> Ναι, η δυναστεία των Άσαντ (πατρός και γιου) καταλήστευσε τη Συρία και καθυπόταξε με τρομοκρατία τον λαό της. Μα είναι δυνατόν όμως, πείτε μου, να συζητάμε τώρα για το πώς θα κυβερνήσει τη μετά-Άσαντ, διαλυμένη Συρία, ένας δήθεν μετανοημένος τζιχαντιστής, με κουρεμένη γενειάδα, για να μοιάζει λιγότερο τρομοκράτης;
> Την απορία μου επεκτείνει και επαυξάνει η συνάδελφός μου δημοσιογράφος, Βένα Γεωργακοπούλου, που συμπλεύσαμε μαζί επί πολλά χρόνια στον θαυμαστό κόσμο της εφημερίδας. Όπου, όταν συνέβαινε ένα μεγάλο γεγονός, σμίγαμε όλοι μαζί από κάθε ρεπορτάζ (πολιτικό, εξωτερικό, διπλωματικό, ελεύθερο, δικαστικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό, κ.λπ.) και παίρναμε θέση. Συζητάγαμε, διαφωνούσαμε, τσακωνόμασταν, πηγαίναμε δίπλα στο μπαράκι για ένα ποτό και φεύγαμε σοφότεροι και αγαπημένοι. Να, λοιπόν, τι μας λέει η Βένα μας, επικεφαλής του καλλιτεχνικού, για τα τελεκταινόμενα στη Συρία:
«Από τότε που έπεσε ο Άσαντ και ανέλαβαν οι τζιχαντιστές, ψάχνω μάταια να βρω στις φωτογραφίες, ένα, έστω ένα μόνο, λαμπερό χαμόγελο νέας γυναίκας χωρίς μαντήλα. Και έχω συνέχεια στο μυαλό μου το συνταρακτικό ντοκιμαντέρ «Κάτω από τον ουρανό της Δαμασκού», που πήρε Χρυσό Αλέξανδρο πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο οι τρεις δημιουργοί, η μια γυναίκα, είχαν καταγράψει τα απίστευτα δεινά των γυναικών στη Συρία. Δεν είχε τότε ισλαμιστές, κοσμικό κράτος είχε ο Άσαντ και όμως, τέτοια φρικτή βία και τρομοκρατία από την πατριαρχία σε αρρώσταινε.
Λοιπόν, επανάσταση χωρίς να προστατεύσει τα δικαιώματα των γυναικών και να αρχίσει σιγά-σιγά να ξεδοντιάζει ανδρική κυριαρχία, ΔΕΝ υπάρχει. Δεν έχω ελπίδες, βέβαια, διάβασα και στους «New York Times» ότι όταν μπούκαραν οι τζιχαντιστές στο Ιντλίμπ, στο νικηφόρο δρόμο προς Δαμασκό, αυτόματα όλες οι γυναίκες, καλού-κακού, άρχισαν να κυκλοφορούν σκεπασμένες…
> Ένα από τα πιο βασικά προβλήματα στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, είναι η ο έλεγχος του πακτωλού των πληροφοριών και απόψεων που βγαίνουν προς τα έξω. Ποια είναι αληθινά; Ποια είναι μούφα;
Κυκλοφόρησε πρόσφατα σε ανάρτηση φίλου στο Facebook μια ενδιαφέρουσα πρόταση, που κάνει λόγο για τρία φίλτρα. Και περιγράφεται ως εξής:
> Το φίλτρο της αλήθειας: Είναι, αυτό που θέλεις να μου πεις, αληθινό; Το έχεις ελέγξει και είσαι σίγουρος ότι είναι σωστό;
> Το φίλτρο της καλοσύνης: Είναι, αυτό που θέλεις να μου πεις, καλό; Φέρνει κάτι θετικό ή χρήσιμο;
> Και, το φίλτρο της αναγκαιότητας: Είναι, αυτό που θέλεις να μου πεις, απαραίτητο; Είναι σημαντικό να το μάθω;
Συμπέρασμα: Εάν μια πληροφορία δεν περνάει από αυτά τα τρία φίλτρα, δεν πρέπει να μεταδοθεί. Τόσο απλά…
> Ανάρτηση της Ημέρας, στο X-Twitter από την Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, σύμβουλο επικοινωνίας, δημιουργό και επιμελήτρια του Newsletter #FACT NEWS, για την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, επιλογή του Ντόναλντ Τραμπ για διάδοχο του Τζορτζ Τσούνις στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα:
«Σε εμάς στέλνει πρέσβειρα την παρουσιάστρια του Fox News (ωραίο νύχι παρεμπιπτόντως, θα τσιμπάει με αυτό τους κεφτέδες στα τσιπουράδικα). Στην Τουρκία στέλνει φίλο του μεγαλοεπιχειρηματία. Τι έχουν να μας πουν γι’ αυτό οι εγχώριοι οπαδοί του Τραμπέως;»
Προσωπικά, σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Από την άλλη, όμως, το περιοδικό «Time» επέλεξε για 2η φορά Πρόσωπο της Χρονιάς τον εν αναμονή Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Δικαιολογώντας την επιλογή του, το περιοδικό λέει ότι «για καλό ή για κακό, ο άνθρωπος αυτός καθόρισε πολλά πράγματα στον κόσμο και τα περισσότερα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και ιστότοπων ήταν για αυτόν». Ο Διευθυντής του περιοδικού, Σαμ Τζέικομπς, εξηγεί τη φετινή επιλογή:
«Επί 97 χρόνια περνάμε αυτήν τη διαδικασία. Προσπαθώντας να επιλέξουμε εκείνο το πρόσωπο που, για καλό ή και για κακό, απασχόλησε πιο πολύ τα Μέσα Ενημέρωσης και έβαλε την σφραγίδα του σε ό,τι γράφτηκε. Κάθε χρόνια, η επιλογή μας μας δυσκολεύει. Για το 2024, καθόλου».
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1537890/sovara-tora-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου