«Η διαφάνεια σε ένα δημοκρατικό σύστημα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετέχουν ευκολότερα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Τα θεσμικά όργανα μπορούν να προσβλέπουν σε μεγαλύτερη νομιμοποίηση και αποτελεσματικότητα μόνον εφόσον παραμένουν πλήρως υπόλογα στους πολίτες».
Αυτό αναφέρει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην ιστοσελίδα του. Πρόκειται για έναν όρο, εξόχως σεβαστό. Απαραίτητο εν έτει 2024. Τόσο για τους πολίτες ώστε να ασκούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό έλεγχο σε κάθε θεσμικό όργανο το οποίο κατέχει εξουσία. Όσο και για τα ίδια τα θεσμικά όργανα ώστε να απολαμβάνουν τη μέγιστη δυνατή στήριξη από τους πολίτες στις εκάστοτε αποφάσεις τους.
Δυστυχώς, όμως, όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους όρους σε πολλούς τομείς, και αυτός βρίσκεται υπό συνεχή βιασμό στο δύσμοιρο τόπο μας. Με πλείστους εκ των αξιωματούχων της Πολιτείας να τον μοστράρουν φραστικά όποτε επιχειρούν να εντυπωσιάσουν την κοινή γνώμη αλλά να αποφεύγουν, πλειστάκις, να τον υιοθετήσουν με πρακτικό τρόπο.
Κλασικό δείγμα γραφής είχαμε προ μερικών μηνών από την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη όταν δημοσιοποίησε το μητρώο συμβούλων και συνεργατών της -ως όφειλε βάσει του νόμου- αλλά αντί να δώσει τα ονοματεπώνυμα των συμβούλων, ανέγραψε στον κατάλογο, απλώς, τα αρχικά τους.
Δικαιολογημένα προκλήθηκε τότε σάλος, αφού επρόκειτο για καραμπινάτο βιασμό της διαφάνειας. Μάλιστα, αρχικά τότε επιχειρήθηκε από κυβερνητικής πλευράς να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη, προτάσσοντας ότι δήθεν ενήργησαν στα πλαίσια της νομοθεσίας. Ουδέν αναληθέστερο, βεβαίως, αφού ο νόμος ήταν σαφής και αναφέρεται ξεκάθαρα σε δημοσιοποίηση του ονοματεπώνυμου των συμβούλων.
Στη συνέχεια επιχειρήθηκε ένα θόλωμα των νερών με αναφορές στην Επίτροπο Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Μέχρι που και η Επίτροπος ξεκαθάρισε στη Βουλή ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο σάλος ο οποίος είχε προκληθεί, υποχρέωσε την Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί. Προβλήθηκε η θέση ότι όλα τα στοιχεία είχαν διαβιβαστεί στη Βουλή και στην Ελεγκτική Υπηρεσία. Συνεπώς, υπήρχε δυνατότητα ελέγχου των στοιχείων.
Δεν τόλμησε, ωστόσο, σε κανένα σημείο να παραδεχθεί το αρχικό σφάλμα και να δικαιολογήσει γιατί το έπραξε. Αντ’ αυτού, σε σχετικό σχόλιο της η υφυπουργός παρά τω Προέδρω, ανέφερε: «Να σας πω την αλήθεια, νομίζω το να θέλουμε να δούμε ακριβώς τα ονόματα, μπορεί να είναι και λίγο στα όρια του κουτσομπολιού». Δείχνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο, εξαιρετικά μειωμένη αντίληψη της πραγματικής έννοιας του όρου διαφάνεια.
Όπως γράφει ο συνάδελφος Φάνης Μακρίδης, πλέον, η Κυβέρνηση φέρεται να προσανατολίζεται στη δημοσιοποίηση των στοιχείων των συμβούλων της. Μικρή αξία έχει πια. Διότι ακριβώς προηγήθηκε ο βιασμός της διαφάνειας.
Δυστυχώς, όμως, ανάλογο βιασμό της διαφάνειας βιώσαμε μόλις προχθές και εκ μέρους της Βουλής των Αντιπροσώπων. Η Κυβέρνηση απέστειλε τα ονόματα τεσσάρων ατόμων τα οποία προτίθεται να διορίσει στη ΔΕΦΑ, στον ΘΟΚ και στον ΚΟΑΓ. Με μεγάλη έκπληξη διαπιστώσαμε πως σε εγκύκλιο της γενικής διευθύντριας της Βουλής προς τους βουλευτές αναφέρονταν τα εξής: «Τα βιογραφικά σημειώματα σχετικά με το διορισμό… για λόγους προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα θα παραμείνουν εμπιστευτικά. Κάθε βουλευτής ο οποίος επιθυμεί να ενημερωθεί σχετικά, μπορεί να απευθυνθεί στο αρχείο της Βουλής»!
Και η κοινή γνώμη; Δεν χρειάζεται να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί που θα διοριστούν; Τι καπνό φουμάρουν; Αν πληρούν τα απαιτούμενα προσόντα; Μα αυτό ακριβώς δεν επιτάσσει ο όρος διαφάνεια; Είναι δυνατόν, η Βουλή, που εκπροσωπεί το λαό, να συσκοτίζει;
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε θέματα διορισμών, έχουν προκύψει κραυγαλέες περιπτώσεις, οι οποίες καθιστούν εκ των ων ουκ άνευ τη δημοσιοποίηση του βιογραφικού των όποιων διορισθέντων. Τρανταχτή η περίπτωση Γιαννάκη Γιαννάκη η οποία δικάζεται. Όπως και διορισθέντος στο δ.σ. του ΤΕΠΑΚ, που υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Το ίδιο και ατόμου που διορίσθηκε στην ΕΔΥ και σε μια ημέρα οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Η διαφάνεια είναι ένας άγγελος για κάθε πολιτικό σύστημα. Που μπορεί να χύσει άπλετο φως, ώστε να λάμπει η δημοκρατία. Πολλοί στη δύσμοιρη Κύπρο επιμένουν να την αντικρίζουν σαν δαίμονα, που ζει στο σκότος. Αδυνατούν να αντιληφθούν πως κατ’ αυτό τον τρόπο, το μόνο το οποίο καταφέρνουν είναι να περιορίσουν την αποδοχή των πράξεων και αποφάσεων τους από την κοινωνία των πολιτών.
Γι’ αυτό ακριβώς, οι πολίτες έχουν καθήκον να επαυξήσουν την πίεση τους σε όλα τα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Μέχρις ότου, συνειδητά να βαδίζουν στη λεωφόρο της διαφάνειας! Απαραίτητη στον πόλεμο κατά της διαφθοράς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου