Η απόφαση του ΕΔΑΔ για την περίπτωση της Ευαγγελίας Ζαβρίδου, της μητέρας που αποξενώθηκε από τα παιδιά της επειδή ο πατέρας των παιδιών της όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση του δικαστηρίου περί επιμέλειας των παιδιών, αλλά δεν της επέτρεπε καμία επαφή με αυτά για έξι χρόνια τώρα, δεν είναι απλά μια προσωπική υπόθεση. Μας αφορά όλους γιατί δείχνει πόσο απροστάτευτοι είμαστε ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι πολίτες έχουμε τη Δικαιοσύνη ως αποκούμπι. Ως τον θεσμό που θα επιβάλει το δίκαιο, το οποίο συχνά πυκνά χάνεται, καταστρατηγείται, δεν είναι ευδιάκριτο. Πέραν του ότι οι δικαστικές διαδικασίες είναι χρονοβόρες (και ψυχοφθόρες), ακόμα κι όταν εκδίδονται οι αποφάσεις, χάνουν το νόημα τους αφού οι αρχές οι οποίες οφείλουν να φροντίσουν για την εφαρμογή τους, δεν το πράττουν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η γυναίκα αφέθηκε μόνη της να παλεύει από τη μια υπηρεσία στην άλλη, από τη μια νομική διαδικασία στην άλλη, με τα χρόνια να περνούν και τα παιδιά της σιγά σιγά να αποξενώνονται. Τώρα μιλάμε για απόφαση κόλαφο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μπορεί η απόφαση όμως να γεφυρώσει τα έξι χρόνια αποξένωσης; Μπορεί να καλύψει τα τραύματα που έχουν προκληθεί στις ψυχές και να ανατρέψει τα συναισθήματα όπως έχουν διαμορφωθεί από τις καταστάσεις;
Η γυναίκα, μητέρα δυο παιδιών, παρόλο που με απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου είχε την φροντίδα και επιμέλεια των παιδιών, τα στερείτο από το 2018, γιατί ο πατέρας αρνείτο να της τα παραδώσει και δεν της επέτρεπε καν να έχει επαφή μαζί τους. Ακόμα και όταν βρέθηκε στη φυλακή λόγω περιφρόνησης της απόφασης του Δικαστηρίου, τα παιδιά δεν δίνονταν στη μητέρα αλλά σε συγγενικά πρόσωπα του πατέρα και υπό την επίβλεψη των κρατικών υπηρεσιών ευημερίας.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο της απόφασης του ΕΔΑΔ, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν νομικά διαβήματα τα οποία θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από την Κυπριακή Δημοκρατία για να προστατεύσουν την αιτήτρια από την παραβίαση των δικαιωμάτων της, η πολιτεία καθυστέρησε να τα εφαρμόσει μεταθέτοντας όλο το βάρος σ’ αυτήν, για να διεκδικήσει με όλους τους πιθανούς τρόπους την επανασύνδεση με τα παιδιά της. Μάλιστα, στην απόφαση σημειώνεται ότι οι κρατικές υπηρεσίες έκαναν δύο χρόνια από την πρώτη φορά που ηγέρθη το θέμα της αποξένωσης των παιδιών για να τα επαναξιολογήσουν, γεγονός που προκάλεσε απώλεια πολύτιμου χρόνου. Στη συνέχεια, ενώ θα έπρεπε να ήταν προφανές στις αρχές ότι ο πατέρας δεν ήθελε να συμμορφωθεί και παρόλο που οι αρχές είχαν στη διάθεσή τους το νομικό πλαίσιο που τους επέτρεπε να λάβουν δράση, δεν το έπραξαν.
Και τώρα; Εκτός από την ηθική ικανοποίηση; Η Κυπριακή Δημοκρατία πως νοιώθει άραγε;
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1516505/pos-gefirononte-exi-chronia-apousias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου