Ενώ σκρολάρω στο κινητό εμφανίζεται μια διαφήμιση για ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης. «Μου λείπεις» γράφει μια κοπέλα στον σύντροφό της. Εκείνος ετοιμάζεται να της απαντήσει «μου λείπεις και εσύ».
Πριν στείλει την απάντησή του, ζητά τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Και αντί για το ξερό μήνυμα που θα έστελνε διαμορφώνει το εξής: «είσαι το άλλο μου μισό, με συμπληρώνεις όσο κανείς άλλος. Η απουσία σου είναι αβάστακτη, μου λείπεις όλη μέρα». Και φυσικά αφού πρόκειται για διαφήμιση, η κοπέλα λιώνει από τη χαρά της.
Πόσοι θα πείθονταν από μια τέτοια απάντηση; Υποθέτω πολλοί. Υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να χάψουν πως ένα τέτοιο μήνυμα μπορεί να το γράψει στα καλά των καθουμένων ο σύντροφός τους και μάλιστα, χωρίς να έχει κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.
Η τεχνητή νοημοσύνη βρίσκει όλο και μεγαλύτερη χρήση στη ζωή μας. Από ιατρικές διαγνώσεις μέχρι ανάλυση δεδομένων αποδεικνύεται καλύτερη από τον άνθρωπο, αφού μπορεί να δημιουργήσει αληθοφανές περιεχόμενο και να διαχειριστεί σύνθετα προβλήματα σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Είναι, όμως πιο δημιουργική από τον άνθρωπο; Δύσκολο να απαντηθεί αυτό. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να γράψει ένα κείμενο, ένα δελτίο τύπου, ένα δοκίμιο, ένα ποίημα ακόμη και μια πανεπιστημιακή μελέτη. Χωρίς, μεγάλη πρωτοτυπία είναι αλήθεια και «αντιγράφοντας» από τον τεράστιο όγκο δεδομένων, με τα οποία έχει τροφοδοτηθεί.
Είναι για αυτό το λόγο που βλέπουμε τόσες πολλές διαφημίσεις να είναι αφόρητα οι ίδιες. Τόσες ειδήσεις να μην διαφέρουν σχεδόν σε τίποτε μεταξύ τους. Τόσα βιογραφικά σημειώματα γραμμένα λες και αφορούν τον ίδιο άνθρωπο.
Παρόλη την ταχύτητα και το βάθος ανάλυσης που μπορούν να φτάσουν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης δεν παράγουν σκέψεις και συναισθήματα. Και αν σε κάτι υπερτερούμε εμείς οι άνθρωποι έναντι των μηχανών, είναι ακριβώς αυτό: ότι αγαπούμε, πονούμε, θυμώνουμε, εκστασιαζόμαστε, ερωτευόμαστε. Με λίγα λόγια συναισθανόμαστε. Έχουμε αρετές, όπως έχουμε και πάθη.
Το «κι’ εσύ μου λείπεις» είναι μια ξερή απάντηση. Είναι όμως, και πιο ειλικρινής από τις βαρύγδουπες αρλούμπες που μπορεί να γράψει ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης.
Και αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι ένα είδος απάτης αν βάζουμε μια μηχανή να μιλά εκ μέρους μας; Στο θεατρικό έργο Σιρανό ντε Μπερζεράκ ο άσχημος, ομώνυμος ήρωας γράφει ερωτικές επιστολές στην αγαπημένη του εκ μέρους του όμορφου Κριστιάν. Στο τέλος αντιλαμβάνεται πως η Ρωξάνη αγάπησε το πνεύμα του ίδιου και όχι την ομορφιά του Κριστιάν.
Το ίδιο μπορούμε να πάθουμε και εμείς με την τεχνητή νοημοσύνη. Ο άλλος να ερωτευτεί τις ατάκες των μηχανών και εμάς να μας περιφρονήσει.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1499161/mou-lipis-avastakta-oli-mera/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου