Το πρόβλημα δεν είναι αν ο πρόεδρος πήγε στην Αθήνα με το παιδί του για να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ, ούτε αν φωτογραφήθηκε με τον Αντετοκούνμπο, ούτε καν αν χρησιμοποιεί το παιδί του για να εξωραΐζει την εικόνα του (η εικόνα ενός παιδιού πάντα βοηθά, αγγίζοντας ευαίσθητες χορδές).
Το πρόβλημα δεν είναι αν πριν από αυτή του την εμφάνιση φόρεσε τη φανέλα της ποδοσφαιρικής του ομάδας και κατέβηκε στο γρασίδι του γηπέδου κρατώντας από το χέρι ένα παιδί. Ούτε κι αν λίγες μέρες μετά φόρεσε (για καλό σκοπό και χωρίς, μάλλον, να κοιταχθεί πρώτα στον καθρέφτη) μια αμάνικη φανελίτσα και εμφανίστηκε ξανά στο γήπεδο δίνοντας για άλλη μια φορά τροφή για σχόλια.
Αυτά τα έκανε κι ο Ομπάμα και δεν υπήρχε τίποτα το μεμπτό. Το αντίθετο, λατρεύαμε να τον βλέπουμε. Τον είδαμε με κοντό παντελονάκι να παίζει γκολφ, τον είδαμε με το μαγιό να κολυμπά στην θάλασσα, τον είδαμε με πέτσινο σακάκι σαν ροκ σταρ, να τρώει παγωτό, να παρακολουθεί τηλεόραση, να παίζει με τον σκύλο του… Είχε φυσικά ένα έμφυτο στιλ ο άνθρωπος. Εκτός από το στιλ όμως, έδινε την εντύπωση πως είχε βάλει την χώρα σε μια τροχιά κι η κυβερνητική μηχανή εργαζόταν υπό την καθοδήγηση του για την ευημερία και την πρόοδο της χώρας του, κάνοντας τομές. Και δεν ήταν απλά εντύπωση. Στην αποτίμηση της προεδρίας του είχε να παρουσιάσει έμπρακτα έργο.
Το πρόβλημα με τον δικό μας πρόεδρο είναι πως μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει δείγματα για τις τομές που πρόκειται να κάνει ή έστω για τα προβλήματα που έβαλε μπρος για να λύσει. Δεν έχουμε πολλές φιλοδοξίες, ούτε πιστεύουμε στα προεκλογικά προγράμματα που είναι λες και υπόσχονται να μας μεταφέρουν σε κάποια άλλη χώρα. Μας αρκεί να εισαγάγει δυο τρία βασικά ζητούμενα και να λύσει άλλα δυο τρία προβλήματα. Μέχρι αυτή την στιγμή όμως η εντύπωση που δίνει είναι πως διεκπεραιώνει μια θητεία κι η πολιτεία ενίοτε μοιάζει με ακυβέρνητη. Τα προβλήματα συσσωρεύονται κάνοντας την καθημερινότητα πιο δύσκολη. Από τη διακίνηση μέσα στους δρόμους, μέχρι το εκπαιδευτικό σύστημα που μονίμως πελαγοδρομεί, την εξυπηρέτηση των πολιτών από τις δημόσιες υπηρεσίες, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που παρά την εισαγωγή του ΓΕΣΥ εξακολουθεί να είναι σε πολλά σημεία το ίδιο προβληματική όσο και πριν, το συνταξιοδοτικό με το τεράστιο χάσμα, το χρονοβόρο δικαστικό σύστημα και ένα σωρό άλλα που δημιουργούν πεδίο δόξης λαμπρό για αλλαγή.
Ένα από αυτά ας μπει σε τροχιά λύσης κι ας πάει όσες φορές θέλει στα γήπεδα, ντυμένος όπως γουστάρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου