15.12.2024
Οι απόψεις ενός πρώην ποδοσφαιριστή σε ψυχαγωγική εκπομπή, και δη σε δημόσια συχνότητα, απασχόλησαν πολύ τα ΜΚΔ την περασμένη εβδομάδα στην Κύπρο. Στην Ελλάδα, πάλι, οι απόψεις ενός δημάρχου που έβρισε ηχολήπτες κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας συνεχίζουν να προκαλούν αντιδράσεις και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Συνδέονται τα δύο περιστατικά μεταξύ τους; Φυσικά και όχι. Αλλά και οι δύο εκπροσωπούν εκείνο το μοντέλο του τύπου που χειροκροτείται πιο εύκολα απ’ αυτόν που θα εκφράζει τις… απόψεις που ενδεχομένως θα έπρεπε να εκφράζει. Είναι το μοντέλο του απενοχοποιημένου λούμπεν γραφικού τύπου που στην εποχή μας γίνεται ο άνθρωπος της κανονικότητας, ο άνθρωπος που τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, είναι ο τύπος που αν είναι απλά πρώην ποδοσφαιριστής ή τραγουδιστής και έχει δημόσιο λόγο δικαιολογείται γιατί δεν έχει θέση εξουσίας, ενώ αν έχει θέση εξουσίας χειροκροτείται γιατί τα λέει χύμα, πάει κόντρα στο σύστημα, δεν διστάζει να λερώσει τα χέρια του, είναι απέναντι στους φλώρους πολιτικούς που είναι διεφθαρμένοι, δεν ασχολείται με λουλούδες και ευαισθησίες.
Κάποτε μιλούσαμε για γραφικούς τύπους και ήταν η φαιά ουσία. Άλλωστε, τύποι σαν τους δύο προαναφερθέντες πάντα υπήρχαν στην κοινωνία και ζούσαν ανάμεσά μας. Το πρόβλημα είναι πως πλέον αποκτούν και έχουν δημόσιο λόγο. Εκλέγονται. Έχουν εξουσία. Επηρεάζουν καταστάσεις. Για κάποιους αυτοί οι τύποι έχουν χάζι, και επειδή δεν είναι φιλόσοφοι δεν έχουν καμία σοβαρή θέση στην κοινωνία, είναι ok να ακούγονται οι απόψεις τους. Μόνο που όπως έχουμε δει πλέον τους δίνεται δημόσια βήμα με αποτέλεσμα να επηρεάζουν τις αποφάσεις μας. Το πρόβλημα φυσικά είναι ευρύτερο από κάθε Μαλέκκο και Μπέο που συζητείται στη δημόσια σφαίρα τις τελευταίες εβδομάδες. Ο δημόσιος λόγος που δόθηκε στο ευρύ κοινό, έδωσε μεν βήμα και πλέον δεν χρειάζεσαι κανένα συστημικό Μέσο για να πεις τις απόψεις σου, παράλληλα όμως έφερε μια απότομη στροφή στον συντηρητισμό που πλέον δεν κρατάει τα προσχήματα. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η συνωμοσιολογία, ο μισογυνισμός, οι αυταρχικές ιεραρχίες, η θρησκοληψία, η έντονη δυσανεξία στην εθνικο-πολιτισμική (αλλά και σε οποιασδήποτε άλλη) διαφορετικότητα έχουν μπει στο στόχαστρο. Φυσικά, δεν είναι άμοιροι ευθυνών τα Μέσα, οι πολιτικοί. Από την οικονομική κρίση μέχρι τα κοινωνικά φαινόμενα και τα θέματα του εγκλεισμού, αλλά και το γεγονός πως δεν δίνεται κάποια ελπίδα για το μέλλον των ανθρώπων, ήταν όπως φαίνεται λογικό να διογκωθούν οι απόψεις, είτε βρίσκονται στα αριστερά είτε βρίσκονται στα άκρα δεξιά.
Τι μπορεί να σώσει την κατάσταση; Πάντως, σίγουρα δεν μπορούν να τη σώσουν εκείνα τα επιτροπάτα (βλέπε Τζόζη) και οι οργανώσεις που μετέτρεψαν τη σωστή ενημέρωση του κοινού σε γραφικότητα σηκώνοντας σημαία και κουνώντας το δάχτυλο αντί να δείξουν τον σωστό δρόμο της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης. Ας μην ξεχνούμε πλέον πως από τους γραφικούς 50άρηδες με τις απόψεις τους, το TikTok έχει πολλούς τέτοιους κανονικούς τύπους (βλέπε Tate) που εκφράζουν τις απόψεις τους που απλά θεωρούνται από 13χρονα μέχρι 60άρηδες αστείες. Που κάθε σκρολ είναι και άλλη μια τέτοια άποψη και στα 80 σκρολ μετατρέπεται απλά σε κανονικότητα. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πού μπορεί να μας οδηγήσει μια τέτοια αστεία συμπεριφορά.
Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/stiles/876602/ti-tzozi-ti-malekkos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου