Η επιλεκτική ευαισθησία και η αδυναμία να εμβαθύνουμε σε καυτά ζητήματα της κοινωνίας, φαίνεται να είναι βασικά συστατικά της ιδιοσυγκρασίας μας σ΄ αυτό τον τόπο.
Κι ασφαλώς αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν ένα απολύτως φυσιολογικό επακόλουθο: Να μην μπορούμε να εγκύψουμε με σοβαρότητα σε καυτά θέματα, να μη δίνουμε οριστικές λύσεις και τα ίδια αρνητικά φαινόμενα να παρουσιάζονται διαρκώς μπροστά μας.
Αφετηρία για τις πιο πάνω αναφορές, που ίσως να φαντάζουν αινιγματικές, είναι η υπόθεση θανάτου βρέφους στη Λευκωσία. Μια τραγική εξέλιξη, η οποία προκάλεσε ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ συγκλονισμό στην κυπριακή κοινωνία. Ναι, στιγμιαίο. Δυστυχώς.
Το κοριτσάκι ήρθε στο φως περί τα μέσα Απριλίου. Ο πατέρας του ένας 23χρονος και η μάνα του μια 21χρονη. Ο βαθμός επιμέλειας και φροντίδας που επέδειξαν ως γονείς, δεν ήταν απλώς σε μηδενικά επίπεδα. Για την Αστυνομία έφτασε στα όρια της εγκληματικότητας. Με βάση το ανακριτικό έργο το αγγελούδι έζησε μια κόλαση στους 3,5 μήνες της σύντομης ζωής του, με αποτέλεσμα να αποβιώσει.
Το βρέφος εγκατέλειψε τα εγκόσμια υποσιτισμένο, ευρισκόμενο σε άθλια κατάσταση. Με βρόμικα ρούχα, χωρίς να του αλλάζουν πανί, ενώ στο κεφαλάκι και στα άκρα του είχε τσιμπήματα εντόμων.
Βάζοντας στη ζυγαριά το δημόσιο συμφέρον, αναδείξαμε από τις αρχές Αυγούστου σημαντικές πτυχές της υπόθεσης. Μείναμε στα πολύ βασικά, παραλείποντας συνειδητά να αναδείξουμε άχρηστες πληροφορίες που θα διέγειραν «κοινωνικές συζητήσεις» καφενειακού τύπου.
Αναζητώντας απαντήσεις, το ρεπορτάζ μας οδήγησε στο δωμάτιο-τρώγλη όπου διέμεναν οι γονείς με το αγγελούδι. Μιλήσαμε με γείτονες, αλλά και με (καθωσπρέπει σε όλα τους είναι η αλήθεια) μετανάστες που νοίκιαζαν τα τέσσερα άλλα από τα συνολικά πέντε δωμάτια του οροφοδιαμερίσματος στην κεντρική λεωφόρο της Λακατάμιας.
Με άλλα λόγια, έπεσε φως στις συνθήκες υπό τις οποίες απεβίωσε το βρέφος, όπως και στην εγκληματική παραμέληση του από τους γονείς του. Το μωρό ψηνόταν στον πυρετό για μέρες και η μάνα λίγο πριν ξεψυχήσει το σπλάχνο της αποφάσισε να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη απ΄ όπου κατάγεται,, για να βρει δουλειά όπως είπε. Αργότερα όταν ήρθε πίσω στην Κύπρο για να λογοδοτήσει στις Αρχές, δήλωσε ότι… αν το πεθυμούσε, θα επέστρεφε. Με την ψυχιατρική της αξιολόγηση να δείχνει πως είχε σώας τας φρένας…
Αυτό που μας βασανίζει κι αναδείξαμε μέσα από τα ρεπορτάζ, ήταν το γεγονός ότι αυτοί οι γονείς που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία πέρασαν κάτω από το ραντάρ. Το έγκλημα που συντελείτο δεν εντοπίστηκε έγκαιρα. Κάποια βασικά στοιχεία που αναδείχθηκαν μέσα από τη δημοσιογραφική κάλυψη, είναι ενδεικτικά:
- Η γέννα έγινε σε γνωστή κλινική της Λευκωσίας.
- Παρ΄ όλα αυτά η πολιτεία δεν είχε καμία καταγεγραμμένη ληξιαρχική πράξη για τη γέννησή του.
- Μόλις μια φορά το παιδί εξετάστηκε από παιδίατρο.
- Οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και η Αστυνομία Κύπρου, δεν γνώριζαν την ύπαρξη του 23χρονου πατέρα και παράνομου μετανάστη από το Πακιστάν, ενώ ούτε και η 21χρονη μάνα με ελληνικό διαβατήριο ήταν δηλωμένη κάπου.
- Δεν έγινε ποτέ έλεγχος από αρμόδια Αρχή στο οροφοδιαμέρισμα, πάνω από το γνωστό κατάστημα στην κεντρική λεωφόρο της Λακατάμιας.
Αναδείχθηκε με απλά λόγια ότι δεν υπάρχει ένας υποτυπώδης μηχανισμός ούτως ώστε μια γέννηση εντός Δημοκρατίας να δηλώνεται στο κράτος (έστω κι αν οι γονείς είναι ανεύθυνοι), αλλά και να ελέγχεται ο βαθμός κοινωνικής ευημερίας σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν υπάρχει ούτε επαρκής έλεγχος για τις συνθήκες υπό τις οποίες διαβιούν κάποιοι άνθρωποι στοιβαγμένοι σε διαμερίσματα. Αυτά τα ζητήματα, εγέρθησαν επανειλημμένα μέσω του γραπτού Τύπου.
Ενοχλήσαμε τους αρμόδιους και τους αναφέραμε τις σκέψεις μας, αλλά δεν λάβαμε ποτέ απαντήσεις. Ούτε μας ενημέρωσε κάποιος για ανάληψη πρωτοβουλίας ώστε να εγκαθιδρυθεί ένας μηχανισμός.
Περισσότερο, όμως, μας ενοχλεί η κυπριακή κοινωνία του καναπέ. Μας είπε ένας ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να καλύπτουμε το θέμα. Προφανώς γιατί είναι βολικό για όλους να καμωθούμε πως κάτι τέτοια δεν συμβαίνουν στην Κύπρο. Ένας δεύτερος, του άλλου άκρου, βρήκε την ευκαιρία να υπηρετήσει το δικό του αφήγημα κάνοντας ένα ξεκάρφωτο σχόλιο που έδειχνε πως μιλούσε χωρίς να γνωρίζει βασικά δεδομένα.
Κι εμείς, αυτό που φοβόμαστε -αν και θα παλέψουμε για να το αποτρέψουμε- είναι να μην έχει την ίδια κατάληξη ακόμα μια αθώα ψυχούλα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου