Παρόλο που οι άνθρωποι, θρησκευόμενοι και μη, έχουμε μάθει πως δυο άνθρωποι (όπως κι ο Αδάμ και η Εύα) είναι αρκετοί να προκαλέσουν διχασμό, αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα μεταξύ συγγενών θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη, είναι περίπου αδιανόητο.
Όταν πριν ενάμιση χρόνο συνέβη το φοβερό εκείνο δυστύχημα, με 57 νεκρούς κυρίως φοιτητές, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που συμβαίνει σήμερα, το οποίο μόνο θλίψη προκαλεί. Για μέρες τώρα μαίνεται ένας πόλεμος με βασικούς πρωταγωνιστές δύο γονείς: ένα πατέρα που έχασε δύο παιδιά και την ανιψιά του και μία μητέρα που έχασε την μοναχοκόρη της.
Η μητέρα, η Μαρία Καρυστιανού, μπήκε από την αρχή μπροστά και άρχισε ένα αγώνα ώστε το θέμα να μην καταχωρηθεί ως ένα ατύχημα και να ξεχαστεί, αλλά να διερευνηθεί σε όλες του τις διαστάσεις και να αποδοθούν ευθύνες. Στα πλαίσια αυτά είναι διαρκώς στην επικαιρότητα δεχόμενη τόσο πυρά όσο και χειροκροτήματα, αφού όπως όλα έτσι κι η τραγωδία των Τεμπών τείνει να πάρει πολιτικές διαστάσεις με αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Αυτό όμως που συμβαίνει τούτη την στιγμή είναι πέραν της κομματικής τοποθέτησης.
Η Καρυστιανού, με το σύλλογο που έχει ιδρύσει προφανώς όχι για να προεδρεύει κάπου αλλά για να έχει ο αγώνας της κάποια μαζικότητα, αποφάσισε να οργανώσει μια συναυλία με αντίτιμο 15 εύρω ώστε να καλυφθούν τα έξοδα των διεθνών νομικών διαδικασιών στις οποίες σκοπεύουν να προβούν. Λογικό, κατανοητό και σεβαστό.
Ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας δύο δίδυμων κοριτσιών που σκοτώθηκαν, διαφώνησε με το αντίτιμο. Δεν διαφωνεί με τη συναυλία ή τους καλλιτέχνες που δέχτηκαν να συμμετάσχουν αφιλοκερδώς (Φοίβος Δεληβοριάς, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Τάνια Τσανακλίδου, Σωκράτης Μάλαμας), διαφωνεί όμως με το αντίτιμο στο όνομα των παιδιών του όπως εξηγεί. Κι αυτό κατανοητό και σεβαστό.
Παρόλο που και οι δύο μπορεί να έχουν δίκαιο, η συζήτηση ξέφυγε με υπόνοιες, χαρακτηρισμούς και εξώδικα. Η συζήτηση μετατράπηκε σε μάχη, στην οποία ενεπλάκησαν κι άλλοι συγγενείς κι οι τηλεοπτικές εκπομπές άλλο που δεν ήθελαν χύνοντας λάδι στη φωτιά, προβάλλοντας μια τον ένα, μια τον άλλο, και το θέμα έχει ξεφύγει. Οι καλλιτέχνες από τη δική τους πλευρά εξέφρασαν το σεβασμό τους σε όλους τους γονείς, αλλά ξεκαθάρισαν πως θα συμμετάσχουν, αν γίνει τελικά η συναυλία, συνδράμοντας στον αγώνα για το δίκαιο και έχοντας κατανόηση πως ένας μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας προϋποθέτει τεράστια έξοδα τα οποία οι οικογένειες δεν μπορούν και είναι και άδικο να επωμιστούν.
Ο μικρός αυτός εμφύλιος είναι αποκαλυπτικός για την ανθρώπινη φύση. Κάπως έτσι ξέσπασε κι ο μεγάλος εμφύλιος το ΄46 μετά την απελευθέρωση, κάπως έτσι δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας, κάπως έτσι «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Δυστυχώς.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1514563/tempi-mia-thliveri-istoria-dichasmou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου