Ήτανε λέει η απογοήτευση προς το κατεστημένο. Ήτανε η διάθεση για ένα χαστούκι στα κόμματα. Η επιθυμία για αλλαγή. Ήτανε όλα αυτά καθώς κι η ελαφρότητα με την οποία εκλαμβάνουμε τη σημασία της ψήφου. Κυρίως αυτό.
Πολλοί, ίσως ποτέ στη ζωή μας να ψηφίσαμε κάποιον γιατί πιστεύαμε απόλυτα στα όσα έλεγε, έκανε και αντιπροσώπευε. Ωστόσο, σε μια πλειάδα υποψηφίων πάντα υπάρχει κάτι από το οποίο να πιαστείς, να κρίνεις και να αποφασίσεις. Το μη χείρον βέλτιστο. Σαφώς και θα θέλαμε να είναι αλλιώς τα πράγματα, να έχουμε να αποφασίσουμε ανάμεσα σε ανθρώπους που μας εμπνέουν, που τους εμπιστευόμαστε, που πιστεύουμε ότι μπορούν να τα καταφέρουν να σπρώξουν τα πράγματα μπροστά, να επιφέρουν αλλαγές για καλύτερες συνθήκες. Προσόντα τα οποία δεν είχε ο Φειδίας Παναγιώτου. Είναι ένας νέος που έκανε πολύ χαμηλού επιπέδου φάρσες και υπέβαλλε τον εαυτό του, καθώς και άλλους, σε άνευ νοήματος δοκιμασίες. Μπορεί να έχει κι άλλες ιδιότητες και ταλέντα, αλλά αυτό που έβλεπαν οι ψηφοφόροι ήταν τούτο: Ένας καλός γνώστης της τεχνολογίας (και της ψυχολογίας της μάζας/αυτό ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιεί). Ένας κακόγουστος φαρσέρ που έκανε τη φάρσα επάγγελμα. Με πολύ καλά εισοδήματα μάλιστα όπως καυχιόταν, αν και στην επίσημη δήλωση του εμφανίζεται σαν ένας χαμηλόμισθος ελεύθερος επαγγελματίας.
Τον κακόγουστο αυτό φαρσέρ επέλεξαν 71,330 ενήλικοι πολίτες να τους εκπροσωπεί στην Ευρωβουλή. Ένα χώρο όπου παρέχεται δωρεάν ανθρακούχο νερό –όπως διαπίστωσε και μας ενημέρωσε ευθύς αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων του- αλλά ο οποίος δεν προσφέρεται για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και υπενθύμισης τραγωδιών. Εξάλλου οι τραγωδίες δεν έχουν θέση σε ένα χαζοχαρούμενο κόσμο, όπου άνθρωποι μπορούν να γελούν με ευτελείς φάρσες.
Για τον Φειδία Παναγιώτου λοιπόν, το να έχει μεγαλώσει κάποιος χωρίς να γνωρίσει τον πατέρα του, γιατί σκοτώθηκε πολεμώντας για να υπάρχει έστω και μισή πατρίδα να κάνουμε πλακίτσες, είναι ένα άνευ σημασίας γεγονός. Το να μην γνωρίζεις τι έχει απογίνει ο γονιός σου, το να μεγαλώσεις αναμένοντας πως κάποια μέρα θα γίνει το θαύμα και θα γυρίσει, επίσης δεν σημαίνει τίποτα μετά από πενήντα χρόνια. «Εν τζιαι μόνο εσύ κόρη μου που είσαι ορφανή», «τζιαι γω έχω θείο αγνοούμενο αλλά εν κάμνω έτσι» απάντησε ο νέος μας Ευρωβουλευτής σε μέλη του «Συνδέσμου Συζύγων/Τέκνων Αγνοουμένων οι 1619». Κι οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν τέτοιο σοκ σε βαθμό που έμεινε κι ο ίδιος άφωνος.
Οι υπόλοιποι, κυρίως οι 71,330 που τον ψήφισαν, μήπως καταλάβαμε πως οι εκλογικές διαδικασίες δεν προσφέρονται για φάρσες;
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1493325/o-fidias-ke-i-71330-psifofori/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου