των εκπαιδευτικών ώστε να χρησιμοποιούν δικό τους εξοπλισμό (Bring Your Own Device) είπες. Πιο τρανταχτή παραδοχή ότι δεν διαθέτουν τα σχολεία ικανοποιητικό εξοπλισμό δεν μπορούσες να κάνεις. Τώρα θα πάρεις πρόταση; Στα μέσα Δεκεμβρίου; Έλεος Πρόδρομε. Την ταχύτητά σου θα την ζήλευε και ο Σπίντι Γκονζάλες…

Μάθε, άνθρωπέ μου, ότι ένας πατέρας την περασμένη εβδομάδα, επειδή δεν ανέχτηκε την κοροϊδία και ήθελε η κόρη του να παρακολουθεί κανονικά τα πάντα από το σπίτι (όντας τελειόφοιτη) έκανε τον κόσμο ανάστατο. Μέχρι που αγόρασε ο ίδιος ειδική κάμερα και την εγκατέστησε στην τάξη ώστε να μπορεί από το σπίτι να έχει οπτική επαφή στα μαθήματα.

Ο αυταρχισμός του Πρόδρομου είναι μνημειώδης. Όλα υπολειτουργούν με δική του ευθύνη. Τα πάντα στο κόσμο έχουν αλλάξει λόγω της πανδημίας. Κι αυτός ακλόνητος για τις τετράμηνες εξετάσεις και ας θυματοποιούνται οι μαθητές. Δεν ζητάνε κατάργηση επ’ αόριστον. Να μην γίνουν όσο η πανδημία έχει διαλύσει τα πάντα ζητάνε.

Αν ο υπουργός είναι ξεροκέφαλος, ο Πρόεδρος πού είναι; Δεν υπάρχει ούτε ένας με στοιχειώδη λογική στην Κυβέρνηση; Ούτε ένας με στοιχειώδη ενσυναίσθηση ώστε να νιώσει το χάος το οποίο βιώνουν όλοι στα σχολεία; Τελικά, από την πανδημία μπορεί να γλυτώσουμε. Από τις τσαπατσοδουλειές, όμως, τους παραλογισμούς και την ανευθυνότητα, πολύ δύσκολα θα γλυτώσουμε…

  Γιώργος Καλλινίκου    

   08 Δεκεμβρίου 2020  

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1077559/chaos-sta-scholeia-alla-o-prodromos-to-bioli-toy-me-tis-exetaseis

 

Ντιέγκο Μαραντόνα: Αποχαιρετισμός στον Θεό της μπάλας

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Βιντεοθηκη Διεθνη 25 Νοεμβρίου 2020

Πέθανε ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Eφυγε από τη ζωή ο θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο θεός της μπάλας, ο παίκτης σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής για το ποδοσφαίρο. Το μεγάλο «δεκάρι» όποια φανέλα και να φόρεσε…

Ο Ντιέγκο με το τατουάζ του Τσε στο μπράτσο, δεν θα αγγίξει ξανά τη αγαπημένη του στρογγυλή θεά.

Ο Ντιέγκο έφυγε από ανακοπή καρδιάς την ίδια μέρα, τέσσερα χρόνια μετά από τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο (διαβάστε στη συνέχεια το κείμενο αποχαιρετισμού του Μαραντόνα στον κομμουνιστή ηγέτη της Κούβας). Δείτε επίσης απολαυστικά βίντεο με ποδοσφαιρικά κατορθώματα του Ντιέγκο όπως και την απάντηση που είχε δωσει στον Καπρίλες, εκπρόσωπο της αμερικανοκίνητης αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα («Η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν ξεπουλήθηκα»).

Γιος βιομηχανικού εργάτη μεγαλωμένος σε μια παραγκούπολη έξω από το Μπουένος Άιρες, ο Μαραντόνα δεν λησμόνησε ποτέ τις ταξικές ρίζες του… Αυτός ήταν και ο λόγος που λατρεύτηκε από τις λατινοαμερικανικές φαβέλες μέχρι τις χωμάτινες αλάνες σε κάθε γωνιά του κόσμου… Ο Ντιέγκο σε όλη τη διάρκεια της μεγάλη του καριέρας ήταν ένας από εμάς, τους πολλούς… 

Ο Ντιέγκο ήταν στο πλευρό των αδικημένων, όσο αγωνίζονταν για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό το πάθος του για να ξημερώσει μια άλλη μέρα για τους πολλούς ήταν που τον οδήγησε να δηλώσει: «Θα ντυθώ στρατιώτης για μια ελεύθερη Βενεζουέλα για να αγωνιστώ εναντίον του ιμπεριαλισμού και εναντίον αυτών που θέλουν να αρπάξουν τις σημαίες μας, που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε»…

Ήταν ο ίδιος που λίγες μέρες πριν τον θάνατο του, δήλωνε: «Η ευχή μου είναι να περάσει γρήγορα αυτή η πανδημία. Με θλίβει να βλέπω παιδιά που δεν έχουν να φάνε. Ξέρω πώς είναι να πεινάς για πολλές μέρες και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει στη χώρα μου. Ευχή μου είναι να βλέπω όλους τους Αργεντινούς χαρούμενους, με δουλειά και να έχουν να φάνε κάθε μέρα»…

Ακόμα και τις προσωπικές μάχες του για να ξεφύγει από το μόνο …«αντίπαλο» που δεν μπόρεσε να νικήσει ο Ντιέγκο επέλεξε να τις δώσει στο νησί της επανάστασης. Κατατρεγμένος ο ίδιος, βρέθηκε στην Κούβα του εμπάργκο που τον αγκάλιασε ως δικό της παιδί… Ένα παιδί που πριν από 44 χρόνια στις 20 Οκτωβρίου 1976 «συστήθηκε» και επίσημα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Μόλις δέκα ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του, ο «Pibe de Oro», έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Αρχεντίνος Τζούνιορς, στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Ταγιέρες. Αγωνίστηκε με την φανέλα Νο 16 και εντυπωσίασε με το σπουδαίο ταλέντο του. Προπονητής του, ήταν ο Χουάν Κάρλος Μόντες. Αυτός ο αγώνας, που ολοκληρώθηκε με νίκη (0-1) της Ταγιέρες, ήταν ο πρώτος από τους 688 επίσημους στην διάρκεια της καριέρας του Μαραντόνα, σε συλλογικό και επίπεδο εθνικών ομάδων.

Με την εθνική Αργεντινής συμμετείχε σε τέσσερα Μουντιάλ (1982, 1986, 1990, 1994), σημειώνοντας γκολ σε όλα. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιταλίας το 1990, σκόραρε μόνο με πέναλτι έναντι στους Ιταλούς στα ημιτελικά.

Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μεξικό. Σε ένα Μουντιάλ, όπου έμεινε στην Ιστορία για το «χέρι του θεού», γκολ που σημείωσε στα προημιτελικά με την Αγγλία, αλλά και εκείνο που πέρασε όλους τους Άγγλους στον ίδιο αγώνα, σε ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ας απολαύσουμε ξανά και τα δύο γκολ στο βιντεο που ακολουθεί. Στη συνέχεια δύο ακόμα βίντεο – αφιερώματα στον θεό της μπάλας: 

 

Ο αποχαιρετισμός του Ντιέγκο Μαραντόνα στον Φιντέλ Κάστρο

Δημοσιεύουμε, όπως είχαμε αναφέρει παραπάνω το κείμενο – κατάθεση ψυχής με το οποίο ο Ντιέγκο Μαραντόνα αποχαιρέτησε τον Φιντέλ Κάστρο. Ο Ντιέγκο έφυγε από τη ζωή  την ίδια μέρα με τον Φιντελ, τέσσερα χρόνια μετά.

«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιντέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.

Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.

Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.

Δεν μπορεί ο καθένας να μειώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.

Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1.500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.

Δεν μπορεί ο καθένα να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς παιδικό υποσιτισμό.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.

Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σχολείο.

Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στον δρόμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για τον λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να μαζέψει τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.

Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχτεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει έπειτα από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.

Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγήθηκε από τους άλλους, τους λίγους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς είναι να τον αγνοήσει».

Μαραντόνα σε Καπρίλες: Η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν ξεπουλήθηκα

10/08/2017 (από το info-war.gr)

 

Με μήνυμά του στο Facebook απάντησε ο Ντιέγκο Μαραντόνα στις κατηγορίες που εξαπέλυσε εναντίον του ο Ενρίκε Καπρίλες, ένας εκ των αρχηγών της δεξιάς αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. Ο Καπρίλες είχε υποστηρίξει ότι ο διεθνούς φήμης ποδοσφαιριστής δεν θα στήριζε τον πρόεδρο Μαδούρο εάν έπρεπε να ζήσει με 15 δολάρια το μήνα.

“Μακάρι να είχα αυτά τα 15 δολάρια” όταν μεγάλωνα με τα εφτά αδέρφια μου και δεν είχαμε τίποτα να φάμε, απάντησε ο Μαραντόνα, ποστάροντας παράλληλα μια φωτογραφία από το παιδικό του σπίτι στη γειτονιά Βίλα Φιορίτο του Μπουένος Αϊρες.

“H διαφορά ανάμεσά μας είναι ότι εγώ δεν ξεπουλήθηκα”, συμπλήρωσε ο Αργεντίνος πρώην ποδοσφαιριστής.

Σε διαφορετικό μήνυμά του ο Μαραντόνα σημείωσε: “Είμαστε Τσαβίστας μέχρι το θάνατο… και όταν ο Μαδούρο διατάξει, θα πολεμήσω σαν στρατιώτης για μια ελεύθερη Βενεζουέλα, απέναντι στον ιμπεριαλισμό και σε αυτούς που θέλουν να υποστείλουν τις σημαίες μας, το πιο ιερό πράγμα. Βίβα Τσάβες, Βίβα Μαδούρο”.

Γιος μεγάλου επιχειρηματία της Βενεζουέλας, ο Καπρίλες υπήρξε το νεαρότερο μέλος του κοινοβουλίου της Βενεζουέλας. Παρόλα αυτά έχασε στις δυο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις απέναντι στον Τσάβες και τον Μαδούρο. Αργότερα έχασε το δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές όταν κατηγορήθηκε για την υποκίνηση των ταραχών του 2014 που στοίχισαν τη ζωή 40 ανθρώπων. Ο Καπρίλες είχε ιδρύσει μαζί με τον Λεοπόλντο Λόπεζ το πολιτικό κόμμα Primero Justicia, το οποίο κατά διαστήματα χρηματοδοτούνταν από αμερικανικές υπηρεσίες, όπως η NED και η USAID.

Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα που αξίζει να (ξανα)δούμε

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Διεθνη 26 Νοεμβρίου 2020

 

O «Ημεροδρόμος», με αφορμή την μεγάλη απώλεια του ποδοσφαιρικού (και όχι μόνο) θρύλου Ντιέγκο Μαραντόνα προτείνει στους αναγνώστες τους το βιογραφικό ντοκιμαντέρ (2008) του Εμίρ Κουστουρίτσα. Ο ίδιος ο Ντιέγκο μιλά για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την εκμετάλλευση, τη Λατινική Αμερική, τον Φιντέλ Κάστρο και ξετυλίγει τη ζωή του.

Ακολουθεί πρώτα μια εκτεταμένη περίληψη με ελληνικούς υπότιτλους και στη συνέχεια ολόκληρο το βιογραφικό ντοκιμαντέρ με αγγλικούς υπότιτλους:

 

Στο πλευρό των μαθητών Ιδαλίου τα παιδιά του Ε’ Δημοτικού Αγλαντζιάς

Σε μία αξιέπαινη δράση που επιδεικνύει έμπρακτα συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς τα παιδιά του Γ’ Δημοτικού Σχολείου και του Γ’ Δημόσιου και Κοινοτικού Νηπιαγωγείου Ιδαλίου προχώρησε ο Σύνδεσμος Γονέων του Ε’ Δημοτικού Σχολείου Αγλαντζιάς – Άκης Κλεάνθους. Συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος Γονέων με σύνθημα «Ο καθαρός αέρας είναι αναφαίρετο δικαίωμα» ανήρτησε πανό στην περίφραξη του σχολείου, ζητώντας αναστολή της λειτουργίας των ρυπογόνων ασφαλτικών εργοστασίων που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων Ιδαλίου.

Σε δελτίο Τύπου του Ε’ Δημοτικού Σχολείου Αγλαντζιάς – Άκης Κλεάνθους αναφέρεται ότι το περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι Ιδαλίου δεν αφορά μόνο τους κατοίκους της περιοχής, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. «Όταν τα παιδιά αναπνέουν μαζούτ είναι υπόθεση όλων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σύνδεσμος Γονέων, καλώντας τους αρμόδιους να κλείσουν άμεσα τα δύο εργοστάσια ασφάλτου που λειτουργούν σε Γέρι και Τσέρι, όπως έχουν υποσχεθεί.

«Κύριο μέλημα των Συνδέσμων Γονέων είναι η ασφάλεια και η ευημερία όλων των παιδιών και με αυτή την ιδιότητα, αλλά και ως ευαισθητοποιημένοι πολίτες εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας», αναφέρει ο Σύνδεσμος Γονέων και καλεί όλα τα οργανωμένα σύνολα και τους Συνδέσμους Γονέων να συμπαρασταθούν στον αγώνα του Συνδέσμου Γονέων του Γ’ Δημοτικού Σχολείου Ιδαλίου για το αναφαίρετο δικαίωμα των κατοίκων να έχουν μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής με καθαρό αέρα.

«Η εφαρμογή των νόμων και η διασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων είναι κάτι που μας αφορά όλους, ιδιαίτερα όταν έχει να κάνει με την υγεία μικρών παιδιών», καταλήγει η ανακοίνωση.

Πηγή: philenews    16 Νοεμβρίου 2020  

 https://www.philenews.com/eidiseis/topika/article/1062698/sto-plevro-ton-mathiton-idalioy-ta-paidia-toy-e-dimotikoy-agantzias

 

Δεν θα πούμε χαλάλι του

 της   Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου   

Μόνη μου το νοιώθω αυτό ή μπορούμε να το μοιραστούμε; Είμαστε τόσο πολύ ηλίθιοι; Είναι δυνατόν ένας τύπος να φεύγει από τα δημόσια αξιώματα τόσο απαξιωμένος, με τόσες σκιές στο πρόσωπο του και εγώ ο πολίτης να πρέπει να συνεχίσω να του πληρώνω εσαεί ακόμα και τη βενζίνη του αυτοκινήτου του; Για να πάει πού και να κάνει τι; Κι αν σκάσει λάστιχο κι αν πάρει το αυτοκίνητο του ΜΟΤ κι αυτό θα του το πληρώσω. Μαζί με όλους εσάς φυσικά που στις 20 του μήνα δεν είστε σίγουροι αν θα τα καταφέρετε να βγάλετε τον μήνα για τα βασικά. Να του δίνουμε λέει και τρεις χιλιάδες ευρώ το μήνα για να εργοδοτεί γραμματέα. Να του γράφει τι; Το «Μεγάλο Πλιάτσικο», από τη δική του πλευρά; Και ποια/ποιος γραμματέας αμείβονται με τρεις χιλιάδες ευρώ το μήνα; Τέτοιο μισθό πλέον μόνο με κιάλια τον κοιτάνε οι πλείστοι εργαζόμενοι στα πλείστα επαγγέλματα. Απλά το ποσό αυτό προστίθεται στις πέντε χιλιάδες της σύνταξης και έχει ο άνθρωπος οκτώ χιλιάρικα το μήνα για να ζει πλουσιοπάροχα. Όσο περίπου το ετήσιο εισόδημα ενός νέου που επιστρέφει από τις σπουδές του με τρία πτυχία και ψάχνει στον ήλιο μέρα στη χώρα των θαυμάτων. 

Φυσικά, τα λεφτά αυτά δεν τα έκλεψε. Του τα δώσανε. Καθίσανε οι σοφοί μεταξύ τους και είπανε πως όταν φεύγει κάποιος από την προεδρία της Βουλής δικαιούται 180.000 εφάπαξ, πέντε χιλιάδες το μήνα σύνταξη, δύο αστυνομικούς και τρεις χιλιάδες ευρώ για γραμματέα. Στις πλάτες του λαού. Όποια κι αν είναι η οικονομική κατάσταση του τόπου. Κάτω από όποιες συνθήκες κι αν φεύγει. Αλλά, ακόμα και κάτω από καλύτερες συνθήκες να έφευγε, όπως έφυγε για παράδειγμα ο Κάρογιαν, είναι λογικό να πληρώνουμε τη βενζίνη του αυτοκινήτου του κυρίου Κάρογιαν; Για να πηγαίνει πού και να κάνει τι; 

Πόσο ανεκτίμητη είναι η προσφορά όλων αυτών ώστε οι υποχρεώσεις του κράτους έναντι τους να μην ολοκληρώνονται ποτέ; Είναι λογικό να πάρουν ένα πόσο ως εφάπαξ φεύγοντας από τη θέση τους, όπως συμβαίνει με όλους τους εργαζόμενους. Από εκεί και πέρα, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να συντηρήσουν τους εαυτούς τους. Κι οι συντάξεις που λαμβάνουν είναι πολύ καλές για να ζουν αξιοπρεπέστατα. Και να βάζουν βενζίνη στο πολυτελές αυτοκίνητο που τους έχουμε χαρίσει. Αν είναι πολύ ενεργοβόρο, μπορούν να το επιστρέψουν στο κράτος και να πάρουν ένα πιο οικονομικό. Δεν τους χρωστάμε και δεν θα τους πούμε χαλάλι.

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου    

17 Οκτωβρίου 2020

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1040871/den-tha-poyme-chalali-toy

Ακόμα δεν παραιτήθηκε κανείς;

   της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου   

Όχι κύριε Συλλούρη δεν σε πιστεύουμε. Είδαμε το ρεπορτάζ του Al Jazeera. Σκηνή με σκηνή, 57 λεπτά. Και σε είδαμε να υψώνεις το ποτήρι στην υγεία αυτών που σήμερα ονομάζεις πράκτορες και να τους κλείνεις πονηρά το μάτι υποσχόμενος full support. Δεν έμοιαζε καθόλου πως είχες αντίληψη πως επρόκειτο για πράκτορες (δημοσιογράφοι υπό κάλυψη ονομάζονται). Έμοιαζε πως πίστευες πως συναγελαζόσουν με μεσάζοντες εκατομμυριούχων και έκανες μπίζνες. Με ποιο προσωπικό αντίτιμο δεν ξέρουμε. Κι η αλήθεια είναι πως ούτε θέλουμε να μάθουμε. Δεν σηκώνει άλλο το στομάχι μας. 

Κανένας σοβαρός πρόεδρος σοβαρού κοινοβουλίου δεν κάνει τέτοιου είδους διαλόγους ξέροντας πως έχει να κάνει με άτομα με ψεύτικη ιδιότητα, όπως διατείνεσαι σήμερα πως τάχα ήξερες, προσπαθώντας να την βγάλεις -για άλλη μια φορά- καθαρή. Ένας άνθρωπος που περηφανεύεται πως έκανε 28 χρόνια στη Βουλή και τώρα είναι ο πρόεδρος της (τρομάρα μας) δεν πάει σε πάρτι για να δώσει παράσταση ξέροντας ήδη πως έχει να κάνει με δήθεν μεσάζοντες. 

Ναι, μπορεί να υπάρχει κάποιος λόγος που ο Al Jazeera καθυστέρησε ένα χρόνο να βγάλει το ρεπορτάζ που ετοίμασαν οι άνθρωποι του. Μπορεί επίσης να υπάρχει κάποιος λόγος που επικεντρώθηκε σε ένα μόνο επιχειρηματία. Μπορεί και όχι όμως. Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας είναι μέλος του κοινοβουλίου και εκπροσωπεί την αριστερά (και πάλι τρομάρα μας). Μπορεί η νέα εκπομπή να ήρθε γάντι στην κυβέρνηση που ένοιωθε στρυμωγμένη από τις προηγούμενες αναφορές του Al Jazeera. Δεν μας νοιάζουν όμως τα κίνητρα. Μας νοιάζει αν όλο αυτό που είδαμε κι ακούσαμε είναι αλήθεια. 

Στα αλήθεια, ο πρόεδρος της Βουλής υπόσχεται να βοηθήσει στο ξέπλυμα απατεώνων φτάνει αυτοί να φέρουν εκατομμύρια στην Κύπρο; Στα αλήθεια ένας δικηγόρος περιγράφει πόσο απλό είναι να αλλάξει κάποιος στην Κύπρο το όνομα του και να ξεπλύνει ότι κι αν έχει κάνει; Ακούσανε καλά τα αυτιά μας: ένας δικηγόρος είπε πως «αν ξέρεις τους αγγέλους δεν χρειάζεται να ξέρεις τον θεό» φωτογραφίζοντας ένα δίκτυο ατόμων στη δημόσια υπηρεσία έτοιμων να βοηθήσουν στη μεγάλη κομπίνα; Ακούσαμε στα αλήθεια όλους εκείνους να διαφημίζουν το προϊόν τόσο απροκάλυπτα; Κι είναι ακόμα όλοι στις θέσεις τους; 

Υπήρχε κάτι χυδαίο στην όλη ατμόσφαιρα αλλά και ταυτόχρονα κάτι τόσο βλακώδες. Τόσο εύκολα μιλάνε όλοι αυτοί σε άγνωστους; Είναι τόση η αποθράσυνση ώστε ο καθείς να νοιώθει ασφαλής να μιλά τόσο ανοικτά για το πως γίνονται οι δουλειές; Είναι τόσο μεθυστική η μυρωδιά του χρήματος ώστε να χάνεται ακόμα κι η αίσθηση της προφύλαξης;

chrystalla@phileleftheros.com

13 Οκτώβρη 2020

Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1037739/akoma-den-paraitithike-kaneis

Η ΔΙΚΗ (και ο φασίστας που κρύβεις μέσα σου)

 του Θανάση Φωτίου

7 χρόνια από την ημέρα της δολοφονίας του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, στις 18 Σεπτέμβριο του 2013 και μετά από ακροαματική διαδικασία πέντε και πλέον ετών, η δίκη για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, έφτασε στο τέλος  της. Σήμερα, 7 Οκτωβρίου, το δικαστήριο προχώρησε σε μια ιστορική απόφαση! Έκρινε τους κατηγορούμενους ένοχους και αναγνώρισε τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Κρίνω σκόπιμο να αναδημοσιεύσω το κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στο Down Town στις 29 Σεπτεμβρίου 2013, μια βδομάδα μετά τη δολοφονία Φύσσα, και το οποίο θέτει, πιστεύω, όλους μας προ των ευθυνών μας.

Και ξαφνικά μας έπιασε ο πόνος. Συγκλονιστήκαμε. «Έλληνες να σκοτώνουν Έλληνες; Ντροπή»! Μόνο ντροπή; Συμφορά, θα έλεγα. Αλλοδαπό, όμως; Όταν ο Έλληνας σκοτώνει Πακιστανό, Αλβανό, μαύρο; Τι ακριβώς είναι; Εθνική υπερηφάνεια; «Να ξεβρομίσει ο τόπος»! Σωστά; Αυτό δεν λέγαμε; Για την ακρίβεια, αυτό δεν λέγατε; Να ξεβρομίσει ο τόπος, να φοβηθούν οι απατεώνες οι πολιτικοί, να τρομάξει το σάπιο πολιτικό σύστημα… Το τέλειο άλλοθι. Γαρνίρισέ το με λίγη γαλανόλευκη, λίγο εθνικό ύμνο, λίγο αρχαίο πνεύμα αθάνατο και το ‘χεις το ελαφρυντικό. Άλλωστε, πόσες φορές δεν ξεστόμισες την ατάκα: «Η Ελλάδα για να στρώσει χρειάζεται Χούντα»; Κι αν δεν την ξεστόμισες, πόσες φορές δεν τη σκέφτηκες; Πόσες φορές δεν σιώπησες στο άκουσμά της; Οπόταν; Οπόταν «αναγκαίο κακό» τα Χρυσαυγόπουλα. Σωστά; Σωστά. Εκτός αυτού, ένας Πακιστανός είναι απλώς ένας Πακιστανός. Ένας μαύρος, είναι απλώς ένας μαύρος. Χωρίς όνομα. Απλώς αλλοδαπός. Με χαρακωμένο το πρόσωπο, αλλά αλλοδαπός. Να χρησιμοποιούν σαν μπάλα ποδοσφαίρου το κεφάλι του, αλλά αλλοδαπός. Ξεκοιλιασμένος, αλλά αλλοδαπός. Ένας… «παρείσακτος», όπως θα πρόσθετε με αγάπη και ο Μακαριότατος.

Και τώρα; Πώς ήρθαν τα πάνω κάτω; Μα Έλληνα; Ναι, Έλληνα. Με όνομα, πρόσωπο, ηλικία, σπίτι, οικογένεια. Και ξεψύχησε στα χέρια της κοπέλας του; Και έπρεπε να το δω εγώ αυτό σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας; Ναι, έπρεπε να το δεις. Σίγουρα όχι από τον «κομιστή», αυτόν που ερωτοτροπούσε με τους φασίστες όλο αυτό τον καιρό, αλλά έπρεπε να το δεις. Κάποιος έπρεπε να μας το τρίψει στη μούρη. Να προσβάλει, όχι τον νεκρό, αλλά τις συνειδήσεις μας. Που κλείναμε τα μάτια και ανεχόμασταν (ίσως και αποδεχόμασταν) τα… «τάγματα εφόδου» και τις «ξιφολόγχες να ακονίζονται στο πεζοδρόμιο». Που δεν αργήσαμε να αντιληφθούμε, αλλά που σιωπήσαμε εν γνώσει μας. Που το αυγό του φιδιού, μπορεί μεν να μην το γεννήσαμε, αλλά σίγουρα το κλωσήσαμε. Και έπρεπε να γίνει δολοφονία Έλληνα για να συγκλονιστούν οι νοικοκυραίοι, να αφυπνιστούν οι υποκριτές δημοσιογράφοι, να μαζέψει και ν’ αρχίσει να ξεψαχνίζει o εισαγγελέας τις υποθέσεις… Μέχρι τότε, σιωπή. Ανοχή, κάλυψη, αποδοχή. Άλλοι το ένα, άλλοι το άλλο, κάποιοι όλα μαζί. Μα να με συμπαθείτε αγάπες μου, αλλά εάν ακόμα και μπροστά στον θάνατο λειτουργούμε επιλεκτικά πάει να πει ότι τα σκατώσαμε.

Καλή ώρα, στα δικά μας. Με τα… πατριωτόπουλα που παρελαύνουν σαν ΕΣ ΕΣ. Και απροκάλυπτα, πλέον, δηλώνουν: «Ναι, είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου». Πόσοι πολιτικοί φλέρταραν μαζί τους; Πόσοι δημοσιογράφοι εξωράισαν ή και κάλυψαν τη δράση τους; Πόσοι πολίτες είδαν στο πρόσωπό τους το «αντίπαλο δέος» του σάπιου πολιτικού συστήματος; «Οι πλείστες απόψεις τους είναι κρυστάλλινες και με εκφράζουν», έλεγε προ ετών ο Αρχιεπίσκοπος. Ο οποίος Αρχιεπίσκοπος -μέχρι ο Ιωνάς Νικολάου να αποφασίσει εάν υπάρχουν ή όχι «νεοφασιστικές κινήσεις στην Κύπρο ή οργανώσεις που διακατέχονται από άκρατο εθνικισμό ή προωθούν είτε τον ρατσισμό είτε την ξενοφοβία»- έσπευσε (τέσσερις μόλις ημέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα και την επομένη (!) της παραδοχής «είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου»), να κάνει λόγο για «παιδιά που όσο ορθοφωνούν θα τα στηρίζω και όταν δεν θα ορθοφωνούν, δεν θα τα στηρίζω»! Ναι, για τέτοια ερμαφρόδιτη στάση ανοχής και αποδοχής μιλάμε, απέναντι στους ναζιστές και στους φασίστες - τους οποίους (ναζιστές και φασίστες) επειδή ακριβώς χρησιμοποιούν εύηχα συνθήματα και εκμεταλλεύονται εθνικά σύμβολα, τους χρησιμοποιούν κατά καιρούς παπάδες, κόμματα και ΜΜΕ αναλόγως των συμφερόντων και της… ορθοφωνίας τους. Μέχρι να λουστούμε την παραφωνία τους και διά λυγμών και αλαλαγμών αφυπνιστούμε συγκλονισμένοι.

Αν μας ξενίζει αυτή η ερμαφρόδιτη στάση; Κάθε άλλο. Γιατί το είπαμε παλαιότερα, το λέμε και τώρα: Εκτός από το απροκάλυπτο φασισταριό, υπάρχουν και οι «συγκαλυμμένοι» φασίστες. Και οι «συγκαλυμμένοι» φασίστες βγαίνουν σε πολλές αποχρώσεις. Σε μπλε, σε κόκκινο, σε μπασταρδί. Φορούν διαφορετικούς μανδύες. Και ευδοκιμούν σε πολλές κομματικές και επαγγελματικές καλύβες.

  Θανάσης Φωτίου   

 Πηγή:  https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1034167/i-diki-kai-o-fasistas-poy-krybeis-mesa-soy

Ουαί υμίν

 Αν και το ζήτημα που προέκυψε με τα έργα του εκπαιδευτικού-καλλιτέχνη έχει φαινομενικά εξαντληθεί (άλλωστε, οι εν εξάλλω καταστάσει συμπολίτες μας δεν θέλουν να τα παρακουράζουμε τέτοια θέματα, προτιμούν διαδικασίες συνοπτικές, δηλαδή ιαχές-αναθέματα-καταδίκη-τετέλεσται), εντούτοις (επιτρέψετέ μου να) είμαι της άποψης ότι η ουσία, το μείζον της υπόθεσης αυτής, έχει τεχνηέντως παραβλεφθεί.

Αποκαρδιωτική, λοιπόν, δεν είναι μόνο η εντυπωσιακή σιωπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των καλλιτεχνών, των ανθρώπων των Τεχνών και των Γραμμάτων, αυτών που καθ’ υπερβολή και συλλήβδην συνηθίσαμε να αποκαλούμε «πνευματικό κόσμο της χώρας», οι οποίοι παρέμειναν -ω, τι έκπληξη!- γι’ άλλη μια φορά ταμπουρωμένοι στα υψηλά δώματα της τέχνης τους, είτε ως υπεροπτικοί δημιουργοί που δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με την περίπτωση κάποιου στο πρόσωπο του οποίου ενδεχομένως να μη διαβλέπουν καν την όποια «συναδελφικότητα», είτε διότι συνήθισαν μόνο σε ηχηρές παρεμβάσεις του στιλ «απελθέτω απ΄εμού το ποτήριον τούτο». Αποκαρδιωτικό είναι κυρίως που πολλοί που έσπευσαν, αγριεμένοι, να τοποθετηθούν, δεν ασχολήθηκαν όπως θα περιμέναμε με την ουσία, αλλά εξάντλησαν την τοποθέτησή τους με μερικούς γυρούς του μπάκαρη. Ιδεολογικά αγκυλωμένοι και από πολιτικές εμμονές εφορμούμενοι.

Με αποτέλεσμα, ενώ το μείζον θέμα που είχαμε ενώπιόν μας ήταν η θρασύτατη, διά επίσημης επιστολής εκφρασθείσα απαίτηση του προκαθήμενου της Εκκλησίας να απολυθεί από τις τάξεις της Παιδείας ένας εκπαιδευτικός με την κατηγορία της «βλασφημίας» κατά των θεσμών (!) -θρασύτατη μεν, ενδεδυμένη με μια πρώτου επιπέδου επίδειξη μετριοφροσύνης δε, τύπου «Αν με κατηγορούσε εμένα δεν θα απαντούσα, αλλά το να προσβάλλει τους θεσμούς...»- καταλήξαμε να αναλισκόμαστε σε συζητήσεις/ μονολόγους περί της αισθητικής των έργων, των πολιτικών φρονημάτων του καλλιτέχνη, το κατά πόσο είναι ή δεν είναι αντισυστημικός, αν κάνει τέχνη ή προπαγάνδα... Ακόμα και για τον αν κομίζει ή όχι κάποια καινοτόμο πρόταση μέσα από τα έργα του! Και το έκαναν με τόση παθιασμένη ευκολία, θυμίζοντας το γνωστό περί του φύλου των αγγέλων ενώ η Πόλις εάλω. Αλλά και χωρίς την παραμικρή υποψία μιας φωνής, ψιθυριστής έστω, στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους που θα μπορούσε να λέει: «Ουαί υμίν, άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων, κόσμε πνευματικέ, ότι διυλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε!».

Θαρρείς και όλοι όσοι έσπευσαν να πουν κάτω τα χέρια σας, η εποχή του εξοστρακισμού έχει παρέλθει, η «ενόχληση» δεν μπορεί να είναι κατηγορία και η δίωξη ενός καλλιτέχνη είναι απαράδεκτη ενέργεια εν έτει 2020, το κάναμε επειδή ποθαυμαστήκαμε από την καλλιτεχνική αξία των έργων, συγκλονιστήκαμε από τους λεονταρισμούς αντισυστημικότητας του καλλιτέχνη-εκπαιδευτικού, ενστερνιστήκαμε το όποιο πολιτικό μήνυμα ήθελε να περάσει. Ως γνωστόν, όμως, στην μακαρίαν νήσον, το πρόβλημα κατανόησης κειμένου δεν αποτελεί «προνόμιο» της μαθητιώσας νεολαίας.

Αν τώρα κάποιος θεωρεί ότι η θέση αυτή πηγάζει από αριστερίστικες ιδεοληψίες (κάποια με αποκάλεσε «ορφανό του Στάλιν»! Εμένα! Τα ύστερα του κόσμου!) και οπτασιάζεται πόλεμο κατά της Εκκλησίας, δεν ξέρει πού παν τα τέσσερά του. Σας το λέω επίσημα: Μαύρα μεσάνυχτα έχετε! Παρόλα αυτά, δεν έχω σκοπό να στερήσω από κανέναν το δικαίωμα στην ηδονή, όταν αυτοϊκανοποιούμενος εξάγει αυθαίρετα συμπεράσματα. Αμήν.  

Περιοδικό "Down Town", τεύχος 716.

  Θανάσης Φωτίου    

Πηγή:   https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/1026064/oyai-ymin

Δεν ξεφτιλίζει η τέχνη τους θεσμούς, τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους

 Γράφει: Μαρίνος Νομικός

24 Sep 2020

Από το σκάνδαλο με τα διαβατήρια μέχρι τον παιδεραστή μπάτσο που επέστρεψε μάγκας στην εργασία του, οι δήθεν βλάσφημοι πίνακες του Γαβριήλ αποδείχτηκαν θεόσταλτο δώρο για τους διεφθαρμένους θεσμούς μας.

Την τελευταία εβδομάδα η Νήσος των Αγίων χωρίστηκε στα δύο, όχι από τη διχοτόμηση, αυτή εδραιώθηκε εδώ και χρόνια αλλά από τους βλάσφημους ή όχι πίνακες ενός καλλιτέχνη ή μη που είχε ή δεν είχε το δικαίωμα της ελεύθερης ή περιορισμένης έκφρασης και αν είναι ή όχι κατάλληλος ως εκπαιδευτικός (το ότι καταντήσαμε να συζητάμε ακόμα για όρια στην τέχνη και τη σάτιρα είναι ενδεικτικό του clusterfuck που αποδείχθηκε το αναθεματισμένο το 2020). Το timing ήταν θεόσταλτο δώρο για την κυβέρνηση που είχε στριμωχτεί άσχημα για το σκάνδαλο ολκής με τα διαβατήρια κι έψαχνε εναγωνίως για διέξοδο μετά και την αποτυχία της να στρέψει τη συζήτηση στην παροιμιακή συτζιά του μαύρου, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Πιάσατε την ειρωνεία, έτσι; Οι... βλάσφημοι, ανίεροι και αντίχριστοι πίνακες του Γιώργου Γαβριήλ έμοιαζαν με μάννα εξ ουρανού για μια κυβέρνηση όπου Πρόεδρος, Γενικός Εισαγγελέας, βοηθός ΓΕ, Αρχιεπίσκοπος και το μισό Υπουργικό εμπλέκονται άμεσα (μέσω των δικηγορικών τους γραφείων ή με είσπραξη μίζας στην περίπτωση του Χρυσόστομου) είτε έμμεσα (συμμετέχοντας ως υπουργοί την επίμαχη περίοδο) με ένα από τα πιο κραυγαλέα, in-your-face και με διεθνείς προεκτάσεις σκάνδαλα της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας. Και αδελφέ μου, δούλεψε σαν ελβετικό ρολόι. 

Το ποίμνιο (τα πρόβατα δηλαδή, διόλου τυχαίος ο συμβολισμός) ξεσηκώθηκε εκτοξεύοντας προς τον στοχοποιημένο πια καλλιτέχνη ψόφους, καρκίνους και απειλές σωματικής βλάβης στο όνομα υποτίθεται ενός μεγαλόψυχου και φιλειρηνιστή Χριστού (πιάσατε και αυτή την ειρωνεία, έτσι;). Κυβέρνηση, Αρχιεπίσκοπος και ΔΗΣΥ μη πιστεύοντας την τύχη τους προσδέθηκαν αμέσως στο άρμα του δημοσίου λιντσαρίσματος ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με λάβρες δηλώσεις εναντίον του Γαβριήλ. Το Υπουργείο “Παιδείας” και “Πολιτισμού” ανακοίνωσε πειθαρχική έρευνα για το κατά πόσο ο ζωγράφος είναι κατάλληλος(!) ως εκπαιδευτικός ενώ ο Χρυσόστομος ζήτησε με επιστολή του από τον πρώτο την απόλυσή του.

Μισό να επεξεργαστεί λίγο ο εγκέφαλος αυτό το τελευταίο: Ο Αρχιεπίσκοπος που τσέπωσε μίζα 300.000 ευρώ από τον διεθνώς καταζητούμενο απατεώνα Jho Low απαιτεί την απόλυση ενός εκπαιδευτικού από τον... κατηγορούμενο για stalkάρισμα γυναίκας με ψεύτικο προφίλ στο Facebook, υπουργό Παιδείας γιατί "κατέστησε εαυτόν πηγή σκανδαλισμού πολλών συνανθρώπων του και ως εκ τούτου δεν έχει θέση πλέον στην Παιδεία τής πατρίδας μας". Κι ακόμα έχουμε τρεις μήνες μέχρι να ξεκουμπιστεί το ‘20. 

Όμως τα διαβατήρια δεν ήταν το μοναδικό σκάνδαλο που πέρασε στο ντούκου αυτές τις μέρες. Καθώς το χριστεπώνυμο πλήρωμα ήταν απασχολημένο με το να κραδαίνει πυρσούς και τσουγκράνες στο Facebook, ένας αστυνομικός που είχε καταδικαστεί με έξι μήνες ποινή φυλάκισης για υπόθεση παιδικής πορνογραφίας, μετά την αποφυλάκιση του επέστρεψε... κύριος στα καθήκοντα του. Ο 40χρονος είχε προσεγγίσει με ψεύτικο προφίλ (κι αυτός;) μια ανήλικη και την έπεισε να του στείλει γυμνές φωτογραφίες της. Μετά την εκβίαζε για σεξ και όταν εκείνη αρνήθηκε και προσπάθησε να τον μπλοκάρει, ο... εκπρόσωπος του νόμου και της τάξης ανέβασε τις φωτο της μικρής στο ίντερνετ. Ο ίδιος παραδέχθηκε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε έξι μήνες για διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας. Ναι, μόνο έξι μήνες. Και φυσικά μόλις αποφυλακίστηκε επέστρεψε ήσυχα και ωραία στα καθήκοντά του, γιατί όλοι μας θέλουμε έναν παιδεραστή μπάτσο να προσέχει εμάς και τα παιδιά μας, έτσι δεν είναι; 

Η επίσημη δικαιολογία; Μετά την αποφυλάκιση του τύπου εκκρεμεί πειθαρχική υπόθεση για το αδίκημα της ποινικής καταδίκης του ώστε να εκδιωχθεί από το Σώμα. Η έρευνα διεξάγεται από τριμελή ανεξάρτητη επιτροπή (αχ αυτές οι επιτροπές και η αποτελεσματικότητά τους), η οποία αποτελείται από δύο λειτουργούς της Νομικής Υπηρεσίας και ένα ανώτερο Αξιωματικό της Αστυνομίας. Αυτά τα τρία άτομα δεν μπόρεσαν να συνεδριάσουν εγκαίρως, δηλαδή μετά την αποφυλάκιση του οπαδού του revenge porn, εξαιτίας  -κρατηθείτε- του lockdown και των περιορισμών στις μετακινήσεις. Βλέπετε το Zoom παραείναι φουτουριστικό για την Αστυνομία Κύπρου που προφανώς ακόμα αναζητεί τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη στα ομιχλώδη σοκάκια του βικτωριανού Λονδίνου. 

Και όχι ρε σεις, ένα αρρωστημένο κάθαρμα που παρενοχλεί σεξουαλικά ανήλικες και ποστάρει γυμνές φωτογραφίες τους στο ίντερνετ για να τις διασύρει (αφήστε το πόσο γαμημένα creepy είναι να υποδύεται ένας 40χρονος μαντράχαλος την... έφηβη για να ψαρέψει ανήλικες) δεν είναι αρκετά σοβαρό ώστε να συσταθεί ΑΜΕΣΑ η επιτροπή και να τον σουτάρουν από το Σώμα. Για να μοιράζουν όμως 300άρια πρόστιμα σε εύκολους στόχους όπως γριές και αλλοδαπούς, μια χαρά κυκλοφορούσαν κατά τη διάρκεια του lockdown. Γίνεται ακόμα καλύτερο: Όπως εξήγησε ο Εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας κ. Χρίστος Ανδρέου “αναμένουν τα αποτελέσματα της πειθαρχικής έρευνας από την ανεξάρτητη επιτροπή”, ενώ όπως σημειώνει “με γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας και με βάση τις Αρχές του Διοικητικού Δικαίου δεν μπορούσαν να θέσουν σε διαθεσιμότητα το εν λόγω μέλος μέχρι να πάρουν τα αποτελέσματα από την τριμελής επιτροπή”. 

Και μέχρι τότε ο μπάτσος που ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΕ και ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ για διακίνηση παιδικής πορνογραφίας (βασικά για κάτι πολύ χειρότερο όπως είναι το revenge porn αλλά δεν αναγνωρίζεται καν ως τέτοιο) εργάζεται κανονικά και του πληρώνουμε μισθό και ωφελήματα. Αλλά μην ανησυχείτε, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο, “με καθήκοντα, τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες». Υποθέτουμε θα αποσπάστηκε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μιας και εντρύφησε στο θέμα. 

Εννοείται πως στη χώρα όπου ο Πρόεδρος απονέμει χάρη και αποφυλακίζει επτά(!) παιδεραστές και μετά στήνει φιέστα για να πει “ουπς λάθος” (στο ενδιάμεσο λαμβάνει κι ένα ηχηρό μπράβο από τον τότε Κυνηγό Αιμομικτικών Αγρινών και νυν αντιπρόεδρο του ΔΗΣΥ) το παραπάνω συμβάν δεν είναι αρκετά σοβαρό ώστε να ξεσηκωθεί ο κόσμος. Κι αυτό γιατί  οι γυμνές εικόνες που διακινούσε ο μπάτσος ήταν μιας ανήλικης η οποία μάλιστα μπορεί και να φταίει η ίδια γι’ αυτό που της συνέβη, όπως πιστεύουν πολλοί δήθεν χριστιανοί “αγανακτισμένοι νοικοκυραίοι”. Αν τα γυμνά ήταν ας πούμε του Χριστού τότε πολύ πιθανό η επιτροπή να συνεδρίαζε ακόμα κι απ’ τον Διαστημικό Σταθμό και ο τύπος θα έφευγε από το Σώμα γρηγορότερα κι από κλανιά. 

Αυτούς λοιπόν τους ήδη χρεοκοπημένους, απαξιωμένους και ξεφτιλισμένους θεσμούς κατούρησαν οι σκύλοι του Γιώργου Γαβριήλ: τη διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι κυβέρνηση, τον μιζαδόρο, μισάνθρωπο και στυγνό επιχειρηματία Αρχιεπίσκοπο, την επικίνδυνα  ευθυνόφοβη Αστυνομία που κρύβει τα σάπια μήλα πίσω από το γράμμα του νόμου. Δεν περίμεναν αυτοί οι θεσμοί τον Γαβριήλ για να ξεφτιλιστούν, τα καταφέρνουν μια χαρά από μόνοι τους. Οι θεσμοί δεν είναι θέσφατο. Δεν απαιτούν τον σεβασμό μας αλλά τον κερδίζουν καθημερινά και με κόπο. Και υπόκεινται σε κριτική. Σκληρή, αδυσώπητη, καυστική, ανελέητη. Μέχρι να βελτιωθούν, να εκσυγχρονιστούν και να πετάξουν έξω τους διεφθαρμένους, τους ανίκανους και τους επικίνδυνους.

Και είναι τυχεροί που τα (μεταφορικά) σκυλιά τους κατουράνε μόνο προς το παρόν και δεν άρχισαν ακόμα να δαγκώνουν.

 Πηγή:  https://avant-garde.com.cy/articles/nea/istories/den-xeftilizei-i-tehni-toys-thesmoys-ta-katafernoyn-mia-hara-kai-monoi-toys

Πρέπει να παίρνει θέση ένα δημόσιο πανεπιστήμιο σε επίμαχα θέματα;

 ΤΟΥ ΧΑΡΙΔΗΜΟΥ ΤΣΟΥΚΑ *

Χαίρομαι να διαλέγομαι με ανθρώπους που εκτιμώ, όπως οι συνάδελφοι Κυριάκος Δημητρίου και Τίμος Παπαδόπουλος, αμφότεροι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Μας ενώνει αφενός η αγάπη για το Πανεπιστήμιο Κύπρου, αφετέρου η προσήλωση σε σταθερές ακαδημαϊκές αξίες. Με τέτοιους όρους, οι διαφωνίες είναι γόνιμες: το κοινό έδαφος που μοιράζονται οι συνομιλητές τούς παρέχει ένα κοινό ορίζοντα νοήματος (την αναζήτηση της αλήθειας) και κοινά κριτήρια δοκιμασίας των ισχυρισμών που προβάλλουν.

Με πρώτη ανάγνωση, δεν μπορώ να αντιλέξω στο κείμενο του κ. Παπαδόπουλου («Η ένδεια μιας ανακοίνωσης», https://paideia-news.com/panepistimio-kyproy/2020/09/22/h-endeia-mias-anakoinosis-22-09/) γιατί κυρίως απαρτίζεται από αφοριστικές διατυπώσεις. Μην παρεξηγηθώ: χρησιμοποιώ τον όρο «αφοριστικές» αυστηρώς περιγραφικά. Οι αφορισμοί είναι επιγραμματικές φράσεις, διατυπωμένες με κατηγορηματικό τρόπο: συμπυκνώνουν νοήματα, συχνά είναι πνευματώδεις και, ενίοτε, συνεπαίρνουν το ακροατήριο. Το μειονέκτημά τους είναι ότι δεν μπορείς να τις υποβάλλεις σε κριτική διότι είναι, εκ φύσεως, ελλειπτικοί. Ο εκλεκτός συνάδελφος, λ.χ., αναφερόμενος στην ανακοίνωση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου, με την οποία η Σύγκλητος καλεί το Υπουργείο Παιδείας να αναστείλει την πειθαρχική δίωξη του ζωγράφου κ. Γ. Γαβριήλ, επικρίνει την ανακοίνωση για «ένδεια», «επιπολαιότητα», και «διχαστικό» αποτέλεσμα. Δεν συμφωνώ με αυτούς τους χαρακτηρισμούς αλλά δεν μπορώ να τους αντικρούσω. Γιατί; Διότι δεν τεκμηριώνονται, οπότε δεν μπορώ να τους υποβάλλω στη βάσανο της κριτικής.

Με δεύτερη ανάγνωση, όμως, αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Παπαδόπουλος προβάλλει έναν έμμεσο συλλογισμό, ο οποίος, αν δεν τον παρερμηνεύω, είναι ο εξής. Καταλήγει στο συμπέρασμά του («Δυστυχώς επτωχεύσαμεν») έχοντας αντιπαραβάλλει τον εκ του ιδρυτικού νόμου σκοπό του Πανεπιστημίου Κύπρου και τις αρμοδιότητες της Συγκλήτου από τη μια μεριά, με τον «επιπόλαιο» τρόπο που ενήργησε η Σύγκλητος, εκδίδοντας την προαναφερθείσα ανακοίνωση, από την άλλη. Με άλλα λόγια, εγκαλεί τη Σύγκλητο για υπέρβαση των αρμοδιοτήτων της.

Γράφει ο κ. Παπαδόπουλος: «Το Πανεπιστήμιο Κύπρου ιδρύθηκε με βάση τον περί Πανεπιστημίου Κύπρου Νόμο 144 του 1989, με σκοπό την προαγωγή της επιστήμης, της γνώσης, της μάθησης και της παιδείας με τη διδασκαλία και την έρευνα». Αναφορικά με τις εξουσίες και τα καθήκοντα της Συγκλήτου: «Η Σύγκλητος αποτελεί το ανώτατο ακαδημαϊκό όργανο του Πανεπιστημίου και έχει την ευθύνη του ακαδημαϊκού έργου του Πανεπιστημίου τόσο στον τομέα της διδασκαλίας όσο και στον τομέα της έρευνας». Δεδομένων των παραπάνω, ένα δημόσιο ακαδημαϊκό ίδρυμα οφείλει πάνω από όλα να τιμά τη σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας με την κοινωνία».

Συμφωνώ. Ένα ανώτατο δημόσιο ακαδημαϊκό ίδρυμα, και μάλιστα η ναυαρχίδα της ανώτατης εκπαίδευσης στην Κύπρο, οφείλει να τιμά τη σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας με την κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου οφείλει να εμπνέεται, σε όλες του τις εκφάνσεις, από την αποστολή του, η οποία, κατ’ ανάγκην, είναι ετεροαναφορική, δηλαδή ορίζεται σε σχέση με τις ανάγκες των φοιτητών του και της ευρύτερης κοινωνίας.

Ποια είναι η αποστολή του Πανεπιστημίου Κύπρου; Εξειδικεύοντας περαιτέρω τον περί Πανεπιστημίου Κύπρου νόμο, το Πανεπιστήμιο Κύπρου την ορίζει ως εξής (http://www.ucy.ac.cy/GoverningBodies/el/vision-and-mission):

«[Η Αποστολή του Πανεπιστημίου Κύπρου είναι] η δημιουργία πρόσθετης αξίας με δράσεις που αφορούν στους ακόλουθους τομείς:

• Επιστήμη και πνευματική καλλιέργεια [έρευνα, παιδεία και επιστημονική κουλτούρα].
• Ανοικτή κοινωνία [συμβολή στον κριτικό αναστοχασμό, την αλλαγή και την ανανέωση].
• Παραγωγικό δυναμικό της κοινωνίας [συνεισφορά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Κύπρου και της Ευρώπης]».

Με άλλα λόγια, καταστατικός λόγος ύπαρξης του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπως κάθε άξιου του ονόματός του πανεπιστημίου, είναι η πνευματική καλλιέργεια και, συνακόλουθα, το αξιακό-θεσμικό περιβάλλον που την καθιστά εφικτή – η ελευθερία στοχασμού και έκφρασης σε μια ανοιχτή κοινωνία. Μπορεί να είμαστε «συντηρητικοί» ή «προοδευτικοί» στις πολιτικές μας απόψεις (για να μείνω σε παραδοσιακούς χαρακτηρισμούς) αλλά, ως εξ επαγγέλματος στοχαστές, υπάρχουμε στο μέτρο που προστατεύονται οι αξίες που καθιστούν το στοχασμό εφικτό – η ελευθερία της έκφρασης. Αν αυτός είναι ο αξιακός πυρήνας της θεσμικής μας ύπαρξης, οφείλουμε να τον υπερασπίζουμε οσάκις διαπιστώνουμε ότι κλονίζεται ή υπονομεύεται στην κοινωνία στην οποία λειτουργεί το πανεπιστήμιο. Αυτό ακριβώς έκανε η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κύπρου: ενήργησε με βάση τις βαθύτερες αξίες που υποτείνουν την ακαδημαϊκή δραστηριότητα.

