Η Μανίζα Ταλάς θα αγωνιζόταν στο breaking στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Αποκλείστηκε όταν εμφανίστηκε με σημαία στην πλάτη που έγραφε «Ελευθερώστε τις Αφγανές» στον αγώνα της.
Η κοπέλα γεννήθηκε στην Καμπούλ και εγκατέλειψε το Αφγανιστάν το 2021. Βρήκε καταφύγιο στην Ισπανία και εκεί ανακάλυψε το breaking. «Δεν έφυγα από το Αφγανιστάν επειδή φοβάμαι τους Ταλιμπάν, έφυγα για να κάνω ό,τι μπορώ για τα κορίτσια του Αφγανιστάν, για την ζωή μου και το μέλλον μου», δήλωσε.
Την περασμένη Τετάρτη το κοινοβούλιο του Αφγανιστάν επικύρωσε ένα νομοσχέδιο που επιβάλλει νέους περιορισμούς στις γυναίκες της χώρας. Θα αναρωτιέται κανείς ποιες ελευθερίες απέμειναν για τις Αφγανές, ώστε και να τις στερηθούν και αυτές. Το νομοσχέδιο πάντως προβλέπει, ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν καλυμμένο το πρόσωπο και το σώμα τους όταν βρίσκονται εκτός σπιτιού και να φροντίζουν να μην ακούγεται η φωνή τους.
Αυτό σημαίνει ως τα κορίτσια και οι γυναίκες απαγορεύεται στην ουσία να μιλούν δημοσίως. Στην απόλυτη εφαρμογή του νόμου οι γυναίκες δεν θα μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους ακόμη και αν απειλούνται, αν θέλουν να ζητήσουν βοήθεια δημοσίως ή αν έστω βρίσκονται σε μια υπαίθρια αγορά και πρέπει να αγοράσουν φαγητό για τις οικογένειές τους.
Οι Ταλιμπάν με λίγα λόγια θέλουν να σβήσουν τις γυναίκες από τη δημόσια ζωή. Τις χρειάζονται μέσα στα σπίτια τους αποκλειστικά για να φροντίζουν τις οικογένειές τους και να γεννούν και να μεγαλώνουν παιδιά. Κυρίως αγόρια.
Στις επικρίσεις της Δύσης ότι πρέπει να σεβαστούν τα δικαιώματα των γυναικών, οι Ταλιμπάν απαντούν ότι έχουν το δικαίωμα να εφαρμόζουν οποιαδήποτε πολιτική κάνουν κέφι. Λένε πως σέβονται τις γυναίκες όπως προβλέπει η εκδοχή τους του ισλαμικού νόμου, τον οποίο εφαρμόζουν αυστηρά όπως και τα τοπικά έθιμα, τονίζοντας ότι πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα.
Η διεθνής κοινότητα δεν έχει αντιδράσει ιδιαίτερα. Δεν αναγνώρισε την κυβέρνηση των Ταλιμπάν και κάποιες ανθρωπιστικές οργανώσεις ανέστειλαν τη δράση τους στη χώρα. Μέχρι εκεί. Και το ερώτημα είναι τι θα μπορούσε άραγε να κάνει τίθεται εύλογα.
Και η απάντηση δυστυχώς είναι πως ελάχιστα είναι τα περιθώρια αντίδρασης. Οι Ταλιμπάν δεν είναι ένα κίνημα ξένο προς το Αφγανιστάν. Οι αυστηροί περιορισμοί που επιβάλλουν προς τις γυναίκες δεν είναι κάτι στο οποίο οι περισσότεροι τουλάχιστον άντρες είναι αντίθετοι.
Το μόνο που θα μπορούσε να σώσει τις Αφγανές θα ήταν αν υπήρχε αντίσταση στο εσωτερικό της χώρας τους. Είναι μόνες τους, όμως. Και τώρα χάνουν και το δικαίωμα να μιλούν δημοσίως. Η φωνή τους δεν θα ακούγεται ούτε ως άχνα πλέον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου