«Ο καθένας από εμάς ας θυσιάσει τον εαυτό του για να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει». Η συγκλονιστική ομιλία του αρχηγού της εθνικής Ελλάδος Τάσου Μπακασέτα στα αποδυτήρια του Γουέμπλεϊ πριν την έναρξη του αγώνα, είχε δρομολογήσει τη μετατροπή μιας τραγωδίας σε θρίαμβο. Στη διάρκεια του αγώνα, τα πραγματικά λιοντάρια ήσαν οι Έλληνες διεθνείς και όχι οι Άγγλοι, που φέρουν τον χαρακτηρισμό λόγω του εμβλήματός τους. Το να ταπεινώνεις μιαν Αγγλία μέσα στο «ναό του ποδοσφαίρου» της αποτελεί θρίαμβο. Εκείνο το οποίο ακολούθησε με τη λήξη του αγώνα, όμως, ήταν ένα έπος ήθους, ανθρωπιάς και μεγαλείου ψυχής.
Ο Μπακασέτας κρατάει τη φανέλα του συμπαίκτη τους, που δεν ήταν πια μαζί τους. Με αργά βήματα, θέλοντας να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στο νεκρό φίλο τους, κατευθύνεται προς την πλευρά των Ελλήνων οπαδών. Την κρατάει ψηλά ώστε να μην φαίνεται το πρόσωπό του. Οι κάμερες, όμως, τον αποκαλύπτουν. Ξεσπάει σε λυγμούς. Σύντομα οι Έλληνες διεθνείς γίνονται ένα κουβάρι. Κάποιοι δείχνουν το μαύρο περιβραχιόνιο στο χέρι τους. Άλλοι δείχνουν ψηλά στον ουρανό μονολογώντας «Για τον Γιώργο μας, τον αδερφό μας». Κάποιοι ξεσπάνε σε απαρηγόρητα κλάματα.
Ήταν ο συνδυασμός συναισθημάτων. Το σοκ από τον απρόοπτο χαμό του 31χρονου συμποδοσφαιριστή τους Τζορτζ Μπάλντοκ. Ο πόνος που προκαλεί η συνειδητοποίηση ότι αυτός ο άνθρωπος με τον οποίο ζούσαν μοναδικές στιγμές φορώντας το εθνόσημο δεν υπάρχει πια. Η θλίψη για τη σύζυγο και το παιδί το οποίο αφήνει πίσω. Ο θυμός διότι το αίτημα της ελληνικής ομοσπονδίας για αναβολή του προχθεσινού αγώνα απερρίφθη. Λες και οι ποδοσφαιριστές είναι ρομπότ και όχι άνθρωποι. Ήταν η απόφασή τους να καταθέσουν ψυχή ώστε να τιμήσουν τον αδερφό τους. Ήταν το πείσμα τους μέσα στον αγώνα, που έφερε τη δικαίωση.
Πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν η ελληνική ψυχή. Η επανάληψη της επιβεβαίωσης πως όταν οι ελληνικές ψυχές είναι ενωμένες και παλεύουν για τον ίδιο σκοπό, είναι ανίκητες. Στα χαρτιά, πριν από τον αγώνα, εμφανιζόταν σαν ένας αγώνας Δαυίδ εναντίον Γολιάθ. Ο στρατηγός Γιοβάνοβιτς και τα παλληκάρια του (ανάμεσά τους πολλοί νεαροί) όμως, πήραν την απάνθρωπη απόρριψη του αιτήματος αναβολής του αγώνα και την μετέτρεψαν σε ανθρώπινο έπος. Πήραν την τραγωδία της απώλειας του Μπάλντοκ και την μετέτρεψαν σε ποδοσφαιρική τραγωδία για τους υπερόπτες Άγγλους, που μερικούς μήνες προηγουμένως, είχαν παίξει στον τελικό του Ευρωπαϊκού κυπέλλου.
Ο σπουδαίος Ιβάν Γιοβάνοβιτς το έθεσε στη σωστή του διάσταση μετά τον αγώνα: «Ήταν μία μαύρη ημέρα και η ατμόσφαιρα ήταν δύσκολη. Το σίγουρο είναι πως όσο τα παιδιά αγωνίζονται στην εθνική ομάδα, ο Τζορτζ Μπάλντοκ θα είναι μαζί μας και στη σκέψη μας. Ίσως όλο αυτό που δημιουργήθηκε, λειτούργησε στους παίκτες ως έξτρα κίνητρο ώστε η μνήμη αυτού του παιδιού να παραμείνει φωτεινή μέσα από μία τέτοια εμφάνιση. Ήταν δύσκολο, αν μπαίνατε μέσα στα αποδυτήρια μετά το ματς θα βλέπατε πως η ατμόσφαιρα ήταν υποτονική. Όλοι τους σκέφτονται αυτό που συνέβη χθες. Ήταν μία δύσκολη και μαύρη ημέρα με λίγο φως».
Ο αρχηγός Μπακασέτας είχε συγκλονίσει με την ομιλία του στα αποδυτήρια, επιβεβαιώνοντας τον προπονητή του: «Ξέρουμε πολύ καλά τι ομάδα είμαστε και τι έχουμε καταφέρει για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν και πρέπει να το δείξουμε από το πρώτο λεπτό. Ξέρουμε την ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού, πολλοί από εμάς ξέρουμε τι σημαίνει ο Τζορτζ και τι παιδί ήταν. Πάντα ήταν το παράδειγμα για την ομάδα, έδινε την ψυχή του γι’ αυτή, πάντα την έβαζε πάνω από όλους και θυσίαζε μέχρι και τη σωματική του ακεραιότητα. Σήμερα μέσα στο παιχνίδι θα είναι το παράδειγμά μας. Ο καθένας από εμάς να θυσιάσει τον εαυτό του, για να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει. Να είμαστε όλοι έτοιμοι».
Όποιος παρακολούθησε τον αγώνα, γνωρίζει τι σημαίνει κατάθεση ψυχής στο γήπεδο. Είδε την ηρωική προσπάθεια των ποδοσφαιριστών. Ακόμη και όταν οι Άγγλοι ισοφάρισαν λίγο πριν το τέλος, εμείς σκύψαμε το κεφάλι και είπαμε «κρίμα». Εκείνοι, όμως, το σήκωσαν και πήγαν στο 94’ να βάλουν δεύτερο τέρμα. Όποιος παρακολούθησε τον αγώνα, κατάλαβε το κίνητρο. Όταν ο δις σκόρερ, αντί για τους συνήθεις ξέφρενους πανηγυρισμούς, που αρμόζουν κόντρα σε τέτοιο πανίσχυρο αντίπαλο, πήγε στην κερκίδα, έβγαλε το μαύρο περιβραχιόνιο και το έδειχνε στον κόσμο!
Όποιος παρακολούθησε τον αγώνα, αναμφίβολα θα αντιλήφθηκε ποια είναι η Ελλάδα της αξίας! Με τέτοια παλληκάρια που στην πράξη αποδεικνύουν τέτοιο ήθος, τέτοια ψυχή και τόση μαχητικότητα για να τιμήσουν το νεκρό φίλο τους. Σε αυτούς τους νέους υποκλινόμαστε. Όχι σε κάτι τυχάρπαστους influencers, tiktokers kai youtubers, που αναζητούν το εύκολο κέρδος με κενές περιεχομένου δράσεις.
Αυτοί οι λεβέντες του Γουέμπλεϊ είναι η Ελλάδα που λατρεύουμε. Αυτό που παρακολουθήσαμε προχθές, δεν ήταν ένας απλός αγώνας ποδοσφαίρου. Τα μάτια μας βούρκωσαν αλλά ευτυχώς που το είδαμε. Ήταν η πραγματική αξία της Ελλάδας, που βρίσκει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν. Είναι η Ελλάδα της καρδιάς μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου