Στην πρώτη ανάγνωση της είδησης του θανάτου του βρέφους ένοχοι είναι οι γονείς. Ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, το παιδί δεν τρεφόταν σωστά, ακόμα και τα πανάκια του δεν αλλάζονταν με αποτέλεσμα να λειώσει το κορμάκι του. Κι όταν ο θάνατος του έφερε στην επιφάνεια τις συνθήκες της τρίμηνης ζωής του, προκλήθηκε στην τοπική κοινωνία συγκλονισμός κι ανάθεμα στους γονείς. Ο πατέρας συνελήφθηκε, ενώ η μητέρα -που δεν βρισκόταν παράνομα στην Κύπρο- κατάφερε να φύγει.
Ο πατέρας είναι 23 χρόνων, από το Πακιστάν και ήρθε παράνομα στην Κύπρο. Ως παράνομος ζούσε στις σκιές. Εργαζόταν ευκαιριακά και παράνομα, συγκατοικούσε με άλλους που μπορούσαν να ενοικιάσουν σπίτι νόμιμα, με το ζόρι μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό του. Ωστόσο, ακόμα κι οι παράνομοι ερωτεύονται, έχουν ανάγκη συντροφιάς, εκπληρούν ανθρώπινες λειτουργίες ανάμεσα στις οποίες είναι και το σεξ το οποίο ενίοτε οδηγεί σε εγκυμοσύνη.
Η σύντροφος, ενδεχομένως να ήταν κι αυτή άτομο, που για οποιοδήποτε λόγο, κινείτο στις σκιές. Κάτω από αυτές τις συνθήκες πως να κάνεις έκτρωση, πως να γεννήσεις, πως να δηλώσεις τη γέννηση του παιδιού, πως να ζητήσεις βοήθεια; Το παιδί λοιπόν καταδικάστηκε σε θάνατο. Θα ήταν θαύμα αν τα κατάφερνε να ζήσει. Οι υπόλοιποι ένοικοι του σπιτιού κοιτούσαν τη δουλειά τους, δεν μπορούσαν να παρέμβουν για να μην βρουν τον μπελά τους, ποτέ δεν ξέρεις κιόλας τι μπορεί να γίνει άμα μπουκάρουν οι αρχές σε ένα χώρο όπου ζουν ομαδικά άνθρωποι με ποικίλες βιογραφίες.
Όταν πλέον ήταν αργά, ο πατέρας έκανε αυτό που φοβόταν. Βγήκε από την σκιά και κάλεσε βοήθεια. Και συνελήφθη, όχι πλέον ως παράνομος, αλλά ως δολοφόνος.
Θα μπορούσε να αποφευχθεί ο θάνατος του παιδιού; Ίσως ναι. Ο ερχομός του στον κόσμο προφανώς και δεν ήταν μια συνειδητή επιλογή, ούτε οι άνθρωποι που το έφεραν στον κόσμο μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη της ανατροφής του. Στο πλαίσιο όμως στο οποίο ήταν καταδικασμένοι να κινούνται δεν μπορούσαν να αναλάβουν ούτε καν την επιβίωση του παιδιού. Αν ο πατέρας δεν φοβόταν την απέλαση του ίσως η έλευση του παιδιού στον κόσμο δηλωνόταν και ίσως οι κρατικές υπηρεσίες παρέμβαιναν για να βοηθήσουν. Ίσως οι υπόλοιποι ένοικοι της κατοικίας εξέπεμπαν σήμα κινδύνου όσο υπήρχε ελπίδα. Ο πατέρας θα δικαστεί για πρόκληση θανάτου «λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης και της έκθεσης παιδιού και παράλειψης καθήκοντος αρχηγού οικογένειας». Ένας παράνομος όμως, ένα άτομο που ζει ως ανεπιθύμητο σε μια χώρα προσπαθώντας να είναι αθέατο μπορεί να συμπεριφέρεται ως αρχηγός οικογένειας; Μήπως για τον θάνατο του βρέφους και την καταδίκη άλλων παιδιών να ζουν στις σκιές, δεν φταίνε μόνο οι γονείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου