Η κατάληξη δυο σημαντικών νομοθετημάτων που απασχόλησαν χτες τη Βουλή αναδεικνύει την νοοτροπία των αρχόντων του τόπου και, επιβεβαιώνει αυτό που είπε ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης το προηγούμενο βράδυ. Ότι «η χώρα είναι στο βούρκο. Πρέπει να αλλάξουμε κουλτούρα και τρόπο σκέψης».
Η κουλτούρα και ο τρόπος σκέψης στη μία περίπτωση, έκανε τους βουλευτές να ψηφίσουν αύξηση από 3% σε 4,5%, του φόρου στοιχήματος, που καταβάλλουν οι πάροχοι στοιχήματος. Πρακτορεία και διαδικτυακό στοίχημα. Αυξάνουν τον φόρο με στόχο, λέει, τα έσοδα να καταλήγουν στις οφειλές των ποδοσφαιρικών εταιρειών προς το Τμήμα Φορολογίας.
Για να πληρώσουν, δηλαδή, όσα χρωστούν τα ποδοσφαιρικά σωματεία στο κράτος, που συνολικά είναι €35,6 εκατομμύρια. Τους έκαναν σχέδια εξόφλησης, τους έκαναν χάρες κλείνοντας τα μάτια αλλά δεν τα πλήρωσαν. Αντίθετα, φρόντιζαν να αυξάνονται συνεχώς τα χρωστούμενα. Χρόνια ολόκληρα. Αντί να τα κυνηγήσουν όπως κυνηγούν τον κάθε φουκαρά που χρωστά φόρους, στήνουν ολόκληρα σχέδια βοήθειά τους.
Έβγαζαν και κάτι λογίδρια χτες οι βουλευτές ως να ήταν άλλοι που ψήφιζαν. Επιτέλους, έλεγαν, η νομοθεσία που ισχύει για κάθε πολίτη να τηρηθεί και για τα σωματεία. Είναι προκλητικό πλέον να είναι τα σωματεία υπεράνω του νόμου. Πολλά τέτοια παλληκαρήσια.
Στο τέλος, όμως, για να προστατευθεί το «άρτον και θεάματα» ψήφισαν το κυβερνητικό νομοσχέδιο και αύξησαν τη φορολογία, ώστε να αρχίσουν τα σωματεία να πληρώνουν τις οφειλές τους. Η ουσία είναι ότι η αυξημένη φορολογία είναι σε αυτούς που παίζουν στοιχήματα που θα φορτωθεί στο τέλος, δηλαδή σε πολίτες.
Με την ίδια λογική όταν υπάρχει πρόβλημα σε έναν επιχειρηματικό κλάδο, στη βιομηχανία επίπλων για παράδειγμα, και συσσωρεύονται οφειλές προς το κράτος, οι βουλευτές μας, θα μπορούσαν να αυξήσουν τον ΦΠΑ ειδικά στα έπιπλα ώστε να μπορέσουν οι επιχειρηματίες να εξοφλήσουν τα χρέη τους. (Διότι και το ποδόσφαιρο ένας επιχειρηματικός κλάδος είναι, μάλιστα μαζεύει και ξένους επενδυτές).
Όμως, δεν συμβαίνει αυτό. Αν ένας επιχειρηματίας επίπλων χρωστά κοινωνικές ασφαλίσεις το πιθανότερο είναι να καταλήξει στη φυλακή. Μόνο τα σωματεία είναι υπεράνω.
Το δεύτερο νομοθέτημα είναι αυτό του ΑΚΕΛ, το οποίο κατέθεσε πρόταση νόμου ώστε να επιβληθεί έκτακτο τέλος αλληλεγγύης ύψους 5% στα κέρδη των τραπεζών για το 2024 και 2025. Τα έσοδα από το τέλος, που για τη διετία υπολογίστηκαν στα €100 εκατομμύρια, θα κατέληγαν στο Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας με στόχο για χρηματοδότηση στεγαστικών σχεδίων, επιδότησης επιτοκίου καθώς και άλλων σχεδίων για στήριξη των πολιτών.
Η λογική του ΑΚΕΛ ήταν ότι οι τράπεζες, που όταν θα κατέρρεαν στηρίχθηκαν στους πολίτες για να σωθούν, τώρα θα έπρεπε να δώσουν κάποια από τα κέρδη τους για να στηρίξουν τους πολίτες. Αυτό που έγινε ήταν αυτό που γίνεται πάντα όποτε υπάρχει ένα ζήτημα που ενοχλεί τις τράπεζες. Μέχρι και παρέμβαση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είχαμε την ημέρα της νομοθεσίας για να πει, λίγο – πολύ, ότι είναι επικίνδυνη αυτή η Πρόταση. Λες και θα κατέρρεε ο τόπος πάλι!
Ομολογώ ότι δεν μελέτησα την πρόταση, ούτε τις συνέπειες της. Γράφω, όμως, για νοοτροπίες. Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να υπάρχει όλη αυτή η αντίδραση και, ιδίως η κινδυνολογία όταν συζητούν για τις τράπεζες. Η Πρόταση του ΑΚΕΛ δεν εγκρίθηκε, φυσικά. Όμως, μας έμεινε η κινδυνολογία.
Οι τράπεζες, για να πω τη γνώμη μου, θα έπρεπε από μόνες τους να δίνουν από τα κέρδη τους σε σχέδια στήριξης των πολιτών. Όποτε κερδίζουν δισεκατομμύρια, έστω. Να στηρίξουν αυτούς που τις στήριξαν από το υστέρημα τους την ώρα της δικής τους κρίσης. Αλλά, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Την πραγματικότητα την γνωρίζουν οι πολίτες που έλαβαν επιστολή ή/και τηλεφώνημα από την τράπεζα τους ότι ο λογαριασμός τους είχε υπέρβαση οκτώ ευρώ και πρέπει να τα καλύψουν. Οκτώ ευρώ, ναι.
Από τότε που έγινε το κακό, οι τράπεζες μείωσαν δραστικά το προσωπικό τους, μείωσαν πιο δραστικά τα καταστήματα τους, οι συναλλαγές γίνονται πλέον ηλεκτρονικά, ο πελάτης κάνει μόνος τους τις περισσότερες τραπεζικές εργασίες του, ακόμα λίγο θα τον χρεώνουν διότι είχε το θράσος να περάσει την είσοδο. Οι πολίτες τι όφελος είχαν τώρα που βρήκε τα πόδια της η οικονομία; Ε, κύριοι βουλευτές; Ε, κύριε Πρόεδρε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου