25-08-2024
Η σύγκρουση στην Κύπρο δεν άρχισε το 1974, πριν από 50 χρόνια. Σε αυτή τη χώρα υπήρχε ένα σύστημα που είχε συνηθίσει στις συγκρούσεις από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 το οποίο μετατράπηκε σε δικοινοτικές συγκρούσεις στις οποίες σκοτώθηκαν άνθρωποι και από τις δύο κοινότητες, άνθρωποι έγιναν «αγνοούμενοι» και από τις δύο πλευρές το 1963-64. Το 1974 ήταν το σημείο κορύφωσης μιας διαδικασίας με το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας μέσω της ΕΟΚΑ Β΄ και τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας πέντε μέρες αργότερα, με αποτέλεσμα να διχοτομηθεί ολόκληρο το νησί. Χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στο 1963-64 και κοιτάζοντας μόνο το 1974 δεν θα βοηθήσει να επουλωθούν οι πληγές, δεν θα βοηθήσει να έρθει η αμοιβαία κατανόηση, η συμφιλίωση και η ειρήνη σε αυτό το νησί. Η μοναδική δικοινοτική οργάνωση συγγενών αγνοουμένων και θυμάτων πολέμου, «Μαζί Μπορούμε!», με την υποστήριξη πολλών προοδευτικών ΜΚΟ και από τις δύο κοινότητες, το υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της φέτος στα μέσα Ιουλίου. Η ανακοίνωση βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας σήμερα.
Η ανακοίνωση
Με τίτλο «Μνημονεύουμε τα αθώα θύματα 60 χρόνων σύγκρουσης και πολέμου, αγωνιζόμαστε για ειρήνη και συμφιλίωση» η ανακοίνωση: «Καθώς βρισκόμαστε στα μέσα Ιουλίου 2024 και η εθνικιστική ρητορική εντείνεται και από στις δύο πλευρές, εμείς, οι συγγενείς των αγνοουμένων και των θυμάτων του πολέμου και όλοι οι Κύπριοι που αγωνίζονται για λύση, επανένωση, ειρήνη και συμφιλίωση, πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας και να αποκαλύψουμε την αλήθεια που περιβάλλει τη βία του παρελθόντος μας. Εξήντα χρόνια από την έναρξη της διακοινοτικής σύγκρουσης και πενήντα χρόνια από το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ και την τουρκική στρατιωτική επέμβαση που ακολούθησε, όλα αυτά φέρνουν στο μυαλό τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος αθώων Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων και από τις δύο πλευρές. Χιλιάδες οικογένειες έχουν υποφέρει και συνεχίζουν να υποφέρουν αφού η τύχη περισσότερων από τους μισούς αγνοούμενους παραμένει άγνωστη. Οι πληγές συνεχίζουν να παραμένουν ανοιχτές καθώς η αλήθεια που περιβάλλει αυτά τα εγκλήματα συνεχίζει να αποκρύπτεται παρά τις προσπάθειες ακτιβιστών, δημοσιογράφων και άλλων να τα ερευνήσουν».
«Αποσιωπώντας την αλήθεια»
«Αυτή η βία βρίσκεται στην καρδιά του κυπριακού προβλήματος και οι εμπλεκόμενοι σ’ αυτά τα εγκλήματα εξακολουθούν να αποτρέπουν την αποκάλυψη της αλήθειας με διάφορους τρόπους. Πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια που περιβάλλει αυτή τη βία και να δημιουργήσουμε μια συλλογική μνήμη κοινή για όλους τους Κυπρίους, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, και να τη μεταδώσουμε στις νεότερες γενιές ώστε να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί. Οι οικογένειες των θυμάτων, στην αναζήτηση της τύχης των αγαπημένων τους, έχουν διαπιστώσει ότι με τις οικογένειες της άλλης πλευράς μοιράζονται έναν πόνο κοινό και για τις δύο πλευρές και είναι αποφασισμένες να σταθούν μαζί για να διασφαλίσουν ότι ο πόνος τους δεν θα συνεχίσει να τυγχάνει εκμετάλλευσης από τις δυνάμεις του εθνικισμού».
«Σοβαροί κίνδυνοι για τη χώρα μας»
«Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τους εθνικιστές και από τις δύο πλευρές και οδήγησαν σε αυτά τα εγκλήματα και στις ξένες επεμβάσεις έχουν προκαλέσει ανείπωτο πόνο στους ανθρώπους και είχαν ως αποτέλεσμα τη διαίρεση της χώρας. Αυτή η ταλαιπωρία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρόλο που μπορεί να παίρνει διαφορετικές μορφές. Το συνεχές αδιέξοδο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι πραγματικότητες στο έδαφος, η αρνητική στάση σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών και η πολεμοκαπηλεία στην περιοχή μας θέτουν σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα μας. Οι ηγεσίες των δύο κοινοτήτων πρέπει να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για να ξεπεράσουν το αδιέξοδο και να επανεκκινήσουν τη διαδικασία διαπραγμάτευσης, διασφαλίζοντας ό,τι έχει ήδη συμφωνηθεί προ και κατά τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά και το πλαίσιο Γκουτέρες ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο επίτευξης μιας συμφωνημένης λύσης. Μια συμφωνία που θα οδηγήσει σε μια επανενωμένη Κύπρο βασισμένη σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα όπως ορίζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αυτό αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό τρόπο εξασφάλισης της ειρήνης στο νησί μας και της δημιουργίας συνθηκών ευημερίας για τον λαό μας. Ευελπιστούμε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θα παρατείνει την εντολή της Μαρία Άνχελα Ολγκίν και θα συνεχίσει τις προσπάθειες για επανεκκίνηση των διακοινοτικών συνομιλιών. Η συνέχιση του αδιεξόδου προκαλεί περισσότερα τετελεσμένα και επιδεινώνει το status quo».
«Μνημονεύουμε όλα τα θύματα»
«Μνημονεύοντας τα θύματα από όλες τις κοινότητες της Κύπρου δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να σταθούμε μαζί και να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την ανεύρεση της τύχης όλων των αγνοουμένων και να φέρουμε την κοινωνία αντιμέτωπη με τις πραγματικότητες της βίας του παρελθόντος μας. Πιο συγκεκριμένα δηλώνουμε ότι:
1. Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με τις οικογένειες των αγνοουμένων στην αναζήτηση χώρων ταφής καθώς και άλλων σχετικών πληροφοριών. Ταυτόχρονα, θα συνεχίσουμε να τιμούμε τους ανθρώπους που παρέχουν πληροφορίες και αποτελεσματική βοήθεια στην αναζήτηση των αγνοουμένων.
2. Αρχίζοντας από φέτος, θα καθιερώσουμε την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου ως εβδομάδα αφιερωμένη στους αγνοούμενους και τα άλλα θύματα των διακοινοτικών συγκρούσεων και του πολέμου. Κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, θα οργανώνουμε εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες στη μνήμη των θυμάτων και από τις δύο πλευρές και θα αναπτύσσουμε δράσεις με στόχο την ενημέρωση της κοινωνίας και από τις δύο πλευρές για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εις βάρος αθώων θυμάτων και από τις δύο πλευρές.
3. Ελλείψει συμφωνημένης λύσης και πιθανής συμφωνίας σε επίπεδο ηγεσίας για τη δημιουργία μιας Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης για τη διερεύνηση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν, έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία διερεύνησης της δυνατότητας δημιουργίας μιας τέτοιας επιτροπής σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών με τις οικογένειες να παίζουν ενεργό και ουσιαστικό ρόλο.
4. Συνεχίζουμε τη διαδικασία ίδρυσης κοινού μνημείου στη μνήμη των θυμάτων από και τις δύο πλευρές έχοντας ως στόχο την επιτάχυνση της διαδικασίας και την ανακοίνωση πιο συγκεκριμένων αποτελεσμάτων κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Νοεμβρίου 2024 αφιερωμένης στους αγνοουμένους και τα θύματα διακοινοτικών συγκρούσεων και του πολέμου».
«Μόνη θεραπεία η ειρήνη»
«Οι οικογένειες των αγνοουμένων και όλα τα θύματα των διακοινοτικών συγκρούσεων και του πολέμου και από τις δύο πλευρές στέκονται μαζί με όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας που αγωνίζονται για ειρήνη και συμφιλίωση, καλώντας σε ενότητα δράσεις για να επανενώσουμε τη χώρα μας σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα. Για να χτίσουμε ένα ειρηνικό μέλλον για τις επόμενες γενιές ως το μόνο αντίδοτο για τον πόνο της απώλειας των αγαπημένων μας!».
Μια βδομάδα αφιερωμένη στους αγνοούμενους και τα θύματα
Η οργάνωση «Μαζί Μπορούμε!» σχεδιάζει να αφιερώσει μια βδομάδα σε όλα τα θύματα των συγκρούσεων και του πολέμου και από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής την πρώτη βδομάδα του Νοεμβρίου κάθε έτους. Αυτό είναι κάτι καινούργιο, με την έννοια ότι έχουν υπάρξει εκδηλώσεις μνήμης του «Μαζί Μπορούμε!» για τα θύματα των συγκρούσεων και για τους αγνοούμενους στο παρελθόν, αλλά όχι μια ολόκληρη βδομάδα. Το κοινό μνημείο είναι επίσης κάτι για το οποίο εργάζεται το «Μαζί Μπορούμε!» αφού εκτός από το μνημείο-τάφο που είναι αφιερωμένο σε όλους τους αγνοούμενους και δημιουργήθηκε πριν από χρόνια στο Μαρί από τη Leyla Huseyin Kiralp, στο τουρκοκυπριακό νεκροταφείο, δεν υπάρχουν κοινοί χώροι μνήμης τόσο για τους Τουρκοκύπριους όσο και για τους Ελληνοκύπριους αγνοούμενους και τα θύματα του πολέμου. Ο σύζυγος της Leyla Huseyin Kiralp απήχθη από το σπίτι τους το 1974 στο Ζύγι από την ΕΟΚΑ Β΄ (όταν ήταν νιόπαντροι) και δολοφονήθηκε μαζί με όλους τους άλλους άμαχους Τουρκοκύπριους από το Ζύγι και την Τόχνη και θάφτηκαν στη Γεράσα και την Παρεκκλησιά, τα οστά των οποίων βρέθηκαν κατά τις εκταφές της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. Η Leyla εργάστηκε αρκετά σκληρά για την ανέγερση ενός τάφου-μνημείου επισκεπτόμενη το Υπουργείο Εσωτερικών καθώς και τους μουχτάρηδες της περιοχής και πλήρωσε από την τσέπη της κτίζοντας αυτό το κοινό μνημείο. Τα εγκαίνια του πρώτου μνημείου αφιερωμένου τόσο στους Ελληνοκύπριους όσο και στους Τουρκοκύπριους αγνοούμενους έγιναν στις 5 Σεπτεμβρίου 2015 στο Μαρί. Η Leyla Kiralp έχτισε αυτό το μνημείο στο όνομα του «αγνοούμενου» συζύγου της Ahmet με δικούς της πόρους - αλλά όχι μόνο στο όνομά του αλλά στο όνομα όλων των αγνοουμένων και από τις δύο κοινότητες. Αυτό ήταν το πρώτο μνημείο αφιερωμένο στους αγνοούμενους και από τις δύο κοινότητες. Στην εκδήλωση μίλησε η Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατσιά από τη Δικοινοτική Οργάνωση Συγγενών Αγνοουμένων και Θυμάτων Πολέμου «Μαζί Μπορούμε!» - η Χριστίνα κατάγεται από την Κώμη Κεπήρ και ο πατέρας και ο αδελφός της ήταν αγνοούμενοι και τα οστά τους βρέθηκαν αργότερα σε μαζικό τάφο στη λίμνη Γαλάτεια. Η Leyla Kiralp, ο γιος της και εγώ είχαμε επίσης μιλήσει στην εκδήλωση και ο Niyazi Kizilyurek είπε επίσης λίγα λόγια στα εγκαίνια. Η δημιουργία ενός κοινού μνημείου θα αποτελούσε ένα μεγάλο βήμα για τη μνημόνευση όλων των αθώων θυμάτων της σύγκρουσης και του πολέμου, τιμώντας τόσο τα θύματα του 1963-64 όσο και του 1974. Η μνημόνευση των θυμάτων 60 χρόνων σύγκρουσης και πολέμου θα ήταν πραγματικά ένα μεγάλο βήμα, αφού μόνο ο κοινός μας πόνος και η αναγνώριση αυτού του πόνου από κοινού θα μας βοηθούσε να προχωρήσουμε προς ένα κοινό μέλλον.
Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/stiles/829407/ena-koino-mnimeio-gia-ola-ta-thymata
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου