Ευτυχώς έρχεται ο «Κατακλυσμός»! Να μας καθαρίσει από τις ανομίες και τις ανοησίες, να σταματήσει τις φωτιές, να μας δώσει άφεση αμαρτιών και να μας απαλλάξει από τα πάντα: τις υποχρεώσεις των πρώην και των νυν, την οσονούπω άφιξη της κυρίας Ολγκίν και τις αναγκαίες αποφάσεις που αυτή τη φορά θα πρέπει να λάβουμε χωρίς εξυπνάδες και ουρές, τις μεγαλοστομίες των αρχηγών, τα λάθη και τα πάθη. Είναι θεόσταλτος και ευτυχώς που έρχεται για να μας νίψει από τη νύστα και τη νάρκη και ν’ ανανήψει την πολιτική ηγεσία από την ανακοπή καρδίας, ελέω Φειδία.
Το Άγιο Πνεύμα, ο νεροπόλεμος και τα απαράμιλλα έθιμα του τόπου, τα τσιαττιστά, οι σαγιές και οι τατσιές των χαμηλοβλεπουσών, αντάμα με τις εκ μητροπόλεως εισαγομένων αηδών, θα συμβάλουν στο να ξεχάσει «ο αγέρωχος κυπριακός λαός» το κλάμα και τον οδυρμό των πυροσβεστών και των κατοίκων που έβλεπαν τον τόπο τους [ από τους πιο αυθεντικούς και πανέμορφους που έχουμε ακόμη στο μισό νησί], τα σπίτια και τις περιουσίες τους ν’ αφανίζονται. Μια ζωή επιμηθείς και ουδόλως προμηθείς, έχουμε βαθιά ανάγκη να γίνει το κακό για να συνέλθουμε, να καταλάβουμε και να θρηνήσουμε.
Συνετών μεν ανδρών, πριν γενέσθαι τα δυσχερή, προνοήσαι όπως μη γένηται· ανδρείων δε, γενόμενα ευ θέσθαι. Να το μεταφράσω γιατί ολίγοι πλέον είναι σε θέση να καταλάβουν. Των φρόνιμων ανθρώπων έργο είναι, προτού αρχίσουν οι δυσκολίες, να παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μη συμβούν· των ανδρείων όμως ανθρώπων έργο είναι, όταν οι δυσκολίες παρουσιαστούν, να τις αντιμετωπίσουν με τον σωστό τρόπο.
Που κατάντησε ο τόπος, μισός και αππωμένος, να εκλιπαρεί δεξιά και αριστερά για βοήθεια για να σταματήσουμε την πύρινη λαίλαπα! Έχουμε δύο πτητικά μέσα είπαν. Το ένα στην αποθήκη για επισκευή γιατί έχει πρόβλημα, ενώ υπουργός μίλησε για το θέμα ως προτεραιότητα «εθνικής ασφάλειας».
Ποιο έθνος και ποια ασφάλεια;
Το έθνος κείται μακριά. Εδώ έμεινε το μισό κράτος και ο αγέρωχος λαός που πρόσφατα επέλεξε την πορεία του. Οι πανηγυρισμοί και οι τηλεοπτικοί εναγκαλισμοί ως παράσταση του Καραγκιόζη, «η Κύπρος μας και η Κύπρος μας» ως επαναλαμβανόμενοι κακόηχοι στίχοι κενού περιεχομένου. Υποκρισία, ευθυνοφοβία, ανασφάλεια. Παρόλα αυτά όλοι πανηγύριζαν ποσοστά, ουδείς είπε mea culpa! Έφαγαν τη μεγαλύτερη σφαλιάρα από ίδρυσης δημοκρατίας, από ένα παιδί εικοσιτεσσάρων χρονών που κατάφερε και αναποδογύρισε ένα αφήγημα δεκαετιών που όζει ανικανότητα! Στις επιλογές μας επίσης ότι πιο ντροπιαστικό υπάρχει. Ουδείς κατέβηκε από το βάθρο, ουδείς αρνήθηκε τις λιμουζίνες και τα ταξιδάκια! Πρέπει να είσαι Ηγέτης για να καταλάβεις το βάρος της ευθύνης.
Σκέφτηκα τους μορφωμένους νέους και νέες που πρότεινε ένα νεοσύστατο κόμμα για να μας αντιπροσωπεύει στην Ευρώπη. Ένα κόμμα που δημιουργήθηκε ακριβώς για να προσφέρει μια άλλη διάσταση, μια διέξοδο σε όλα αυτά που μας καθηλώνουν και μας κρατούν ανήμπορους, ανίκανους και ανέτοιμους να αντιμετωπίσουμε το μέλλον. Ο λαός επέλεξε λόγω ανασφάλειας αφενός το γνωστό, το παραδοσιακό, το αγέλαστο, το γκρι κουστούμι και γραβάτα… και αφετέρου ένα παιδί από το Μένοικο με καλοκαιρινό σιόρτ [αυτό τους ενόχλησε] που θα μάθει, νάστε σίγουροι.
Η ψήφος του κυρίαρχου λαού αποδεχτή αλλά ουδόλως σεβαστή. Καθρέφτης και αντανάκλαση του σήμερα. Έκφραση του σύγχρονου απολιτίκ που μας ταιριάζει γάντι. Ένα πρωί στην «ελεύθερη» ανατολική παρειά του νησιού είναι αρκετό για να σας δείξει ποια είναι τα σημαντικά, ποια είναι η κύρια έγνοια μας και πώς το χρήμα και η απάτη άρχουν.
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω αφενός τους επαίνους για τη δημιουργία της δακρύβρεχτης Αμάλθειας λόγω της [ιμις] τεράστιας έγνοιας μας για τα πεινασμένα μωρά της Γάζας, ενώ αφετέρου υπουργός της κυβέρνησης βρίσκεται στη Νέα Υόρκη για τις εκδηλώσεις των 50χρονων [με τη κλασική εικόνα, του δύσμοιρου και κατακαημένου λαού κάτω από τη μπότα της αδιαλλαξίας της Τουρκίας], είναι όμως ταυτόχρονα και κύριος ομιλητής σε think tank της Εβραϊκής κοινότητας. Τζαι ποτζί τζαι ποδά, αυτό που ξέρουμε, την επανένωση δε τη θέλουμε αλλά τη φτηνή βενζίνα ποθούμε…
Και να ήταν μόνο αυτό; Κλείνουν σχολεία γιατί δεν υπάρχουν κλιματιστικά, γιατί είμαστε ανίκανοι εδώ και χρόνια να ενσκήψουμε επάνω στο πρόβλημα, γιατί δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα [όπως και τα πτητικά μέσα], γιατί δεν υπάρχει προϋπολογισμός! Για όλα τα άλλα βρίσκουμε, για τον κάθε καημένο επενδυτή του στρώνουμε χαλί, του προσφέρουμε και του πουλιού το γάλα για να γυρίσει να μας υπολογίσει, τι ταξίδια των επιχειρηματιών, τι γεύματα πλουσιοπάροχα, τι διαβατήρια σε καταζητούμενους του κόσμου που αράξαν εδώ και βρήκαν τον παράδεισο της κουμπαριάς.
Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ να μιλούμε για «εθνική ασφάλεια». Ποια ασφάλεια; Των συνόρων μας έτσι που κατάντησε ο τόπος, των παιδιών μας, των ηλικιωμένων, των αρρώστων [τολμάτε ν’ αρρωστήσετε εκτός των μεγάλων πόλεων]. Όσο για την ασφάλεια της νέας γενιάς που μεγαλώνει μια πανάρχαια και οπισθοδρομική παιδεία, το γευτήκατε …παραμένουν δείγματα ανθρωπιάς ιδιωτικές πρωτοβουλίες, τα Μωρά Θαύματα, το Ογκολογικό της Τράπεζας Κύπρου, το Γερμανικό Ογκολογικό του Ζάμπογλου…
Μόνον παναύρκα, τσιατιστά και κατακλυσμοί περνούν μας. Για τα άλλα, μάλλον η ρήση του προέδρου μας «για τα τεράτσια», ισχύει.
Ελεύθερα, 16.6.2024
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1480341/tris-elies-tzie-mian-tomatan/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου