ΔΡΑΣΕ ΟΛΟΗΜΕΡΑ ή μένεις στην εκπαιδευτική νύχτα …

Είμαι σίγουρος πώς όσοι δεν είναι κοντά στα εκπαιδευτικά πράγματα δεν θα το πιστεύουν.  Μόνο όσοι είναι «προπονημένοι» στις παραδοξότητες και τους παραλογισμούς της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας αντιλαμβάνονται πλήρως την τραγελαφική κατάσταση: Εκπαιδευτικοί που εργάζονται στα σχολεία μας, στα προγράμματα ΔΡΑ.Σ.Ε. και προαιρετικά ολοήμερα, δεν τους αναγνωρίζεται η εκπαιδευτική τους υπηρεσία από το Υπουργείο.  Πείτε μου αν υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός!!!

Πώς μπορεί να προσπερνούν οι αρμόδιες υπηρεσίες, ελαφρά τη καρδία, αυτή την απάνθρωπη μεταχείριση των νέων δασκάλων;  Δεν εργάζονται αυτοί οι δάσκαλοι στα σχολεία;  Δεν προσφέρουν εκπαιδευτικό έργο;  Γιατί κάνουν πώς δεν τους βλέπουν;  Ποιοι επιτελούν το εκπαιδευτικό έργο τόσα χρόνια σ’ αυτές τις δομές του Υ.Π.Π.;  Ήρθαν εξωγήινοι;  Σε ποια εργασία επιτρέπεται να εργάζεται κάποιος χωρίς να αναγνωρίζεται η υπηρεσία του;  Οι δάσκαλοι αυτοί τρέχουν από σχολείο σε σχολείο να συμπληρώσουν κάποιες ώρες εργασίας, «τρώνε» το λειψό μεροκάματο στις βενζίνες, δεν έχουν στοιχειώδη δικαιώματα που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι και από πάνω δεν τους αναγνωρίζεται η εκπαιδευτική τους υπηρεσία.  Λες και ήταν άφαντοι και αόρατοι τόσα χρόνια στα σχολεία μας.

Η οργάνωση των δασκάλων όταν ξεκινούσαν τα προαιρετικά ολοήμερα σχολεία έδωσε το «πράσινο φως» χωρίς να εξασφαλίσει τους συναδέλφους που θα εργάζονταν σ’ αυτά.  Απορεί βέβαια κανείς, ακόμα και μ’ όσα έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια, πώς είναι δυνατόν η οργάνωση των δασκάλων να μην προασπίζει το πρώτο και κύριο για τα μέλη της και τα εν δυνάμει μέλη της: την κατοχύρωση της εκπαιδευτικής τους υπηρεσίας.

Είναι επιτακτική ανάγκη να επιδειχτεί η στοιχειώδης σοβαρότητα και ευαισθησία από όλες τις υπηρεσίες και να αναγνωριστεί η υπηρεσία όλων των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε όλα τα προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.  Επιβάλλεται αυτό να είναι μια από τις πρώτες προτεραιότητες διεκδίκησης της οργάνωσης των δασκάλων.  Επιβάλλεται να δρούμε ολοήμερα και να μη μένουμε στην εκπαιδευτική νύχτα ...

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

 

Σχολείο και Μετανεωτερικότητα

Αντίθετα από ό,τι συνηθίζουν να κάνουν οι απόφοιτοι των λυκείων της Κύπρου σήμερα όταν θέλουν να γιορτάσουν το κλείσιμο δεκαετιών (δεκάχρονων, εικοσάχρονων, τριαντάχρονων κλπ) από την αποφοίτησή τους, να οργανώνουν  δηλαδή συνεστίαση σε μια ταβέρνα για να έχουν την ευκαιρία  τρώγοντας και πίνοντας να θυμηθούν τα μαθητικά τους χρόνια και να γελάσουν με τα καμώματα τα δικά τους  και των καθηγητών τους, οι απόφοιτοι του πρακτικού τμήματος του Παγκυπρίου Γυμνασίου του 1967 αποφάσισαν να επισκεφθούν το σχολείο τους σε μια συγκεκριμένη ώρα λειτουργίας του για να έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν με τους μαθητές και να τους μεταφέρουν τις δικές τους εμπειρίες από την προ πεντηκονταετίας φοίτησή τους καθώς και τα αισθήματά τους για το σχολείο και τις αντιλήψεις τους για την εκπαίδευση. Ένας μάλιστα από αυτούς σε άρθρο του με τίτλο Οι πενηντάχρονοι (απόφοιτοι) επιστρέφουν. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, τίποτε δεν είναι όπως παλιά στον Φιλελεύθερο της Κυριακής 15 Οκτωβρίου, πέραν του ότι ανέφερε τον σκοπό της επίσκεψης τους, εξέφρασε τον σεβασμό τους στους καθηγητές και τις ευχαριστίες τους για όσα τους πρόσφεραν και έκανε εύφημη μνεία για έναν από τους καθηγητές τους και την ξεχωριστή προσφορά του στη μόρφωσή τους.   

    Επειδή έκρινα ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι όχι μόνο σπάνια αλλά και  σημαντική από εκπαιδευτική και κοινωνική άποψη, αποφάσισα να τη σχολιάσω με άρθρο μου στον τύπο. Το πρώτο που θάθελα να πω είναι ότι το γεγονός ότι η πρωτοβουλία αυτή ακούεται σήμερα παράξενη, είναι μια σαφής ένδειξη πως έχουμε μπει για καλά ως Κύπρος στην εποχή της μετανεωτερικότητας, μια εποχή απαξίωσης των κοινών και αποθέωσης του ατόμου και εξυπηρέτησης των ατομικών ενδιαφερόντων και συμφερόντων. Στην εποχή αυτή η εκπαίδευση δεν είναι πια κάτι που ενδιαφέρει πολύ την κοινωνία, τις κοινότητες και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Ενδιαφέρει αποκλειστικά το κράτος, τους μαθητές και τους γονείς. Ακόμα και οι οργανωμένοι γονείς (ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες) της Κύπρου προσεγγίζουν σήμερα τα θέματα της εκπαίδευσης περισσότερο ως θέματα  εκπαιδευτικής πολιτικής παρά ως θέμα  παιδαγωγικό. Το σχολείο για την κυπριακή κοινωνία είναι πλέον ένα εργαστήρι προσφοράς γνώσεων και δεξιοτήτων παρά ένας θεσμός διαπλάσεως ανθρώπων και πολιτών. Γι’ αυτό και φαντάζει τόσο ξένο προς τα καθημερινά ενδιαφέροντα της κοινωνίας και του συνόλου.
   Η αποξένωση αυτή ξεκίνησε βέβαια από τους ίδιους τους μαθητές, Για πολλούς λόγους έχασαν τον ψυχικό δεσμό που ένιωθαν οι μαθητές των προηγούμενων γενιών με το σχολείο. Ο κύριος λόγος είναι ασφαλώς η γενίκευση της φοίτησης των μαθητών σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα. Έτσι οι μαθητές δεν αποδίδουν πλέον  στο σχολείο και στους καθηγητές τους τις επιτυχίες τους στις εξετάσεις αλλά στα φροντιστήρια. Το ίδιο και οι γονείς και ολόκληρη η κοινωνία.
    Η εξέλιξη αυτή δεν έφερε μόνο συναισθηματική απεξάρτηση από το σχολείο και τους καθηγητές αλλά και απαξίωση. Σε μια εποχή σαν τη σημερινή που εκείνο που μετρά είναι η προσωπική επιτυχία όπως μεταφράζεται σε εγγραφή σε καλό πανεπιστήμιο, σε εξεύρεση  αμειπτικής απασχόλησης και σε υψηλή κοινωνική άνοδο, η ευγνωμοσύνη μαθητών και γονιών στρέφεται αποκλειστικά προς το φροντιστήριο και τους φροντιστές και όχι στους καθηγητές του σχολείου.
   Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι προηγουμένως. Και αυτό θέλησαν να μαρτυρήσουν οι απόφοιτοι του πρακτικού τμήματος του Παγκυπρίου Γυμνασίου του 1967 με την επίσκεψή τους στο σχολείο τους και με τη δημοσίευσή τους στον τύπο. Ασφαλώς η επίσκεψη αυτή δεν μπορεί να αναστρέψει την  κατάσταση. Και ούτε βέβαια ήταν αυτός ο σκοπός της. Έδωσε όμως, νομίζω, ένα μήνυμα πως ο ρόλος του σχολείου και των καθηγητών δεν ήταν παλιά και δεν είναι ούτε σήμερα μόνο να προετοιμάζουν τους μαθητές για τις εξετάσεις.      Αλίμονο αν το σχολείο μετατραπεί τελικά σε φροντιστήριο. Θα παράγει μηχανές και ανδρείκελα.  Ο ρόλος του είναι  να βοηθήσει τους τροφίμους του να ωριμάσουν ψυχικά και πνευματικά και να τους μάθει να σκέφτονται, να μιλούν σωστά και να συμπεριφέρονται σωστά ως άνθρωποι και ως πολίτες.. Για να το επιτύχουν όμως αυτό χρειάζονται τη συμπαράσταση όχι μόνο του κράτους αλλά  κυρίως των κοινοτήτων και των ανθρώπων ως προσώπων και ως ηθικών προσωπικοτήτων. Το σχολείο καλλιεργεί ανθρώπους και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με σωστή ανθρώπινη επαφή και με τη στήριξή του από ανθρώπους.
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Κ. ΠΕΡΣΙΑΝΗ*
*Πρώην Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου 

Δημοσιεύτηκε στο www.paideia-news.com  20-10-2017

Ένα παιδί ονειρεύτηκε και … μετά ξύπνησε

-       Μπαμπά, μπαμπά, ξύπνα!

-         Κοιμήσου παιδί μου.  Είναι νύχτα ακόμη.

-         Ξύπνα!  Θέλω να σου πω τα όμορφα πράγματα που θα γίνουν φέτος στα σχολεία μας.

-         Ωραία, σε ακούω με προσοχή.

- Πρώτα απ’ όλα δεν θα χρειάζεται να ξυπνάμε από τα άγρια χαράματα.  Τα μαθήματα θα ξεκινούν στις 8:30 το πρωί. Θα έχουμε αρκετό χρόνο να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε και να ξυπνήσουμε με καλή διάθεση να πάμε στο σχολείο.

Τα θρανία μας θα είναι ελαφρά, ατομικά, με αποθηκευτικό χώρο για τα βιβλία μας, εύκολα και ευέλικτα στη μετακίνηση και τη διαφορετική διάταξη.  Και το σπουδαιότερο θρανία και καρέκλες θα προσαρμόζονται στο ύψος μας.

Θα έχουμε μεγάλα διαλείμματα της μισής ώρας.  Θα προλαβαίνουμε να φάμε το φαγητό μας, να πάμε τουαλέτα, να παίξουμε με τις φίλες μας, να συζητήσουμε με τις δασκάλες μας.  Θυμάσαι που πετούσα το φαγητό στον κάλαθο, που ζητούσαμε να πάμε τουαλέτα μόλις μπαίναμε στην τάξη από το διάλειμμα, που προσπαθούσαμε να ξεγελάσουμε τις δασκάλες, που δεν είχαμε καμιά όρεξη να κάνουμε μάθημα επειδή δεν είχαμε προλάβει να παίξουμε; Ε! Λοιπόν, αυτά τώρα ξέχασέ τα!  Είναι μιας άλλης εποχής.

Τα μαθήματα θα λιγοστέψουν και εκείνα που είναι μόνο γνώσεις θα είναι ελάχιστα.  Τα περισσότερα θα είναι πρακτικά και ενδιαφέροντα. Άκουσε μπαμπά να ζηλέψεις:  Ξυλουργική, Μεταλλοτεχνία, Ραπτική, Μαγειρική, Τεχνολογία, Χειροτεχνία, Χορός, Φυσική Αγωγή, κ.ά.

Τα βιβλία μας θα είναι λιγότερα και καλογραμμένα.  Θα έχουν επιτέλους μεγαλύτερα γράμματα.  Με εκείνα τα παλιά ταλαιπωρηθήκαμε αφάνταστα.  Ιδιαίτερα τα παιδιά που είχαν κάποιες δυσκολίες στην ανάγνωση, δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρουν να διαβάσουν και να κατανοήσουν.  Τώρα μπαμπά μου, εμείς είμαστε πολύ τυχεροί.  Τα βιβλία μας θα είναι διδάξιμα και κατανοητά.

Το μεσημέρι θα έχουμε δωρεάν γεύμα στο σχολείο.  Αυτό μου αρέσει πάρα πολύ.  Θα βοηθήσει όλες τις οικογένειες.  Θυμάσαι που μου έλεγες πως υπήρχε σε άλλες χώρες.  Θα είναι υπέροχα που θα τρώμε όλα τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους μας.

Στις εκπαιδευτικές μας επισκέψεις και εκδρομές θα πηγαίνουμε δωρεάν.  Αυτό είναι πολύ καλό μπαμπά.  Κάποιες οικογένειες δυσκολεύονταν πολύ.  Και οι δασκάλες μας ήθελαν να μας πάνε εκπαιδευτικές επισκέψεις και δίσταζαν από το κόστος των λεωφορείων ή το εισιτήριο για διάφορα προγράμματα.  Τώρα θα «χορτάσουμε» θέατρα και εκπαιδευτικές επισκέψεις.

Για τα μικρότερα παιδιά, οι οικογένειες δεν θα έχουν καμιά έγνοια.  Θα πηγαίνουν δωρεάν σε κρατικούς παιδικούς σταθμούς.  Εξάλλου αυξήθηκε και η άδεια μητρότητας και έγινε ένας χρόνος.  Θυμάσαι που η μαμά με άφησε στους τέσσερις μήνες να ξαναπάει στη δουλειά όπως όλες οι μαμάδες; 

Τα πιο τυχερά όμως μπαμπά είναι τα πρωτάκια.  Από φέτος στην πρώτη τάξη δεν θα έχουν βιβλία.  Θα συνεχίζουν το πρόγραμμα όπως περίπου ήταν στην προδημοτική.  Τα βιβλία θα τα ξεκινούν στην Δευτέρα τάξη. Θυμάσαι που εγώ πήγα πεντέμισι χρονών στο Δημοτικό.  Εντάξει μπορεί να τα κατάφερα στα μαθήματα, αλλά εγώ είμαι παιδί και ήθελα ακόμα να παίξω.  Με βάλανε σε μια καρέκλα τόσες ώρες, «με ρίξανε στα βαθιά να κολυμπήσω».  Κι αν εγώ κατάφερα «να βγω στη στεριά» όπως όπως, πολλά παιδιά «ήπιαν πολύ νερό» κι αν δεν πνίγηκαν στην πρώτη τάξη, πολύ φοβάμαι ότι μπορεί να πνιγούν στις επόμενες.

Και για τους δασκάλους μας όμως θα είναι καλύτερα τα πράγματα.  Τέρμα στις άσκοπες μεταθέσεις και μετακινήσεις.  Θα υπάρχει σταθερό προσωπικό στα σχολεία.  Θα δημιουργηθεί επιτέλους κλίμα ομάδας στα σχολεία, με συνέπεια και συνέχεια.  Θα αποκτήσουν και οι δάσκαλοι κύρος και αξιοπρέπεια.  Να σταματήσουν να τους αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς.

-         Μα πού τ’ άκουσες όλα αυτά παιδί μου;

-         Τ’ άκουσα στην τηλεόραση.  Τα ανακοίνωσαν υπεύθυνοι του Υπουργείου.  Είπαν και άλλα πολλά και όμορφα που θα γίνουν.  Δεν τα θυμάμαι όλα.  Νομίζω ήταν και ο ίδιος ο Υπουργός. Δεν είμαι σίγουρη.

-         Ηρέμησε αγάπη μου.  Ένα όνειρο ήταν.

-         Μπαμπά τα άκουσα. Είμαι σίγουρη. Θα γίνουν!

-         Παιδί μου ήταν ένα όνειρο.  Κι εγώ, από τότε που ήμουν μικρός, τέτοια όνειρα έβλεπα.  Μέχρι σήμερα τα βλέπω ... και στον ξύπνιο μου.

-         Γιατί μπαμπά, τόσα χρόνια, δεν μπορούν να γίνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα;

-         Για τους υπεύθυνους, τόσες δεκαετίες υπάρχουν άλλες προτεραιότητες: μεταρρυθμίσεις, καινοτομίες, κ.ά.

-         Και είναι πιο σημαντικές αυτές οι μεταρρυθμίσεις και οι καινοτομίες;  Τόσα χρόνια δεν βρέθηκε ούτε ένας να καταλάβει τι θέλουν τα παιδιά και τι χρειάζονται τα σχολεία μας;  Τα όνειρά μας δεν θα γίνουν ποτέ;

-         Εγώ παιδί μου θα έχω πάντα μια ΕΛΠΙΔΑ!

Σημαντική σημείωση:  Παρακαλώ διαβάστε το άρθρο σωστά.  Δεν είναι απαισιόδοξο.  Τουλάχιστον, εμείς και τα παιδιά, ξέρουμε τι θέλουμε.

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com
 

Ας δοκιμάσουμε κι άλλους σοφούς

Η Μαίρη Κουτσελίνη – Ιωαννίδου είναι μια καταξιωμένη εκπαιδευτικός. Με βιογραφικό που υπερβαίνει τις 10 σελίδες. Έχει υπηρετήσει (και υπηρετεί) την Παιδεία από όλα τα πόστα (αυτή τη στιγμή είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου). Έχει συγγράψει πολλά έργα με εκπαιδευτικό περιεχόμενο, έχει πρωταγωνιστήσει σε όλες σχεδόν τις καινοτομίες, αλλαγές, πειραματισμούς που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση. Σε μια σύντομη περίληψη του βιογραφικού της μπορεί να δει κάποιος πως συμμετέχει στην Επιτροπή Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Παιδείας, στη Μικτή Επιτροπή Ανάπτυξης και Αξιολόγησης του Προγράμματος Προϋπηρεσιακής Κατάρτισης Καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στη Συμβουλευτική Επιτροπή Αξιολόγησης και Εξετάσεων και σε μεγάλο αριθμό τεχνικών επιτροπών αξιολόγησης προγραμμάτων και προσωπικού. Προΐσταται ως συντονίστρια και επιστημονική υπεύθυνη σε ερευνητικά έργα που χρηματοδοτούνται από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας και είναι ενεργό μέλος σε διεθνείς ακαδημαϊκές οργανώσεις. Προχθές ανακοινώθηκε ο διορισμός της στο τριμελές σώμα εποπτείας της διαδικασίας για το νέο σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών (πρόεδρος διορίστηκε ο Άκης Χατζηχαμπής, πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, και το άλλο μέλος είναι κ. Κώστας Χρίστου, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου και πρόεδρος της Διοικούσας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου).

 

Χωρίς καμία πρόθεση αμφισβήτησης του έργου, της αξίας και της προσωπικότητας της κ. Κουτσελίνη, θέτω ως απλός παρατηρητής το ερώτημα: Είναι σοφό ή γόνιμο ή επιστημονικά ορθό, ο ίδιος άνθρωπος να διορίζεται σε όλα τα πόστα που έχουν να κάνουν με τις όποιες εκπαιδευτικές αλλαγές; (Όπως κι αν ονομάζεται, όποιος κι αν είναι αυτός, δεν είναι προσωπικό το θέμα με την κ. Κουτσελίνη.) Ένας άνθρωπος, όσο κι αν συνεχίζει να μορφώνεται και να εξελίσσεται, έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Όσο και να παρακολουθεί τα σύγχρονα δεδομένα, τα ερμηνεύει ανάλογα με τον δικό του τρόπο σκέψης. Κάποια υιοθετεί, κάποια απορρίπτει, κάποια προσαρμόζει. Όση σοφία κι αν έχει συσσωρεύσει μέσα στον χρόνο και τη δράση του, σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι σοφοί. Των οποίων τη σοφία ίσως κάποια στιγμή θα πρέπει να δοκιμάσουμε. Αυτό δεν θα σημαίνει πως ακυρώνεται η κ. Κουτσελίνη. Δεν μπορεί όμως όλα να περιστρέφονται γύρω από το ίδιο άτομο. Ακόμα και βιολογικά να το δει κάποιος, οι άνθρωποι κάποτε εξαντλούνται, στερεύουν. Υπάρχουν, φυσικά, και περιπτώσεις που παραμένουν ακμαίοι και διαυγείς, πολύ πιο δημιουργικοί από πολλούς νεότερους. Δεν είναι ηλικιακό εξάλλου το θέμα. Μία αλλαγή ίσως μας κάνει καλό.

  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου  

  «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 09 Σεπτεμβρίου 2017

Γονείς με απαιτήσεις

Η άδεια πατρότητας θα μπορούσε να είναι το κερασάκι στην τούρτα ενός κράτους που με πράξεις και όχι μόνο λόγια στηρίζει με σοβαρότητα το θέμα της μητρότητας και της πατρότητας. Προσωπικά τέτοια τούρτα δεν είδα να σερβίρεται στα μέρη μας. Αν υπήρχε δηλαδή ένα ανεπτυγμένο σύστημα στήριξης γονέων και παιδιών, που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όλων των εργαζομένων -και όχι μόνο όσων έχουν τη δυνατότητα να σχολνάνε νωρίς- θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να δικαιολογήσει και την παραχώρηση της άδειας πατρότητας. Προηγουμένως, βέβαια, θα έπρεπε να είχε λυθεί και ένα άλλο σημαντικό θέμα, αυτό της χρονικής αύξησης της άδειας μητρότητας. Γιατί καλοί οι τέσσερις μήνες, αλλά πολύ λίγοι ιδιαίτερα αν τους συγκρίνουμε με το ένα ή και τα δύο χρόνια που δίνουν άλλες χώρες.

Κι ύστερα είναι πολλά άλλα, που έχουν να κάνουν με την ανατροφή του παιδιού. Μεγάλη η λίστα της ανεπάρκειας και όσα δεν μπορεί να προσφέρει το κράτος. Ίσως βολεύεται με το ότι οι γονείς βασίζονται στην καλή διάθεση των παραδοσιακών γιαγιάδων και παπούδων, στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία που μένουν ανοιχτά μέχρι αργά το απόγευμα, στις οικιακές βοηθούς. Στηρίζονται σε κανένα γείτονα ή φίλο, αδερφό ή αδερφή που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν στα πήγαινε έλα ή να νταντέψουν τα παιδιά τους για λίγη ώρα αν προκύψει κάτι έκτακτο.

Καλό κι αυτό δεν λέω. Λίγο πολύ όλοι βολευόμαστε. Μόνο που δεν είμαστε πια μόνοι. Η μετανάστευση έφερε στο νησί ζευγάρια που δεν έχουν ούτε οικονομική στήριξη, αλλά ούτε και οικογενειακή βοήθεια. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έρχονται να προστεθούν κι οι σύγχρονοι παππούδες και γιαγιάδες που είτε δουλεύουν είτε δεν είναι σε θέση να αναλάβουν τα εγγόνια τους. Τι γίνονται όλοι αυτοί οι γονείς; Και με ποιο τρόπο έχει παρέμβει το κράτος για να δώσει λύσεις;

Ναι, ευπρόσδεκτη η άδεια πατρότητας. Αλλά όχι αρκετή. Χρειάζονται μέτρα ουσίας που θα διευκολύνουν τους γονείς και που θα τους ξεφορτώσουν από τα βάρη που κουβαλούν. Η άδεια πατρότητας δεν πρόκειται να καλύψει τα κενά που υπάρχουν.

* Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση νόμου που ετοιμάζει το ΑΚΕΛ για τον δημόσιο θηλασμό. Αλήθεια τώρα, ιεραρχώντας τα προβλήματα που δημιουργούνται από ελλείψεις νομοθεσιών και εφαρμογής τους που αφορούν παιδιά και γονείς, πόσο πρακτικά απαραίτητη είναι;

 Χριστίνα Σκορδή 

 «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», 20 Ιουλίου 2017

Κι εμείς ακόμα παπαγαλίζουμε

Το ότι οι Φινλανδοί έχουν ένα από τα πιο πρωτοποριακά εκπαιδευτικά συστήματα είναι γνωστό. Ωστόσο δεν επαναπαύονται. Τολμούν να πειραματιστούν εφαρμόζοντας ένα νέο σύστημα που σχεδόν καταργεί το μάθημα. Όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε εξ ακοής, γιατί το δικό μας, αυτό της παπαγαλίας δεν υφίσταται. Το νέο σύστημα που εφαρμόζεται πιλοτικά στο παρόν στάδιο, συνδυάζει τη γνώση με την εμπειρία και την καλλιέργεια δεξιοτήτων με στόχο όπως κάποια στιγμή εξαλειφθεί ο διαχωρισμός των γνώσεων σε θεματικές ενότητες. «Στην πραγματική ζωή, ο εγκέφαλός μας δεν τεμαχίζεται σε θεματικές ενότητες. Σκεφτόμαστε με ολιστικό τρόπο και λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, διαπιστώνουμε πως δεν έχουμε δώσει στα παιδιά τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν αυτόν τον διαπολιτισμικό κόσμο. Το να μάθουν να σκέφτονται και να κατανοούν είναι ιδιαίτερα σημαντικό», υποστήριξε η εκπαιδευτική ψυχολόγος Κίρστι Λόνκα η οποία είναι εκ των συντονιστών του νέου προγράμματος.

Πώς γίνεται αυτό; Για παράδειγμα, σε ένα γυμνάσιο της πόλης Χάουχο, στα νότια της χώρας, καθώς μαθητές και μαθήτριες ηλικίας 12 ετών συνομιλούν για την έκρηξη του Βεζούβιου και την καταστροφή της Πομπηίας, συγκρίνουν μέσω υπολογιστών την αρχαία Ρώμη με τη Φινλανδία του σήμερα, τα ρωμαϊκά λουτρά με τα μοντέρνα spa, τα μεγάλα στάδια των σύγχρονων πόλεων με το Κολοσσαίο, και στο τέλος συμμετέχουν στην κατασκευή μακέτας του επιβλητικού ρωμαϊκού αμφιθέατρου, χρησιμοποιώντας τρισδιάστατο εκτυπωτή. Με αυτόν τον τρόπο το μάθημά της ιστορίας δεν περιορίζεται στη γνώση των συμβάντων του παρελθόντος αλλά επεκτείνεται στην τεχνολογία, την έρευνα, την επικοινωνία και τη συνάφεια των πολιτισμών.

Στο νέο σύστημα «διαθεματικότητας» οι μαθητές εργάζονται σε θέματα της επιλογής τους με τους δασκάλους να θέτουν τις κατευθυντήριες γραμμές και να καθορίζουν τις απαραίτητες παράλληλες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται όχι μόνον στις σχολικές αίθουσες αλλά και σε μουσεία, ερευνητικά κέντρα και ακαδημαϊκά ιδρύματα. Η «διαθεματικότητα» προβλέπει όχι μόνον την αξιοποίηση της τεχνολογίας, αλλά και την ενασχόληση των μαθητών με σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας. Για παράδειγμα, παιδιά που εργάστηκαν πάνω στο θέμα της μετανάστευσης βίωσαν μια εμπειρία πολύ πιο χρήσιμη και, κυρίως, πειστική από κάθε μάθημα. Ζήτησαν τη γνώμη των ντόπιων για τη μετανάστευση και επισκέφτηκαν ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων όπου συνομίλησαν με αιτούντες άσυλο. Και για να σχηματίσουν μια πιο σφαιρική εικόνα για το θέμα, μοιράστηκαν τα συμπεράσματά τους μέσω video link με τους μαθητές και τις μαθήτριες σχολείου στη Γερμανία που συμμετείχαν σε παρόμοιο project.

Εμείς ακόμα παπαγαλίζουμε ημερομηνίες και ονόματα που την επομένη δεν θα θυμόμαστε.

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου   

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 08 Ιουνίου 2017

 

Γιατί σιωπούν;

Εδώ και αρκετό καιρό, μέσα από το φιλόξενο www.paideia-news, έχω παρακολουθήσει τη σχετική αρθρογραφία για το θέμα της πρόσληψης νέου Ειδικού Γραμματέα της ΠΟΕΔ. Το θέμα έχει προσλάβει ανησυχητικές διαστάσεις και εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για την αξιοπιστία της ηγεσίας της οργάνωσης και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. 

Αρχικά, στις 6/4/17, διάβασα ανακοίνωση της ΑΚΙ.ΔΑ. http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=25505&url=
 με τη σχετική καταγγελία. Ακολούθως την ίδια μέρα ανακοίνωση της ΔΗ.ΚΙ. http://www.paideia news.com/index.php?id=109&hid=25511&url=
 και την επόμενη μέρα (7/4/17) ανακοίνωση του προέδρου της ΠΟΕΔ http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=25515&url=
 χωρίς να διαφωτίζουν για τα συγκεκριμένα γεγονότα. Στις 8/4/17 επανήλθε η Α.ΚΙ.ΔΑ. με καταγγελία για τα τεκταινόμενα  http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=25538&url=
  Στις 12/4/17 διάβασα ανακοίνωση της ΠΑΔΕΔ (παράταξη από την οποία προέρχεται ο απερχόμενος πρόεδρος της ΠΟΕΔ) που στην κατάληξή της ζητούσε: «Απαιτούμε διαφάνεια και πλήρη ενημέρωση, προς αποφυγή λανθασμένων εντυπώσεων». 
   Στις 30/4 υπήρξε νέα ανακοίνωση της Α.ΚΙ.ΔΑ. με σοβαρότατες καταγγελίες και για την μισθοδοσία που προτίθετο να δώσει η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου στο νέο Ειδικό Γραμματέα http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=25769&url=
 Επιπρόσθετα έντυπη ανακοίνωση της Α.ΚΙ.ΔΑ., για το ίδια θέμα, έφτασε στα σχολεία. 
Παρ’ όλες αυτές τις δημόσιες ανακοινώσεις η ηγεσία της ΠΟΕΔ σιωπά. Καμιά δημόσια, υπεύθυνη, αξιόπιστη ενημέρωση δεν γίνεται στη βάση του κλάδου για το τι συνέβη στην όλη διαδικασία. Ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα; Υπάρχουν αμείλικτα βασανιστικά ερωτήματα που η ηγεσία της ΠΟΕΔ οφείλει να απαντήσει, χωρίς υπεκφυγές, σε όλους τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία:

1. Το καταστατικό της ΠΟΕΔ προβλέπει ρητά ότι ο Ειδικός Γραμματέας: «Είναι απαραίτητο να έχει πανεπιστημιακή μόρφωση, νομικής ή οικονομικής κατεύθυνσης και, αν είναι δυνατό, ειδική κατάρτιση και πείρα σε συνδικαλιστικά ζητήματα».  Υπήρχαν στον κατάλογο άτομα που δεν είχαν αυτά τα συγκεκριμένα προσόντα που ρητά προβλέπει το καταστατικό;  Αν ναι, γιατί παραβιάστηκε το καταστατικό;
2. Στη βάση ποιών κριτηρίων η Γραμματεία ή το Διοικητικό Συμβούλιο «ανέβαζε» ή κατέβαζε υποψηφίους στον κατάλογο που εισηγήθηκε η εταιρεία μέσα από τις διαφανείς διαδικασίες, όπως όλοι διατείνονται.
3. Στη βάση ποιων κριτηρίων, η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, απέρριψε τους πρώτους σε κατάταξη;
4. Για ποιο λόγο, η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, να θέλει να δώσει μισθολογικά ωφελήματα στο νέο Ειδικό Γραμματέα, τέτοια που ο απερχόμενος απέκτησε μετά από δεκαετίες επίπονης και συνεπούς εργασίας;
5. Γιατί σιωπούν; Γιατί αφήνουν σκιές στην εικόνα της οργάνωσης; Γιατί αδιαφορούν για τη βάση του κλάδου, απαξιούν να ενημερώσουν με κάθε λεπτομέρεια και με διαφάνεια να τεκμηριώσουν τις επιλογές τους ή να τις αλλάξουν συμμορφούμενοι με τις απαιτήσεις του καταστατικού;

Εύχομαι, έστω και τώρα, να αντιληφθούν τις συνέπειές των πράξεών τους.  Αναμένω άμεσα, δημόσια, να τεκμηριώσουν τις επιλογές τους ή να τις αλλάξουν συμμορφούμενοι με τις απαιτήσεις του καταστατικού. Σε διαφορετική περίπτωση, εξασκώντας το δικαίωμά μου, ως μέλος της ΠΟΕΔ, θα υποβάλλω έφεση προς την Παγκύπρια Συνδιάσκεψη (καταστατικό άρθρο 9.1.7.1) αφού κάθε μέλος μπορεί να υποβάλλει έφεση: «Όταν θεωρεί ότι το Δ.Σ. ή η Ε. Επιτροπή διαχειρίζεται με κακό τρόπο την περιουσία ή τις υποθέσεις της Οργάνωσης». Ζητώ ταυτόχρονα να την υπογράψουν άλλα 5 μέλη, Γενικοί Αντιπρόσωποι, από όλες τις κινήσεις, αφού έτσι προβλέπει το καταστατικό, για να υπάρξει διαφάνεια, πλήρης συμμόρφωση με το καταστατικό και να εδραιωθεί η αξιοπιστία όλων και της οργάνωσης.
Συγχρόνως αναμένω ότι στην επόμενη καταστατική συνέλευση θα διαγράψουν την ντροπιαστική τροποποίηση που είχαν κάνει στο καταστατικό (άρθρο 13.10) ώστε να μπορούν να παίρνουν χρήματα από το ταμείο της ΠΟΕΔ, οι κινήσεις που εκπροσωπούνται στο Διοικητικό Συμβούλιο. (Δες επισυναπτόμενο έγγραφο). Την είχαν ψηφίσει όλοι, πλην εμού, στην τελευταία καταστατική συνέλευση στην οποία ήμουν Γενικός Αντιπρόσωπος. Παρά τις δημόσιες καταγγελίες μου, καμιά αντίδραση ή διόρθωση δεν υπήρξε.
Απαραίτητες σημειώσεις, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε:
α) Δεν γνωρίζω ποιοι ήταν οι υποψήφιοι.
β) Δεν υπάρχει καμιά προεκλογική σκοπιμότητα, αφού έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν θα μετέχω στις εκλογικές διαδικασίες της ΠΟΕΔ, από τη στιγμή που δεν υπήρξε από τη βάση ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη στήριξη και επαναδραστηριοποίηση της ΡΙ.Α.ΚΙ.
Δυστυχώς οι συνάδελφοι της βάσης: «...Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Μανόλης Σόβολος

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com

Μπορούμε να γίνουμε 100;

Εδώ και μήνες, μέσα από το φιλόξενο www.paideia-news , με το άρθρο μου  «Εσύ τι θα κάνεις στις εκλογές της ΠΟΕΔ;» http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=24771&url=

είχα κάνει σαφείς τις προϋποθέσεις συμμετοχής μου σε εκλογικές διαδικασίες της ΠΟΕΔ.  Κάποιοι συνάδελφοι/σσες, ελάχιστοι είναι αλήθεια, έδειξαν ενδιαφέρον για τη συμμετοχή τους και την επαναδραστηριοποίηση του ψηφοδελτίου της «ΡΙ.Α.ΚΙ.» - «Ριζοσπαστική Αγωνιστική Κίνηση».  Επιμένουν ότι δεν πρέπει να σταματήσει να ακούγεται η φωνή μας.  Ότι δεν πρέπει να στερήσουμε από τους συναδέλφους να έχουν την επιλογή μιας αξιοπρεπούς, αγωνιστικής, τίμιας και ξεκάθαρης φωνής, ακόμη  κι αν δεν μαζευτούμε 100. 
Ισχυρίζονται ότι η τριετία που πέρασε δικαίωσε τις επισημάνσεις μας και έλειψε η συνεπής και έντιμη στάση μας από τα πεπραγμένα της ΠΟΕΔ.  Ισχυρίζονται ότι το νοσηρό κλίμα που επικρατεί, εδώ και δεκαετίες, στο συνδικαλιστικό εκπαιδευτικό χώρο, αποθαρρύνει συναδέλφους «να βγουν μπροστά» και να συμμετέχουν ενεργά σε νέα συλλογικά σχήματα.  Επιμένουν ότι αυτό δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία εγκρίνει τη δράση και τις θέσεις των κινήσεων που ευθύνονται για το συνδικαλιστικό μαρασμό.  Επιμένουν ότι το ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. πρέπει να συμμετέχει και να δώσει διέξοδο στους /στις συναδέλφους/σσες που «δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό».
Προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι υπάρχουν πολλοί/ές που είναι διατεθειμένοι να επιλέξουν με την ψήφο τους κάτι παραπέρα από τις κομματικές, φιλικές ή άλλες «κουμπαριές» τους.  Συνεχίζει να είναι ισχυρή η πεποίθησή μου ότι: Συνέχιση του αγώνα μέσα από συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες, έχει νόημα μόνο σε μία περίπτωση.  Αν διαφαινόταν ότι η βάση του κλάδου ήταν διατεθειμένη  να αγωνιστεί για αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας στην ηγεσία της ΠΟΕΔ.  Αν υπήρχε η πραγματική βούληση και η δυνατότητα συγκρότησης πλήρη ψηφοδελτίων παγκύπρια με 100 υποψηφίους συναδέλφους/σσες.  Συνεχίζω να πιστεύω, επίσης, ότι οι μοναχικές πορείες μπορεί να προσφέρουν την ικανοποίηση της αξιοπρεπούς στάσης, αλλά δεν μπορούν να φέρουν πρακτικά αποτελέσματα ικανά να ανατρέψουν τα κακώς έχοντα.
Η συμμετοχή ξανά σε εκλογές θα είχε νόημα μόνο αν ήταν πραγματική απαίτηση της βάσης του κλάδου.  Σε διαφορετική περίπτωση οι υπάρχουσες κινήσεις ... φτάνουν και περισσεύουν. 
Επειδή οι ελάχιστοι συνάδελφοι/σσες που συζητούν μαζί μου επιμένουν ότι οι ιδέες και οι θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ. θα μπορούσαν, μετά την πείρα του τι έγινε τα τρία τελευταία χρόνια, να συσπειρώσουν μια μεγάλη μερίδα συναδέλφων στην επαναδραστηριοποίησή της:  Τους διαβεβαιώνω ότι αν μαζευτούν 99 συνάδελφοι/σσες παγκύπρια που ασπάζονται τις θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ., όπως τις έχουμε διατυπώσει εδώ και δεκαετίες (δες επισυναπτόμενο έγγραφο), θα είμαι ο 100^ος ή καλύτερα ο 1^ος που θα έμπαινα σ’ αυτό τον αγώνα.  Αν υπάρχει λοιπόν ενδιαφέρον από συναδέλφους της βάσης για επαναδραστηριοποίηση της ΡΙ.Α.ΚΙ. και συμμετοχή στα ψηφοδέλτια παγκύπρια ας το δηλώσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: 
https://goo.gl/forms/lNXKvaywfR40Wvme2
Ξέρω ότι τα πράγματα στην ηγεσία της ΠΟΕΔ, μετά και τις απροκάλυπτες υπονομεύσεις των αγώνων και τις «σκυφτοκέφαλες γονυκλισίες» στην εξουσία, δεν προμηνύουν αισιοδοξία και δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους.  Εμείς λοιπόν λέμε ξεκάθαρα στη βάση του κλάδου πως μπορεί η ίδια να πάρει τις τύχες στα χέρια της. Ας το τολμήσει.

 ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΣΟΒΟΛΟΥ*

*Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου

Ψηφιακή εγκράτεια

Ο Ross Douthat δεν είναι ούτε ηλικιωμένος ούτε ψηφιακά αναλφάβητος. Είναι ο νεαρότερος σε ηλικία τακτικός αρθογράφος των «The New York Times». Ο οποίος πιστεύει πως η πραγματική απειλή για τον άνθρωπο βρίσκεται στην τσέπη ή στο γραφείο του. Είναι η εξάρτησή του από το διαδίκτυο. «Παραδέξου το», γράφει. «Είσαι σκλάβος του διαδικτύου. Ειδικά εάν είσαι νέος, η ύπαρξή σου κυριαρχείται από ακατανίκητη επιθυμία να ελέγξεις mails, να μπεις στο Twitter, το Facebook και το Instagram, με μια συχνότητα η οποία δεν έχει σχέση με τις πραγματικές επικοινωνιακές σου ανάγκες».

Παρόλο που, όπως εξηγεί, οι ψυχαναγκασμοί δεν είναι αβλαβείς, το διαδίκτυο δεν είναι οπιούχο, δεν σκοτώνει, δεν θα αφήσει απένταρο κάποιον. «Απαιτεί όμως να ασχολείσαι φανατικά με τα εφήμερα που γεμίζουν την οθόνη, ενώ τα ωραία της ύπαρξης -ο σύντροφος, οι φίλοι, τα παιδιά σου, η φύση, το φαγητό, η τέχνη- εκφυλίζονται σε μια αφηρημένη κατάσταση».

Δεν παραλείπει να επισημάνει τα θετικά της χρήσης αλλά η αυτή που γίνεται υπερβαίνει κάθε λογική. Και επικαλείται τη θεωρία του κοινωνικού ψυχολόγου Adam Alter από το βιβλίο «Irresistible» όπου διατυπώνεται η άποψη πως τα διαφορά ψηφιακά μέσα είναι ικανά να μας τρελάνουν. «Μας λείπουν και τα επιζητούμε όπως έναν εραστή. Τους έχουμε παραδώσει την ιδιωτικότητά μας. Περιμένουμε εναγωνίως ένα like. Η ζωή σε απευθείας σύνδεση γεννά ναρκισσισμό, αποξένωση και κατάθλιψη. Είναι όπιο για τις χαμηλά κοινωνικές τάξεις και εργαλείο επιρροής για πολιτικούς. Αφαιρεί από τη δημιουργικότητα και τη σκέψη».

Καταλήγοντας προτείνει, μαζί με μια σειρά μέτρων, ένα κίνημα ψηφιακής εγκράτειας και αντίσταση στην καλωδίωση των πάντων. «Μόνο ένα κίνημα μπορεί να μας σώσει από τον τύραννο που έχουμε στην τσέπη». Πιο πρακτικά προτείνει: να ενισχυθεί η απαγόρευση χρήσης του κινητού στο αυτοκίνητο, να μείνουν τα κινητά έξω από τα πανεπιστήμια, να επιβληθεί σε όποιον μπαίνει σε ένα εστιατόριο, ένα μουσείο, μια εκκλησία, να αφήνει το κινητό στην είσοδο, να μην μπορούν οι κάτω των 16 να διατηρούν λογαριασμό στο Facebook, να απαγορευτεί η χρήση των υπολογιστών στα δημοτικά και οι μαθητές να διαβάζουν από τα βιβλία και να παίζουν στην πραγματική κι όχι στην εικονική ζωή».

 

Η ψηφιακή εγκράτεια, καταλήγει, θα γίνει σύντομα κανόνας για τους πιο ενημερωμένους, ενώ οι μάζες θα παραμείνουν σε μια κατάσταση δουλείας. Εξού και τα αφεντικά της Silicon Valley στέλνουν τα παιδιά τους στο χαμηλής τεχνολογίας σχολείο Waldorf. «Φυσικά θα έχουμε πάντα τις συσκευές μαζί μας, αλλά εμείς θα επιλέγουμε τους όρους».

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 15-03-2017

«Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» και ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ ... τα άρθρα

Στο τελευταίο άρθρο του «Εμφανέστατη και αποδεδειγμένη σκοπιμότητα», ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ προσπαθεί να δικαιολογήσει την απαράδεκτη στάση του ίδιου και συναγωνιστών/στριών της κίνησής του, όλο αυτό το διάστημα που ο κλάδος δίνει αγώνα για σοβαρότατα θέματα.

Συγχύζει σκόπιμα την επίσημη αλληλογραφία (και το ποιος έχει δικαίωμα να υπογράφει) με την αρθρογραφία.  Αναφέρεται σε άρθρα του καταστατικού, άσχετα με το θέμα και τις κατηγορίες που οι δάσκαλοι διατύπωσαν για τη στάση τη δική του και άλλων αξιωματούχων.  Το θέμα είναι η υπονόμευση των αγώνων και των συμφερόντων της οργάνωσης και των μελών της.  Γι’ αυτό το θέμα σχετικά είναι τα άρθρα 10 (υποχρεώσεις μελών), 11 (Διαγραφή μελών) και 30 (παύση αξιωματούχων). Ας τους ρίξει μια ματιά.  Οι δάσκαλοι, ιδιαίτερα στην Κύπρο, είναι επιεικείς και ανέχονται συχνά συμπεριφορές αξιωματούχων οι οποίες κινούνται στα όρια (ενίοτε τα ξεπερνούν) της υπονόμευσης των στόχων της οργάνωσης.  Θα ήταν σοφό να τιμούμε τη μεγαλοψυχία και την ανοχή των δασκάλων της βάσης και όχι να προκαλούμε.

Αγαπητέ πρόεδρε

Οι δάσκαλοι που κατακρίνουν τη στάση σου και των συναγωνιστών/στριών της κίνησής σου δεν προσπαθούν να σας αποτρέψουν από το να αρθρογραφείτε. Μακάρι να αρθρογραφούσατε πιο συχνά, Υποστηρίζοντας τις θέσεις της ΠΟΕΔ και τα δίκαια των συναδέλφων. Μακάρι να γράφατε όλοι, κάθε μέρα, ενημερώνοντας την κοινή γνώμη για τις θέσεις της ΠΟΕΔ. Μακάρι να διατυπώνατε κάθε μέρα προτάσεις και εισηγήσεις για την παιδεία και την εκπαίδευση στον τόπο μας.  Μακάρι κάθε μέρα να παρουσιάζατε, με τρόπο απλό και ξεκάθαρο, στους γονείς και σ’ όλη την κοινωνία, τι επιδιώκει η οργάνωσή μας.  Εξάλλου σε κάθε Γενική Συνέλευση, όλοι οι συνάδελφοι, θέτουν το θέμα της παρουσίας της οργάνωσης στα Μ.Μ.Ε. και πώς θα βελτιωθεί η εικόνα και η παρουσία μας, ώστε να γνωρίσουν οι γονείς και η κοινωνία τις θέσεις μας και το τεράστιο έργο που επιτελείται στα σχολεία μας. Κι επειδή μπορεί να μας πεις ότι το κάνετε ήδη σε πολύ καλό βαθμό, απλά να σου πω ότι πάντα υπάρχει και το καλύτερο. Προσπάθησε γι αυτό.

 

Όσοι δάσκαλοι σας επέκριναν στα Μ.Μ.Ε. ή σας επικρίνουν καθημερινά στα σχολεία για τη στάση σας στην περίοδο αυτή των αγώνων δεν θέλουν να σας φιμώσουν. Εδώ δεν πρόκειται για έκφραση απόψεων για ένα θέμα (π.χ. Σχέδιο διορισμών, σχέδιο αξιολόγησης, Δείκτες επιτυχίας και επάρκειας) σε θεωρητικό επίπεδο.  Εδώ πρόκειται για ξεκάθαρη υπονόμευση αποφάσεων της οργάνωσης σε περίοδο αγώνων. Τόσο απλά. Θα μου πεις μπορεί να είναι «σύνηθες» φαινόμενο μια κίνηση που πρόσκειται στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα να μην είναι τόσο «ζεστή» για αγώνες ή στην προώθηση των αποφάσεων της ΠΟΕΔ.  Όμως είναι η πρώτη φορά, στα χρόνια που εγώ θυμάμαι, που αξιωματούχοι της ΠΟΕΔ υπονόμευσαν ανοιχτά τις αποφάσεις και τους αγώνες της οργάνωσης.  Τόσο απλά. 

Αγαπητέ πρόεδρε 

Αυτά δυστυχώς έγιναν.  Είναι  γεγονότα και καταγράφηκαν στις μαύρες σελίδες της οργάνωσης. Δεν αλλάζουν. Το μόνο που μπορεί να πεις είναι: «Πού ήσουν νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος».  Και μια ειλικρινή συναδελφική παράκληση:  Όσο κι αν σε κυνηγούν οι «εκπαιδευτικές ερινύες», ως απερχόμενος πρόεδρος, προσπάθησε τους τελευταίους μήνες της θητείας σου να επουλώσεις όσες περισσότερες πληγές στο σώμα της οργάνωσης προλαβαίνεις και μην ανοίξεις άλλες.  Είθε ...

Μανόλης Σόβολος
Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com
 

Εσύ τι θα κάνεις στις εκλογές της ΠΟΕΔ;

Αυτό το ερώτημα μου θέτουν συχνά τον τελευταίο καιρό πολλοί συνάδελφοι.  Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν δημόσια.  Πιστεύω ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία το θέτουν καλοπροαίρετα, καθώς φέτος είναι εκλογική χρονιά για την ΠΟΕΔ.  Γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια είχα διεκδικήσει, αρχικά μόνος μου, εκλογή στους Γενικούς Αντιπροσώπους (εκλέγηκα το 2005).  Στη συνέχεια, με ελάχιστες συναδέλφισσες, συγκροτήσαμε το ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. (Ριζοσπαστική Αγωνιστική Κίνηση) και εκλέγηκα το 2008 και 2011) στη Λευκωσία.  Στις τελευταίες εκλογές του 2014, έστω για λίγες ψήφους, το ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. δεν είχε εκλέξει αντιπρόσωπο. 

Αμέσως μετά τις εκλογές είχα αποχαιρετήσει, μέσα από το Blog μου και τα email που επικοινωνούσα με τους συναδέλφους, με το «τελευταίο ποίημα της εβδομάδας». Έλεγα τότε:

Τελευταίο Ποίημα της εβδομάδας

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω —
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί
απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

 

Η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων μίλησε:

Η φωνή της  ΡΙ.Α.ΚΙ. «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» να σιωπήσει.

 

Τη συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων δεν την ενοχλεί να ψηφίζει και να επιβραβεύει «συνδικαλιστές» που:

• Τροποποιούν το καταστατικό για να μπορούν να παίρνουν χρήματα οι κινήσεις τους, από το ταμείο της ΠΟΕΔ.
• Κατακλύζουν τα σχολεία με ιλουστρασιόν φυλλάδια.
• Επιδίδονται στο «συνδικαλισμό» των τηλεφωνημάτων των ενοχλήσεων, των εκβιασμών, των ψεύτικων διλημμάτων, των ρουσφετιών, των κενολογιών ...
• Βρίζονται λέγοντας τις «αλήθειες» που βολεύει την κίνησή τους.
• «Αγάπησαν» ξαφνικά τους συμβασιούχους και τους αντικαταστάτες.  Όταν έδιναν την έγκρισή τους για εφαρμογή του ολοήμερου … ξέχασαν να κατοχυρώσουν την προϋπηρεσία των συναδέλφων.  Τώρα τρέχουν … παρακαλώντας το Υπουργείο.
• Και δεν είναι η πρώτη φορά…  Αποδέχτηκαν διάταξη που αφαιρούσε χρόνια υπηρεσίας από συναδέλφισσες νηπιαγωγούς που εργάστηκαν στη συνέχεια στη θέση δασκάλων.
• Αδιαφόρησαν όλο το καλοκαίρι, παρά την απόφαση της Συνδιάσκεψης, για την αθέτηση της απόφασης του Προέδρου της Δημοκρατίας για διορισμό ΟΛΩΝ των συμβασιούχων.  Ανέχονταν τις φανφάρες για διορισμό των δασκάλων ... στην Εθνική Φρουρά.  Δεν κυκλοφόρησε καμιά μελέτη τι θα έκαναν οι δάσκαλοι στην Εθνική Φρουρά.  Μόνο ... κάποια ανέκδοτα κυκλοφόρησαν.  Η πλειοψηφία των δασκάλων μάλιστα ενίσχυσε την κίνηση που πρόσκειται στην πηγή των φανφάρων !!!
• Επί συνεχόμενες τριετίες οδηγούν το συνδικάτο μας στην εκπαιδευτική ξηρασία, ποτίζοντας μόνο το χωράφι των ρουσφετιών τους.
• Για χρόνια σέρνονται πίσω από «προτάσεις» και «ιδέες» των εκάστοτε Υπουργών και αρνούνται να διαμορφώσουν στρατηγική, να παράγουν θέσεις και να εφαρμόσουν πρόγραμμα δράσης.
• Επί τριετίες σιωπούν, κάνουν «πλάτες» στο Υπουργείο και κομπάζουν για τα «επιτεύγματα» του καθενός.
• Αρνούνται πεισματικά να απαιτήσουν από τις αρμόδιες αρχές να υπάρξει πλήρης διαφάνεια στις τοποθετήσεις, μετακινήσεις, αποσπάσεις.  Τα σχολεία κάθε Σεπτέμβρη κατάντησαν «κέντρα διερχομένων» και οι κινήσεις τους παρακολουθούν καλλιεργώντας τις πελατειακές τους σχέσεις.
• Με κατασκευασμένες παραταξιακές «κοκορομαχίες» προσπαθούν να φανατίσουν, να αποπροσανατολίσουν και να παρασύρουν τους συναδέλφους ώστε να διαιωνίσουν την προσωπική τους παρουσία στην ηγεσία της ΠΟΕΔ και αποφασίζουν ερήμην του κλάδου.
• Όταν τολμήσεις και τους ασκήσεις κριτική θα σου πετάξουν ξεδιάντροπα στα μούτρα: «Εσείς μας εκλέξατε».  Είναι η μόνη τους αλήθεια.      

Η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων μίλησε:  Η φωνή της  ΡΙ.Α.ΚΙ. «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» να σιωπήσει.

Η φωνή μας λοιπόν θα σιωπήσει ευχόμενοι, ειλικρινά, να μη χρειάζεται στα χρόνια που έρχονται.

Ευχαριστώ όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες που όλα αυτά τα χρόνια στήριξαν με την ψήφο τους τη φωνή μας, γιατί την ένιωθαν δική τους φωνή.  Ιδιαίτερα ευχαριστώ τις συναδέλφισσες που συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. και με αξιοπρέπεια και συνέπεια αρνήθηκαν να είναι μέρος της συνδικαλιστικής μπόχας.

Δεν δίνουμε, σε κανένα δάσκαλο, το άλλοθι της υποκρισίας ότι δεν ήξερε ποιους ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια.  Όλοι ήξεραν και έκαναν την επιλογή με πλήρη συνείδηση.

Εδώ τελειώνει η επικοινωνία μας, με αυτό τον τρόπο.  Σας αποχαιρετώ με το τελευταίο «ποίημα της εβδομάδας» και ένα τραγούδι.

 

Ας έρθουμε στο σήμερα και τα τωρινά δεδομένα:

 

Είχα ξεκαθαρίσει σε προσωπικές αλλά και δημόσιες συζητήσεις ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσω τον αγώνα μέσα από συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες, παρά μόνο σε μία περίπτωση.  Αν διαφαινόταν ότι η βάση του κλάδου ήταν διατεθειμένη  να αγωνιστεί για αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας στην ηγεσία της ΠΟΕΔ.  Αν υπήρχε η πραγματική βούληση και η δυνατότητα συγκρότησης πλήρη ψηφοδελτίων παγκύπρια με 100 υποψηφίους συναδέλφους/σσες.  Είχα, επίσης, ξεκαθαρίσει στους συναδέλφους ότι οι μοναχικές πορείες μπορεί να προσφέρουν την ικανοποίηση της αξιοπρεπούς στάσης, αλλά δεν μπορούν να φέρουν πρακτικά αποτελέσματα ικανά να ανατρέψουν τα κακώς έχοντα.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τρία χρόνια μετά δε φαίνεται να υπάρχει αλλαγή στον τρόπο σκέψης της βάσης του κλάδου.  Η ΡΙ.Α.ΚΙ. δεν φιλοδόξησε ποτέ να είναι άλλη μια κίνηση.  Η συμμετοχή ξανά σε εκλογές θα είχε νόημα μόνο αν ήταν πραγματική απαίτηση της βάσης του κλάδου.  Σε διαφορετική περίπτωση οι υπάρχουσες κινήσεις ... φτάνουν και περισσεύουν. 

 

Κάποιοι συνάδελφοι/σσες που συζητούν μαζί μου επιμένουν ότι οι ιδέες και οι θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ. θα μπορούσαν, μετά την πείρα του τι έγινε τα τρία τελευταία χρόνια, να συσπειρώσουν μια μεγάλη μερίδα συναδέλφων στην επαναδραστηριοποίησή της.  Τους είπα λοιπόν κι εγώ ότι αν μαζευτούν 99 συνάδελφοι/σσες παγκύπρια που ασπάζονται τις θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ., όπως τις έχουμε διατυπώσει εδώ και δεκαετίες (δεςεπισυναπτόμενο έγγραφο), θα είμαι ο 100^ος ή καλύτερα ο 1^ος που θα έμπαινα σ’ αυτό τον αγώνα.  Αν υπάρχει λοιπόν ενδιαφέρον από συναδέλφους της βάσης για επαναδραστηριοποίηση της ΡΙ.Α.ΚΙ. και συμμετοχή στα ψηφοδέλτια παγκύπρια ας το δηλώσετε στον παρακάτω σύνδεσμο: 

https://goo.gl/forms/lNXKvaywfR40Wvme2

Ξέρω ότι έτσι μπορεί να αφαιρώ από πολλούς συναδέλφους/σσες ένα βολικό άλλοθι, αλλά βαρέθηκα να αναλώνομαι σε συζητήσεις ... καφενείου.

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)

Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com
 

Εντοπίσαμε και αναγνωρίσαμε το πρόβλημα: Ας πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα, όχι ημίμετρα

Είναι πάρα πολύ σημαντικό.  Εντοπίσαμε ένα μεγάλο πρόβλημα και το αναγνωρίσαμε.  Είναι ένα μεγάλο βήμα το οποίο δεν πρέπει να υποτιμηθεί.  Τώρα προέχει να δώσουμε την κατάλληλη λύση, να πάρουμε τα σωστά μέτρα και όχι να περιπέσουμε σε ημίμετρα.

Επιτέλους αναγνωρίσαμε ότι το να έρχονται τα παιδιά τόσο νωρίς στο Δημοτικό Σχολείο δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην προσπάθειά τους για μάθηση.  Αυτή η δυσκολία των μικρών παιδιών να ανταποκριθούν στη μαθησιακή διαδικασία δημιουργεί αλυσιδωτά προβλήματα τα οποία σχετίζονται με την παραβατικότητα, με την αποτυχία σε εξετάσεις, με το λειτουργικό αλφαβητισμό, με την πρώιμη εγκατάλειψη του σχολείου και κυρίως με βίωση συναισθημάτων αποτυχίας από τα παιδιά τα οποία είχαν την «ατυχία» να τα «κάψουμε» μαθησιακά και πνευματικά τόσο πρόωρα.

Το Υ.Π.Π. με ένα «Κείμενο πολιτικής για την επέκταση της ηλικίας πρώτης εγγραφής στην Προδημοτική και Α΄ Δημοτικού» αναγνωρίζει το πρόβλημα και καταθέτει εισήγηση προς την εκπαιδευτική κοινότητα και την ευρύτερη κοινωνία.  Έχω αρθρογραφήσει και έχω διατυπώσει εισηγήσεις για το θέμα πολλές φορές προς τις αρμόδιες αρχές.  Χάρηκα ιδιαίτερα λοιπόν όταν είδα να αναγνωρίζεται το πρόβλημα, με τον πιο επίσημο τρόπο, αναζητώντας λύση το θέμα.  Όμως, μέχρι εκεί, δυστυχώς!  Μόλις διάβασα την εισήγηση για λύση «πάγωσα» λίγο.  Αυτό που προτείνεται είναι ημίμετρο στις δεδομένες συνθήκες του κυπριακού εκπαιδευτικού συστήματος.  Όπως είχα την ευκαιρία να διατυπώσω τις σκέψεις μου, και την συνάντηση των Διευθυντών στο Επαρχιακό Γραφείο Λευκωσίας, η καθυστέρηση εγγραφής των παιδιών στο Δημοτικό για μόνο 4 μήνες (στην τελική της διευθέτηση) είναι ένα ημίμετρο.  (Κατ’ ακρίβεια ... 1/3 του μέτρου). 

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.  Ένα ... ολόκληρο μέτρο θα ήταν η καθυστέρηση εγγραφής στο Δημοτικό για ένα χρόνο.  Μια τέτοια εφαρμογή του μέτρου βέβαια, άμεσα, περιέχει ανυπέρβλητα στεγαστικά προβλήματα για τα νηπιαγωγεία και άλλα προβλήματα στη στελέχωση των Δημοτικών.  Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί ακόμα και αν υπήρχαν οι καλύτερες προθέσεις.  Πιστεύω, όμως, ότι η λύση δεν είναι να ακολουθήσουμε ένα ... ημίμετρο, αλλά να εστιάσουμε κάπου αλλού, στην ουσία του προβλήματος, δίνοντας τεκμηριωμένη, παιδαγωγική και επιστημονική λύση.

Πιστεύω πως, στις δεδομένες συνθήκες, είναι απαραίτητο να εστιάσουμε στο αναλυτικό πρόγραμμα της Α’ τάξης του Δημοτικού.  Στο ΤΙ και ΠΩΣ διδάσκεται.  Η λύση είναι το πρόγραμμα της Α’ Δημοτικού να ακολουθεί το πρόγραμμα της Προδημοτικής.  Να μην υπάρχουν τα βιβλία Ελληνικών και Μαθηματικών στην Α’ Δημοτικού.  Να μεταφερθούν και να ονομαστούν βιβλία για τη Β’ Δημοτικού.  Το ίδιο να γίνει, αντίστοιχα και για τις άλλες τάξεις του Δημοτικού.  Τα βιβλία της ΣΤ’ τάξης μπορούν να καταργηθούν (αφού ουσιαστικά αποτελούν, σε μεγάλο μέρος, επανάληψη της Ε’ τάξης) ή να μεταφερθούν στην Α’ Γυμνασίου, στα πλαίσια της ομαλής μετάβασης των παιδιών στο Γυμνάσιο.

Οι συντάκτες του κειμένου έχουν κάνει εξαιρετική εργασία στην τεκμηρίωση της υφιστάμενης κατάστασης και το τι γίνεται στις άλλες χώρες.  Όμως, εστίασαν κυρίως στην αριθμητική αναφορά της πρώτης εγγραφής στην Α’ τάξη του Δημοτικού και μοιραία στην πρότασή τους κατέληξαν στο ... ημίμετρο.  Το να λέμε ότι τα παιδιά εγγράφονται στην πρώτη τάξη του Δημοτικού όταν είναι τόσων χρονών (5, 6, 7 ή ... 10) δεν έχει ουσιαστικά μεγάλη αξία αν δεν εξετάσουμε ΤΙ και ΠΩΣ διδάσκεται στη συγκεκριμένη ηλικία στην κάθε χώρα. 

Μπορεί μια χώρα να λέει: εγγράφω τα παιδιά μου στο Δημοτικό στην ηλικία των 5 χρονών, αλλά το πρόγραμμα που ακολουθούν τα παιδιά, να είναι αυτό που έχουμε στην προδημοτική (είδα τέτοια παραδείγματα σε Αγγλικά σχολεία).  Μπορεί μια άλλη χώρα να λέει: εγγράφω τα παιδιά μου στο Δημοτικό στην ηλικία των 7 χρονών, αλλά το πρόγραμμα να είναι πιο απαιτητικό.  Το σημαντικό λοιπόν είναι να μελετήσουμε ΤΙ και ΠΩΣ διδάσκεται σε κάθε ηλικία.

Είδα σε σχολεία χωρών που μελετούν, προγραμματίζουν και σχεδιάζουν με προσοχή (Σουηδία και Φινλανδία) τα παιδιά να πηγαίνουν στο Δημοτικό Σχολείο στην ηλικία των 7 χρονών και μάλιστα στην Α’ τάξη έχουν μόνο δυο τεύχη Μαθηματικών με πρόσθεση και αφαίρεση μόνο.  Εκεί δίνουν σημασία στην ωρίμανση του παιδιού, στην απόκτηση δεξιοτήτων, στις πρακτικές ενασχολήσεις.  Η κατάκτηση όλου του πλούτου των δεξιοτήτων θα επιτρέψει στα παιδιά να ζήσουν την παιδική τους ηλικία (χωρίς το πρόωρο «μαθησιακό κάψιμο») και να κάνουν, μετέπειτα, με ασφάλεια τα μαθησιακά άλματα. 

Επιπλέον, μια τέτοια λύση θα μας απάλλασσε ή θα περιόριζε πολλά προβλήματα παραβατικότητας, λειτουργικού αλφαβητισμού, γραφειοκρατικές διαδικασίες παραπομπών και αναστολών φοίτησης.  Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών και των γονιών που σήμερα αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα ή «προβλήματα» θα ανάσαινε και θα βίωνε μια ήρεμη σχολική πορεία.  Αυτό μου έχει δείξει και η εμπειρία των παιδιών που ευτύχησαν οι γονείς τους να είναι συνειδητοποιημένοι, ευαισθητοποιημένοι και ζήτησαν αναστολές φοίτησης.

Εξάλλου, το πρόβλημα του απαιτητικού και υπερφορτωμένου προγράμματος δεν εντοπίζεται μόνο στην Α’ τάξη του Δημοτικού.  Το πρόβλημα έχει εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με τη «συνεχή πίεση της ύλης προς τα κάτω». 

Μια άλλη παράμετρος για να αποφύγουμε το ... ημίμετρο είναι διαδικαστική.  Με την υφιστάμενη κατάσταση οι εγγραφές στην πρώτη τάξη γίνονται για όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί μια συγκεκριμένη χρονιά (για φέτος το 2011).  Ακόμη και έτσι, τόσο ξεκάθαρα, έχει γονείς που συγχύζονται ή ξεχνούν.  Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν θα εγγράφονται παιδιά από δυο χρονολογίες, ανάλογα με τον μήνα γέννησης.  Επίσης, το θέμα του καθορισμού ηλικίας εγγραφής στο Δημοτικό καθορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο.  Θα ήταν σοφό, αφού ο προβληματισμός ξεκινά από ένα παιδαγωγικό θέμα, να μην προσφύγουμε στο Υπουργικό Συμβούλιο.  Να δώσουμε παιδαγωγική λύση προς όφελος των παιδιών.  Να αποφύγουμε λαϊκισμούς οι οποίοι θα μπορούσαν να ακυρώσουν κάτι σημαντικά ελπιδοφόρο για όλα τα παιδιά.

Η λύση που προτείνω με την υιοθέτηση στην Α’ τάξη του προγράμματος της Προδημοτικής, μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα το Σεπτέμβρη, χωρίς κλυδωνισμούς και αχρείαστες αναστατώσεις.  Δεν επηρεάζει των προγραμματισμό των γονιών και το εργασιακό καθεστώς κανενός.  Δημιουργεί κλίμα ανακούφισης και ασφάλειας κυρίως για τους γονείς και τα παιδιά που είναι ανέτοιμα, με τα σημερινά δεδομένα, για το Δημοτικό Σχολείο.  Κυρίως όμως, δημιουργεί το στέρεο έδαφος για να κτίσουμε τη σχολική ζωή όλων των παιδιών.  Εύχομαι να πρυτανεύσει η στοιχειώδης λογική προς όφελος όλων των παιδιών και της μελλοντικής κοινωνίας.

Το Υ.Π.Π. έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα.  Τώρα που θα τοποθετηθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί φορείς, θα ήταν ευχής έργο αν εστίαζαν στην ουσία του θέματος και όχι απλά στην αριθμητική αναφορά της ηλικίας εγγραφής στο Δημοτικό Σχολείο.  Επίσης, το Υ.Π.Π. να μην μείνει πεισματικά στην πρώτη εισήγηση του ... ημίμετρου, αλλά να δει στην ολότητά του το θέμα δίνοντας τη δυνατότητα στα παιδιά να προσαρμόζονται ομαλά στο Δημοτικό και να προχωρούν στη σχολική τους ζωή χωρίς τα «εγκαύματα» του πρόωρου «μαθησιακού καψίματος».

 

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)

 Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com.cy
 

Τρεις αλήθειες μπροστά από τις απεργίες της ΠΟΕΔ

Ο άνθρωπος πάντα αναζητούσε την αλήθεια.  Βέβαια υπάρχουν αλήθειες και «αλήθειες».  Είπα και εγώ να ψάξω την αλήθεια για τις απεργίες της ΠΟΕΔ.  (Βέβαια χρησιμοποιούμε τη λέξη απεργία σχεδόν καταχρηστικά, αφού επρόκειτο για στάση εργασίας – διαμαρτυρία, αλλά ας το αφήσουμε για την ώρα ...).

Λοιπόν, βρήκα τρεις (όχι μια) αλήθειες και είπα να τις μοιραστώ με όλους τους συναδέλφους/σσες δασκάλους/ες.  Μόνο που τούτες οι αλήθειες έχουν ένα «μειονέκτημα».  Τις βρήκα μπροστά (όχι πίσω) από τις απεργίες της ΠΟΕΔ.  Εκεί έχω συνηθίσει να ψάχνω, στο φως και στην αξιοπρέπεια, όχι στα παρασκήνια.  Μου τις «ψιθύρισαν» ο Κωστής Παλαμάς, ο Κώστας Βάρναλης και ο Δημήτρης Γληνός.  Ακούστε τες:

«Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν Θα 'ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί».
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

"Φρόνιμα και ταπεινά πάω με κείνον που νικά. Αν θέλεις να χαρείς τη λευτεριά νωρίς γίνε προδότης, γίνε. Θα 'ναι μαζί σου οι νόμοι και η πλερωμένη γνώμη. Πέτα την ανθρωπιά σου. Κι απ' τον αφέντη πιάσου. Κι άμα σε φτύσει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός. Και θα 'χεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία". ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
"Όσοι αγωνίζεστε για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη και την απολύτρωση του ανθρώπου, απαντάτε στις βρισιές και στις συκοφαντίες των αντιδραστικών με θετική εργασία, μελετάτε σοβαρά, εμβαθύνετε επιστημονικά στις ιδέες σας, κηρύχνετέ τες με πίστη και ενθουσιασμό, πολεμάτε τίμια, ειλικρινά, παλικαρίσια, αντρίζεστε, το μέλλον είναι δικό σας".
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ

 

Κάθε δάσκαλος/α, αλλά και κάθε άνθρωπος, έχει την ευθύνη να κάνει την επιλογή του και να πορευτεί με όποια αλήθεια επιθυμεί.  Ούτως ή άλλως, κατά τον Σάτρ, «ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος». Καλή επιλογή ...

Μανόλης Σόβολος

Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)

 Δημοσιεύτηκε και στο www.paideia-news.com