Ένα εύλογο ερώτημα είναι: που σταματούν οι δημόσιες παρεμβάσεις του Πανεπιστημίου; Θα μετατραπεί σε ένα είδος κοινωνικού σχολιαστή; Δεν είναι ολισθηρός αυτός ο δρόμος; Φυσικά και είναι. Οτιδήποτε κάνουμε, ως άτομα ή οργανισμοί, που ξεφεύγει από το ρουτινώδες, μας θέτει σε κινδύνους.  Κάθε φορά π.χ. που, αντι να περιορίζομαι στη διδασκαλία και την έρευνά μου, συμμετέχω στη δημόσια συζήτηση, διακινδυνεύω – να με βρίσουν, να με χλευάσουν, να με παρανοήσουν, να γίνω δυσάρεστος σε ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις για θέματα που με αφορούν, κλπ. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι αναλαμβάνουμε λελογισμένους κινδύνους σε τακτική βάση. Το γεγονός λ.χ. ότι ένας δρόμος είναι ολισθηρός, μας αποτρέπει να οδηγούμε; Συνήθως, όχι. Όταν, όμως, διαπιστώνουμε ολισθηρότητα, οδηγούμε πιο προσεκτικά. Έτσι, λοιπόν, και οι ανακοινώσεις του Πανεπιστημίου Κύπρου για θέματα επικαιρότητας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές – να είναι φειδωλές και ισορροπημένες. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ακτιβιστική ΜΚΟ.

Για ποια θέματα το ΠΚ πρέπει να παρεμβαίνει δημοσίως με ανακοινώσεις; Πρέπει να το κάνει για οτιδήποτε απειλεί τη φιλελεύθερη δημοκρατία και/ή βασικούς θεσμούς της; Αν εκδώσουμε ψήφισμα για το θέμα της πειθαρχικής δίωξης του «βλάσφημου» ζωγράφου σήμερα, γιατί να μην εκδίδουμε ψηφίσματα και για άλλα θέματα «δικαιωμάτων» αύριο; Ο λόγος που δεν πρέπει να το κάνουμε είναι διπλός. Πρώτον, αν το κάνουμε, παύουμε να είμαστε φειδωλοί (βλ. παραπάνω). Δεύτερον, όσο πιο αμιγώς πολιτικό είναι ένα επίμαχο θέμα (π.χ. λαϊκισμός, διαφθορά, οικονομική χρεοκοπία, Μαρί, Κυπριακό, δικαιώματα μειονοτήτων, κλπ.), τόσο πιο πιθανό είναι να μην ομογνωμούμε, οπότε θα διχαζόμαστε και θα εμπλέκουμε το Πανεπιστήμιο σε πολιτικές διαμάχες, επιφέροντας την απώλεια του κύρους του.

Με βάση τα ανωτέρω, μια εύλογη και υπεύθυνη αρχή συμπεριφοράς είναι η εξής: ένα δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να τοποθετείται, με φειδώ και ισορροπημένα, σε εκείνα τα θέματα που άπτονται ευθέως του πυρήνα της αποστολής του (βλ. παραπάνω). Προσέξτε: η δήλωση αποστολής δεν είναι αλγόριθμος, αλλά πυξίδα. Δηλώνει κατεύθυνση και ευαισθησία, δεν προσδιορίζει συγκεκριμένη δράση. Εμείς, οι αξιωματούχοι της πανεπιστημιακής κοινότητας, πρέπει να κρίνουμε στοχαστικά, στην εκάστοτε συγκυρία, το δέον γενέσθαι.  

Θυμίζω τις αντιδράσεις αμερικανικών πανεπιστημίων (αλλά και πλήθους ακαδημαϊκών ενώσεων – scholarly associations) το 2017, όταν ο Πρόεδρος Τραμπ εξέδωσε τη διαβόητη ταξιδιωτική απαγόρευση για πολίτες από επτά μουσουλμανικές χώρες. To Boston College, π.χ., ένα ερευνητικό πανεπιστήμιο με κύρος, το οποίο ιδρύθηκε ως Καθολικό Χριστιανικό ίδρυμα τον 19^ο αιώνα, αντέδρασε σφοδρά στην ταξιδιωτική απαγόρευση του Προέδρου Τραμπ, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Το ταξιδιωτικό προεδρικό Διάταγμα υπονομεύει ένα σημαντικό πλεονέκτημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, καθώς απομακρύνει ταλαντούχους φοιτητές και ακαδημαϊκούς από το να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ. Το Διάταγμα είναι επίσης αντίθετο με την Αμερικανική κατανόηση για το ρόλο του έθνους μας ως καταφύγιο […], το οποίο δεν κάνει διακρίσεις επι τη βάσει θρησκείας ή εθνικής καταγωγής. Η απόφαση [του Προέδρου] επίσης αντιβαίνει με τις θρησκευτικές και εκπαιδευτικές πεποιθήσεις και αξίες του BostonCollege» (η έμφαση δική μου – βλ. https://www.bc.edu/bc-web/bcnews/campus-community/announcements/statement-1-29-17.html).

Μπορώ να φανταστώ Καθολικούς οπαδούς του Τραμπ να ενοχλούνται από αυτή την ανακοίνωση (γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι οι ενεργοί χριστιανοί τείνουν να ψηφίζουν Τραμπ στις ΗΠΑ). Μπορώ, επίσης, να φανταστώ εύπορους χριστιανούς, εν δυνάμει δωρητές,  να κάνουν δεύτερες σκέψεις για το αν θα χορηγήσουν στο μη κρατικό Boston College τις πολύτιμες δωρεές τους. Όλοι αυτοί οι πιθανοί κίνδυνοι δεν μείωσαν την ηθική διαύγεια της της ηγεσίας του Boston College, ούτε την απέτρεψαν από το να σταθεί με θάρρος απέναντι στην εκτελεστική εξουσία (και μάλιστα στην τοξική-εκδικητική εξουσία ενός Τραμπ).

Εν κατακλείδι, όπως δεν «επτώχευσε» το Boston College to 2017, έτσι δεν «επτώχευσε» το Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2020. Αντίθετα, και τα δύο πανεπιστήμια, στα δικά του συμφραζόμενα το καθένα, τίμησαν τον αποστολή τους. «Να αγαπάς την ευθύνη» γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης. Να μη σιωπάς όταν πρέπει να μιλήσεις, να μην αποστρέφεις το βλέμμα για να αποφύγεις να δεις κάτι που θα σε θέσει ενώπιον των ευθυνών σου, να διακινδυνεύεις τη βολή σου όταν αισθάνεσαι ότι κάτι πολύτιμο απειλείται, και, φυσικά, να παιδαγωγείς τους φοιτητές σου και την κοινωνία με την υπεύθυνη συμπεριφορά σου. Δεν είναι εύκολο, ούτε αυτονόητο.

(*) Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου, Κοσμήτορας Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών

https://paideia-news.com/panepistimio-kyproy/2020/09/24/prepei-na-pairnei-thesi-ena-dimosio-panepistimio-se-epimaxa-themata;/