"Επιτέλους ας μιλήσουμε"

Διαβάστε άρθρο της Σοφίας Σακοράφα, στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", για το δράμα του Παλαιστινιακού λαού, πατώντας εδώ.

Ευχές

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Πρόσκληση για θεατρική παράσταση

To Πειραματικό Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης σας προσκαλεί στη νέα του θεατρική παραγωγή:

“Κόκκινη Κλωστή Δεμένη...”

4 Μαΐου 2008, ώρα 21:00
Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου
Είσοδος: 5 Ευρώ
Απαραίτητες οι προκρατήσεις

mellon.en.edhelie@gmail.com

Ποίημα της εβδομάδας 69

Επιτάφιος (αποσπάσματα)

(Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936. Μια μάνα, καταμεσής του δρόμου,
μοιρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της,
βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών - των απεργών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της):

«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου…
Πού πέταξε τ' αγόρι μου, πού πήγε, πού μ' αφήνει
χωρίς πουλάκι το κλουβί χωρίς νερό η κρήνη.
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δεν θωρείς που κλαίω
και δεν σαλεύεις δεν γρικάς τα που πικρά σου λέω…»


«… Μαλλιά σγουρά που πάνω τους τα δάχτυλα περνούσα
τις νύχτες που κοιμόσουνα και πλάι σου ξαγρυπνούσα,

φρύδι μου, γαϊτανόφρυδο και κοντυλογραμμένο,
καμάρα που το βλέμμα μου κούρνιαζε αναπαμένο,

μάτια γλαρά που μέσα τους αντίφεγγαν τα μάκρη
πρωινού ουρανού, και πάσκιζα μην τα θαμπώσει δάκρυ,

χείλι μου μοσκομύριστο που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα κι αηδόνια φτερουγίζαν…»


«…Μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω

στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης.

Και με το δάχτυλο απλωτό μου τά΄δειχνες ένα ένα
Τα όσα γλυκά, τα όσα καλά κι αχνά και ροδισμένα

Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκιά ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού δεν φτάνουν τα χαλίκια.

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά τα ωραία θα ’ναι δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας…»


«…Ω Παναγιά μου, αν ήσουνα, καθώς εγώ, μητέρα,
βοήθεια στο γιο μου θάστελνες τον Άγγελο από πέρα.

Κι, αχ, Θε μου, Θε μου, αν ήσουν Θεός κι αν είμασταν παιδιά σου
θα πόναγες καθώς εγώ, τα δόλια πλάσματά σου.

Κι αν ήσουν δίκιος, δίκαια θα μοίραζες την πλάση,
κάθε πουλί, κάθε παιδί να φάει και να χορτάσει.

Γιε μου, καλά μου τάλεγε το γνωστικό σου αχείλι
κάθε φορά που ορμήνευε, κάθε φορά που εμίλει:

Εμεί ταγίζουμε ζωή στο χέρι : περιστέρι,
κ' εμείς ούτ’ ένα ψίχουλο δεν έχουμε στο χέρι…»


«…Κόσμος περνά και με σκουντά, στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά κι ουδέ σε παρατάει

Και δες, μ΄ανασηκώνουνε, χιλιάδες γιους ξανοίγω,
Μα, γιόκα μου, απ΄το πλάγι σου δε δύνουμαι να φύγω.

Τώρα οι σημαίες σε ντύσανε. Παιδί μου εσύ κοιμήσου,
Κι εγώ τραβάω στ΄αδέρφια σου και παίρνω τη φωνή σου.

Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο,
Το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.

Γιε μου, στ΄αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,
Σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου…»

Γιάννης Ρίτσος

Όχι πια φασισμός

Δώστε την προσοχή που αξίζει στο παρακάτω μήνυμα που έλαβα και βοηθήστε και με τη δική σας συμμετοχή.

H Νεολαία ενάντια στον Εθνικισμό έχει ήδη ξεκινήσει τη συλλογή υπογραφών με στόχο να απαγορευτεί η κατασκήνωση των νεοφασιστών. Για τον σκοπό αυτό, φτιάξαμε και μια ξεχωριστή σελίδα, ώστε οι υπογραφές να συλλέγονται και ηλεκτρονικά. Για να υπογράψετε ενάντια στην κατασκήνωση των νεοφασιστών και για να ζητήσετε από την κυπριακή κυβέρνηση να την απαγορεύσει πατήστε εδώ.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε

Για τη μαύρη επέτειο της δικτατορίας μπορείτε να διαβάσετε στο "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ", στον "ΠΟΛΙΤΗ", στη "ΧΑΡΑΥΓΗ" και την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (πατώντας στο όνομα κάθε εφημερίδας)

Ποίημα της εβδομάδας 68

Καπνισμένο Τσουκάλι (απόσπασμα)

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα.»
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.

Γιάννης Ρίτσος

Επικίνδυνα σχέδια για τις μειονότητες και τις "μειονότητες"

Για να διαβάσετε τα σχετικά άρθρα στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" για το πώς λειτουργεί η Ε.Ε. και οι συνεργάτες τους για τις μειονότητες και τις "μειονότητες" πατήστε εδώ.

Τι θα γίνει με τη Δημόσια Εκπαίδευση;

Το παρακάτω άρθρο το δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα των Λατσιών "Κακκαρίστρα", (Απρίλιος 2008)


Τα τελευταία χρόνια, άλλοτε καλυμμένα και άλλοτε απροκάλυπτα, η δημόσια δωρεάν παιδεία βρίσκεται στο στόχαστρο. Το δημόσιο σχολείο έχει αφεθεί σχεδόν στην τύχη του και βουλιάζει στα χρόνια προβλήματά του. Οι δάσκαλοι μαζί με τους μαθητές και τους γονείς υφίστανται την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας από τη μια και την εντατικοποίηση της εργασίας απ’ την άλλη. Τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των παιδιών για ενιαία, δωρεάν, ποιοτική παιδεία σε όλες της βαθμίδες καταπατούνται με διάφορους τρόπους.

Οι δάσκαλοι από παιδαγωγοί μεταβάλλονται σε εκτελεστές εντολών, διεκπεραιωτές εκδηλώσεων για το «θεαθήναι», προωθητές αντιεπιστημονικών αντιλήψεων, σκυφτοκέφαλοι χειροκροτητές κάθε «καινοτομίας».

Η πλειοψηφία των εργαζόμενων γονιών βιώνει το κυνήγι του μεροκάματου στο φάσμα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, των εξαντλητικών ωραρίων, των καθηλωμένων μισθών και της ανύπαρκτης υποδομής κοινωνικής στήριξης της οικογένειας (π.χ. Δωρεάν δημόσιοι παιδικοί σταθμοί, διετής προσχολική αγωγή, επαρκής άδεια μητρότητας, πληρωμένη γονική άδεια κ.λ.π.)

Οι ηγεσίες της ΠΟΕΔ και των οργανωμένων γονιών υποταγμένες στα κελεύσματα της εξουσίας κάνουν δημόσιες σχέσεις, προωθούν την καριέρα τους και στην ουσία λειτουργούν ως αναχώματα της οργής και της αγανάκτησης των δασκάλων, των γονιών και όσων βιώνουν τις απαράδεκτες καταστάσεις στα σχολεία.

Η απάντηση σ’ όλα αυτά είναι η αγωνιστική, διεκδικητική δράση της βάσης των δασκάλων και των άλλων φορέων. Η δημιουργία, στην πορεία, ενός Ενιαίου Μετώπου για την Παιδεία που αγωνιστικά θα απαιτήσει την ενιαία, δωρεάν, δημόσια παιδεία σε όλες τις βαθμίδες.
Το ουσιαστικό δεν είναι η επισήμανση προβλημάτων και η απαρίθμηση απλά εισηγήσεων. Σε αυτές μπορεί να συμφωνούν, έστω στα λόγια, και οι συμβιβασμένες ηγεσίες των διάφορων συνδικαλιστικών κινήσεων. Το σημαντικό είναι το πρόγραμμα δράσης και η αγωνιστική, διεκδικητική στάση και η συνεχής πάλη για την υλοποίησή τους.
Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν προετοιμάζουν τα μέλη τους για διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων αναβάθμισης της εκπαίδευσης, βελτίωσης της υλικοτεχνικής υποδομής και κοινωνικής στήριξης της οικογένειας. Κρατούν στην άγνοια ή το μισοσκόταδο γονείς και εκπαιδευτικούς για να τους ελέγχουν καλύτερα ως χειραγωγήσιμη μάζα. Ασχολούνται συνήθως με επουσιώδη και όταν αποφασίσουν να θέσουν σοβαρότερα θέματα, δίνουν αποσπασματική πληροφόρηση, δεν αναδεικνύουν την έκταση των προβλημάτων, αρκούνται σε συζητήσεις σε κλειστά γραφεία. Δεν έχουν καμιά διάθεση για ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων των δασκάλων και των γονιών, τη δημιουργία εκπαιδευτικού μετώπου αγωνιστικής σύγκρουσης και διεκδίκησης.
Αυτή η τακτική δημιουργεί απογοήτευση στη βάση των γονιών και των δασκάλων, μοιρολατρία και παθητικότητα, καταφυγή σε προσωπικές λύσεις ή «λύσεις», άνθιση των πελατειακών σχέσεων και παραίτηση από κάθε προσπάθεια για ανατροπή της απαράδεκτης κατάστασης. Αυτή η ενορχηστρωμένη προσπάθεια αναδεικνύει τους «σοφούς» «συνδικαλιστές» από τους οποίους θα πρέπει να περιμένουμε τη λύση των προβλημάτων. Η λογική όμως και η ζωή αποδεικνύουν ότι το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι τα «μικρορουσφετάκια», αφού μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύχθηκαν και ζουν.
Όσο όμως η βάση των δασκάλων και των γονιών δεν αποφασίζει με αποφασιστικά βήματα να σπάσει τον φαύλο κύκλο και διαιωνίζει την απαράδεκτη κατάσταση δεν μπορεί να αναμένει σοβαρές αλλαγές και βελτιώσεις. Η συσσώρευση των προβλημάτων έχει σπείρει την απογοήτευση, η έλλειψη σωστής ενημέρωσης έχει σχεδόν πείσει πολλούς ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, η προπαγανδιστική ανακίνηση ή ενασχόληση με επουσιώδη θέματα και η λανθασμένη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σπαταλά δυνάμεις και οδηγεί στην παθητικότητα.
Οι δάσκαλοι και οι γονείς έχουν συμφέρον να συνειδητοποιήσουν το γρηγορότερο ότι μόνο η ενεργητική τους αποφασιστική, αγωνιστική δράση μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Πρέπει να γίνουν ρεαλιστές και να απαιτήσουν ΟΛΑ εκείνα που στερούνται τα παιδιά τους και οι ίδιοι. Να διατρανώσουν ότι δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμη η δωρεάν, δημόσια ποιοτική εκπαίδευση για ΟΛΑ τα παιδιά σε ΟΛΕΣ τις βαθμίδες. Δεν χωρούν κανενός είδους κερδοσκόποι στην παιδεία. Δεν ανέχονται άλλο κάποια έργα βιτρίνας σε μερικά σχολεία, αλλά απαιτούν άρτια βασική υλικοτεχνική υποδομή για ΟΛΑ τα σχολεία. Θέλουν άμεσες σοβαρές υποδομές κοινωνικής στήριξης της οικογένειας (ένα χρόνο τουλάχιστον άδεια μητρότητας, γονική άδεια με απολαβές, δημόσιοι δωρεάν παιδικοί σταθμοί, δωρεάν παροχές για τα παιδιά σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου κλπ)
Οι δάσκαλοι πρέπει να αποκτήσουν επιτέλους τον κοινωνικό τους ρόλο, να μπουν στην πρώτη γραμμή της καθοδήγησης και οργάνωσης του μετώπου παιδείας με τους γονείς και τους φοιτητές, μαθητές. Οι γονείς απ’ την άλλη πρέπει να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις το μέτωπο παιδείας που θα διεκδικεί την παιδεία που δικαιούνται τα παιδιά τους και την ποιότητα ζωής για τους ίδιους.

Όχι τηλεόραση στο εφηβικό δωμάτιο

Ερευνητές μελέτησαν τις συνέπειές της σε αγόρια και κορίτσια

Όχι τηλεόραση στο εφηβικό δωμάτιο, υπογραμμίζουν Αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι η παρουσία της μικρής οθόνης στο υπνοδωμάτιό τους ωθεί τους εφήβους σε ανθυγιεινές συνήθειες και μειώνει τους βαθμούς τους στο σχολείο. Μολονότι έχουν γίνει πολλές μελέτες για τις τηλεοπτικές συνήθειες των νέων ανθρώπων, οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Μινεσότας επισημαίνουν ότι λίγα μόνο ήταν ώς τώρα γνωστά για τις συνέπειες, ιδιαίτερα στους μεγαλύτερους εφήβους, της παρουσίας μιας τηλεοπτικής συσκευής στο υπνοδωμάτιο. Για να τις διαπιστώσουν, έθεσαν ερωτήματα σε 781 εφήβους ηλικίας 15 ώς 18 ετών στην περιοχή της Μινεάπολης το 2003 και το 2004. Εξ αυτών, 62% είπαν πως είχαν μια τηλεοπτική συσκευή στο υπνοδωμάτιό τους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν, όπως άλλωστε περίμεναν, ότι οι έφηβοι που είχαν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο ήταν πιθανότερο να παρακολουθούν περισσότερο, να κλείνουν τέσσερις ώς πέντε ώρες περισσότερο την εβδομάδα μπροστά από την ΤV. Στην κατηγορία αυτών που βλέπουν πολλή τηλεόραση- τουλάχιστον πέντε ώρες την ημέρα- καταγράφηκε διπλάσιος αριθμός εφήβων που είχαν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν. Τα κορίτσια που είχαν τηλεόραση στο δωμάτιό τους γυμνάζονταν λιγότερο- 1,8 ώρα την εβδομάδα, σε σύγκριση με τις 2,5 ώρες των κοριτσιών χωρίς τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους. Έτρωγαν επίσης λιγότερα λαχανικά, έπιναν περισσότερα σακχαρούχα αναψυκτικά και γευμάτιζαν λιγότερο συχνά με την οικογένειά τους. Τα αγόρια με τηλεόραση στο δωμάτιό τους είχαν χαμηλότερους βαθμούς, κατά μέσο όρο, απ΄ ό,τι οι συνομήλικοί τους που δεν διέθεταν ΤV στο υπνοδωμάτιο. Επίσης έτρωγαν λιγότερα φρούτα και γευμάτιζαν και αυτοί λιγότερο συχνά με την οικογένειά τους. «Είναι ξεκάθαρο πως αξίζει τον κόπο να μην επιτρέψεις στο παιδί σου να έχει τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό του», δήλωσε η Νταέια Μπαρ-Άντερσον που συμμετείχε στην έρευνα. «Όταν αγοράζεις καινούργια τηλεόραση στο λίβινγκ-ρουμ και σου μένει η μικρότερη, παλιά ΤV, πρέπει πραγματικά να αντισταθείς ως γονέας στην πίεση των παιδιών σου και να μην την τοποθετήσεις σε κάποιο υπνοδωμάτιό τους», υπογράμμισε η ερευνήτρια. Οι διαφορές Οι ερευνητές επισήμαναν πως η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής καλεί τους γονείς να βγάλουν τις τηλεοπτικές συσκευές από τα παιδικά υπνοδωμάτια. Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην Επιθεώρηση της Ακαδημίας (Ρediatrics). Διαπιστώθηκε πως τα αγόρια είναι περισσότερο πιθανό να έχουν τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους απ΄ ό,τι τα κορίτσια (68% έναντι 58%). Οι έφηβοι οικογενειών με υψηλότερο εισόδημα ήταν κατά πολύ λιγότερο πιθανό να έχουν ΤV στο υπνοδωμάτιο απ΄ ό,τι οι έφηβοι οικογενειών απ΄ όλα τα άλλα εισοδηματικά επίπεδα, διαπιστώθηκε επίσης από την έρευνα. Οι ερευνητές παρακολούθησαν επίσης τον δείκτη σωματικής μάζας - ένα μέτρο βασισμένο στο ύψος και το βάρος- και βρήκαν ότι η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο δεν επηρεάζει το αν οι έφηβοι θα γίνουν υπέρβαροι. Η Μπαρ-Άντερσον δήλωσε πως το εύρημα αυτό προκάλεσε έκπληξη, δεδομένου ότι σε προηγούμενες μελέτες σε νεώτερα παιδιά- μία σε παιδιά νηπιαγωγείου και μία σε παιδιά προσχολικής ηλικίας οικογενειών χαμηλού εισοδήματος - είχε διαπιστωθεί πως η παρουσία τηλεοπτικής συσκευής στο υπνοδωμάτιο ήταν ασφαλέστερος δείκτης ότι τα παιδιά θα είναι υπέρβαρα απ΄ ό,τι ο χρόνος που παρακολουθούν τηλεόραση. Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια με τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους ανέφεραν πως περνούν λιγότερο χρόνο διαβάζοντας και ετοιμάζοντας τα μαθήματά τους, μολονότι οι ερευνητές δήλωσαν πως οι διαφορές αυτές δεν είναι στατιστικά σημαντικές.

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 14-4-2008

Τα GCE, το δημόσιο σχολείο και η ελληνική γλώσσα

Αναστάτωση πάλι στα εκπαιδευτικά μας πράγματα. Τα δύο κρατικά Πανεπιστήμια αποφάσισαν να δέχονται φοιτητές με κριτήριο τα GCE. Η ΟΕΛΜΕΚ θεωρεί ότι η απόφαση λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας, αποτελεί δυσμενή διάκριση, εξυπηρετεί τα ξενόγλωσσα σχολεία και υπονομεύει το δημόσιο σχολείο. Η κα Κλαίρη Αγγελίδου (Φιλ., 24-03) βλέπει συνέχιση των μεθοδεύσεων προς υπονόμευση της Ελληνικής γλώσσας. Ο Υπουργός Παιδείας προσπαθεί να λειτουργήσει πυροσβεστικά. Πρόκειται δηλαδή για μια κατάσταση "μπάχαλο για τα GCE" - κατά το δημοσιογραφικό τίτλο (Φιλ., 21- 03). Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι ποιο είναι το πρόβλημα που θέλουν να λύσουν. Ίσως να βρίσκομαι εκτός κλίματος, αλλά οι πολίτες αναμένουν πειστικές εξηγήσεις από το Πανεπιστήμιο, όταν πρόκειται για τόσο σημαντικές αποφάσεις. Προς τι λοιπόν η αλλαγή; Για να βελτιωθεί το σύστημα επιλογής; Να υποθέσουμε ότι το υφιστάμενο σύστημα είναι άδικο για κάποια ομάδα; Αν επρόκειτο μόνο για επαναπατριζόμενους και ξένους φοιτητές θα το καταλάβαινα. Να τους ενθαρρύνουμε να σπουδάσουν στην Κύπρο. Αλλά πού τέτοια έγνοια!

Εδώ και χρόνια υποδεικνύω την ανάγκη προσέλκυσης ξένων φοιτητών και κανένας δεν ακούει. Θα γίνουμε λέει περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης αλλά. "όχι τα δημόσια πανεπιστήμια"! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι προκειμένου για Κύπριους δεν συντρέχει κανένας λόγος παράλληλης διαδικασίας εισδοχής. Είναι λογικό οι Κύπριοι που θέλουν να σπουδάσουν στα πανεπιστήμιά μας να διαγωνίζονται στην ελληνική γλώσσα και με το ίδιο κριτήριο. Φρονώ ότι επιλογή με βάση τα GCE σημαίνει άνιση μεταχείριση, δημιουργία δυσεπίλυτων προβλημάτων - σύγκριση ανόμοιων - και αύξηση της ήδη καταθλιπτικής εξάρτησης της εκπαίδευσής μας από ξένα κέντρα. Για παράδειγμα, με ποια επίδοση αντιστοιχεί το Β στα GCE; με 70, με 75 ή με 80; Τώρα οι επίζηλες θέσεις κρίνονται ανάμεσα στους υποψηφίους με διαφορά δεκάτων! Θα λεχθεί ότι δεν θα υπάρχει λόγος άμεσης σύγκρισης, αφού η διαδικασία αυτή προβλέπει για κατανομή μέχρι 10% "υπεράριθμων" θέσεων. Ψάχνουν μάλιστα τρόπο να υπερβούν την ανάγκη νέου κανονισμού με βάση την πρόνοια για 3% με ειδικά κριτήρια. Άλλη μια προσπάθεια εξίσωσης ανόμοιων! Γιατί, άλλο είναι οι επαναπατριζόμενοι, άλλο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και άλλο τα άτομα που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία. Και τι θα γίνει όταν χιλιάδες παιδιά από τα δημόσια σχολεία προτιμήσουν τη διαδικασία των GCE; Ύστερα, πώς προέκυψε το 10% και τι πάει να πει υπεράριθμες θέσεις; Ότι μπορεί να αυξηθούν οι θέσεις το φωνάζω χρόνια τώρα, αλλά όχι ως ειδική κατηγορία.

Σήμερα χιλιάδες μαθητές μας παρακάθονται σε εξωτερικές εξετάσεις (GCE, SAT, LCC κ.λπ.) με σοβαρότατες κοινωνικές, παιδαγωγικές και οικονομικές επιπτώσεις. Το κακό είναι που σταδιακά η κοινωνία μας θεωρεί τις εξετάσεις αυτές περί πολλού! Μοσχοπληρώνουμε ξένους για να μας πουν αν ξέρουμε Μαθηματικά, Αγγλικά, Λογιστική ., ακόμη και Ελληνικά! Θεωρούμε ως καλύτερο δείκτη του επιπέδου μας στα Ελληνικά το πιστοποιητικό GCE! Σαν να μην μπορούμε να οργανώσουμε μια Υπηρεσία που να πιστοποιεί αυτά που ξέρουμε! Είναι κοινός τόπος ότι στόχος των μαθητών είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις, οι οποίες ρυμουλκούν ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Η απόδοση υπεραξίας σε ξένες εξετάσεις θα ωθήσει στην παραπαιδεία, θα διευρύνει το χάσμα φτωχών-πλουσίων και φυσικά την εξάρτηση από ξένους. Είναι αδιανόητο να προσδιορίζονται οι στόχοι και το περιεχόμενο της εκπαίδευσής μας από ξένα σώματα.

Δεν υποστηρίζω ότι το υφιστάμενο σύστημα επιλογής είναι το καλύτερο. Πριν από τρία χρόνια ταυτίσαμε άσοφα τις εισαγωγικές εξετάσεις με τις απολυτήριες! Ενώ διακηρύσσαμε την απεξάρτηση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο! Αν πρέπει όμως να αλλάξουμε κάτι, ας στραφούμε προς άλλη κατεύθυνση. Ας καθιερώσουμε επιτέλους το Κυπριακού Πιστοποιητικού Εκπαίδευσης, το οποίο θα χρησιμεύει για εισδοχή στα ΑΑΕΙ, στη Δημόσια Υπηρεσία και σε άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Πρόκειται για στόχο εφικτό που θα συμβάλει σε αναβάθμιση της παιδείας μας, αποσύνδεση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο και αυτονόμηση της εκπαίδευσης μας από ξένες επιρροές.

Του Γιώργου Φιλίππου

τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου.

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27-3-2008

Το σκάνδαλο των αναβολικών

Ενδιαφέροντα άρθρα για τα αναβολικά και την ιστορία του ντόπινγκ στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" 13-4-08. Για να τα διαβάσετε πατήστε εδώ.

Επιστολή με αιτήματα νηπιαγωγών

Συναδέλφισσα νηπιαγωγός μου κοινοποίησε επιστολή που έστειλαν στην ΠΟΕΔ, όλες τις κινήσεις και τους αρμοδίους με αιτήματα και εισηγήσεις.

Ομάδα Νηπιαγωγών

Περιφέρειας Λευκωσίας

Προς

...........................................................

17 Μαρτίου 2008

Θέμα: Προβλήματα της προδημοτικής εκπαίδευσης

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Με την παρούσα επιστολή επιθυμούμε να παραθέσουμε κάποιες σκέψεις, προβληματισμούς και ανησυχίες, που αφορούν τα Δημόσια Νηπιαγωγεία και ειδικά τα μονοθέσεα. Τονίζουμε ότι πρόθεση μας δεν είναι να θιχθούν άτομα, αλλά να παρουσιαστούν ως έχουν, δυσκολίες που αντιμετωπίζονται στην καθημερινή πραγματικότητα των νηπιαγωγείων και ειδικά των μονοθέσεων, οι οποίες δυσχεραίνουν το παιδαγωγικό έργο. Ταυτόχρονα θα θέλαμε να ενημερωθούμε γραπτώς για την επίσημη θέση σας απέναντι σε αυτά και τις ενέργειες που έχετε κάνει ή θα κάνετε για την αντιμετώπισή τους.

· Εξοπλισμός Νηπιαγωγείων

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ενώ εισηγείται ότι στο κάθε νηπιαγωγείο πρέπει να υπάρχει κατάλληλος εξοπλισμός μέσων και υλικών εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, αφήνει την επιλογή τους υπό την ευθύνη των νηπιαγωγών, των Σχολικών Εφορειών ή των Συνδέσμων Γονέων.

Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού θα μπορούσε να απευθυνθεί σε ειδικούς επιστήμονες που ασχολούνται με την αρχιτεκτονική των αιθουσών και εξωτερικών αυλών των νηπιαγωγείων, ώστε αυτό με τη σειρά του να καθοδηγήσει τις νηπιαγωγούς ώστε να εντάξουν τις νέες και σύγχρονες τάσεις.

Ταυτόχρονα το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού θα μπορούσε να καταρτίσει ένα κατάλογο κατάλληλου και εγκεκριμένου εξοπλισμού, τον οποίο θα μπορούν οι νηπιαγωγοί μαζί με τις Σχολικές Εφορείες και τους Συνδέσμους Γονέων να συμβουλεύονται με βάση τις ανάγκες και ιδιαιτερότητες του εκάστοτε νηπιαγωγείου. Επιπλέον θα ήταν οικονομικότερο για το κράτος η προκήρυξη και κατοχύρωση προσφορών από το Υπουργείο.

· Έγκαιρη διάγνωση παιδιών με προβληματικές συμπεριφορές

Όλοι μας έχουμε διαπιστώσει ότι χρόνο με το χρόνο τα παιδιά με έντονα προβλήματα συμπεριφοράς αυξάνονται. Το νηπιαγωγείο είναι η πρώτη βαθμίδα εκπαίδευσης, στην οποία αυτά τα παιδιά φοιτούν. Ο έγκαιρος και άμεσος εντοπισμός των προβλημάτων των παιδιών αυτών με γρήγορη τροχοδρόμηση κατάλληλων στρατηγικών χειρισμού, θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση και μείωση προβληματικών συμπεριφορών που μεταφέρονται αργότερα στο Δημοτικό Σχολείο.

Πιστεύουμε ότι η διαδικασία διάγνωσης πρέπει να επιταχυνθεί, ειδικά στα νηπιαγωγεία, ώστε από την πρώτη στιγμή η εκπαιδευτική ψυχολόγος να μπορεί να συνεργαστεί με τη νηπιαγωγό και να προσπαθήσουν μαζί να βοηθήσουν τα παιδιά.

· Κτιριακή υποδομή

Το κράτος επενδύει εκατομμύρια για την αντισεισμική αναβάθμιση των κτιρίων Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης. Διερωτόμαστε αν έχει γίνει ανάλογος σχεδιασμός και για τα νηπιαγωγεία. Σε τέτοια περίπτωση, ίσως θα έπρεπε να ασκηθεί έμμεση πίεση για κτίσιμο νέων κτηρίων εκεί που τα υπάρχοντα έχουν προβλήματα.

· Σχολικοί Βοηθοί

Η μονιμότητα που πηγάζει από την ιδιαιτερότητα της θέσεως των Σχολικών Βοηθών σε αντίθεση με την εναλλαξιμότητα των νηπιαγωγών δημιουργεί προβλήματα και παγιώνει καταστάσεις. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η επιμόρφωση και ενημέρωση των Σχολικών Βοηθών για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους, σύμφωνα πάντα με τα σχέδια υπηρεσίας τους.

· Αριθμός παιδιών κατά τμήμα

Τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί με τη συμβολή της οργάνωσης μας η σταδιακή μείωση του αριθμού των παιδιών σ’ όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Επικροτούμε αυτή την ενέργεια (25 μαθητές ανά τμήμα). Όμως δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι πολλά τμήματα νηπιαγωγείων είναι μικτά, δηλαδή συμπεριλαμβάνουν ηλικίες παιδιών από 3 έως 5 χρονών.

Στα νηπιαγωγεία τυγχάνει πολλές φορές σε μια τάξη των 25 παιδιών να υπάρχουν παιδιά Α΄, Β΄ και Γ΄ κατηγορίας. Στις περιπτώσει αυτές, από την καθιέρωση της Δημόσιας Προδημοτικής Εκπαίδευσης, υπήρχε πάντα κλιμακωτή μείωση του αριθμού των παιδιών.

Η μείωση του αριθμού των μαθητών των μικτών τάξεων των νηπιαγωγείων από 25 σε 22 και 20 αναλόγως, θα βοηθούσε στην αποτελεσματικότερη εφαρμογή των εκπαιδευτικών μεθόδων.

· Αντικατάσταση εκπαιδευτικών

Η αντικατάσταση των εκπαιδευτικών που απουσιάζουν γίνεται μετά την τρίτη μέρα. Στα μονοθέσεα νηπιαγωγεία αυτό δημιουργεί προβλήματα, αφού δεν υπάρχει άλλος εκπαιδευτικός για να κάνει αναπλήρωση, όπως εισηγείται η ΠΟΕΔ (μέχρι 10 περιόδους διδασκαλίας) ή άλλο τμήμα για να μοιραστούν τα παιδιά. Η μετακινούμενη νηπιαγωγός μπορεί να μην παραβρίσκεται τις ημέρες εκείνες στο νηπιαγωγείο με αποτέλεσμα τα παιδιά να παραμένουν για τρεις ημέρες χωρίς εκπαιδευτικό, πράγμα που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Σε περίπτωση που παρευρίσκεται στο σχολείο μία εκπαιδευτικός και γίνεται αναπλήρωση από την περιπατητική ή τη μόνιμη, οι 10 περίοδοι αμέσως συμπληρώνονται.

Η άμεση αποστολή αντικαταστατών στα μονοθέσεα νηπιαγωγεία είναι ένα θέμα που θα πρέπει να δείτε, όπως επίσης και ο χειρισμός της περίπτωσης όπου οι 10 περίοδοι έχουν καλυφθεί.

· Διδακτικός χρόνος νηπιαγωγών που διευθύνουν μονοθέσεα νηπιαγωγεία

Στο χώρο των νηπιαγωγείων υπάρχουν οι θεσμοθετημένες οργανικές θέσεις, της Νηπιαγωγού, της Βοηθού Διευθύντριας και της Διευθύντριας με καθορισμένα σχέδια υπηρεσίας, καθήκοντα και εργάσιμο χρόνο. Υπάρχουν όμως και οι «ανεπίσημου» τύπου νηπιαγωγοί, οι οποίες εργάζονται κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, όπως οι Βοηθοί Διευθύντριες που έχουν την ευθύνη διοίκησης διθέσεων νηπιαγωγείων, οι μετακινούμενες νηπιαγωγοί και οι νηπιαγωγοί που έχουν την ευθύνη διοίκησης μονοθέσεων νηπιαγωγείων.

Παρατηρήσαμε και επικροτούμε ότι έχει ληφθεί πρόνοια για διαφοροποίηση του εργάσιμου χρόνου για τις Βοηθούς Διευθύντριες, που έχουν την ευθύνη διοίκησης διθέσεων νηπιαγωγείων και τις μετακινούμενες νηπιαγωγούς.

Για τις νηπιαγωγούς όμως που έχουν την ευθύνη διοίκησης μονοθέσεων νηπιαγωγείων και εργάζονται κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες, δεν έχει ληφθεί καμιά ιδιαίτερη πρόνοια ως προς την κατανομή του χρόνου εργασίας τους. Έχουν τον ίδιο διδακτικό και μη διδακτικό χρόνο και τον ίδιο χρόνο παιδονομίας όπως όλες οι άλλοι συνάδελφοι. Επιπρόσθετα έχουν ευθύνη για το διοικητικό έργο μιας Διευθύντριας, το οποίο χρόνο με το χρόνο αυξάνεται, όπως έχουμε όλοι διαπιστώσει. Αυτό είναι άδικο και εξουθενωτικό. Πώς το χειριστήκατε ή σκοπεύετε να το χειριστείτε;

Αγαπητοί συνάδελφοι πιστεύουμε ότι τα θέματα αυτά απασχολούν πολλές συναδέλφους και θελήσαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Κρίνουμε ότι θα ήταν επωφελές αν οι δικοί μας και δικοί σας προβληματισμοί δημοσιεύονταν στα έντυπα που εκδίδετε, για να τους μοιραστούμε με τους υπόλοιπους συναδέλφους.

Ευχαριστούμε.

Για σκοπούς επικοινωνίας:

Θεοδοσία Μάου-Παρτασή

Δημόσιο Νηπιαγωγείο Πέρα Ορεινής,

Λευκωσία.

Θέμα πολιτικής απόφασης τα GCE

Το θέμα που προέκυψε με την απόφαση της Συγκλήτου για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μαθητών με άλλες εξετάσεις από τις παγκύπριες εξετάσεις είναι καθαρά πολιτικό και η Κυβέρνηση και όλοι οι πολιτικοί και εκπαιδευτικοί φορείς πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους όσον αφορά τη δημόσια εκπαίδευση αυτού του τόπου. Θα υποχωρήσουν σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική όπου η δημόσια παιδεία εγκαταλείπεται και απαξιώνεται συνεχώς και πριμοδοτείται η ιδιωτική παιδεία σε όλα τα επίπεδα ή θα εγκύψουν στο μεγάλο κεφάλαιο δημόσια παιδεία και θα κάνουν τομές με στόχο την αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας;

Πραγματικά θα είναι τραγικό αν το πρώτο εκπαιδευτικό μέτρο που παίρνει μια προοδευτική κυβέρνηση είναι να πριμοδοτήσει την ιδιωτική παιδεία με μια απόφαση που εκ των πραγμάτων δημιουργεί άνιση μεταχείριση και επηρεάζει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δυστυχώς το Πανεπιστήμιο δεν έχει πείσει. Και όταν ένα πανεπιστήμιο δεν μπορεί να πείσει τεκμηριώνοντας επιστημονικά τις θέσεις του, καμιά αυτονομία δεν το σώζει. Όταν ένα πανεπιστήμιο αρνείται ουσιαστικά το διάλογο επιμένοντας στη θέση του, το κύρος του πλήττεται ανεπανόρθωτα μέσα στην κυπριακή κοινωνία εμμένοντας σε μια υπερφίαλα αλαζονική στάση τού "Εγώ κάνω ό,τι θέλω και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν". Αν λάβει κανείς υπόψη τη δήλωση του κ. Περσιάνη που εκ μέρους του ΤΕΠΑΚ ανέφερε ότι έχει εφαρμόσει σε ποσοστό 3% το μέτρο αυτό, αλλά "το ενδιαφέρον ήταν μειωμένο" πραγματικά διερωτάται κανείς και για τη σπουδή του Πανεπιστημίου να εφαρμοστεί από φέτος το μέτρο, αλλά και τα πραγματικά κίνητρα αυτής της απόφασης.

Κανένας πολίτης δεν θα είχε πρόβλημα να δεχθεί το πραγματικά εκσυγχρονιστικό μέτρο να δίνεται ένα υπεράριθμο ποσοστό των θέσεων σε ειδικές κατηγορίες όπως παιδιά διπλωματών, παλιννοστούντων, ή άλλων κατηγοριών αυστηρά καθορισμένων που να μην επηρεάζουν το κρατικό σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δυστυχώς το Πανεπιστήμιο δεν ήρθε να προτείνει μια τέτοια αλλαγή αλλά, χρησιμοποιώντας το παράθυρο των ειδικών κατηγοριών, εισαγάγει ένα άλλο σύστημα πρόσβασης ανατινάζοντας όλο το εκπαιδευτικό οικοδόμημα στον αέρα. Αλήθεια ποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο δεν θα δικαιώσει γονιό μαθητή του δημόσιου σχολείου που κατέχει πιστοποιητικά διεθνών εξετάσεων σε μια προσφυγή του για άνιση μεταχείριση;

Το δημόσιο Πανεπιστήμιο της Κύπρου αν θέλει όντως να μεγαλώσει τη δεξαμενή από την οποία αντλεί φοιτητές, πρέπει να βελτιώσει την εικόνα και τη φήμη του για να ελκύσει τους μαθητές της Κύπρου που καταφεύγουν σε αγγλικά πανεπιστήμια, και όχι να κάνει εκπτώσεις που υποσκάπτουν το σύστημα πρόσβασης της χώρας. Το Πανεπιστήμιο της Κύπρου όφειλε να εμπλακεί στο διάλογο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και να θέσει τις απόψεις του στο καυτό θέμα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η δημόσια μέση εκπαίδευση δεν αντέχει άλλη εγκατάλειψη. Τα πράγματα είναι όντως πολύ άσχημα. Τα προηγούμενα χρόνια με το πρόσχημα του διαλόγου για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση χάθηκε πολύτιμος χρόνος χωρίς να πάρουμε έστω κάποια διορθωτικά μέτρα για ενίσχυση του δημόσιου σχολείου που δεν είχαν κανένα οικονομικό κόστος. Το ενιαίο λύκειο είχε προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν άμεσα για να μπορέσει να λειτουργήσει, αλλά ούτε αυτά τα διορθωτικά μέτρα δεν έγινε εφικτό να ληφθούν, με αποτέλεσμα όλοι να μιλούν για την κατρακύλα του δημόσιου σχολείου. Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, αλλά γενικότερα οι πολίτες αυτού του τόπου πρέπει να αντιληφθούν ότι πέρα από το εθνικό θέμα και το θέμα του νερού, το άλλο σημαντικό θέμα της επιβίωσής μας σε αυτό τον τόπο είναι το ανέγγιχτο μέχρι σήμερα κεφάλαιο της δημόσιας παιδείας.

Θεοδώρα Παυλίδου, φιλόλογος

"ΠΟΛΙΤΗΣ" 12-4-2008

Η προσαρμοστικότητα... του Πανεπιστημίου «μας»

Ποιο είναι το Νο1 πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η εκπαίδευση στην Kύπρο; Ότι ασφαλώς, οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση. Και ότι όσο περνάει ο καιρός επικρατεί μια απαξίωση για την δημόσια εκπαίδευση. Τι κάνει λοιπόν το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας για το πρόβλημα αυτό; Παραδέχεται ουσιαστικά, ότι η ιδιωτικοποίηση είναι μονόδρομος και δηλώνει πανέτοιμο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Όσοι λοιπόν δεν καταφέρετε να μπείτε στα πανεπιστήμια της Αγγλίας, το πανεπιστήμιο Κύπρου σας καρτερά! Αστεία πράγματα, που εννοείται δεν θα μπορούσαν να συμβούν σε χώρες, όπου η παιδεία είναι μια υπόθεση που την παίρνουν στα σοβαρά.

Γιατί αν το πανεπιστήμιο Κύπρου και η σύγκλητος του, θεωρούσαν το θέμα σοβαρό, θα έβρισκαν τρόπο και θα έφτιαχναν ένα πανεπιστήμιο, τόσο ελκυστικό(!), που οι επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, θα αναγκάζονταν αυτοί να κάνουν μετατροπές στο πρόγραμμα τους, ώστε και οι δικοί τους μαθητές να γίνονται αποδεκτοί σε αυτό το φοβερό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Όμως όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Ο Πρύτανης και η σύγκλητος, χωρίς προφανώς να έχουν διαβουλευτεί με κανέναν, αποφάσισαν πως θα χωρίσουν τους φοιτητές σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που θα δίνουν μια φορά εξετάσεις και αν δεν περάσουν να ψαχτούν αλλού και τους άλλους, που έχοντας το 10% στην τσέπη, να έχουν και πολύ περισσότερες ευκαιρίες να παρακαθήσουν τις εξετάσεις του . Βρετανικού συστήματος των Α level, μέχρι να πάρουν τον βαθμό που θέλουν. Στο κάτω κάτω οι γονείς τους έχουν ξοδέψει 7 χρόνια στα ιδιωτικά σχολεία, μια περιουσία.

Καπάκι στην όλη ιστορία και η δήλωση από τη Γενική Διευθύντρια του Υπ.Παιδείας κ. Ολυμπία Στυλιανού, η οποία είπε στη Βουλή, ότι το Υπουργείο «δεν διαφωνεί» με την απόφαση. Τουλάχιστον αυτή τη φορά είναι ειλικρινής στο Υπ. Παιδείας. Γιατί αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί που έχουν οδηγήσει σήμερα την παιδεία στον ιδιωτικό τομέα; Ποιες είναι οι ευθύνες και οι παραλείψεις τους και φτάσαμε στην απαξίωση, ποιος ανέχτηκε την παραπαιδεία, ποιος ευθύνεται για το ...χάος που επικρατεί στα σχολεία; Ποιος ευθύνεται και για το απηρχαιωμένο σύστημα εκπαίδευσης, για τα ετοιμόρροπα σχολεία, για τους αδιάφορους ή τους ακατάλληλους καθηγητές; Αντί να κάτσει λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να αναλάβει τις ευθύνες του και μαζί με το Πανεπιστήμιο Κύπρου, αλλά και τους καθηγητές να σκεφτούν με ποιο τρόπο μπορούν να σώσουν την κατάσταση, βρήκαν αμέσως την εύκολη λύση. Να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Πανέξυπνη λύση.

Της Στάλως Παπαναστασίου

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 11-4-08

Ποίημα της εβδομάδας 67

Οφειλή

Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,

πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο

αρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,

δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,

συστηματική υπόσκαψη κι έτοιμες νεκρολογίες

είναι σαν να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.

Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ’ τη ζωή των άλλων,

γιατί η σφαίρα που της γλίτωσα δε χάθηκε

μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.

Έτσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή

κι όσος καιρός μου μένει

σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν

για να τους ιστορήσω.

Τίτος Πατρίκιος

«Μαθητεία»

Η εξέγερση των αθλίων

Ένα ενδιαφέρον άρθρο μπορείτε να διαβάσετε από την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" πατώντας εδώ.

Ποίημα της εβδομάδας 66

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε

Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο

δρόμο τους έναν χτυπημένο

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε

Τόσο πολύ λυπήθηκε

που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να

τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,

να ψυχοπονέσει τον καημένο

Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε

Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;

Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες

Άρχισε λοιπόν και κείνος

Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

Ελένη Βακαλό

«Του κόσμου» 1978

Το βύσμα του ακτιβισμού

Είναι της μόδας. ΜΗ.ΚΥ.Ο. Μη Κυβερνητική Οργάνωση, χρηματοδοτούμενη συνήθως από τις κυβερνήσεις, μυστικά ή φανερά. Σ’ άλλες περιπτώσεις, αν ψαχτούν καλά οι μεγάλοι χορηγοί τους και φιλάνθρωποι με ονοματεπώνυμο της εποχής, είναι συνηθέστατα οι πλουτοκράτες ή μεγαλοστελέχη των εταιρειών και οργανισμών που αντιστρατεύονται το σκοπό των ΜΗ.ΚΥ.Ο αυτών καθαυτών. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις των εκατομμυρίων ακτιβίστικων οργανώσεων επιβεβαιώνουν τον κανόνα: Στην κοινωνία των …πολιτών για να εκτονώνεται η ανάγκη του κοινωνικού ζώου να αναχθεί σε πολιτικό ζώο, το σύστημα ελέγχου λέγεται ακτιβισμός. Κατακερματίζει τον κοινωνικό ιστό. Χειραγωγεί τα χρήσιμα τιμαριοποιημένα συλλογικής δράσης σχήματα υπαγορεύοντας σκοπούς. Καταβροχθίζει τη μερίδα του λέοντος από το χρόνο της ανεργίας, της σκέψης, αυτόν καθαυτόν το συλλογικό χρόνο των αλληλέγγυων, των ευαίσθητων ή και των βολεμένων που ψάχνουν άλλοθι.

Μέρες που είναι, φοιτητικών εκλογών, ο ακτιβισμός, σύντροφοι, δε θ’ απασχολήσει σήμερα το πατριδογνωμόνιό μου από τη σκοπιά της συστημικής συμπεριφοράς του θεσμού.

Θέλω να σταθώ στην υποκειμενική παγίδα που αντικειμενικά στήνει ως τμήμα μιας γενικευμένης κι άκρως αποτελεσματικής προπαγάνδας με στόχο κυρίως τους νέους.

Σ’ όλο το μήκος της μεταπολιτευτικής περιόδου το …«μέσον» που πρέπει να έχει ο νέος για να …«αποκατασταθεί» στο αναξιοκρατικό εκμεταλλευτικό αστικό σύστημα, το βύσμα στο στρατό, προβλήθηκε και προβάλλεται ως σήμερα διά της στηλίτευσής του. Κυριολεκτικά, το βύσμα διαφημίζεται και υποδεικνύεται ως τρόπος επιβίωσης σ’ έναν κόσμο που αλλάζει κι απαιτεί προσαρμογή, οτιδήποτε ως μέθοδο, «γλείφοντας, έρποντας, διά των κεράτων», όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Μόνο επανάσταση να μη γίνει κι όλα τ’ άλλα επιτρέπονται!.. Στις ΗΠΑ λειτουργούν αυτή τη στιγμή 1.100.000 ακτιβίστικες οργανώσεις. Στη Ρωσία μέσα σε μια δεκαετία ξεφύτρωσαν περίπου 100.000 ΜΗ.ΚΥ.Ο.

Αν υπάρχει μασκότ που μπορεί να εξαργυρώσει πειστικά το βύσμα του περάσματος από μια, δυο ΜΗ.ΚΥ.Ο και να τις έχει χρησιμοποιήσει ως βατήρα «επιτυχίας» με αριστερό (;) παρελθόν και λαμπρό μέλλον αυτός είναι ο Μπερνάρ Κουσνέρ. Σήμερα ΥΠΕΞ του Σαρκοζί και ιδρυτής των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα». Μ’ ένα πέρασμα ως κυβερνήτης του Κοσσόβου με εντολή ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο το 2000! Ο Κουσνέρ την Παρασκευή σοσιαλιστής της Σεγκολέν. Την Κυριακή υπουργός του Σαρκοζί…

Στην Ελλάδα, τα βιογραφικά των ενσωματωμένων στο σύστημα αριστερών περιλαμβάνουν υπερηφάνως το πέρασμα από την ΚΝΕ. Είναι οι ίδιοι σύγχρονοι «ταγοί» των νεολαιίστικων αγωνιών, που υποδεικνύουν ως πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης σύγχρονου τύπου το πέρασμα από μια ακτιβίστικη οργάνωση ως βιογραφικό βύσμα.

Ο απλούστερος τρόπος να χωθείς στην υψηλή κοινωνία των αφεντικών είναι να υπηρετήσεις τη …χορηγία. Θητεία στην επιτυχία. Έτσι η δυσθυμία των νέων διοχετεύεται σε ελεγχόμενες δράσεις. Σ’ αυτές τις τρέχουσες ανθρωποπαγίδες χάνονται όνειρα, φαντασία, σκέψη, διανόηση μιας γενιάς που πρέπει να νομίζει ότι αλλάζει τον κόσμο αφήνοντάς τον άθικτο για άρμεγμα από τ’ αφεντικά.

Η συλλογική κουλτούρα του ακτιβισμού σηκώνει, κι εν πολλοίς απαιτεί, μια ειλικρινή και πλατιά, τεράστια συζήτηση μεταξύ των νέων που θέλουν όχι απλώς να αυτοκαθορίζονται ως πολίτες, αλλά και να επανακαθορίσουν τη σχέση τους με την πολιτική του παρόντος και του μέλλοντός τους. Συλλογικά, αλλά όχι προβατηδόν. Ο ακτιβισμός ως βύσμα είναι θάνατος του πολιτικού και πολιτισμένου λαού από ηλεκτροπληξία στο σκοτάδι του ιμπεριαλιστικού μεσαίωνα. Δε γράφει ιστορία η παράκαμψη της πολιτικής. Γεμίζει μόνο τα άλμπουμ φωτογραφιών των επιλεγμένων μάνατζερ του μέλλοντός τους κι όχι μας…

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 30-3-2008