Θαυμάσιος ξεσηκωμός

 ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ     6.11.2024

Όπου και αν κοίταξα δεν μπόρεσα να βρω το όνομά της. Δεν υπάρχει πουθενά. Της Μάσια Αμίνι υπήρχε, το δικό της δεν υπάρχει. Είναι ένα νεαρό κορίτσι. Έκανε κάτι πρωτοφανές στο ισλαμοφασιστικό καθεστώς των μουλάδων στο Ιράν για να διαμαρτυρηθεί κατά των κανόνων παρενόχλησης και αυστηρής ενδυμασίας. Γδύθηκε στον κήπο του πανεπιστημίου. Έμεινε με τα εσώρουχα. Εν μέσω των έκπληκτων βλεμμάτων των νεαρών κοριτσιών γύρω της που φορούσαν μαύρο τσαντόρ. Στάθηκε με το γυμνό κορμί της ως μια φωνή ξεσηκωμού ενάντια στους μουλάδες με τα αραχνιασμένα μυαλά. Τη συνέλαβε η Αστυνομία Ηθών. Την έδειρε. Και μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, δεν κατέστη δυνατό να μαθευτεί τίποτα γι' αυτήν. Δεν είχαν συλλάβει έτσι ακόμα και την 23χρονη Μάσια Αμίνι πριν 23 χρόνια. Είχε και εκείνη χτυπηθεί και υποστεί βασανιστήρια. Μετά τη σύλληψή της φύσηξε ένας θαυμάσιος αέρας ξεσηκωμού και διαμαρτυρίας στο Ιράν. Σε αυτές τις διαδηλώσεις έχασαν τη ζωή τους 17 άτομα. Το καθεστώς των μουλάδων κατάφερε να τις καταστείλει.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποια θα είναι η τύχη του νεαρού κοριτσιού που προέβη σε απίστευτη διαμαρτυρία βγάζοντας τα ρούχα της στον κήπο του πανεπιστημίου. Προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό στον κόσμο. Αποτέλεσε και αυτή σύμβολο θάρρους κα’ι ελευθερίας, όπως η Μάσια Αμίνι. Τόλμησε να πληρώσει το τίμημα γι' αυτό σε εκείνο το μαύρο καθεστώς. Μακάρι να υπήρχε ένας διεθνής απελευθερωτικός στρατός σε αυτόν τον κόσμο. Και να πηγαίναμε να σώζαμε από τα χέρια των δημίων εκείνους που πιστεύαμε εκατό τοις εκατό ότι είναι αθώοι στα κελιά. Ουσιαστικά έναν τέτοιο στρατό χρειάζεται ο κόσμος, όχι Ηνωμένα Έθνη. Είμαι πολύ ονειροπόλος, έτσι δεν είναι; Τι κακό πράγμα που είναι να μην μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο για ένα κακό που γίνεται σε έναν άνθρωπο εκτός από το να κοιτάς από μακριά τόσα βασανιστήρια, να γράφεις ποιήματα γι' αυτό, να συνθέτεις τραγούδια και να ζωγραφίζεις πίνακες. Καθώς έγραφα αυτές τις γραμμές, θυμήθηκα έναν ποιητή φίλο μου. Ήμουν στο δωμάτιο της εστίας στη Μόσχα. Ήταν Σεπτέμβριος. Είχε γίνει πραξικόπημα στη Χιλή. Παίρναμε πολύ θλιβερές ειδήσεις. Είχε σκοτωθεί ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, είχαν σπάσει τα χέρια του Βίκτορ Ζάρα που έπαιζε κιθάρα και χιλιάδες άτομα είχαν υποστεί βασανιστήρια. Η Μόσχα ετοιμαζόταν να υποδεχθεί τον χειμώνα. Και εγώ έγραφα ποιήματα για τη Χιλή. Ήρθε ένας ποιητής φίλος μου. Είδε αυτά που έγραφα. «Εξομολόγηση κάνεις;», με ρώτησε. Μήπως τα γράφουμε αυτά για να ησυχάσει η συνείδησή μας; Ψάχνουμε παρηγοριά; Θεωρούμε τον εαυτό μας υπεύθυνο για τα κακά που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο; Εμείς δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα ακόμα και με τα κακά που συμβαίνουν στη δική μας πατρίδα. Που εγώ θεωρώ ότι οι διανοούμενοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για κάθε κακό που συμβαίνει εδώ. Μια παρόμοια ερώτηση είχαν υποβάλει κάποτε Γάλλοι δημοσιογράφοι στον γνωστό Ρώσο ποιητή Γεβγκένι Γεβτουσιένκο. Η ερώτηση ήταν η εξής: «Αν συμβεί οποιοδήποτε έγκλημα απόψε στη Μόσχα, θεωρείτε τον εαυτό σας υπεύθυνο γι' αυτό;»/ Δεν θυμάμαι τι απάντησε σε αυτή την ερώτηση ο Γεβτουσιένκο. Μου έμεινε στο μυαλό η ερώτηση διότι είναι πιο σημαντική από την απάντηση.

Θα ήθελα να είχαμε και εμείς εδώ τόσο θάρρος όσο εκείνο το νεαρό κορίτσι στο Ιράν. Να κάνουμε πράγματα που να ρισκάραμε, οποιοδήποτε και αν ήταν το κόστος. Να βγούμε έξω από το πλαίσιο στο οποίο μας στρίμωξαν οι κρατούντες. Να πούμε πράγματα που φοβόμαστε να πούμε μέχρι σήμερα. Να μη φοβόμαστε να αποκαλύψουμε μυστικά που θα ωφελήσουν όλη την κοινωνία. Να έχουμε τόσο θάρρος ώστε να μην εκπληρώνουμε διαταγές που συνιστούν αδίκημα. Να μην διστάζουμε να εκφράζουμε την άποψή μας, έστω και αν δεν συμφωνούμε με την πλειοψηφία. Να μην λέμε σε κανέναν «να μείνει μεταξύ μας» για τα σωστά πράγματα και τις αλήθειες που λέμε. Να μην λέμε «δεν το άκουσες από εμένα αυτό». Θα μας πετάξουν στο κελί; Να μας πετάξουν! Θα μας χτυπήσουν; Να μας χτυπήσουν! Κανείς δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα χωρίς να ρισκάρει ένα τέτοιο κόστος. Ο μεγαλύτερος φόβος των μαύρων καθεστώτων, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας, είναι να μην βλέπει φόβο στα μάτια κανενός από εκείνους τους οποίους προσπαθούν να καταπιέσουν. Οι νεαρές γυναίκες του Ιράν μάς πρόσφεραν θαυμάσια παραδείγματα γι' αυτό. Ευχαριστώ όλες τους…

Πηγή:     https://politis.com.cy/apopseis/860078/thavmasios-xesikomos