Όταν ο βοηθός γενικός εισαγγελέας εξήγγειλε μέσω συνέντευξης, προετοιμάζοντας το έδαφος πως θα ζητηθεί παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από τη θέση του Γενικού Ελεγκτή, με την κατηγορία της ανάρμοστης συμπεριφοράς, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν πως κάτι τέτοιο μπορούσε να στοιχειοθετηθεί, έχοντας παρακολουθήσει τη δουλειά και τη δημόσια παρουσία του ανθρώπου. Κι όταν διέρρευσαν στοιχεία από το κατηγορητήριο, όπως για τις αναρτήσεις του ενήλικου γιού του, έμοιαζε ανέκδοτο. Κι όμως η παύση επιτεύχθηκε και διάφοροι νομικοί εξήγησαν με τη γνωστή σκέψη και γλώσσα των νομικών πως όσοι επιμένουμε να σκεφτόμαστε σύμφωνα με την κοινή λογική είμαστε βαθιά νυχτωμένοι για το τι μπορεί να μας περιμένει αν καταλήξουμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου με οποιαδήποτε κατηγορία.
Η παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη όμως δεν ήταν αρκετή για να κλείσει η ιστορία. Ακολούθησε (και συνεχίζεται το κεφάλαιο) με τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα. Τα δικαιούται ή όχι; Και δεν έφτανε μόνο αυτό, ένας μετά τον άλλο, όσων κατά καιρούς δραστηριότητες τέθηκαν υπό τον έλεγχο του, καταφεύγουν στο δικαστήριο επικαλούμενοι διασυρμό, επαγγελματική και ηθική ζημιά και γενικά ότι έτυχαν ανάρμοστης συμπεριφοράς. Ακόμα και αν στοιχεία που είχαν δημοσιοποιηθεί έβγαζαν μάτι. Το κοινό μάτι βέβαια, αυτό που σχετίζεται με την κοινή λογική. Η δικαιοσύνη ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα δει, αφού ως γνωστό είναι τυφλή.
Στα πλαίσια αυτά, ένας άνθρωπος που δήλωνε κάτι που δεν ήταν (σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του οποίου χρησιμοποιούσε πτυχίο), ενώ το δίπλωμα του λυκείου που βρέθηκε στο φάκελο του είναι εμφανώς παραποιημένο, δικαιούται να ζητεί ρέστα. Για τρία χρόνια η υπόθεση του σέρνεται εδώ και εκεί (από τις αστυνομικές έρευνες στα δικαστήρια) συνεχίζει να αμείβεται από το δημόσιο και τα όσα εισέπραξε πριν ξεσπάσει η υπόθεση, θεωρούνται -σύμφωνα με το Γενικό Εισαγγελέα- δεδουλευμένα. Όχι όμως τα συνταξιοδοτικά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Ενός ανθρώπου, που είτε το συμπαθεί κανείς, είτε όχι, εργάστηκε με σθένος φέρνοντας στην επιφάνεια πολλά σκάνδαλα, ατασθαλίες, κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος. Κρίθηκε όμως ανάρμοστος. Ανάρμοστος με βούλα δικαστηρίου. Για αυτό και ο κάθε ένας πλέον δικαιούται να ζητά τα ρέστα, αφού κρίθηκε από κάποιον που δεν άρμοζε σε αυτό το κράτος, στις επικρατούσες λογικές και νοοτροπίες.
Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης δικάστηκε, καταδικάστηκε και ο Γιαννάκης Γιαννάκη ψάχνει εκ νέου δικηγόρο προσθέτοντας κι άλλη καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης του. Και εμείς προσαρμοζόμαστε σε όποιον σκοπό μας παίζουν.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1533527/anti-na-trizi-i-amaxa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου