Τα GCE, το δημόσιο σχολείο και η ελληνική γλώσσα

Αναστάτωση πάλι στα εκπαιδευτικά μας πράγματα. Τα δύο κρατικά Πανεπιστήμια αποφάσισαν να δέχονται φοιτητές με κριτήριο τα GCE. Η ΟΕΛΜΕΚ θεωρεί ότι η απόφαση λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας, αποτελεί δυσμενή διάκριση, εξυπηρετεί τα ξενόγλωσσα σχολεία και υπονομεύει το δημόσιο σχολείο. Η κα Κλαίρη Αγγελίδου (Φιλ., 24-03) βλέπει συνέχιση των μεθοδεύσεων προς υπονόμευση της Ελληνικής γλώσσας. Ο Υπουργός Παιδείας προσπαθεί να λειτουργήσει πυροσβεστικά. Πρόκειται δηλαδή για μια κατάσταση "μπάχαλο για τα GCE" - κατά το δημοσιογραφικό τίτλο (Φιλ., 21- 03). Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι ποιο είναι το πρόβλημα που θέλουν να λύσουν. Ίσως να βρίσκομαι εκτός κλίματος, αλλά οι πολίτες αναμένουν πειστικές εξηγήσεις από το Πανεπιστήμιο, όταν πρόκειται για τόσο σημαντικές αποφάσεις. Προς τι λοιπόν η αλλαγή; Για να βελτιωθεί το σύστημα επιλογής; Να υποθέσουμε ότι το υφιστάμενο σύστημα είναι άδικο για κάποια ομάδα; Αν επρόκειτο μόνο για επαναπατριζόμενους και ξένους φοιτητές θα το καταλάβαινα. Να τους ενθαρρύνουμε να σπουδάσουν στην Κύπρο. Αλλά πού τέτοια έγνοια!

Εδώ και χρόνια υποδεικνύω την ανάγκη προσέλκυσης ξένων φοιτητών και κανένας δεν ακούει. Θα γίνουμε λέει περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης αλλά. "όχι τα δημόσια πανεπιστήμια"! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι προκειμένου για Κύπριους δεν συντρέχει κανένας λόγος παράλληλης διαδικασίας εισδοχής. Είναι λογικό οι Κύπριοι που θέλουν να σπουδάσουν στα πανεπιστήμιά μας να διαγωνίζονται στην ελληνική γλώσσα και με το ίδιο κριτήριο. Φρονώ ότι επιλογή με βάση τα GCE σημαίνει άνιση μεταχείριση, δημιουργία δυσεπίλυτων προβλημάτων - σύγκριση ανόμοιων - και αύξηση της ήδη καταθλιπτικής εξάρτησης της εκπαίδευσής μας από ξένα κέντρα. Για παράδειγμα, με ποια επίδοση αντιστοιχεί το Β στα GCE; με 70, με 75 ή με 80; Τώρα οι επίζηλες θέσεις κρίνονται ανάμεσα στους υποψηφίους με διαφορά δεκάτων! Θα λεχθεί ότι δεν θα υπάρχει λόγος άμεσης σύγκρισης, αφού η διαδικασία αυτή προβλέπει για κατανομή μέχρι 10% "υπεράριθμων" θέσεων. Ψάχνουν μάλιστα τρόπο να υπερβούν την ανάγκη νέου κανονισμού με βάση την πρόνοια για 3% με ειδικά κριτήρια. Άλλη μια προσπάθεια εξίσωσης ανόμοιων! Γιατί, άλλο είναι οι επαναπατριζόμενοι, άλλο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και άλλο τα άτομα που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία. Και τι θα γίνει όταν χιλιάδες παιδιά από τα δημόσια σχολεία προτιμήσουν τη διαδικασία των GCE; Ύστερα, πώς προέκυψε το 10% και τι πάει να πει υπεράριθμες θέσεις; Ότι μπορεί να αυξηθούν οι θέσεις το φωνάζω χρόνια τώρα, αλλά όχι ως ειδική κατηγορία.

Σήμερα χιλιάδες μαθητές μας παρακάθονται σε εξωτερικές εξετάσεις (GCE, SAT, LCC κ.λπ.) με σοβαρότατες κοινωνικές, παιδαγωγικές και οικονομικές επιπτώσεις. Το κακό είναι που σταδιακά η κοινωνία μας θεωρεί τις εξετάσεις αυτές περί πολλού! Μοσχοπληρώνουμε ξένους για να μας πουν αν ξέρουμε Μαθηματικά, Αγγλικά, Λογιστική ., ακόμη και Ελληνικά! Θεωρούμε ως καλύτερο δείκτη του επιπέδου μας στα Ελληνικά το πιστοποιητικό GCE! Σαν να μην μπορούμε να οργανώσουμε μια Υπηρεσία που να πιστοποιεί αυτά που ξέρουμε! Είναι κοινός τόπος ότι στόχος των μαθητών είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις, οι οποίες ρυμουλκούν ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Η απόδοση υπεραξίας σε ξένες εξετάσεις θα ωθήσει στην παραπαιδεία, θα διευρύνει το χάσμα φτωχών-πλουσίων και φυσικά την εξάρτηση από ξένους. Είναι αδιανόητο να προσδιορίζονται οι στόχοι και το περιεχόμενο της εκπαίδευσής μας από ξένα σώματα.

Δεν υποστηρίζω ότι το υφιστάμενο σύστημα επιλογής είναι το καλύτερο. Πριν από τρία χρόνια ταυτίσαμε άσοφα τις εισαγωγικές εξετάσεις με τις απολυτήριες! Ενώ διακηρύσσαμε την απεξάρτηση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο! Αν πρέπει όμως να αλλάξουμε κάτι, ας στραφούμε προς άλλη κατεύθυνση. Ας καθιερώσουμε επιτέλους το Κυπριακού Πιστοποιητικού Εκπαίδευσης, το οποίο θα χρησιμεύει για εισδοχή στα ΑΑΕΙ, στη Δημόσια Υπηρεσία και σε άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Πρόκειται για στόχο εφικτό που θα συμβάλει σε αναβάθμιση της παιδείας μας, αποσύνδεση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο και αυτονόμηση της εκπαίδευσης μας από ξένες επιρροές.

Του Γιώργου Φιλίππου

τ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου.

«Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» 27-3-2008