6.10.2024
Την περασμένη εβδομάδα οι εξελίξεις ήταν ακριβώς δίπλα μας. Κάποιοι έβλεπαν τους πυραύλους από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Κι όμως η ενημέρωση του κοινού ακόμη και για ένα έκτακτο γεγονός ήταν ελλιπής. Περιορίστηκε στις αναφορές που έγιναν από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, κυρίως τις ιστοσελίδες. Από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι είναι όλοι χαρακτηρισμένοι ενημερωτικοί, μόνο δύο φρόντισαν να κάνουν έκτακτο δελτίο, ένας σταθμός αναμετέδιδε την Ελλάδα και οι υπόλοιποι τον ύπνο του δικαίου. Στο ραδιόφωνο η ίδια σιωπή. Ούτε και ένα Μέσο δεν έχει ανταποκριτή στον Λίβανο, ο οποίος είναι δυο βήματα από εμάς, ενώ το ίδιο συνέβη και με τα γεγονότα έναν χρόνο πριν στο Ισραήλ και τη Γάζα. Και δυστυχώς, σε μια εποχή που υπάρχει υπερπληροφόρηση, λόγω και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, η ενημέρωση του κοινού βρίθει από παραπληροφόρηση.
Τα παραδοσιακά Μέσα προσπαθώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, κάπου το χάνουν κάπου το βρίσκουν, αφού εκ των πραγμάτων μια επιχείρηση που ασχολήθηκε κάποτε με ένα μόνο μέσο δεν μπορεί να εργοδοτεί τόσο μεγάλο αριθμό προσωπικού για πολλά μέσα ταυτόχρονα. Η αύξηση των μέσων, ειδικά των ιστοσελίδων έφερε νέες ανάγκες, νέα δεδομένα, όχι όμως και αύξηση εσόδων των επιχειρήσεων με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εργοδοτούν τόσους πολλούς δημοσιογράφους που θα μπορέσουν να ελέγξουν την εξουσία.
Οι δημοσιογράφοι, την περασμένη εβδομάδα, μέσω των ενώσεών τους σε ένα διεθνές εργαστήριο, ζήτησαν συλλογικές συμβάσεις και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και δικαιωμάτων τους. Το πρόβλημα δυστυχώς, είναι πως στην πορεία των ετών και μέχρι να αντιληφθούν και τα μέσα και οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι πολίτες τα νέα δεδομένα με τη διαδικτυακή πληροφόρηση άλλαξαν τα δεδομένα, πολλοί δημοσιογράφοι, μη αντέχοντας άλλο τις συνθήκες εργασίας, εγκατέλειψαν το επάγγελμα, και τα Μέσα ψάχνουν με το κερί τους καλούς δημοσιογράφους που θα κάνουν αποκαλυπτικό ρεπορτάζ.
Το στοίχημα λοιπόν είναι αφενός οι επιχειρήσεις των Μέσων να βρουν τους πόρους, πέραν των κρατικών, και να επενδύσουν στην καλή δημοσιογραφία. Αυτήν που φέρνει τη σωστή πληροφόρηση. Αφετέρου, οι δημοσιογράφοι να παλέψουν για την είδηση. Αυτήν που συνεχίζει να ελέγχει την εκάστοτε εξουσία. Όμως και οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να ξέρουν πως η ενημέρωση δεν μπορεί να είναι δωρεάν. Ποτέ δεν ήταν, καθώς κάποτε αγόραζες την εφημερίδα. Ακόμη και αν εργοδοτείται ένας δημοσιογράφος διαδικτυακά, μια επιχείρηση πληρώνει. Και για να μην έχει σχέσεις εξάρτησης από κυβερνήσεις και μεγάλα συμφέροντα, στο χέρι και των πολιτών είναι να επιλέξουν αν θέλουν να έχουν την ενημέρωση εκείνη που δεν έρχεται από κρατικά και μη ελεγχόμενα μέσα. Τίποτα δεν μας χαρίζεται. Ούτε καν ο σωστός έλεγχος της εκάστοτε εξουσίας.
Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/stiles/846818/poy-to-paei-i-dimosiogrfia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου